1 Misrning sadr daraxti misolidagi qismati.
Hizqiyo 31 bob
1 Surgunda bo‘lgan paytimizning o‘n birinchi yili uchinchi oyning birinchi kunida Egamiz menga O‘z so‘zini ayon qildi:
2 “Ey inson, Misr fir’avni va uning to‘dasiga shunday deb ayt: Buyukligingda senga teng keladigan kim bor?!
3 Ossuriyaga bir qara! U ham bamisoli Lubnondagi sadr daraxti edi, Ko‘rkam shoxlari o‘rmonga soya solar edi, Baland qomatining uchi bulutlarga o‘ralashardi.
4 Suvlar uni sug‘orar edi, Yer osti buloqlari uni o‘stirar edi. Anhor suvlari ildizlarining atrofida oqar edi, Irmoqlari hamma dasht daraxtlarini to‘ydirardi.
5 Bu ulkan sadr baland o‘sib, Atrofdagi hamma daraxtlardan daroz bo‘ldi. Mo‘l sug‘orilgani uchun novdalari o‘sdi, Shoxlari uzun va sersoya bo‘ldi.
6 Barcha osmon qushlari shoxlarida in qurar, Ostida barcha yovvoyi hayvonlar bolalashar, Soyasida hamma buyuk xalqlar yashardi.
7 Bu ko‘rkam, salobatli daraxt edi, Uning shoxlari keng yoyilgan edi. Axir, ildizlari serob suvdan bahra olardi.
8 Xudoning bog‘idagi birorta sadr unga teng kelmas edi, Birorta archa butoqlari bilan bellasha olmas edi. Birorta chinor bunday shoxlarga ega emasdi, Xudoning bog‘idagi birorta daraxt shu qadar go‘zal emasdi.
9 Men uni go‘zal qilib yaratdim, Shox–butalarini serfayz qildim. Edendagi hamma daraxtlar unga havas qilardi, Ha, Xudo bog‘idagi hammaning unga havasi kelardi.”
10 Shu bois Egamiz Rabbiy aytmoqda: “Bu sadr daraxti baland o‘sib, uchi bulutlarga yetdi. U balandligidan mag‘rurlanib ketdi.
11 Men uni ajnabiy hukmdorning qo‘liga topshirdim. U o‘sha daraxtni fosiqligiga yarasha jazoladi. Men O‘zim esa bu daraxtdan voz kechdim.
12 Ajnabiylarning eng yovuz xalqi uni yiqitib, tashlab ketdi. Chopilgan shoxlari qirlaru vodiylarda, singan butoqlari yurtning hamma jarliklarida sochilib yotdi. Soyasida orom olgan jahonning hamma xalqlari tarqalib ketdi.
13 Barcha osmon qushlari ag‘darilib yotgan daraxt tanasiga kelib qo‘ndi, barcha yovvoyi hayvonlar shoxlari orasiga kirib yotdi.
14 Toki suv bo‘yiga o‘tqazilgan, birorta daraxt endi bu qadar baland bo‘lib o‘smasin. Ularning uchi bulutlarga tegmasin. Suvga to‘ygan birorta daraxt shunchalik baland bo‘lmasin. Ularning hammasi foniy bandalar kabi bu dunyodan o‘tib ketishadi, qabrdagi marhumlarga hamroh bo‘lishadi.”
15 EgamizRabbiy shunday demoqda: “O‘sha ulkan daraxt o‘liklar diyoriga tushganda, unga aza tutishlari uchun Men yer osti suvlarini berkitgan edim. Daryolariga to‘siq qo‘ygan edim, serob suvlarini to‘xtatgan edim. Uni deb Lubnon tog‘lariga zulmat libosini kiydirgan edim. Uni deb hamma o‘rmon daraxtlari xazon bo‘lgan edi.
16 Men o‘sha daraxtni chuqurdagi marhumlarga hamroh qilib, o‘liklar diyoriga tushirganimda, qulashining shovqinidan xalqlar qo‘rquvga tushib, titragan edi. O‘shanda Eden bog‘ining yer qa’riga tushgan hamma daraxtlari, Lubnonning eng sara, eng a’lo, yaxshi sug‘orilgan hamma daraxtlari uning qulashidan taskin topgan edi.
17 Uning panasida yashagan ittifoqchilarining hammasi daraxt bilan birga o‘liklar diyoriga tushishgan. Ular qilich tig‘idan halok bo‘lganlarga qo‘shilishgan.
18 Ey Misr, sening shon–shuhratingu salobatingni Edendagi qaysi daraxtga qiyoslasam bo‘lar ekan– a? Sen ham Edendagi boshqa daraxtlar singari yer qa’riga tushasan. Qilichdan halok bo‘lgan sunnatsizlar bilan birga go‘rda yotasan.” “Bu daraxt fir’avn va Misr to‘dasining timsolidir”, deb aytmoqda Egamiz Rabbiy.
