Инжил

Матто баён этган Муқаддас Хушхабар

1. Иброҳим ўғли, Довуд ўғли Исо Масиҳнинг насабномаси.
2. Иброҳимдан Исҳоқ туғилди. Исҳоқдан Ёқуб туғилди. Ёқубдан Яҳудо ва унинг ака-укалари туғилдилар.
3. Яҳудо ва Тамарадан Парас ҳамда Зараҳ туғилдилар. Парасдан Ҳасрўн туғилди. Ҳасрўндан Арам туғилди.
4. Арамдан Амминадаб туғилди. Амминадабдан Наҳшўн туғилди. Наҳшўндан Салмўн туғилди.
5. Салмўн ва Раҳобадан Бўаз туғилди. Бўаз ва Руфдан Обид туғилди. Обиддан Ишай туғилди.
6. Ишайдан подшоҳ Довуд туғилди. Подшоҳ Довуд ва Уриёнинг собиқ хотинидан Сулаймон туғилди.
7. Сулаймондан Раҳабаъм туғилди. Раҳабаъмдан Абиё туғилди. Абиёдан Осо туғилди.
8. Осодан Йўшафат туғилди. Йўшафатдан Йўрам туғилди. Йўрамдан Уззиё туғилди.
9. Уззиёдан Йўтам туғилди. Йўтамдан Аҳаз туғилди. Аҳаздан Ҳизқиё туғилди.
10. Ҳизқиёдан Манаше туғилди. Манашедан Амўн туғилди. Амўндан Йўшиё туғилди.
11. Йўшиёдан Йўаким туғилди. Йўакимдан Бобилга сургун бўлиш даврида Якўниё билан ака-укалари туғилдилар.
12. Бобилдаги сургунлик давридан кейин Якўниёдан Шаълтиэл туғилди. Шаълтиэлдан Зарубобил туғилди.
13. Зарубобилдан Абиҳуд туғилди. Абиҳуддан Элёқим туғилди. Элёқимдан Азўр туғилди.
14. Азўрдан Садўқ туғилди. Садўқдан Ахим туғилди. Ахимдан Элиҳуд туғилди.
15. Элиҳуддан Илъазар туғилди. Илъазардан Маттан туғилди. Маттандан Ёқуб туғилди.
16. Ёқубдан Марямнинг эри Юсуф туғилди. Марямдан эса Масиҳ деб аталган Исо туғилди.
17. Шундай қилиб, Иброҳимдан Довудгача ҳаммаси бўлиб ўн тўрт насл, Довуддан Бобил сургунлигигача ўн тўрт насл ва Бобил сургунлигидан Масиҳ келишигача ўн тўрт наслдир.
18. Исо Масиҳнинг туғилиши шундай содир бўлди: Унинг онаси Марям Юсуфга унаштириб қўйилган эди. Уларнинг никоҳидан олдин Марям Муқаддас Руҳдан ҳомиладор экани маълум бўлди.
19. Унинг эри Юсуф эса солиҳ одам бўлиб, Марямни шарманда қилишни истамай, яширинча қўйиб юбориш ниятида бўлди.
20. Буни ўйлаб кўрганидаёқ, Худованднинг бир фариштаси тушида унга кўриниб: «Эй Довуд ўғли Юсуф! – деди, – Сен Марямни ўзингга хотинликка олишдан қўрқма; чунки унинг вужудидаги ҳомила Муқаддас Руҳдан пайдо бўлган.
21. У ўғил туғади ва Унинг исмини Исо қўясан, чунки У Ўз халқини гуноҳларидан қутқаради.
22. Буларнинг бари эса Худованднинг пайғамбар орқали айтгани бажо келиши учун рўй берди. Пайғамбар:
23. „Қиз ҳомилали бўлғай ва ўғил туққай, Унинг исмини эса Иммануил қўюрлар“, – деб каромат қилган эди. Иммануил – „Худо биз билан“ демакдир».
24. Юсуф уйғонгач, Худованднинг фариштаси унга буюрганидек қилди ва Марямни хотинликка олди.
25. Лекин у туғмагунча унга яқинлашмади. Ниҳоят, Марям ўзининг тўнғич ўғлини туғди ва Унинг исмини Исо қўйди.
1. Исо подшоҳ Ҳирод даврида, Яҳудиянинг Байтлаҳм шаҳарчасида туғилганидан кейин, шарқдан Қуддусга мунажжимлар келди.
2. Улар: – Яҳудийларнинг подшоҳи бўлиб туғилган бола қаерда? Биз шарқда Унинг юлдузини кўрдик, Унга таъзим қилгани келдик, – дедилар.
3. Подшоҳ Ҳирод буни эшитгач, у билан бутун Қуддус безовталаниб кетди.
4. У барча яҳудий олий руҳонийлари ва уламоларини тўплаб, улардан Масиҳнинг қаерда туғилиши кераклигини сўради.
5. Улар эса: – Яҳудиянинг Байтлаҳм шаҳрида, – дейишди унга, – чунки пайғамбарнинг китобида шундай ёзилган:
6. «Эй Яҳудо диёридаги Байтлаҳм! Сен Яҳудо улуғларидан асло кам эмассан. Зеро халқим – Исроилни боқувчи Доҳий Сендан келиб чиқажак».
7. Ўшанда Ҳирод мунажжимларни яширинча чақириб, улардан юлдузнинг пайдо бўлган аниқ вақтини билиб олди.
8. Сўнг уларни Байтлаҳмга юбориб: – Боринглар, чақалоқ ҳақида синчиклаб суриштиринглар. Уни топгач, менга хабар беринглар, токи мен ҳам бориб Унга таъзим қилайин, – деди.
9. Мунажжимлар подшоҳнинг сўзларига қулоқ солиб жўнадилар. Улар шарқда кўрган юлдуз эса уларга йўл кўрсатиб борди ва ниҳоят, чақалоқ ётган жой тепасига келиб тўхтади.
10. Улар юлдузни кўриб, ҳаддан зиёд қувондилар.
