1 Исо у ердан кетиб, Яҳудия ўлкасига ва Ўрдун дарёсининг нарёғига келди. Унинг атрофига яна кўп халқ йиғилди, У Ўз одати бўйича одамларга яна таълим бера бошлади.
2 Баъзи фарзийлар Уни синаб кўрмоқ ниятида яқинлашиб: – Эр ўз хотинидан ажралишига ижозат бериладими? – деб сўрадилар.
3 Исо бунга жавобан: – Мусо сизларга нимани буюрган эди? – деб сўради.
4 – Мусо эркак талоқ хатини ёзиб хотинидан ажралишига ижозат берган эди, – дейишди.
5 Исо уларга жавоб бериб деди: – Бағри тошлигингиз учун Мусо сизларга бу амрни ёзиб қолдирган.
6 Аслида Худо дунёни яратишиданоқ одамларни эркак ва хотин қилиб яратди.
7 Тавротда ёзилишича: «Шунинг учун эр киши ота-онасини қолдириб,
8 ўз хотинига ёпишиб қолади ва иккови бир тан бўлади». Бунга кўра, улар энди икки эмас, балки бир тан ҳисобланади.
9 Худо бирга қўшганни бандаси ажратмасин.
10 Уйга келганларида, шогирдлар яна шу ҳақда Исодан сўрадилар.
11 У уларга деди: – Ким ўз хотини билан ажралиб бошқасига уйланса, у хотинига нисбатан зино қилган бўлади.
12 Хотин ҳам агар ўз эридан ажралиб бошқасига тегса, зино қилган бўлади.
13 Уларнинг пешанасига қўлини қўйсин, деб Исонинг олдига болаларни келтиришарди. Шогирдлар эса етаклаб келувчиларни койиб қўйишди.
14 Исо буни кўрганда, ғазабланиб деди: – Болаларга йўл қўйинглар, Менинг олдимга келишига тўсқинлик қилманглар! Мана, Худонинг Шоҳлиги бундайларникидир.
15 Сизларга чинини айтайин: ким Худонинг Шоҳлигини бола каби қабул қилмаса, унга ҳеч киролмайди.
16 Кейин болаларни қучоқлаб, уларнинг пешаналарини силаб дуо қилди.
17 Исо йўлга чиқаётганда, кимдир югуриб келиб, Унинг олдида тиз чўкди-да: – Валинеъмат Устозим! Абадий ҳаёт насиб бўлмоғи учун нима қилишим керак? – деб сўради.
18 Исо унга деди: – Нега Мени валинеъмат дейсан? Биргина Худодан бошқа ҳеч ким валинеъмат эмас-ку.
19 Сен илоҳий амрларни биласан: «Зино қилма. Одам ўлдирма. Ўғрилик қилма. Сохта гувоҳлик берма. Бировнинг ҳақини ема. Ота-онангни ҳурмат қил».
20 У киши Исога жавоб қайтариб: – Устозим! Буларнинг ҳаммасига ёшлигимдан буён риоя қилиб келаман, – деди.
21 Исо унга қаради ва яхши кўриб қолди. – Сенга бир нарса етишмайди, – деди унга. – Бор, нимага эга бўлсанг, ҳаммасини сотиб, пулини камбағалларга бўлиб бер. Шундагина осмонда хазинанг бўлади. Кейин кел, [хочни олиб] орқамдан юр.
22 Бу сўзлардан бойнинг таъби хира бўлди, чунки унинг мол-мулки кўп эди. У қайғуриб қайтиб кетди.
23 Исо атрофга кўз югуртириб шогирдларига деди: – Пул-дунёси борларнинг Худо Шоҳлигига киришлари нақадар қийин!
24 Шогирдлар бу сўзларни эшитиб, ақллари шошди. Исо эса қайта бошдан сўз олди: – Болаларим, бойликка умид боғлаганлар Худо Шоҳлигига киришга қанчалик қийналади!
25 Бой одамнинг Худо Шоҳлигига киришидан кўра, туянинг игна тешигидан ўтиши осондир.
26 Шогирдлар ҳаддан ташқари ажабланиб ўзларича: – Ундай бўлса, ким нажот топа оларкан? – дейишди.
27 Исо уларга кўзини тикиб: – Одамларга бу имконсиз, лекин Худога эмас. Чунки Худо ҳамма имконга эгадир, – деди.
28 Бутрус сўз олиб Исога: – Мана, биз ҳамма нарсани қолдириб, Сенинг орқангдан эргашиб келдик, – деди.
