1 Фарзий ва саддуқий мазҳабидагилар Исони синаш мақсадда Унинг олдига келиб, осмондан аломат кўрсатишини сўрадилар.
2 Исо эса уларга жавобан деди: «Оқшом тушгач, сиз: „Осмон қизил экан, ҳаво очиқ бўлади“, – дейсизлар.
3 Эрталаб эса: „Осмон қизил-қорамтир экан, бугун ҳаво бузуқ бўлади“, – дейсизлар. Вой мунофиқлар-эй! Кўк юзини аниқлай оласиз-у, нега замоннинг аломатларини аниқлай олмайсизлар?
4 Бу бузуқ ва бесубут авлод далолатни-ку излайди, аммо Юнус пайғамбарнинг аломатидан бошқа унга бирор бир далолат бўлмайди». Шундай деб, Исо уларни қолдириб кетди.
5 Нариги қирғоққа етиб келган шогирдлар ўзлари билан нон олишни унутибдилар.
6 Исо уларга: – Қаранглар, фарзийлар билан саддуқийларнинг хамиртурушидан эҳтиёт бўлинглар! – деди.
7 Улар эса: «Буни нон олмаганимиз учун айтди, чоғи», деб кўнгилларидан ўтказдилар.
8 Исо буни билиб, уларга деди: – Эй имони сустлар! Ўзингизча нега: ўзимиз билан нон олмадик, деб андиша қиляпсизлар?
9 Ҳали ҳам англамадингларми? Бешта нонни беш минг киши еб, неча сават нон бурдаларини йиғиштириб олганингизни эсламаяпсизларми?
10 Ёки еттита нонни тўрт минг киши еб, неча сават йиғиштириб олганингизни-чи?
11 Мен сизларга: «Фарзийлар билан саддуқийларнинг хамиртурушидан эҳтиёт бўлинглар», – деб айтганим бу нон ҳақида эмаслигини қандай қилиб тушунмадинглар?
12 Шундан кейин шогирдлар, Исо уларга ноннинг хамиртурушидан эмас, балки фарзийлар билан саддуқийларнинг таълимотидан эҳтиёт бўлиш кераклигини айтганини тушундилар.
13 Филип Кесарияси атрофларига келган Исо Ўз шогирдларидан сўради: – Одамлар Мени, Инсон Ўғлини, ким деб ҳисоблайдилар?
14 – Баъзилари Яҳё пайғамбар деб, бошқалари Илёс пайғамбар деб, яна бирлари эса Еремия ёки бўлак пайғамбарлардан бири деб ҳисоблайдилар, – деди шогирдлар.
15 Исо улардан: – Сизлар-чи, Мени ким деб ҳисоблайсизлар? – деб сўрагач,
16 Симун Бутрус жавоб бериб деди: – Сен барҳаёт Худонинг Ўғли – Масиҳсан!
17 Исо Бутрусга жавобан деди: – Сен бахтиёрсан, эй Юнус ўғли Симун! Бу сирни сен ўз уқув-идрокинг билан уққанинг йўқ, балки осмондаги Отам сенга очиб берган.
18 Мен ҳам сенга шуни айтиб қўяй: сенинг тош деган исминг бор ва Мен Ўз умматимни бу тош устида бунёд этаман, жаҳаннам кучлари эса ундан устун чиқмас.
19 Осмон Шоҳлигининг очқичларини сенга бераман. Ер юзида сен нимани боғласанг, осмонда ҳам боғланган бўлади. Ер юзида сен нимани ечсанг, осмонда ҳам ечилган бўлади.
20 Шундан сўнг Исо Ўзининг Масиҳ эканини бирор кимсага айтмоқни шогирдларига қатъий ман этди.
21 Шу вақтдан бошлаб, Исо шогирдларига Ўзининг Қуддусга бориши, оқсоқоллар, олий руҳонийлар ва уламолар қўлида кўп азоб чекиб, ўлдирилиши, учинчи куни эса тирилиши кераклигини ошкор этадиган бўлди.
22 Бутрус Уни четга олиб таъна қила бошлади: – Худо хайрингни берсин, Раббим! Бу нарсалар Сенинг бошингга тушмас, – деди.
23 Исо эса Бутрусга қараб: – Йўқол кўзимдан, шайтон! – деди. – Сен Мени йўлдан уряпсан, чунки сен Худонинг ишларини эмас, балки инсон ишларини ўйлаяпсан.
24 Кейин Исо Ўз шогирдларига деди: – Агар ким Менга эргашишни истаса, ўзидан кечсин ва ўз хочини кўтариб, орқамдан юрсин.
25 Ким ўз жонини аямоқчи бўлса, уни йўқотади. Лекин ким Мен учун жонини йўқотса, жон топади.
26 Агар инсон бутун дунёни эгалласа-ю, ўз жонига зарар етказса, бундан қандай наф кўради? Ёки инсон ўз жони эвазига қандай тўлов топаркан?
27 Инсон Ўғли Ўз Отасининг улуғворлигида, фаришталари билан келишида, ҳар кимни ўз қилмишига яраша тақдирлайди.
28 Сизларга чинини айтайин: бу ерда турганлардан баъзилари борки, улар Инсон Ўғлининг салтанатли Шоҳ бўлиб келаётганини кўрмагунча, ўлим кўрмайдилар.