11. Уйга кириб, чақалоқни ва Унинг онаси Марямни кўрдилар-да, мук тушиб, чақалоққа таъзим қилдилар. Сўнг хазиналарини очиб, Унга олтин, хушбўй тутатқилар ва мумиё тортиқ қилдилар.
12. Ҳиродга қайтмаслик ҳақида тушларида огоҳлантирилгандан кейин, бошқа йўл билан ўз юртларига қайтиб кетдилар.
13. Мунажжимлар жўнаб кетганларидан сўнг, Худованднинг бир фариштаси Юсуфга тушида кўриниб: «Ўрнингдан тур! – деди. – Чақалоқ билан онасини олиб, Мисрга қоч ва мен сенга бирор нарса айтмагунимча, у ерда қолгин. Чунки Ҳирод чақалоқни қидириб топса, уни ҳалок қилиш нияти бор».
14. Юсуф шу кечасиёқ туриб, чақалоқ билан онасини олиб, Мисрга қараб йўлга тушди.
15. Ҳироднинг ажали етгунигача, у ерда қолди. Шу тариқа Худованднинг: «Мен Ўғлимни Мисрдан чақириб олдим», – деб пайғамбар орқали айтган сўзи бажо келди.
16. Ҳирод мунажжимлар томонидан алданганини пайқагач, жуда қаттиқ ғазабланди. Улардан билиб олган вақтга кўра, Байтлаҳм ҳамда унинг теварак-атрофларидаги икки ёш ва ундан кичик бўлган ҳамма ўғил болаларни қиличдан ўтказгани киши юборди.
17. Ўшанда Еремия пайғамбарнинг ушбу каромати бажо келди:
18. «Рамадан бир нидо эшитилур, Чексиз бир нолаю оҳу фиғон, бу. Болалари учун йиғлар Роҳила, Ҳеч на юпатолмас, энди улар йўқ».
19. Ҳироднинг ўлимидан кейин Худованднинг бир фариштаси Мисрда Юсуфга тушида кўриниб:
20. «Ўрнингдан тур! – деди. – Чақалоқ билан онасини олиб, Исроил мамлакатига йўл ол. Чунки чақалоқнинг жонига қасд қилганлар оламдан ўтди».
21. Шунда Юсуф чақалоқ билан онасини олиб жўнади, Исроил мамлакатига қайтиб келди.
22. Аммо Яҳудияда Ҳирод ўрнига унинг ўғли Архелай тахтга чиққанини эшитиб, у ерга боришга қўрқди. Бироқ тушида ваҳий келгач, у Жалила юртига борди.
23. У юртнинг Носира деган шаҳрида жойлашди. Шундай қилиб, «У носиралик деб аталгай», – деган пайғамбар сўзи бажо келди.
1. Ўша кунларда Яҳё пайғамбар пайдо бўлиб, Яҳудия чўлида воизлик қила бошлади.
2. У: «Тавба қилинглар, чунки Осмон Шоҳлиги яқинлашди!» – деб хитоб қилар эди.
3. Бу воқеа эса Ишаъё пайғамбарга ваҳий қилинган шу оятга тўғри келади: «Мана, чўлда нидо янграмоқда: Худованд йўлини тайёрлангиз, Равон айлангиз сўқмоқларин! – дея».
4. Яҳёнинг ўзи туя жунидан кийим кийиб, белига теридан камар тақар эди. Унинг егулиги эса чигиртка билан ёввойи асал эди.
5. Қуддусда, Яҳудия юрти бўйлаб ва Ўрдун дарёси атрофида яшовчиларнинг ҳаммаси Яҳё пайғамбарнинг олдига чиқар эди.
6. Улар гуноҳларини эътироф этиб, Яҳёнинг буйруғи билан Ўрдун сувига чўмиб имон келтирар эдилар.
7. Фарзий ва саддуқий мазҳабларидан ҳам талай киши чўмиш учун унинг олдига келаётганларини Яҳё кўриб, уларга деди: «Вой илонлар зоти! Бошингизга келадиган Худо ғазабидан қочиб қутулишингизни сизларга ким уқтирди?
8. Бундан буён тавба қилганингизга яраша ҳосил беринглар!
9. „Иброҳим бизнинг отамиз“, деб кўнглингиздан ўтказманглар. Мен сизларга айтаманки, Худо шу тошлардан Иброҳимга авлод тиклашга қодир.
10. Ҳозирданоқ дарахтлар илдизида болта ётибди-ку. Яхши мева бермаган ҳар қандай дарахт кесилиб оловга ташланади.
11. Мен сизларни тавбага чақириш учун сувга чўмдириб юрибман. Лекин менинг кетимдан Келаётган мендан қудратлидир. Мен Унинг чориқларини кўтаришга ҳам арзимайман. У сизларни Муқаддас Руҳга ва оловга чўмдиради.
12. Унинг паншахаси қўлида тайёр турибди. У ўз хирмонини шопириб ташлайди; буғдойини омборга тўплаб, сомонни сўнмас ўтда ёндириб юборади».
13. Ўшанда Исо Яҳёнинг ҳузурида сувга чўмиш учун Жалиладан Ўрдун дарёси бўйига келди.
14. Лекин Яҳё Исони тўхтатмоқчи бўлиб: – Мен Сенинг ҳузурингда имон келтиришим керак эди. Сен бўлсанг, менинг олдимга келяпсанми? – деди.
15. Исо унга жавоб бериб: – Энди рози бўл, чунки биз шу йўсинда илоҳий амрни тўла бажаришимиз ўринлидир, – деди. Шундан кейин Яҳё Исога изн берди.
16. Исо дарёга тушди. У сувдан чиққан заҳоти, осмон очилиб кетди ва Худонинг Руҳи каптардай Исонинг устига тушиб қўнгани кўринди.
17. Осмондан эса: «Бу Менинг севикли Ўғлимдир, Ундан мамнунман», – деган нидо келди.