29 Исо бунга жавобан деди: – Сизларга ростини айтсам, ким Мен ва Инжил учун уй-жой, ака-ука, опа-сингил, ота-она, хотин-болаларини ёки ер-мулкини ташлаб кетса,
30 у ҳозир, бу дунёдаёқ дучор бўлаётган қувғинлар орасида юз ҳисса ортиқ уй-жойлар, ака-укалар, опа-сингиллар, ота-оналар, болалар ва ерларга эга бўлади, келажак дунёда эса абадий ҳаётга сазовор бўлади.
31 Лекин кўп биринчилар охирги ва охиргилар эса биринчи бўладилар.
32 Қуддусга қараб йўл босар эдилар. Исо олдинда кетаётган эди. Шогирдлари ҳайрон эди, бошқалар эса қўрқиб-қўрқиб эргашаётган эдилар. Исо ўн икки шогирдини ёнига чақириб, яна Ўзи билан нима юз бериши тўғрисида сўзлай бошлади:
33 – Мана, биз энди Қуддусга кириб боряпмиз. У ерда Инсон Ўғли олий руҳонийлар ва уламолар қўлига тутиб берилади. Улар Уни ўлимга маҳкум қилиб, мажусийларга топширадилар.
34 Улар Уни ҳақорат қиладилар, қамчилайдилар, юзига тупурадилар ва Уни ўлдирадилар. Лекин уч кундан сўнг У қайта тирилади.
35 Забадий ўғиллари Ёқуб билан Юҳанно Исонинг олдига келиб: – Устоз, бизнинг бир тилагимиз бор, уни биз учун бажо келтиришингни истаймиз, – дейишди.
36 – Сизлар учун нима қилишимни истайсизлар? – сўради Исо.
37 Улар: – Сен улуғвор даргоҳингда бўлганингда, биримиз Сенинг ўнг томонингда, бошқамиз эса чап томонингда ўтиришимизга рухсат бергин, – дейишди.
38 Исо уларга: – Сизлар нима сўраётганингизни билмайсизлар. Мен ичадиган заққум косани сиз ича оласизларми? Мен ботадиган қайғу-аламларга ботиб чидаёласизларми? – деди.
39 Улар: – Чидаёламиз, – деб жавоб беришди. Исо уларга деди: – Сизлар-ку Мен ичадиган заққум косани ичиб, ботадиган қайғу-аламларимга ўзингиз ҳам дучор бўласизлар.
40 Аммо Менинг ўнг ва чап томонимда ўтиришга рухсат бериш Менинг ихтиёримда эмас. Бу ўрин кимларга аталган бўлса, уларники бўлади.
41 Қолган ўнала шогирд буни эшитиб, Ёқуб билан Юҳаннодан аччиқлана кетишди.
42 Исо эса уларни ёнига чақириб, деди: – Биласизларки, халқларнинг ҳокимлари ҳисобланганлар ҳокимлик қилишдан қолишмайдилар, катта амалдорлар элга ўз ҳукмини ўтказадилар.
43 Аммо сизларнинг орангизда бундай бўлмасин. Аксинча, орангизда ким катта бўлишни истаса, сизларга хизматда бўлсин.
44 Орангизда ким биринчи бўлишни истаса, ҳаммангизга қул бўлсин.
45 Чунки Инсон Ўғли ҳам Ўзига хизмат қилдириш учун эмас, балки Ўзи хизмат қилиш ва Ўз жонини фидо қилиб, кўпларни қутқариш учун келган.
46 Улар Ерихо шаҳрига келдилар. Шаҳардан яна чиқиб кетаётганларида, Исога Ўз шогирдлари ҳамда бир талай халойиқ эргашиб бораётган эди. Йўл чеккасида Тимейнинг ўғли кўр Бартимей садақа сўраб ўтирган эди.
47 У носиралик Исо ўтиб кетаётганини эшитиб: – Эй Довуд Ўғли Исо, менга раҳм қил! – деб бақира бошлади.
48 Кўп одамлар эса уни койиб, жим бўлишга мажбур қилишди. Лекин у: – Эй Довуд Ўғли, менга раҳм қил! – деб яна қаттиқроқ ҳайқирди.
49 Исо тўхтади ва у одамни ёнига чақиртирди. Кўрни чақиргани борганлар унга: – Қўрқма, ўрнингдан тур, У сени чақиряпти, – дейишди.
50 Кўр тўнини ечиб ташлаб, ўрнидан туриб кетди-да, Исонинг ёнига келди.
51 Исо ундан сўради: – Сен Мендан нима истайсан? – Устозим, кўзларим кўрсин! – деди кўр.
52 Исо унга: – Бор, ишончинг сени қутқарди, – деди. Ўша заҳоти кўрнинг кўзлари очилиб кетди. У Исонинг ортидан эргашиб йўл юрди.
