1 Ўша куни Исо уйдан чиқиб, кўл бўйида ўтирди.
2 Унинг олдида анчагина халойиқ тўплангач, У қайиққа тушиб ўтирди. Бор халойиқ эса қирғоқда Унга кўз тикди.
3 Исо уларга масал йўли билан кўп насиҳатлар қилди: «Уруғ сепувчи уруғ сепгани чиқибди.
4 Уруғ сепаётганда баъзи уруғлар йўл ёқасига тушибди. Қушлар учиб келиб, уларни чўқиб кетибди.
5 Бошқа баъзи уруғлар эса тупроғи кам тошлоққа тушибди. Тупроқ саёз бўлганидан, уруғлар тез кўкариб чиқибди.
6 Бироқ қуёш чиққач, сўлиб, илдизи бўлмагани учун қуриб қолибди.
7 Яна бошқа баъзи уруғлар тиканлар орасига тушибди. Тиканлар ўсиб, уруғларни бўғиб қўйибди.
8 Яна бошқа уруғлар эса яхши ерга тушиб, баъзиси юз, баъзиси олтмиш, баъзиси ўттиз қат ҳосил берибди.
9 Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!»
10 Шогирдлар яқинроқ келиб, Исодан: – Нега халққа масаллар билан гапиряпсан? – деб сўрадилар.
11 У уларга жавоб бериб деди: – Чунки Осмон Шоҳлигининг сирларини билиш қобилияти сизларга берилган, уларга берилмаган.
12 Зеро кимда бор бўлса, унга яна берилади ва у мўлчиликда бўлади. Аммо кимда йўқ бўлса, бори ҳам ундан тортиб олинади.
13 Халққа масал билан гапиришимнинг сабаби шундаки, улар қараб туриб кўрмайдилар, қулоқ солиб туриб эшитмайдилар ва англамайдилар.
14 Ишаъё пайғамбарнинг каромати уларга жуда тўғри келади, мана Худо шундай деган: «Тинглаб турсангиз-да, англамайсизлар, Қараб турсангиз-да, кўролмайсизлар.
15 Бу халқнинг дилини-чи ёғ босган, Аранг эшитар қулоқлари ҳам, Кўзларини эса юмиб олганлар. Кўз кўрсин деб, қулоқ эшитсин деб, Дил фаросатли бўлсин деб, Менга илтижо қилсалар эди, Мен уларга шифо берар эдим».
16 Лекин кўзларингиз кўраётган ва қулоқларингиз эшитаётган сизлар қандай бахтлисизлар!
17 Сизга чинини айтайин: не-не пайғамбару солиҳлар сиз кўраётганларни кўришни орзу қилганлар-у кўролмаганлар, сиз эшитаётганларни эшитишни орзу қилганлар-у эшитолмаганлар.
18 «Энди сизлар уруғ сепувчи ҳақидаги масални яхши тингланглар.
19 Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги каломни эшитиб, уқиб олмаган ҳар бир кишига ёвуз шайтон келиб, унинг юрагига экилган эзгулик уруғларини ўғирлаб кетади. Йўл ёқасига тушган уруғлар ана шуларга ишорадир.
20 Тошлоққа сепилган уруғлар эса шундай кишини билдиради: у каломни эшитар-эшитмас севинч билан қабул қилаверади.
21 Лекин илдизи йўқ, беқарор киши бўлгани учун, калом туфайли қайғу ёки қувғинга дучор бўлган ҳамон васвасага тушиб қолади.
22 Тиканлар орасига сепилган уруғлар эса шундай одамни билдиради: у каломни эшитса-да, бу дунёнинг ташвишлари ва бойлик ружуи каломни бўғиб ташлайди ва калом самарасиз қолади.
23 Яхши ерга сепилган уруғлар эса, каломни эшитиб уни уқиб оладиган одамни билдиради. Бундай киши, албатта, самарали бўлади; кими юз, кими олтмиш, кими ўттиз қат ҳосил беради».
24 Исо уларга бошқа бир масални келтирди: «Осмон Шоҳлиги ўз даласига яхши уруғ сепган бир одамга ўхшайди.
25 Ҳамма ухлаб ётганда, у одамнинг душмани келиб буғдой орасига бегона ўт уруғларини сепиб кетибди.
26 Экин кўкариб бошоқ чиқарганда, бегона ўтлар ҳам пайдо бўлибди.
27 Ер эгасининг хизматкорлари келиб: – Хўжайин, сиз далангизга яхши уруғ сепган эмасмидингиз? Энди бу бегона ўтлар қаердан пайдо бўлди? – деб сўрашибди.
28 – Бу душманнинг ишидир, – дебди ер эгаси. – Истасангиз, биз бориб уларни юлиб ташлаймиз, – дейишибди хизматкорлар.
29 – Йўқ, – дебди у, – сизлар бегона ўтларни юлаётганда, улар билан бирга буғдойни ҳам юлиб олишингиз мумкин.
