Довуднинг ғалаба мадҳияси. ИЖРОЧИЛАР РАҲБАРИГА. «ЎҒИЛНИНГ ЎЛИМИ» КУЙИГА. ДОВУД САНОСИ.
Забур 9 bob
1 Чин юракдан Худовандга шукрлар дейман, Сенинг мўъжизаларингни, эй Таоло, Бир-бир ҳикоя қиламан.
2 Чин юракдан Худовандга шукрлар дейман, Сенинг мўъжизаларингни, эй Таоло, Бир-бир ҳикоя қиламан.
3 Сендан шодланиб тантана қиламан, Исми шарифингни доим тараннум этаман.
4 Менинг душманларим орқага қайтди, Қаршингда қоқилиб, йўқолиб кетди.
5 Сен мени ҳукм этиб, юзимни ёруғ қилдинг, Адолатли ҳакам бўлиб тахтга ўтирдинг.
6 Сен элларга таъзир бердинг, Бетавфиқларни маҳв қилдинг, Номларини дорилбақодан ўчирдинг.
7 Душманлар битди, кул бўлди яроғи, Шаҳарларини Сен хароб қилдинг, Улардан хотира ҳам қолмади.
8 Худованд абадий Ўз тахтида ўтирар, Ҳукм учун У тахтини қургандир.
9 Дунёни адолат билан бошқариб, Халқлар учун тўғри ҳукм чиқарур.
10 Мазлум учун Худованд паноҳдир, Қайғули замонларида паногоҳдир.
11 Номингни билганлар Сенга умид боғлар, Ўзингга илтижо қилувчиларни тарк этмайсан, эй Худованд!
12 Сионда давр сурган Худовандни куйланг! Халқлар ичра ажойиботларини хабарланг!
13 Худованд хун олувчидир, У жафокашни ёдда тутади, Унутмайди мазлумлар фарёдини.
14 Менга меҳрибонлик кўрсатгин, эй Худованд, Ғанимларимдан тортган кулфатимни кўргин! Ўлим дарвозасидан Ўзинг қайтаргансан мени,
15 Токи Сион қизинг дарвозаларида Сенинг барча ҳамдларингни хабар қилай, Сенинг нажотинг билан қувонай!
16 Халқлар ўз қазиган чоҳларига қулади, Ўз қўйган домларига оёқлари илинди.
17 Худованд Ўз ҳукмини юритганидан танилди, Бетавфиқ эса ўз қилмишлари билан тутилди.
18 Бетавфиқу Худони унутган барча эллар Ўликлар диёрига тушиб қоладилар.
19 Бироқ бечораҳол умрбод унутилмас, Камбағалнинг умиди абадий тугамас.
20 Тургин, эй Худованд, Банда манманлик қилмасин! Халқлар Сенинг ҳузурингда муҳокама бўлсин!
21 Эй Худованд, халқларга даҳшат солгин! Улар билсинки, оддий инсондирлар.
22 Эй Худованд, нега мендан узоқдасан? Нега оғир замонларда кўринмайсан?
23 Мана, бетавфиқ мағрурланмоқда, Бечораҳолнинг эса жони ёнмоқда. Улар тўқиган иғволари ўз бошига қайтсин!
24 Бетавфиқ-ку ғаразгўйни дуо қилади, Ўзининг нафс бандаси бўлиши билан мақтаниб.
25 Худовандни эса менсимайди бетавфиқ, «Худо ўч олмас-ку», дейди гердайиб; Худога ҳеч жой йўқ унинг хаёлида.
26 Йўллари ҳар доим ўнғай бўлур, Сенинг ҳукмларинг эса баландда, Узоқда турур унинг хаёлидан. Душманларига эса у бир пуфлаб, Ҳаммасини назарга илмай қўяр.
27 Юрагида у айтадир: Мен ҳеч қачон панд емайман, Фалокатга ҳам учрамайман, то абад!
28 Тили остида лаънату ҳийла-найранг ётадир, Уқубату касофат унинг измидадир.
29 У қўра ортида писиб ётиб, Пинҳона гуноҳсизни ўлдирар, Кўзлари фақирни яширинча қидирар.
30 Ўз инида беркинган арслон сингари Бечорани тутмоқ-чун пистирмага беркинар, Бечорани босиб олиб, ўз домига тортар.
31 Бечора-ку эзилиб, икки букилиб, Йиртқич панжаларидан нобуд бўлар.
32 Бетавфиқ ўз дилида айтар: Тангри унутибди, юз-кўзини беркитибди, Қилмишимни У абадий кўрмас!
33 Тургин, эй Худованд, Чўз қўлингни, эй Тангрим! Унутма бечораю мазлумни!
34 Нечун бетавфиқ Худони менсимай: «Сен ўч олмайсан», деб кўнглида айтар?
35 Сен кўриб турибсан-ку, Ўз қўлинг билан унинг чорасини берасан. Сен жафони, азоб-уқубатни кўрасан! Бечораҳол умидини Сенга боғлайди, Есир-етимларга Ўзинг ғамхўрсан.
36 Фосиқлару жиноятчилар қўлини қирқиб ташла, Токи ёвузлигининг изи битсин!
37 Худованд абадулабад Подшоҳдир, Ёт халқлар Унинг диёридан йўқ бўлур.
38 Мўминлар тилагини Сен эшитасан, эй Худованд, Юракларига далда бериб, уларга қулоқ соласан.
39 Етиму мазлумларни Ўзинг ҳимоя қиласан; Ердаги одамзод бошқа ваҳм олмасин.