1. Ўшанда Исо, иблиснинг синовидан ўтиш учун Муқаддас Руҳ томонидан саҳрога олиб борилди.
2. У қирқ кун ва қирқ кеча рўза тутиб, охири оч қолди.
3. Шунда васваса қилувчи Исонинг ёнига келиб Унга: – Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, айтгин, бу тошлар нонга айлансин! – деди.
4. Исо унга жавобан деди: – Тавротда: «Инсон биргина нон билан эмас, балки Худонинг оғзидан чиққан ҳар бир сўз билан яшайди», деб ёзилган.
5. Кейин иблис Исони табаррук шаҳарга келтирди ва маъбаднинг тепасида турғизиб,
6. Унга деди: – Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, Ўзингни пастга ташла-чи. Чунки Забурда шундай ёзилган-ку: «У Сен ҳақда Ўз фаришталарига амр этгай: Улар Сени қўлларида кўтариб кетар, Оёғинг ҳам тошга қоқилиб кетмас».
7. Исо унга: – «Эганг Худовандни синама», деб ёзилгани ҳам бор, – деди.
8. Иблис Исони яна жуда баланд тоққа олиб чиқиб кетди. Дунёнинг барча салтанатларини ҳамда уларнинг ҳашаматини Унга кўрсатиб:
9. – Агар тиз чўкиб менга сажда қилсанг, буларнинг ҳаммасини Сенга бераман, – деди.
10. Шунда Исо: – Йўқол кўзимдан, шайтон! Чунки Тавротда: «Эганг – Худовандга сажда қил, биргина Унга итоатда бўл», деб ёзилган, – деди.
11. Шундан сўнг иблис Исони тарк этди ва фаришталар эса келиб, Исога хизмат қила бошладилар.
12. Исо Яҳёнинг ҳибсга олинганини эшитгач, Жалилага қайтиб борди.
13. У Носира шаҳрида кўп қолмай, Завулун ва Нафтоли юртидаги кўл бўйида жойлашган Кафарнаҳум шаҳрига келиб ўрнашди.
14. Шундай қилиб, Ишаъё пайғамбарга ваҳий бўлган ушбу оят бажо келди:
15. «Эй Завулун диёри ва Нафтоли диёри, Ўрдун наҳрининг нарёғида, Денгиз йўлида жойлашган мажусийлар Жалиласи!
16. Зулматда қолиб келган халқ катта зиёни кўрди, Ўлим соясига бурканган эл уфқлари ёришди».
17. Шу кундан бошлаб Исо воизлик қиладиган бўлиб: «Тавба қилинглар, чунки Осмон Шоҳлиги яқинлаб қолди», – деб айтар эди.
18. Жалила кўли ёнидан ўтаётганида, Исо кўлга тўр ташлаб турган икки ака-ука – Бутрус деб аталувчи Симун ва унинг укаси Идрисни кўриб қолди. Улар балиқчи эдилар.
19. Исо уларга: «Менинг орқамдан юринглар, Мен сизни инсон овчилари қиламан», – деди.
20. Ака-ука дарҳол тўрларини қолдириб, Унинг орқасидан эргашдилар.
21. У ердан ўтаётиб, Исо бошқа икки ака-ука – Забадийнинг ўғли Ёқуб ва унинг укаси Юҳаннони кўриб қолди. Улар оталари Забадий билан бирга қайиқда тўрларини ямаб ўтиришган эди. Исо уларни ҳам чақирди.
22. Улар ҳам дарҳол қайиқни ва оталарини қолдириб, Исонинг орқасидан эргашдилар.
23. Исо бутун Жалилани айланиб чиқди. У юртнинг ибодатхоналарида таълим бериб, Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабарни эълон қилиб, одамлардаги ҳар турли касаллик ва дармонсизликни шифолаб юрди.
24. У ҳақдаги хабар бутун Сурияга ёйилди. Турли-туман дарду иллатлардан қийналиб юрганлар, жинга чалинганлар, тутқаноқ ва шол касалига йўлиққанларнинг ҳаммасини Исонинг олдига келтиришар, У эса уларни соғайтирар эди.
25. Жалила ва Ўнкент вилоятидан, Қуддусдан, Яҳудия ҳамда Ўрдуннинг нариги томонидаги юртлардан келган кўплаб халойиқ Унинг орқасидан эргашиб борди.
1. Исо талай халойиқни кўриб, тоққа чиқиб ўтирди. Шогирдлари Унинг олдига келишди.
2. Исо уларга таълим бериш учун оғзини очиб, деди:
3. «Руҳан камбағал бўлганлар бахтлидир, Чунки Осмон Шоҳлиги уларникидир.
4. Йиғлаётганлар бахтлидир, Чунки улар тасалли топур.
5. Беозор бўлганлар бахтлидир, Чунки улар ер юзига эга бўлур.
6. Адолатга очу чанқоқлар бахтлидир, Чунки улар тўқ бўлур.
7. Раҳмдил бўлганлар бахтлидир, Чунки улар раҳм-шафқат топур.
8. Покдил бўлганлар бахтлидир, Чунки улар Худони кўрур.
9. Тинчлик ўрнатувчилар бахтлидир, Чунки улар Худо ўғиллари дейилур.
10. Адолат йўлида жабр кўрганлар бахтлидир, Чунки Осмон Шоҳлиги уларникидир.
11. Мен туфайли одамлар сизни ҳақоратлаб қувғин этса, сиз ҳақда ёлғон гапириб фисқу ғийбат қилса, бахтлисиз!
12. Севининглар ва хурсанд бўлинглар, чунки сизга осмон мукофоти буюк. Сиздан аввал ўтган пайғамбарлар ҳам шундай қувғин бўлган».
13. «Сиз – ернинг тузисизлар. Агарда туз кучини йўқотса, уни яна қандай шўр қилиш мумкин? У энди чиқитга ташлаб юборилади, оёқ остида поймол бўлишдан бошқага ярамайди.
