Dunyoning yaratilishi
Azalda faqat Xudo bor edi, boshqa hech narsa yo‘q edi. Butun borliqni quyuq zulmat qoplagan edi. Xudo buni o‘zgartirishni istab yer bilan osmonni yaratdi.
Yaratish yo‘qdan bor qilish demakdir. Bironta odam buning uddasidan chiqolmaydi! Shu sabab biz Xudoni Yaratuvchi deb ataymiz. Xudoning odamlarga bergan Kalomi bo‘lgan Muqaddas Kitobda bu qanday sodir bo‘lgani haqida hikoya qilinadi.
Birinchi kunda Xudo “Yorug‘lik bo‘lsin”, dedi va shunday bo‘ldi. Keyin U yorug‘likni qorong‘ulikdan ajratdi va uni kunduz deb, qorong‘ulikni bo‘lsa tun deb atadi. Tun bilan kun bir-biri bilan o‘rin almashadi va bu hozirgi kungacha davom etib kelmoqda.
Ikkinchi kunda Xudo suvning ustida gumbaz (biz buni atmosfera deb ataymiz) yaratdi va uni osmon deb atadi. Xudo suvning bir qismini gumbaz ostiga, qolgan qismini esa gumbaz ustiga yig‘di. So‘ngra Xudo gumbazlar orasidagi bo‘shliqni bizlar nafas oladigan havo bilan to‘ldirdi.
Uchinchi kuni Xudoning Kalomi bilan suvning ostida qurqlik paydo bo‘ldi; suv Xudo yaratgan chuqurliklarga yig‘ilib qoldi. “Shunday qilib, Xudo quruqlikni yer, suvlarni esa dengizlar deb atadi”. Biroq Xudo yerning bo‘m-bo‘sh va ko‘rimsiz ekanini ko‘rdi. Shuning uchun dedi: “Yer o‘t-o‘lanlar, butalar va daraxtlar o‘stirsin”. Shu ondayoq turli-tuman o‘simliklar paydo bo‘ldi. Dunyo rang-barang va go‘zal tus oldi! O‘simliklar urug‘lab, ulardan yana yangi o‘simliklar unib chiqdi. Daraxt mevalarida ham urug‘lar bo‘lib,
ulardan ham yangi daraxtlar o‘sa boshladi.
To‘rtinchi kunda, Xudoning amri bilan quyosh, oy va yulduzlar paydo bo‘ldi. Yaratuvchimiz quyoshni har tongda chiqib, har kechda botadigan qilib qo‘ydi. Tunda uyquga yotganimizda qorong‘u bo‘ladi. Biroq Xudoning buyrug‘i bilan oy va yulduzlar tungi osmonda nur sochib zulmatni yoritib turadi. Osmonda yulduzlar shunchalik ko‘pki, biz hatto ularning son-sanog‘iga ham yetolmaymiz. Quyosh va oy tufayli kunlar, oylar va yillarni belgilash imkoni tug‘ildi. Xudo vaqtni O‘zi istaganidek tartibga sola oldi.
Beshinchi kunda Xudo jonzotlarni yaratishga kirishdi. U shunday dedi: “Suv har xil tirik jonivorlar bilay qaynasin!” Shunday ham bo‘ldi. Xudo suv tubida erkin suza oladigan ulkan kitlarni, yashinday chaqqon katta-kichik baliqlarni yaratdi. Barcha dengiz jonivorlari, hatto ko‘z ilg‘amaydiganlarini ham Xudo yaratdi.
Xudo shunchalar ko‘p va turli-tuman jonivorlarni yaratdiki, ularni sanog‘iga yetish qiyin. Osmon ham Xudo yaratgan rang-barang qushlar va ularning ovozlari bilan to‘ldi. Ular moviy osmonda, ko‘m-ko‘k maysalar uzra qanot qoqar, daraxtlarga va yerga qo‘nib orom olar, hamda oziqlanar edilar. Xudo barcha yaratgan jonivorlarini muborak qilib, “Yer yuzida ko‘payib barakali bo‘linglar”, - dedi. U hamma baliqlar, hayvonlar va qushlar avlod qoldirishini istar edi. Yer yuzida, havoda va suvda hayot qaynay boshladi. Beshinchi kun mana shu tariqa yakuniga yetdi.
