1 Бу ҳодисалардан кейин Раббимиз Исо бошқа етмиш шогирдни танлаб, Ўзи ташриф буюрадиган ҳар бир шаҳар, ҳар бир жойга Ўзидан олдин бориб турсин учун уларни иккита-иккитадан юборди.
2 Уларга хитобан деди: «Ҳосил мўл, бироқ юмушчилар оз. Ўз ҳосилингни йиғиб-терадиган юмушчилар юбор, деб ҳосил Эгасига илтижо қилинглар.
3 Боринглар! Сизни бўрилар орасига қўзилардай юборяпман.
4 Ҳамён ҳам, тўрва ҳам, чориқ ҳам олманг, йўлда ҳеч кимга салом ҳам берманглар.
5 Қайси уйга кирсангизлар, аввал бошда: „Уйингизга тинчлик бўлсин“, деб салом беринглар.
6 Агар у ерда бирор тинчликсевар бўлса, унинг боши саломат бўлади. Бўлмаса, саломингиз сизларга қайтиб келади.
7 Кирган уйда қолинглар, сизларга нимаики берсалар, уни еб-ичинглар. Чунки меҳнаткаш ўз меҳнатига яраша тақдирланмоққа муносибдир. Уйма-уй ўтиб юрманглар.
8 Қайси шаҳарга келганингизда сизларни қабул қилсалар, олдингизга қўйилганни енглар.
9 Ўша ердаги касалларга шифо бериб, уларга: „Худонинг Шоҳлиги сизларга яқинлашди“, деб айтинглар.
10 Агарда қайси шаҳарга келганингизда сизларни қабул қилмасалар, у ердан чиқаётганингизда кўча-кўйда баралла:
11 „Шаҳрингиздан оёқларимизга ёпишган чангни ҳам қоқиб, ўзингизга қолдириб кетяпмиз. Бироқ шунга қарамай билиб қўйингларки, Худонинг Шоҳлиги сизларга яқинлашди“, деб айтинглар.
12 Сизларга гапим шуки, қиёмат кунида у шаҳардан кўра Садўм шаҳрининг ҳоли енгилроқ бўлади».
13 «Сенинг ҳолингга вой, эй Ҳоразин! Сенинг ҳолингга вой, эй Байтсайда! Агар сизларда содир бўлган мўъжизалар Тир билан Сидўн шаҳарларида яратилганда, улар аллақачон жулга ўраниб, кулга ўтириб, тавба қилган бўлардилар.
14 Мана, қиёмат кунида сиздан кўра Тир ва Сидўннинг ҳоли енгилроқ бўлади.
15 Эй сен, кўккача ўрлаган Кафарнаҳум, тубан кетажаксан тамуғга!
16 Сизни тинглаган Мени тинглаган бўлади. Сизни рад этган Мени рад этган бўлади. Мени рад этган эса Мени Юборганни рад этган бўлади».
17 Етмиш шогирд қувонч билан сафардан қайтиб келиб Исога: – Раббий, Сенинг номингни тилга олсак, жинлар ҳам бизга бўйсунади-ку! – дедилар.
18 Исо уларга деди: – Мен шайтоннинг осмондан яшиндай тушганини кўрдим.
19 Мана, Мен сизларга илону чаёнларни эзиб ташлаш ҳамда душманнинг бутун куч-қудратини оёқ ости қилиш иқтидорини берганман. Ҳеч нарса сизларга зарар етказмайди.
20 Бироқ руҳлар сизга бўйсунаётганидан қувонманглар, балки номларингиз осмонда ёзилганидан қувонинглар!
21 Ўша пайтда Исо илоҳий Руҳдан илҳомланиб, жуда хуррам бўлиб деди: – Эй Ота, еру кўк Ҳукмдори! Сен бу ишларни доною оқиллардан яшириб, гўдакларга маълум этганинг учун Сенга ҳамду сано айтаман. Ҳа Ота, Сенинг эзгу хоҳишинг шундай эди.