14. Сиз – дунёнинг нурисизлар. Тоғнинг тепасида қурилган шаҳар яширин қололмайди.
15. Шунингдек, шамни ёқиб, кейин идиш билан ёпиб қўйишмайди. Уйдагиларнинг ҳаммасига ёруғлик берсин, деб уни шамдонга қўйишади.
16. Айни равишда сизнинг нурингиз ҳам инсонлар олдида шундай порласинки, улар яхши ишларингизни кўриб, осмондаги Отангизни улуғласинлар».
17. «Мени Таврот ёки пайғамбар оятларини бекор қилгани келди, деб ўйламанглар. Мен бекор қилгани эмас, балки бажо келтиргани келдим.
18. Сизга чинини айтайин: еру осмон тугамагунча ва тақдир этилган ҳамма нарса амалга ошмагунча, Тавротдан на бир ҳарф, на бир нуқта ўчади.
19. Шундай қилиб, ким бу амрларнинг энг кичигини ҳам инсонларга бузиб ўргатса, Осмон Шоҳлигида энг кичик бўлади. Лекин ким бу амрларни бажариб бошқаларга ўргатса, Осмон Шоҳлигида буюк бўлади.
20. Сизларга айтиб қўяй: агар сизнинг солиҳлигингиз уламолар ва фарзийларнинг солиҳлигидан устун келмаса, Осмон Шоҳлигига киролмайсизлар».
21. «Қадимгиларга: „Одам ўлдирма; ким одам ўлдирса, жавобгарликка тортилади“, – деб айтилганини эшитгансизлар.
22. Лекин Мен сизга айтаман: кимки биродарига беҳуда ғазабланса, жавобгарликка тортилади. Кимки биродарига аҳмоқ деса, олий маҳкамада жавоб беради. Кимки биродарига телба деса, жаҳаннам оловида жавоб беради.
23. Шундай қилиб, сен хайр-эҳсонингни қурбонгоҳга олиб келганингда, агар у ерда биродаринг сендан хафа экани ёдингга тушса,
24. хайр-эҳсонингни у ерда, қурбонгоҳ олдида қолдир ва бориб, аввал биродаринг билан ярашгил. Шундан кейин келиб, хайр-эҳсонингни бажо келтир.
25. Сен рақибинг билан қозихонага бораркансан, йўл-йўлакай у билан келишишга шошил, токи рақибинг сени қозига, қози эса миршабга топшириб, сени зиндонга ташламасин.
26. Сенга чинини айтайин: охирги тийинингни бермагунингча, у ердан чиқолмайсан!»
27. «Қадимгиларга: „Зино қилма“, – деб айтилганини эшитгансизлар.
28. Лекин Мен сизга айтаман: ким бир аёлга шаҳват билан қараса ҳам, аллақачон кўнглида у билан зино қилган бўлади.
29. Агар сенинг ўнг кўзинг гуноҳ қилишингга сабаб бўлса, уни суғуриб ташла. Чунки бутун баданинг жаҳаннамга ташланишидан кўра, аъзойингдан бирининг нобуд бўлгани сен учун яхшироқдир.
30. Агар сенинг ўнг қўлинг гуноҳ қилишингга сабаб бўлса, уни чопиб ташла. Чунки бутун баданинг жаҳаннамга йўлиқишидан кўра, аъзойингдан бирининг нобуд бўлгани сен учун яхшироқдир.
31. Яна дейилганки: „Ким хотини билан ажралмоқчи бўлса, унга талоқ хатини ёзиб берсин“.
32. Лекин Мен сизга айтаман: ким бевафолик айбидан бошқа сабаб билан хотинидан ажралса, унга зино қилишга сабаб топиб беради. Шунингдек, ким ажралган хотинга уйланса, зино қилган бўлади».
33. «Яна қадимгиларга: „Қасамдан қайтма. Ичган қасамларингни Худованд олдида бажо келтир“, – деб айтилганини эшитгансизлар.
34. Лекин Мен сизга айтаман: ҳеч қандай қасам ичманглар – на осмон ҳақи, чунки у Худонинг тахтидир;
35. на ер ҳақи, чунки у Худонинг пойандозидир; на Қуддус ҳақи, чунки у Буюк Подшоҳнинг шаҳридир.
36. Бошинг ҳақи ҳам қасам ичма, чунки сен биронта сочингни оқ ёки қора қилолмайсан.
37. Сизларнинг сўзингиз фақат „ҳа“ ёки „йўқ“ бўлсин. Бундан ортиғи эса шайтонликдир».
38. «Сизлар: „Кўз эвазига кўз, тиш эвазига тиш“, – деб айтилганини эшитгансизлар.
39. Лекин Мен сизга айтаман: ёмонга қарши чиқма. Ким сенинг ўнг чаккангга урса, унга иккинчисини ҳам ўгир.
40. Ким сен билан даъволашиб, кўйлагингни олмоқчи бўлса, унга тўнингни ҳам бериб юбор.
41. Ким сени бир чақирим йўл юришга мажбур қилса, у билан икки чақирим юр.
42. Сендан сўраганга бер, сендан қарз олмоқчи бўлгандан юз ўгирма».
43. «Яна: „Қардошингни севгин, душманингдан нафратлан“, – деб айтилганини эшитгансизлар.
44. Лекин Мен сизга айтаман: душманларингизни севинглар. [Сизни лаънатлаганларни дуо қилинглар. Сиздан нафратланганларга яхшилик қилинг. Сизнинг номингизга иснод келтирганлар учун,] сизга жабр-зулм ўтказганлар учун ибодат қилинглар.
45. Шунда сиз осмондаги Отангизнинг ўғиллари бўласизлар. Чунки У Ўз қуёшини ёвузлар устида ҳам, яхшилар устида ҳам балқитади, ёмғирини солиҳлар устига ҳам, фосиқлар устига ҳам ёғдиради.
46. Агар сизни севадиганларнигина севсангиз, бундан сизга раҳмат бўлурми? Солиқчилар ҳам худди шундай қилишмайдими?