Mana oltinchi kun ham keldi. Xudo yer yuzida chorva mollari, qurt-qumursqalar, dala hayvonlari kabi yanada ko‘proq jonivorlarni paydo qildi. Sigirlar, otlar, cho‘chqalar, sherlar va yo‘lbarslar, maymunlar va boshqa ko‘plab jonivorlar quyosh ostida o‘zlariga makon topdilar. Shuningdek ilonlar va boshqa sudralib yuruvchilar ham paydo bo‘ldi. Yaratilgan jonivorlarning birontasi ham bir-biriga o‘xshamas edi.
Shunday qilib, Xudo O‘z ishini deyarli yakunlagan edi.
Yer va osmon, quyosh va yulduzlar, o‘simliklar va daraxtlar, baliqlar va qushlar, yerda va suvda yashovchi hayvonlar yaratilib bo‘lingan edi. Yer yuzi qanday yashnab ketdi-ya! Ammo Xudoning nazarida nimadir yetishmayotganday edi.
“Odamzotni yaratishni istayman,” – dedi U. “Uning boshqa jonzotlar kabi ko‘zi, qulog‘i va oyog‘i bo‘ladi, hamda u boshqa jonzotlar kabi o‘simlik mevalari va urug‘lari bilan oziqlanadi. Lekin shu bilan birga u butunlay boshqacha, ya’ni Menga o‘xshagan bo‘ladi. Men unga fikrlash qobiliyatini beraman, bu esa unga dunyoni anglab yetishida asqotadi. U gapira oladigan va fikrini ifodalay oladigan bo‘ladi. Eng asosiysi esa, u Meni sevishi va Menga ishonishi lozim bo‘ladi. O‘shandagina biz do‘stlarga aylanamiz”.
Xudo shunday dedi: “O‘zimizga o‘xshagan va O‘z suratimizdagi odamni yarataylik”. Dastavval Xudovand erkakni loydan yaratdi. Keyin esa unga O‘zining hayot nafasini puflab, unga jon baxsh etdi va ong berdi. Endilikda odam nafaqat boshqa jonivorlar kabi yura olar, oziqlanar va uxlardi, balki u fikrlay ham olardi. Endi u o‘zi haqida va atrofidagi olam haqida idrok qila olardi. U quvona olar, kula olar, xafa bo‘la olar va yig‘lay olardi; u o‘tmish haqida eslabgina qolmasdan, balki kelajakda nimalar sodir bo‘lishini ham anglay olardi. U shuningdek Yaratuvchisi Xudo haqida, hamda o‘zi haqida ham fikrlay olardi. Odam o‘z idroki ila Xudo uni qanchalar sevishini bilib oldi va bundan mamnun bo‘ldi. Eng dastlabki odamni - Odam Ato deb atashardi.
Xudo Adan o‘lkasida bog‘ o‘rnatib, Odam Atoni o‘sha yerga joylashtirdi. Bu jannat edi! Adandan jannatni sug‘orib turadigan bir daryo oqib chiqib, to‘rtta irmoqqa bo‘linardi: Pishon, Gixo‘n, Dajla va Furot irmoqlari. Xudo Odam Atoga bog‘ni parvarish qilish vazifasini topshirdi. Bunday mehnat odamga og‘irlik qilmas, balki quvonch keltirardi. Axir Xudo unga ham kuch-quvvat, ham aql-idrok, va hamda fantaziya bergan edi; mana shu in’omlarni ishga solib inson o‘z olamini saqlab qolishi lozim edi. Yana Xudo odamga butun jonzotlarga ism o‘ylab topishni buyurdi. Odam Ato buni amalga oshirib, barcha jonzotlarga ism berolganidan juda mamnun bo‘ldi.
