1 Беняминни Мисрга олиб бориш. 15 Юсуфнинг ака-укалари билан иккинчи кўришуви.
Ибтидо 43 bob
1 Мамлакатда қаҳатчилик кучайиб борар эди.
2 Мисрдан келтирган ғаллани еб тугатганларидан кейин, Ёқуб ўз ўғилларига: – Яна бориб бизга бир оз озиқ-овқат сотиб олиб келинглар, – деди.
3 Яҳудо унга жавоб берди: – Ўша зоти олий бизга қатъиян таъкидлаб: “Агар укангиз сизлар билан келмаса, менинг юзимни кўрмайсизлар”, деб айтган эди.
4 Агар сиз укамизни биз билан юборсангиз, у ерга бориб сизга озиқ-овқат сотиб олиб келамиз.
5 Агар юбормасангиз, биз бормаймиз. У зот: “Укангиз сизлар билан келмаса, менинг юзимни кўрмайсизлар”, деб айтиб қўйди бизга.
6 Исроил: – Нима учун сизлар у зотга яна укангиз борлигини билдириб, менинг бошимга бало бўлдингизлар? – деди.
7 Улар: – У зоти олий ўзимизни ва туғишганларимизни сўроқ қилиб турди-да. “Ҳали ҳам отангиз тирикми? Бошқа биродарингиз борми?” деб сўраганида, биз унга тўғри жавоб бердик. “Укангизни келтиринглар”, деб айтишини биз қаердан билибмиз? – дейишди.
8 Яҳудо ҳам отаси Исроилга: – Болани мен билан юборинг. Биз жўнаб кета қолайлик ва сиз ҳам, биз билан болаларимиз ҳам тирик қолайлик, очликдан ўлмайлик.
9 Мен ўзим бола учун кафил бўламан, уни менинг қўлимдан оласиз. Агар уни сизга соғ-саломат қайтариб бермасам, унда мен умрбод сизнинг лаънатингизга қолай.
10 Агар биз бундай хаёлга бормаганимизда, ҳозиргача икки марта бориб келган бўлар эдик, – деди.
11 Исроил ўз ўғилларига деди: – Ундай бўлса, мана қиладиган ишингизни билиб олинглар: сизлар бу ернинг аъло ноз- неъматларидан олиб идишларингизга солинглар. Ўша зоти олийга бир оз мумиё, бир оз асал, атирлар, хушбўй тутатқилар, писта ва бодом совға қилиб олиб боринглар.
12 Ўзларингиз билан икки баравар кумуш пул олиб, хуржунларингизга солиб қўйилган пулларни ҳам қайтариб беринглар. Ҳар ҳолда қандайдир бир янглишлик юз бергандир.
13 Хўп, энди укангизни олиб кета қолинглар, у зоти олийнинг олдига қайтиб боринглар.
14 У Бенямин ва бошқа биродарингизни ҳам сиз билан қайтариб юбориши учун унинг ҳузурида Қодир Оллоҳ сизларга марҳамат айласин. Мен агар фарзандларимдан маҳрум бўладиган бўлсам, майли, маҳрум бўлай.
15 Ака-укалар совға-саломларни уловларга ортиб, ўзлари билан икки баравар пулни ҳамда Беняминни олиб йўлга тушдилар. Мисрга етиб бориб, Юсуфнинг ҳузурида ҳозир бўлдилар.
16 Юсуф Беняминни биродарлари билан бирга кўргач, ўзининг уй бошқарувчисига: – Бу одамларни уйга олиб бор ва ҳайвон сўйиб таом тайёрла. Улар пешин пайтида мен билан овқат ейдилар, – деди.
17 У эса Юсуфнинг айтганини қилиб, ака- укаларни Юсуфнинг уйига олиб борди.
18 Улар Юсуфнинг уйига олиб борилаётганларини билгач, қўрқиб кетишди. Ўзларича: «Мана, бундан олдин хуржунларимизга қайтариб солиб қўйилган пул учун бизни олиб боришяпти. Ҳозир устимизга ҳамла қилишади, бизни қул қилиб, эшакларимизни эса олиб кетишади», – дедилар.
19 Ҳовлига кираётганда, улар Юсуфнинг уй бошқарувчисига бош уриб:
20 – Тингланг, эй жаноб, биз бундан олдин ҳам ғалла сотиб олиш учун бу ерга келган эдик.
21 Жўнаётганимизда бир манзилга тушиб хуржунларимизни очсак, ҳар биримизнинг кумуш ақчамиз ҳеч камаймай хуржунларимизда турган экан. Энди биз буни қайтариб бергани келдик.
22 Бунинг устига биз озиқ-овқат сотиб олиш учун яна бошқа пул келтирдик. Бошда ким пулни хуржунларимизга солиб қўйган, биз билмаймиз, – дейишди.
23 Уй бошқарувчи: – Хотиржам бўлинглар, қўрқманглар. Сизларнинг Худойингиз, отангизнинг Худоси хуржунларингизга хазина қўйиб кетибди. Мен сизлардан ўз ҳақимни олдим, холос, – деди. Шу билан Шимъўнни уларнинг олдига чиқарди.
24 Уй бошқарувчи ака-укаларни Юсуфнинг уйига келтирди ва уларга оёқларини ювгани сув берди, эшакларига ем берди.
25 Пешинда Юсуф билан бирга овқатланишларини эшитишиб, у келгунча совға-саломни тайёр қилиб қўйишди.
26 Юсуф уйга келгач, улар ўзлари билан олиб келган совғаларни уйга киргизишди ва Юсуфнинг олдида ергача энкайиб таъзим қилишди.
27 Юсуф улардан ҳол-аҳвол сўраб: – Ўша сизлар айтган қари отангиз саломатми, ҳануз ҳаётми? – деди.
28 – Бандангиз отамиз саломат, ҳануз ҳаётдир, – деб бош эгиб таъзим қилишди.
29 Юсуф кўзларини ўз онасининг ўғли, укаси Беняминга тикиб: – Менга айтган кенжа укангиз буми? – деди. Ва бир оздан сўнг: – Эй ўғлим, Худо сенга марҳамат айласин! – деди-ю,
30 шитоб билан чиқиб кетди. Чунки укасига нисбатан меҳри қайнаб, йиғлагиси келган эди. У ўз ётоғига кириб, у ерда йиғлаб юборди.
31 Юзини ювиб, яна ташқарига чиққанидан кейин, ўзига ҳоким бўлиб: – Таом қўйилсин! – деб амр берди.
32 Юсуфга алоҳида, ака-укаларига алоҳида ҳамда у билан овқатланаётган мисрликларга алоҳида қўйдилар. Чунки мисрликлар ибронийлар билан бирга овқат ейиши мумкин эмас, бу улар учун макруҳ ҳисобланади.
33 Юсуф ўз қаршисида ҳамма ака-укаларини тўнғичидан кенжасигача ёш тартиби бўйича ўтқазди. Улар эса бир-бирига таажжуб билан қараб туришарди.
34 Юсуфнинг дастурхонидан уларга овқат беришар экан, Беняминнинг ҳиссасини акаларига қараганда беш карра кўп қилиб беришарди. Шундай қилиб, ака-укалар Юсуф билан еб-ичиб, айш сурар эдилар.
