1 Zo‘far Ayubga birinchi marta gapiradi.
Ayub 11 bob
1 Keyin namaxlik Zo‘far shunday dedi:
2 “Shuncha ko‘p gap javobsiz qolaveradimi? Ko‘p gapirgan inson oqlanar ekanmi?
3 Bekorchi gaplaring boshqalarning ovozini o‘chirib qo‘ydimi? Nahotki mazax qilib aytgan gaplaring uchun hech kim seni uyaltirmasa?
4 Sen: “Mening ta’limotim xatosiz, O‘zim ham Xudoning nazarida pokman”, deb aytasan.
5 Qani endi, Xudo gapirsa, Uning O‘zi senga qarshi og‘iz ochsa edi.
6 Qani endi, U senga donolikning sirlarini bildirsa edi. Axir, haqiqiy donolik ko‘p qirrali–ku! Bilib qo‘y, Xudo seni o‘z gunohlaringga yarasha jazolagani yo‘q, Jazoni ancha kam beryapti.
7 Xo‘sh, Xudoning sirlarini anglay olasanmi?! Qodir Xudoning kamolotini bila olasanmi?!
8 Xudoning donoligi osmondan ham yuksakdir, Sen nima qila olarding?! Xudoning donoligi o‘liklar diyoridan ham chuqurroqdir, Sen nimani bila olarding?!
9 Uning o‘lchami yer tevaragidan ham uzunroq, Dengizdan ham kengroqdir.
10 Xudo kelib, seni qamoqqa tashlasa, Yoki hammani hukmga yig‘sa, Kim Uni to‘xtata olardi?
11 Albatta U yolg‘onchilarni biladi, Yovuzlikni ko‘rganda, e’tiborga oladi–ku!
12 Asov eshakdan odam tug‘ilmaganday, Nodon ham donolikka erisha olmaydi.
13 O‘z yuragingni Xudoga bag‘ishla, Ibodat qilib, qo‘llaringni U tomon cho‘zgin.
14 Qo‘llaring gunohdan bulg‘angan bo‘lsa, poklagin, Chodiringda yovuzlikka joy bermagin.
15 Shunda sen uyalmasdan boshingni tik ko‘tarib yurasan. Qo‘rquvdan holi bo‘lib, barqaror turasan.
16 Qayg‘ularingni esdan chiqarasan, Ular oqib ketgan suvlarday bo‘lib qoladi.
17 Hayoting kunduzgi nurday yorug‘ bo‘ladi, Har qanday zulmat tongday bo‘lib qoladi.
18 Umiding borligi uchun, ishonching komil bo‘ladi, Atrofingda himoyang bo‘lib, tinchlikda orom olasan.
19 Yotganingda hech kimdan qo‘rqmaydigan bo‘lasan, Hamma sendan marhamat istab keladi.
20 Fosiqlarning ko‘z nuri so‘nadi, Ular qochishga yo‘l topolmaydilar, O‘lib qutulamiz, deb umid qiladilar.