47. Агар сиз фақат биродарларингиз билангина саломлашсангиз, қандай фазилатли иш қилган бўласизлар? Бутпарастлар ҳам худди шундай қилишмайдими?
48. Шундай қилиб, осмондаги Отангиз баркамол бўлгани каби, сиз ҳам баркамол бўлинглар».
1. «Эҳтиёт бўлинглар, савобли ишингизни одамларга кўриниш учун ҳамманинг кўз ўнгида қилманглар. Акс ҳолда осмондаги Отангиздан мукофот ололмайсизлар.
2. Шундай қилиб, сен бировга садақа бермоқчи бўлсанг, ўтган-кетганга жар солма. Иккиюзламачиларгина одамлардан олқиш олиш учун ибодатхоналарда ва кўча-кўйда шундай қиладилар. Сизларга чинини айтайин: булар ўзларига яраша мукофотни олиб бўлдилар.
3. Сен садақа бераётганингда, чап қўлинг ўнг қўлинг нима қилаётганини билмасин.
4. Яъни сенинг мурувватинг яширин бўлсин. Шунда яширин бўлганларни кўрувчи Отанг сени аниқ тақдирлайди».
5. «Ибодат қилаётганингизда, одамларга кўриниш учун ибодатхоналарда ва кўча бурчакларида туриб ибодат қилишни яхши кўрадиган иккиюзламачиларга ўхшаманглар. Сизларга чинини айтайин: улар ўзларига ярашасини олиб бўлдилар.
6. Сен эса ибодат қилаётганингда ўз ҳужрангга кир ва эшикни беркитиб, яширин бўлган Отангга ибодат қил. Шунда яширин бўлганларни кўрувчи Отанг сени аниқ тақдирлайди.
7. Ибодат қилаётганингизда, мажусийлар каби ортиқча сўзларни такрорлаб турманглар. Улар: кўп сўзласам, ибодатим ижобат бўлади, деб ўйлайдилар.
8. Уларга ўхшаманглар, чунки Отангиз нималарга муҳтожлигингизни Ундан сўрашингиздан олдин билади.
9. Сизлар эса бундай ибодат қилинглар: Бизнинг осмондаги Отамиз! Сенинг муқаддас исминг улуғлансин.
10. Сенинг Шоҳлигинг келсин. Осмонда бўлгани каби, Ерда ҳам Сенинг ироданг бажо келсин.
11. Бугунги ризқ-рўзимизни бергин.
12. Бизга гуноҳ қилганларни биз кечиргандек, Сен ҳам бизнинг гуноҳларимизни кечиргин.
13. Бизни васвасага дучор қилмагин, Аммо ёвуз шайтондан халос қилгин. [Салтанат, куч-қудрат ва шон-шуҳрат то абад Сеникидир. Омин.]
14. Агар сиз бошқаларнинг айб-гуноҳларини кечирсангизлар, самовий Отангиз ҳам сизни кечиради.
15. Бироқ, агар сиз бошқаларнинг айб-гуноҳларини кечирмасангизлар, Отангиз ҳам сизни кечирмайди».
16. «Рўза тутаётганингизда, иккиюзламачилар каби қовоқ осилтириб юрманглар. Улар рўза эканларини одамларга билдириш учун ўзларини авзойи бузуқ қилиб кўрсатадилар. Сизларга чинини айтайин: улар ўзларига ярашасини олиб бўлдилар.
17. Лекин сен рўза тутганингда, ўзингни ювиб-тараб юргин,
18. токи рўза тутганинг инсонларга эмас, балки яширин бўлган Отангга ошкор бўлсин. Яширин бўлганларни кўрувчи Отанг эса сени аниқ тақдирлайди».
19. «Бу дунёда куя ва занг еб кетадиган ҳамда ўғри тешиб талайдиган хазиналарни жамламанглар.
20. Аксинча, куя ва занг еб кетмайдиган, ўғри тешиб таламайдиган у дунёнинг хазиналарини жамланглар.
21. Хазинангиз қаерда бўлса, юрагингиз ҳам ўша ерда бўлур.
22. Кўз – таннинг чироғидир. Агар сенинг кўзинг тиниқ бўлса, бутун танинг ҳам ёруғ бўлур.
23. Аммо кўзинг ёмон бўлса, бутун танинг ҳам қоронғи бўлур. Агарда ичингдаги нур қоронғи бўлиб турса, у қоронғилик қанчалик қўрқинчли бўлур!
24. Ҳеч ким икки хўжайинга хизмат қилолмайди. У ё бирини ёмон кўриб, бошқасини севади, ёки бирига ихлос қўйиб, бошқасини хорлайди. Сиз ҳам Худога, ҳам пулга бирдек сиғина олмайсизлар».
25. «Бинобарин, сизга шуни айтаман: нима еб, нима ичамиз, деб жонингиз учун, нима киямиз, деб танингиз учун ташвишланиб юрманглар. Жон овқатдан, тан эса кийимдан афзал эмасми?
26. Кўкда учувчи қушларга қаранглар: улар на экади, на ўради, на омборга дон йиғади. Шунга қарамай, самовий Отангиз уларнинг ризқини беради. Сиз эса улардан анча аълороқ эмасмисиз?
27. Сизлардан ким ташвишланиб, ўз умрини бир лаҳза бўлсин узайтира олар экан?
28. Нега кийим учун ташвишланасизлар? Даштдаги пиёзгулларнинг қандай ўсишига қараб, ибрат олинглар: улар на меҳнат қилар, на чарх йигирар.
29. Аммо сизларга айтиб қўяй: ҳатто подшоҳ Сулаймон ҳам ўзининг шуҳрат чўққисида буларнинг ҳеч биридай кийинмаган эди.
30. Агар Худо бугун бор бўлиб, эртага ўчоққа отиладиган дашт ўтига шундай зеб берган бўлса, сизни ундан кам кўрармиди, эй имони сустлар?!
31. Шундай экан, нима еймиз, нима ичамиз, нима киямиз, деб ташвишланиб юрманглар.