30 Ўрим-йиғим вақтигача қўйинглар, у ҳам, бу ҳам бирга ўсаверсин. Ўрим-йиғим бўлгач, мен ўроқчиларга: „Олдин бегона ўтларни ўриб олинглар ва боғ-боғ қилиб ёқишга тайёрланглар. Буғдойни эса менинг омборимга тўплаб қўйинглар“, деб айтаман».
31 Исо уларга яна бошқа бир масални айтиб берди: «Осмон Шоҳлиги бир одам ўз даласига сепиб қўйган хантал уруғига ўхшайди.
32 У барча уруғлардан кичик бўлса-да, лекин етилгач, ҳамма кўкатлардан баланд бўлиб ўсади. У шундай дарахт бўладики, кўк юзидаги қушлар учиб келиб, унинг шохларини ўзларига уя қиладилар».
33 Исо уларга бошқа бир масални ҳам айтиб берди: «Осмон Шоҳлиги бир аёл бутун хамирни ошириш учун уч тоғора унга қориштириб солган хамиртуруш бурдасига ўхшайди».
34 Исо буларнинг ҳаммасини халққа масаллар билан тушунтирди. Масалсиз уларга ҳеч нарсани тушунтирмас эди.
35 Шу билан пайғамбарга ваҳий бўлган шу сўз бажо келди: «Оғзимни масаллар айтмоққа очиб, Азалий сирлардан воқиф этаман».
36 Шундан сўнг Исо халойиққа жавоб бериб, уйга кирди. Шогирдлари Унинг олдига келиб: – Даладаги бегона ўтлар ҳақидаги масални бизларга тушунтириб бергин, – дедилар.
37 Исо уларга жавобан деди: – Яхши уруғни сепган – Инсон Ўғлидир,
38 дала эса – дунё. Яхши уруғлар – Худо ҳокимиятидаги одамлар, бегона ўтлар эса – ёвуз шайтон ҳокимиятидаги одамлардир.
39 Бегона ўтларни сепган душман бўлса – иблисдир. Ўрим-йиғим – дунёнинг охири, ўроқчилар эса фаришталарга тенг келади.
40 Бегона ўтларни қандай териб ўтда ёқсалар, бу дунёнинг охирида ҳам шундай бўлади.
41 Инсон Ўғли Ўз фаришталарини юборади, улар эса гуноҳга сабаб бўлган ва ёмонлик қилиб юрган барчани Унинг Шоҳлигидан йиғиб олиб,
42 ловуллаб турган ўчоққа ташлайдилар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу нола бўлади.
43 Ўшанда солиҳлар ўз Оталарининг Шоҳлигида қуёш каби порлайдилар. Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!
44 «Яна Осмон Шоҳлиги далада яширилган хазинага ўхшар. Уни бир одам топиб сир сақлабди ва жуда севинганидан бориб, бор-йўғини сотиб, у далани харид қилибди».
45 «Яна Осмон Шоҳлиги нодир марварид излаётган бир савдогарга ўхшар.
46 У қимматбаҳо марваридни топганда, бориб бор-йўғини сотиб, марваридни харид қилибди».
47 «Яна Осмон Шоҳлиги денгизга ташланган ва турли балиқларни тутган тўрга ўхшайди.
48 Тўр тўлгач, уни қирғоққа тортиб чиқаришибди ва ўтиришиб, яхши балиқларни саралаб идишларга солишибди, ёмонларини эса ташқарига ташлаб юборишибди.
49 Дунёнинг охирида ҳам шундай бўлади: фаришталар келиб, фосиқларни солиҳлар орасидан ажратиб,
50 уларни ловуллаб турган ўчоққа ташлайдилар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу нола бўлади».
51 Исо шогирдларидан сўради: – Буларнинг ҳаммасига тушундингизларми? – Тушундик, – деди улар.
52 Исо шогирдларига: – Демак, Осмон Шоҳлиги тўғрисида таълим-тарбия олган ҳар бир уламо ўз хазинасидан янги ва эски нарсалар чиқарадиган уй эгасига ўхшайди, – деди.
53 Исо бу масалларни айтиб бўлгач, у ердан кетди.
54 Ўз ватанига келиб, ерли халқнинг ибодатхонасида таълим бера бошлади. Улар эса ҳайратда қолиб: – Шундай донолик ва мўъжизакорлик қудрати Унга қаердан насиб бўлди экан?
55 Дурадгорнинг ўғли эмасми Ўзи? Онасининг исми Марям, укалари эса Ёқуб, Юсуф, Симун ва Яҳудолар эмасми?
56 Унинг ҳамма сингиллари ҳам бизнинг орамизда-ку! Буларнинг барчасига У қандай қилиб эришди экан? – дейишди.
57 Ва ғашланиб, Уни рад қилишди. Исо эса уларга: – Пайғамбар ўз ватани ва уйидан бошқа ерда эътиборсиз бўлмас, – деди.
58 Уларнинг эътиқодсизлиги сабабли у ерда кўп мўъжизалар кўрсатмади.