Shunga qaramay, odam zerika boshladi. Bir kuni Odam Ato dam olishga yotganida shunday fikrlay boshladi: “Xudo menga shuncha ko‘p narsalarni in’om etdi. Demak U meni sevadi. Atrofimda shuncha narsa borligiga qaramasdan o‘zimni yolg‘iz his etayotganimdan Xudo albatta xabardor bo‘lsa kerak”. Mana shunday fikrlar bilan Odam Ato qattiq uyquga ketdi. Uyg‘onganida esa ko‘zlariga ishonmasdi. Uning qarshisida ayol kishi turgandi. “Endi men yolg‘iz emasman – yonimda men ko‘pdan beri orzu qilgan ayol bor! Xudoning menga umr yo‘ldoshi bergani qanday ajoyib! – o‘yladi u. – Men har doim u bilan birga bo‘laman. Bu esa bizga ko‘pdan-ko‘p baxt va quvonch keltiradi”.
Odam Ato bilan Momo Havo bog‘da uzoq sayr qilib, o‘zlari uchun har doim yangi narsa kashf qilardilar. Faqat bog‘ning o‘rtasiga kelganda, ular ehtiyot bo‘lishardi. U yerda ikkita sirli daraxt qad ko‘targan edi. Xudoning O‘zi bu daraxtlarga ism bergan edi. Ulardan biri “hayot daraxti”, boshqasi bo‘lsa “yaxshi va yomonni bilish daraxti” deb atalardi. Odamlar baxtiyor edilar. Xudo Odam Ato va Momo Havoning bir- birini yaxshi ko‘rishi hamda bir-birini tushunishini ko‘rib, ulardan mamnun bo‘ldi. Oltinchi kun shu bilan yakun topgan edi.
Xudo barcha ishlarini yakunlab, yaratganlarining hammasi juda yaxshiligini ko‘rdi. Xudovand qo‘llari ijodidan mamnun edi. Buning hammasi juda ajoyib edi. Yorug‘lik nurafshon, havo anvoyi hidlarga va tovushlarga to‘la, hamda yer anvoyi o‘simliklar bilan qoplangan edi. Samoni kunduz quyosh nuri, tunda esa oy shu’lasi yoritib turar edi. Qushlar, hayvonlar va butun jonzotlar beozor va xursand edilar. Xudo yaratganlari orasida Odam Ato bilan Momo Havo hammadan ko‘ra baxtiyorroq edi, chunki ular bir-birlari bilan hamda Xudo bilan muloqot qila olishar va Unga sajda qilar edilar.
Yettinchi kunda Xudo hech narsa yaratmadi, aksincha barcha ishlaridan tindi. Xudo bu kunni muborak va muqaddas qilib ajratdi. Shunday qilib, dam olish kuni alohida maxsus kunga aylandi. Keyinchalik esa Egamiz Xudo O‘z xalqiga yettinchi kunda, ya’ni haftaning oxirgi kunida barcha mehnatlaridan dam olishlarini amr etdi. Shu sabab barcha imonlilar ushbu kunda o‘z Yaratuvchi Egalari haqida o‘ylab, Unga sajda qilishlari va Unga xizmat qilishlari lozim.
SAVOLLAR
1) Nima uchun biz Xudoni Yaratuvchi deb ataymiz?
2) Farishtalar va odamlar yo‘qdan biror bir narsa yarata oladimi?
3) Xudo yaratgan eng oliy mavjudot kim/nima?
Hikoyalar. Muqaddas Kitob (Oilaviy o‘qish uchun) o‘zbek tilida.
Birinchi qism. ESKI AHD Hikoyalar kitobi, Tavrot - Odam Ato, Nuh, Ibrohim, Is'hoq, Ismoil, Muso. Zabur - Dovud. YANGI AHD - Ikkinchi qism. Injil - Hikoyalari Iso Masih.
Muqaddas Kitobdan olingan hikoyalar to‘plami keng doiradagi kitobxonlarga mo‘ljallangan bo‘lib, saralab olingan, yorqin manzaralar bilan bezatilgan yuzdan ziyod illyustratsiyalarni o‘z ichiga oladi.
Ushbu hikoyalar kitobxonga hamda uning har bir oila a’zosiga Muqaddas Kitobning boy mazmuni bilan tanishish imkonini beradi.