32. Мажусийлар ҳадеб буларнинг ғамида юришади. Лекин самовий Отангиз сиз буларнинг барига муҳтож эканингизни билади-ку!
33. Сиз аввало Худонинг Шоҳлиги ва Унинг иродаси пайидан бўлинглар, шунда буларнинг ҳаммаси сизга қўшимча қилиб берилади.
34. Бинобарин, эртаги кун ҳақида ташвиш тортманглар. Эртанинг ташвиши эртанинг ўзига тегишлидир. Ҳар бир куннинг дарди ўзига етар».
1. «Бошқаларни ҳукм қилманглар, сиз ҳам маҳкум бўлмайсиз.
2. Сизлар қандай ҳукм қилсангиз, сизга ҳам шундай ҳукм ўтказилади. Сизлар қандай ўлчов билан ўлчасангиз, сизга ҳам шундай ўлчов татбиқ этилади.
3. Нега сен биродаринг кўзидаги чўпни кўрасану, лекин ўз кўзингдаги ходани сезмайсан?
4. Сенинг кўзингда хода бор экан, қандай қилиб биродарингга: „Кел, кўзингдаги чўпни чиқариб олай“, – дейсан?
5. Эй иккиюзламачи! Олдин ўз кўзингдан ходани чиқариб ол, кейин биродаринг кўзидан чўпни қандай чиқармоқ учун кўзинг очилади.
6. Муқаддас бўлган нарсани итларга берманг, марваридларингизни чўчқалар олдига ташламанг. Тағин буларни оёқ-ости қилиб, сўнгра ўзингизни тилка-пора қилмасинлар!»
7. «Сўраб туринг, сизга берилади. Излаб туринг, топасизлар. Тақиллатиб туринг, сизга очилади.
8. Чунки ҳар бир сўраган олар, излаган топар, тақиллатганга эшик очилар.
9. Орангизда бир кимса борми, ўғли ундан нон сўраганда, унга тош берса?
10. Ёки балиқ сўраганда, унга илон берса?
11. Сизлар ёвуз бўла туриб, болаларингизга яхши ҳадялар беришни билсангиз, боз устига осмондаги Отангиз Ундан сўраганларга мўл-кўл неъматни беради!
12. Одамлар сизга қандай муомала қилишларини истасангиз, сиз ҳам уларга шундай муомалада бўлинг. Таврот ва пайғамбарлар таълимотининг мағзи шундадир».
13. «Тор эшикдан киринглар! Чунки ҳалокатга элтувчи йўл кўп энли, дарвозаси эса кенгдир. Ана, шу томон юраётганлар кўп.
14. Ҳаёт сари элтувчи йўл эса танг, эшиги жуда тордир. Бу йўлни топадиганлар оз».
15. «Сохта пайғамбарлардан эҳтиёт бўлинглар! Улар сизнинг олдингизга қўй кийимида келадилар, лекин ичларидан йиртқич бўрилардир.
16. Уларни меваларидан билиб оласизлар. Тиканакдан узум, ёки янтоқдан анжир теришармикан?
17. Ҳар бир яхши дарахт яхши мева берар, ёмон дарахт эса ёмон мева берар.
18. Яхши дарахт ёмон мева беролмас, ёмон дарахт ҳам яхши мева беролмас.
19. Яхши мева бермайдиган ҳар бир дарахт эса кесилиб, оловга ташланади.
20. Шундай қилиб, сохта пайғамбарларни меваларидан билиб оласизлар.
21. Мени „Ё Раббий, ё Раббий“ деб чақиргани билан ҳар бир одам Осмон Шоҳлигига киравермайди. Бунга осмондаги Отамнинг иродасини бажо келтирувчигина эришади.
22. Қиёмат кунида кўплар Менга: „Ё Раббий, ё Раббий, бизлар Сенинг номинг билан башорат қилмадикми? Сенинг номинг билан жинларни қувиб чиқармадикми? Сенинг номинг билан кўпгина мўъжизалар яратмадикми?“ – дейдилар.
23. Ўша вақтда Мен уларнинг юзига қараб: Мен сизларни ҳеч қачон таниган эмасман. Эй бадкирдорлар, Менинг олдимдан кетинглар! – дейман».
24. «Энди ким Менинг бу сўзларимни эшитиб, уларни бажо келтирса, уни ўз уйини тош устига қурган фаросатли одамга ўхшатаман.
25. Ёмғир ёғиб, селлар тошиб, шамоллар эсиб, у уйни босиб қолибди. Лекин тош устига ўрнатилгани учун қуламабди.
26. Бироқ ким Менинг бу сўзларимни эшитиб, уларни бажо келтирмаса, ўз уйини қум устига қурган фаросатсиз одамга ўхшайди.
27. Ёмғир ёғиб, селлар тошиб, шамоллар эсиб, у уйни босиб қолибди. Уй эса қулаб, ер билан яксон бўлибди».
28. Исо бу сўзларни айтиб бўлгандан кейин, халойиқ Унинг таълимотига ҳайрон қолди.
29. Чунки Исо уларга уламолар ва фарзийлар каби эмас, балки қудратли куч эгасидай таъсирчан таълим берар эди.
1. Исо тоғдан тушгач, тумонат халойиқ Унинг орқасидан эргашди.
2. Шу ўртада бир мохов Унга яқинлашиб, сажда қилди-да: – Ҳазрат, агар истасанг, мени моховликдан пок қила оласан, – деди.
3. Исо қўлини узатди ва унга тегизиб: – Истайман, пок бўл! – деди. Мохов шу заҳоти дардидан фориғ бўлди.
4. Исо унга: – Эҳтиёт бўл, буни ҳеч кимга айтма. Лекин бориб, ўзингни руҳонийга кўрсат ва соғайганингни тасдиқлатгин, Мусо пайғамбар буюрган қурбонликни келтириб бер, – деди.
