1 «Шундай қилиб, Осмон Шоҳлиги узумзорига эрта саҳарда мардикорлар ёллагани чиққан боғ эгасига ўхшайди.
2 У мардикорлар билан кунига бир кумуш танга беришга келишиб, уларни ўзининг узумзорига юборибди.
3 Соат тўққизларда у яна чиқиб, бозор майдонида бекор турган бошқа одамларни кўриб,
4 уларга: – Сизлар ҳам менинг узумзоримга боринглар, мен сизларга тегишли ҳақингизни бераман, – дебди. Улар эса борибдилар.
5 Туш чоғи ва соат учга яқин у тағин чиқиб, яна шундай қилибди.
6 Соат бешларда чиқиб, бекор турган яна бошқаларни кўрибди-да: – Нега сизлар бу ерда кун бўйи бекор турибсизлар? – деб сўрабди.
7 Улар эса: – Ҳеч ким бизларни ишга ёлламади-да, – дебдилар. Шунда боғ эгаси: – Сизлар ҳам менинг узумзоримга боринглар, тегишли ҳақингизни оласизлар, – дебди.
8 Кеч бўлгач, узумзор эгаси ўзининг ҳосилотига: – Мардикорларни чақириб, уларга охиргисидан бошлаб биринчисигача хизмат ҳақларини бергин, – деб буюрибди.
9 Шундай қилиб, соат бешларда иш бошлаганлар бир кумуш тангадан олишибди.
10 Биринчи келганлар эса кўпроқ оламиз, деб ўйлашибди. Аммо улар ҳам бир кумуш тангадан олишибди.
11 Улар хизмат ҳақини олгач, боғ эгасига норозилик билдира бошлашибди:
12 – Бу охирги келганлар бир соатгина ишлади, сиз эса уларни куннинг иссиғию машаққатини тортган бизлар билан тенг кўрдингиз.
13 Бунга жавобан боғ эгаси улардан бирига: – Дўстим, мен сенга ноҳақлик қилганим йўқ. Сен мен билан бир кумуш тангага келишган эдингми?
14 Энди ҳақингни олиб, боравер. Мен сенга берганча ақчани бу охирги келганга ҳам берсам, нима бўпти?
15 Ўз пулимни хоҳлаганча истифода қилиш ўз ихтиёримда эмасми? Ёки менинг сахийлигимни кўролмаяпсанми? – дебди.
16 Шунга ўхшаб, охиратда ҳам охиргилар биринчи ва биринчилар эса охирги бўладилар. [Чунки даъват этилганлар кўп, аммо танланганлар оздир.]»
17 Исо Қуддусга қараб йўл олар экан, ўн икки шогирдини алоҳида чақириб, уларга деди:
18 «Ҳозир Қуддусга боряпмиз ва Инсон Ўғли олий руҳонийлар билан уламоларга тутиб берилади. Улар эса Уни ўлимга маҳкум этадилар.
19 Ҳақоратлаш, қамчилаш ва хочга михлаш учун Уни мажусийларга топширадилар. Учинчи куни эса У қайтадан тирилажак».
20 Шунда Забадийлар оиласининг онаси ўғиллари билан бирга Исонинг ҳузурига келди. Нимадир сўрамоқчи бўлиб, Унга таъзим қилди.
21 Исо аёлдан сўради: – Сен нима истайсан? – Сенинг Шоҳлигингда бу менинг икки ўғлимнинг бири ўнг томонингда ва бири чап томонингда ўтиришларини буюргин! – деди Унга аёл.
22 Исо жавоб бериб деди: – Сизлар нима сўраётганингизни билмайсизлар. Мен ичажак ҳасратли тақдир шаробини ича оласизларми? – Ичамиз! – деди улар.
23 Исо уларга: – Сизлар-ку Менинг косамдан ичиб, ҳасратларимни чекасизлар, аммо Менинг ўнг ва чап томонимда ўтиришга рухсат бериш Менинг ихтиёримда эмас. Отам бу ўринни кимларга тайёрлаган бўлса, уларга буюради, – деди.
24 Бошқа ўн шогирд буни эшитгач, икки ака-укага аччиқлана кетишди.
25 Исо эса уларни ёнига чақириб, деди: – Биласизларки, дунё халқлари устидан салтанатли подшоҳлар бор, эл устидан отабеклар ҳокимлик қилади.
26 Аммо сизнинг орангизда бундай бўлмасин. Орангизда ким катта бўлишни истаса, сизга хизматкор бўлсин.
27 Орангизда ким биринчи бўлишни истаса, сизга қул бўлсин.
28 Зеро Инсон Ўғли ҳам Ўзига хизмат қилдириш учун эмас, балки Ўзи хизмат қилиш ва Ўз жонини фидо қилиб, кўпларни қутқариш учун келган.
29 Улар Ерихо шаҳридан жўнаётганларида, кўп халқ Исонинг орқасидан эргашиб борди.
30 Йўл чеккасида ўтирган икки кўр Исо уларнинг олдидан ўтиб бораётганини эшитгач: – Эй Ҳазрат, Довуд Ўғли, бизларга раҳм қил! – деб бақира бошладилар.
31 Халойиқ уларни жим бўлишга мажбур қилса-да, лекин улар овозларини янада баландроқ қилиб: – Эй Ҳазрат, Довуд Ўғли, бизларга раҳм қил! – деб ёлвордилар.
32 Исо тўхтаб, уларни ёнига чақирди-да: – Сизлар Мендан нима истайсизлар? – деб сўради.
33 Улар: – Ҳазрат, кўзларимиз очилсин! – дейишди.
34 Исонинг уларга раҳми келиб, кўзларига қўл тегизди. Шу онда уларнинг кўзлари очилиб кетди. Улар Исонинг ортидан эргашдилар.