22 [Кейин Исо шогирдларига ўгирилиб, деди:] – Отам Менга ҳамма нарсани топширган. Ўғилнинг кимлигини Отадан бошқа ҳеч ким билмайди, Отанинг кимлигини ҳам Ўғилдан ва Ўғил билим беришни истаган кишидан бошқа ҳеч ким билмайди.
23 Сўнг шогирдларига қараб, Исо алоҳида деди: – Сизлар кўраётган нарсаларни кўриб турган кўзлар саодатлидир!
24 Сизларга шуни айтайин: не-не пайғамбару подшоҳлар сиз кўраётганни кўрмоқ орзу этгандилар, лекин кўролмадилар, сиз эшитаётганни эшитмоқ орзу этгандилар, лекин эшитолмадилар.
25 Шунда Исони синаш мақсадида келган Таврот тафсирчиларидан бири оёққа туриб, Унга савол берди: – Устоз, абадий ҳаёт насиб бўлмоғи учун нима қилишим керак?
26 – Тавротда нима ёзилган? Қандай ўқийсан? – деб сўради Исо.
27 У киши шундай жавоб берди: – «Эганг Худовандни бутун қалбинг, бутун жонинг, бутун қувватинг ва бутун онгинг билан сев, яқинингни эса ўзинг каби сев», – деб ёзилган.
28 Исо унга: – Сен тўғри жавоб бердинг, шундай қилгин, ана шунда яшайсан! – деди.
29 Аммо у одам ўзини оқламоқчи бўлиб: – Хўп, менга яқин ким? – деб сўради Исодан.
30 Исо унга ўрнакли нақл билан жавоб қайтарди: – Бир одам Қуддусдан Ерихога борар экан, қароқчилар қўлига тушиб қолибди. Қароқчилар унинг кийимларини ечиб олиб, ўласи қилиб уриб, шу ҳолича ташлаб кетибдилар.
31 Иттифоқо, шу йўлдан бир руҳоний борар экан. Уни кўриб, ёнидан ўтиб кетибди.
32 У жойга бир левит ҳам келиб, у одамни кўрибоқ, ёнидан ўтиб кетаверибди.
33 Бир самариялик йўловчи эса бу жойдан ўтаркан, унинг устидан чиқиб қолибди ва ҳолига кўп куйинибди.
34 Унинг ёнига келибди-да, яраларига мой суриб, шароб қуйиб, боғлаб қўйибди. Сўнг уни ўз уловига миндирибди-да, меҳмонхонага олиб келиб, унга ғамхўрлик қилибди.
35 Эртасига жўнаётганда икки кумуш танга чиқарибди-да, меҳмонхона эгасига бериб: «Унга яхши қарагин. Агар бундан зиёд харж қилар бўлсанг, мен қайтиб келганимдан сўнг сенга бераман», – деб кетибди.
36 Сенингча, учовидан қайси бири қароқчиларнинг қўлига тушган одамнинг яқини саналади?
37 Таврот тафсирчиси: – Унга шафқат қилган одам-да, – деб жавоб берди. – Бор, сен ҳам шундай қил! – деди унга Исо.
38 Ўз йўлларида давом этишди. Исо бир қишлоққа кирди. Бу ерда Марта исмли аёл Уни уйига таклиф қилди.
39 Унинг Марям исмли бир синглиси бор эди. Марям Исонинг оёқлари олдида ўтириб Унинг сўзларини тинглар эди.
40 Марта эса тайёргарчилик ишлари билан жуда овора эди. Ниҳоят, у Исо ёнига келиб: – Ҳазрат! Синглим бир ўзимни хизматда қолдириб қўйганига эътибор бермаяпсанми? Унга айтгин, менга ёрдам берсин! – деди.
41 Исо унга шундай жавоб берди: – Марта, Марта, бунча уриниб ташвишланмасанг!
42 Зарур бўлган биттагина иш бор. Марям эса ўзи учун яхши улушни танлади ва бу ундан тортиб олинмайди.