5. Исо Кафарнаҳум шаҳрига кириб келаётганда, бир юзбоши Унинг олдига келди ва ёлвориб:
6. – Ҳазрат, менинг хизматкорим уйда шол бўлиб ғоят қийналиб ётибди, – деди.
7. Исо унга: – Мен бориб уни соғайтираман, – деди.
8. Юзбоши жавоб бериб: – Ҳазрат! – деди, – Кулбамга оёқ босишинг учун мен муносиб эмасман. Сен биргина сўз айтсанг, бас, хизматкорим соғайиб кетади.
9. Чунки мен ҳам буйруққа тобе одамман, шунингдек, менинг буйруғимга бўйсунувчи аскарларим ҳам бор. Бирига «кет» десам, кетади. Бошқасига «кел» десам, келади. Бирон хизматкоримга «шуни қил» десам, қилади.
10. Исо буни эшитгач ҳайрон қолди. Орқасидан эргашиб келаётганларга: – Сизларга чинини айтайин, – деди, – Мен бунчалик буюк ишончни Исроилнинг бирон жойида ҳам топмадим.
11. Сизларга шуни айтаман: қиёматда шарқу ғарбдан кўплар келиб, Осмон Шоҳлигида Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқуб билан бирга зиёфатга ўтиришади.
12. Лекин Шоҳ аҳлининг ўзлари эса ташқи қоронғиликка отиладилар. У ерда зор йиғлаб, тиш ғичирлатадилар.
13. Кейин Исо юзбошига: – Бор, сен ишонганингдек бўлсин, – деди. Юзбошининг хизматкори эса ўша заҳоти соғайиб кетди.
14. Исо Бутруснинг уйига келганда, унинг қайнонаси иситмалаб ётганини кўрди.
15. Исо унинг қўлига тегиши билан иситмаси тушди. Аёл эса туриб, Унга хизмат қила бошлади.
16. Кеч кириши билан, жинга чалинган бир талай кишини Исонинг олдига келтиришди. У сўз билан ёмон руҳларни қувиб чиқарди, дардга йўлиққанларнинг ҳаммасини соғайтирди.
17. Шу тариқа Ишаъё пайғамбарга ваҳий бўлган ушбу оят бажо келди: «У бизнинг касалликларимизни кўтарди, Дардларимизни эса Ўзи чекди».
18. Исо атрофида кўп халойиқни кўргач, шогирдларига нариги томонга сузиб ўтишни буюрди.
19. Шу вақтда бир уламо Унга яқинлашиб: – Устоз, қаерга борма, мен Сенинг орқангдан юраман, – деди.
20. Исо унга: – Тулкиларнинг инлари бор, осмон қушларининг уялари бор. Лекин Инсон Ўғлининг бош суқадиган жойи йўқ, – деди.
21. Шогирдлардан бошқа бири Исога: – Ҳазрат, олдин бориб отамни кўмиб келишимга ижозат бер, – деди.
22. Лекин Исо унга: – Сен Менинг орқамдан юр. Ўликларни қўй, уларни ўзича ўлик бўлганлар кўмсин, – деди.
23. Исо қайиққа тушганда, Унинг кетидан шогирдлари ҳам тушишди.
24. Қўққисдан кўлда кучли тўфон кўтарилди, қайиқ тўлқинлар оғушида қолди. Исо эса уйқуда эди.
25. Шогирдлари Унинг ёнига борди-да, Уни уйғотишиб: – Ё Раббий, бизларни қутқар, ҳалок бўляпмиз! – дейишди.
26. Исо уларга: – Ҳой имони сустлар, бунча қўрқоқ бўлмасангиз?! – деди. Сўнг туриб, шамолга ва кўлга дўқ урди. Шу заҳоти чуқур сукунат чўкди.
27. Одамлар эса бир-бирига: – Бу қанақа кишики, шамол ҳам, кўл ҳам Унга бўйсунса? – деб ҳайратланишди.
28. Исо нариги қирғоққа, Гергеса юртига етиб келганида, қабристон лаҳадларидан чиқиб келган, жинга чалинган икки киши Унга рўбарў бўлди. Улар жуда ваҳший бўлганликлари учун, ҳеч ким бу йўлдан ўтолмас эди.
29. Улар шундай бақира бошлашди: – Эй Худонинг Ўғли Исо, бизда нима ишинг бор? Бу ерга бизларни вақтидан олдин қийнагани келдингми?
30. Улардан узоқроқда катта тўнғиз подаси ўтлаб юрган эди.
31. Жинлар Исога ёлвориб: – Агар бизларни қувиб чиқарадиган бўлсанг, унда тўнғиз подасига юборгин, – дейишди.
32. Исо уларга: – Боринглар! – дейиши биланоқ, улар одамлардан чиқиб кетиб, тўнғиз подасига кириб олдилар. Шу онда бутун тўнғиз подаси тик қияликдан кўл томон ёпирилиб, сувда нобуд бўлди.
33. Тўнғиз боқувчилар эса қочиб шаҳарга боришди ва юз берган ҳамма ҳодисани, шунингдек, жинга чалинганлар билан бўлиб-ўтган воқеани гапириб беришди.
34. Шунда бутун шаҳар аҳолиси Исонинг қаршисига чиқди. Уни кўргач, юртлари ҳудудидан чиқиб кетишини илтимос қилишди.
1. Шундан кейин Исо қайиққа тушиб, кўлнинг бериги томонига қайтиб сузиб ўтди. У Ўз шаҳри – Кафарнаҳумга кириб келган заҳоти
2. Унинг олдига тўшакда ётган бир шол одамни кўтариб келдилар. Исо уларнинг ишончини кўриб, шолга: – Дадил бўл, болам, гуноҳларинг кечирилди, – деди.
3. Шунда уламолардан баъзилари ўзларича: «Бу куфрлик қиляпти-ку!» – дейишди.
4. Исо эса уларнинг мулоҳазаларини пайқаб, деди: – Нега сизлар кўнгилларингиздан ёмон фикрларни ўтказяпсиз?
