1 Якшанба куни эрта тонгда аёллар тайёрлаб қўйган атирларини олиб қабрга келдилар. [Улар билан бирга бошқа бир неча аёллар ҳам бор эди.]
2 Улар қабр оғзидаги тошни ағдарилган ҳолда кўрдилар.
3 Ичкарига кириб, Раббимиз Исо жасадини топмадилар.
4 Улар бундан гангиб турганда, бирдан олдиларида ялтироқ кийим кийган икки зот пайдо бўлди.
5 Аёллар ваҳимадан бошларини ерга эгиб туришди. У зотлар уларга: – Нега сиз тирикни ўликлар орасидан излаяпсизлар? – дейишди.
6 – У бу ерда йўқ, У қайтадан тирилиб кетди. Ҳали Жалилада эканидаёқ айтганларини эслангиз.
7 У сизга: «Инсон Ўғли гуноҳкор одамлар қўлига тутиб берилажак, хочга михланажак, учинчи куни эса қайтадан тирилажак», – деган эди-ку.
8 Аёллар Исонинг бу сўзларини эсладилар.
9 Қабрдан қайтиб бориб, бу ҳақда ўн бир ҳаворийга ва бўлак барчага маълум қилдилар.
10 Ҳаворийларга бу хабарни етказганлар – магдалалик Марям, Йўанна, Ёқубнинг онаси Марям ва улар билан бирга бўлган бошқа аёллар эди.
11 Бироқ бу сўзлар ҳаворийларга қуруқ гап туюлиб, аёлларга ишонмадилар.
12 Бутрус эса ўрнидан туриб, қабр томон югурди. Ичкарига энгашиб қараб, у ерда фақат кафаннинг ўзинигина кўрди. Юз берган воқеадан ҳайратга тушиб, ортига қайтди.
13 Худди шу куни шогирдлардан иккиси Қуддусдан бир тош узоқликдаги Ёммаус деган қишлоққа боришар эди.
14 Рўй берган бу ҳодисотлардан ўзаро гаплашиб кетдилар.
15 Ўзаро сўзлашиб ва баҳслашиб боришар экан, Исонинг Ўзи уларга яқинлашиб, ҳамроҳлик қилди.
16 Лекин уларнинг кўзлари Уни танимоққа ожиз эди.
17 Исо улардан: – Сизлар ўзаро нималар ҳақида тортишиб боряпсиз? Нега юзингиз ғамгин? – деб сўради.
18 Шогирдлардан Клеопа дегани Унга жавоб берди: – Наҳотки Қуддусга келганлар орасида шу кунларда бу ерда содир бўлган ҳодисалардан бир Ўзинг бехабар бўлсанг?
19 – Қайси ҳодисалар? – сўради Исо. – Худо ва бутун халқнинг олдида қудратли иши ва сўзи билан танилган носиралик Исо пайғамбар ҳақидаги ҳодисалар-да, – дейишди Унга.
20 – Бизнинг олий руҳонийлар билан бошлиқларимиз ўлим жазосини талаб қилиб, Уни хочга михлатдилар.
21 Биз Уни Исроилни халос қиладиган Нажоткор деб ўйлаб, умидвор бўлгандик. Бунинг устига-устак, бу ҳодисалар содир бўлганига бугун учинчи кун бўлдики,
22 бизнинг айрим аёлларимиз бизни ҳайратда қолдиришди. Улар эрта билан қабрга бориб,
23 Унинг жасадини тополмай келишди. Улар ҳатто: фаришталарни кўрдик, деб айтишди. Фаришталар уларга: «Исо тирик», – дейишибди.
24 Шунда орамиздан баъзи одамлар қабрга бориб, худди аёллар айтганларининг шоҳиди бўлишибди, Исонинг Ўзини эса кўришмабди.
25 Исо уларга: – Эй фаросатсизлар! Барча пайғамбар сўзларига ишончи суст одамлар!
26 Масиҳ Ўз улуғворлигига эришмоқ учун шу азобларни бошдан кечирмоғи керакмасмиди? – деди.
27 Шундай қилиб, Исо Мусо пайғамбардан тортиб, барча пайғамбар китобларида Ўзи ҳақида ёзилган оятларнинг ҳаммасини уларга тушунтира бошлади.
28 Ниҳоят, ўша бораётган қишлоққа яқинлашдилар. Исо Ўзини йўли давом этадиган қилиб кўрсатди.
29 Лекин улар Унга: – Биз билан бирга қол, чунки кун ботай деб қолди, энди кеч кира бошлади, – деб Уни қисташди. Исо улар билан бирга қолгани ичкарига кирди.
30 Улар билан бирга дастурхон ёнида ўтирганда, нонни олиб шукрона дуосини айтди ва нонни синдириб уларга берди.
31 Шундагина уларнинг кўзлари очилиб, Уни таниб қолишди. Бироқ Исо шу онда кўздан ғойиб бўлди.
32 Шогирдлар бир-бирига: – У йўлда биз билан гаплашиб, оятларни тушунтираётганида, кўнглимизга илиқлик югурмаганмиди, ахир! – дедилар.
33 Шу заҳоти ўринларидан туриб, Қуддусга қайтиб бордилар. Ўн бир ҳаворийни ва улар билан тўпланиб турганларни топдилар.
34 Улар келганларга: – Раббимиз ҳақиқатан тирилиб келган, У Симунга зоҳир бўлибди-ку, – дедилар.
35 Келганлар ҳам йўлдаги воқеаларни, Исо нонни синдираётганда Уни қандай таниб қолганликларини айтиб бердилар.
36 Улар ҳали бу хусусда сўзлашаётганда, Исонинг Ўзи ўрталарида зоҳир бўлди. – Сизларга тинчлик бўлсин! – деди.
37 Шогирдлар ўтакаси ёрилгандай бўлиб, арвоҳ кўряпмиз, деб ўйладилар.
38 Лекин Исо уларга деди: – Нега бунча ҳаяжонланмоқ? Нечун кўнглингизда бунча гумонлар туғиляпти?
39 Қўлларимга ва оёқларимга қаранглар, бу Менинг Ўзим. Мени ушлаб кўринглар. Менда кўриб турганингиздек арвоҳнинг эту устухони бўлмайди-ку, ахир!
40 Шундай деб, Исо қўл-оёқларини уларга кўрсатди.
41 Шогирдлар севинчидан таажжубланиб ҳали ишонмайин турганларида, Исо улардан сўради: – Бу ерда ейдиган бирон нарсангиз борми?
42 Улар Унга бир парча қовурилган балиқ [ва бир оз мумли асал] беришди.
43 Исо буни олиб, уларнинг кўзлари олдида еди.
44 Сўнгра уларга: – Мен ҳали сизлар билан бирга бўлганимда, Мен ҳақимда Мусо Қонунида, Пайғамбарлар ва Забур китобларида ҳамма ёзилганлар бажо келиши керак, деб айтган эдим-ку. Мана шу бўлиб-ўтганларга тўғри келади, – деди.
45 Кейин оятларни англамоқ учун шогирдларининг зеҳнини очиб юборди
46 ва уларга яна деди: – Мана шу ёзилганларга кўра, Масиҳ азоб чекиши ва учинчи куни эса қайта тирилиши керак эди.
47 Шунингдек, Қуддусдан бошлаб барча халқлар Унинг номи билан тавба-тазарруга чақирилмоғи ва гуноҳлари кечирилиши эълон қилинмоғи ҳам лозим.
48 Сизлар эса бу ишларга гувоҳ бўлажаксиз.
49 Энди Мен Отамнинг берган ваъдасини сизларга юбораман. Аммо юқоридан бу қудратни олмагунингизча, Қуддус шаҳрида қола туринглар.
50 Кейин Исо шогирдларини шаҳардан ташқарига, Байтания яқинларигача олиб чиқди-да, қўлларини кўтариб уларни дуо қилди.
51 Дуо қилаётиб, улардан узоқлашганча осмонга кўтарилди.
52 Шогирдлар эса Унга сажда қилдилар ва катта севинч ила Қуддусга қайтиб бордилар.
53 Худога ҳамду санолар айтиб, доимо маъбадда бўлдилар. Омин.