5. «Гуноҳларинг кечирилди», – деб айтиш осонроқми, ёки: «Ўрнингдан туриб юра қол», – деб айтишми?
6. Лекин Инсон Ўғлининг ер юзида гуноҳларни кечириш қудрати борлигини ҳам билиб қўйинглар. Шундан сўнг Исо шолга қайрилиб: – Ўрнингдан тур, тўшагингни олиб уйингга кет! – деди.
7. Шол эса ўрнидан турди-да, тўшагини олиб ўз уйига равона бўлди.
8. Бу воқеани кўрган халойиқ ўта ҳайрон бўлиб, инсонларга бундай қудрат берган Худони олқишлади.
9. Исо у ердан ўтаётганда, солиқ йиғадиган жойда ўтирган Матто исмли одамни кўриб қолди-да, унга: – Менинг орқамдан юр! – деди. У эса ўрнидан қалқиб, Исонинг орқасидан юрди.
10. Исо уйда еб-ичиб ўтирар экан, кўпгина солиқчилар ва ҳар хил гуноҳкор кишилар ҳам келиб, дастурхон атрофида Исо билан шогирдларига қўшилишди.
11. Фарзийлар буни кўриб, Исонинг шогирдларидан: – Нега Устозингиз солиқчилару гуноҳкорлар билан бирга еб-ичиб ўтирибди? – деб сўрадилар.
12. Исо буни эшитгач, уларга деди: – Соғлар эмас, беморлар табибга муҳтождир.
13. Яхшиси сизлар бориб, Тавротдаги: «Мен қурбон эмас, раҳм-шафқат истайман», деган оятнинг маъносини ўрганиб олинглар. Чунки Мен тақводорларни эмас, балки гуноҳкорларни тавбага чақиргани келганман.
14. У вақт Яҳёнинг шогирдлари Исонинг олдига келиб сўрадилар: – Бизлар ва фарзийлар кўп рўза тутамиз-у, Сенинг шогирдларинг-чи, нега тутмайдилар?
15. Исо уларга деди: – Куёв даврада бўлган вақтда тўй аҳли аза тутармикин? Бироқ куёв улардан жудо бўлган кунлар келади, ана ўшанда рўза тутадилар.
16. Ҳеч ким эски кийимга янги матодан ямоқ солмайди. Чунки янги ямоқ эски кийимдан сўкилиб, кийимни баттар ситиб юборади.
17. Шунингдек, янги шаробни ҳам эски мешга қуймайдилар. Чунки эскининг таги тушади, шароб тўкилади ва меш ҳам нобуд бўлади. Аксинча, янги шаробни янги мешга қуядилар, у ҳам, бу ҳам сақлаб қолинади.
18. Исо уларга бу сўзларни айтиб турганда, қайси бир жамоабоши келиб, Исога таъзим қилди-да: – Менинг қизим ҳозир ўлди. Бироқ Сен келиб унга қўлингни текизсанг, у яна тирилиб кетади, – деди.
19. Исо ўрнидан туриб, шогирдлари билан у одамнинг орқасидан борди.
20. Шу пайт ўн икки йилдан бери қон кетишидан қийналиб юрган бир аёл Исога орқа томондан йўлаб, кийимининг этагига қўл тегизди.
21. У ўзича: «Агар кийимига бир тегиб олсам бас, соғайиб кетаман», – деб ўйлаган эди.
22. Исо орқасига ўгирилиб, аёлни кўргач: – Дадил бўл, қизим, ишончинг сени қутқарди, – деди. Аёл шу заҳоти дардидан халос бўлди.
23. Исо бошлиқнинг уйига етиб, най чалувчиларни ва қий-чув қилаётган оломонни кўргач:
24. – Бу ердан ташқарига чиқинглар! Қизча ўлган эмас, ухлаб ётибди, – деди. Улар эса Унинг устидан кулишди.
25. Оломон ташқарига чиқарилгандан сўнг Исо ичкарига кириб, қизчанинг қўлидан ушлади. Қизча эса ўрнидан туриб кетди.
26. Бу ҳодиса хабари мамлакат бўйлаб овоза бўлди.
27. Исо у ердан жўнаб кетаётганда, икки кўр Унинг орқасидан эргашганча дод солиб: – Эй Довуд Ўғли Исо, бизларга раҳм қил! – деб фарёд чекишарди.
28. Исо уйга қайтганда, кўрлар Унинг ёнига келишди. Исо улардан сўради: – Мен хоҳишингизни бажо қилишга кучим борлигига ишонасизларми? – Ишонамиз, Ҳазрат! – деб жавоб беришди улар.
29. Шунда Исо уларнинг кўзларига тегиб: – Сизнинг ишончингизга яраша бўлсин, – деди.
30. Шу билан уларнинг кўзлари очилиб кетди. – Буни ҳеч ким билмасин, тағин! – деб Исо уларга қаттиқ тайинлади.
31. Улар эса у ердан чиқибоқ, бутун мамлакат бўйлаб У ҳақда овоза тарқатиб юрадиган бўлишди.
32. У кишилар энди чиқиб бораётганда, жин чалган бир соқовни Исонинг олдига келтиришди.
33. Исо жинни қувиб чиқаргандан кейин, соқов гапира бошлади. Халқ эса ҳайратда қолиб: – Исроилда бундай ҳодиса ҳеч қачон бўлган эмас, – деди.
34. Бунга фарзийлар: – У жинлар бошлиғининг кучи билан жинларни қувиб чиқаряпти-ку, – деб ғингшидилар.
35. Исо ҳамма шаҳар-қишлоқларни айланадиган бўлди. Маҳаллий ибодатхоналарда таълим бериб, Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги Хушхабарни эълон қилар ва одамларнинг ҳар хил дарду дармонсизликларини даволар эди.
36. Халқ оломонини кўриб, Исо уларга ачинди; чунки чўпонсиз қўйлардай довдираган ва ҳолдан тойган эдилар.
37. Ўша вақтда Исо Ўз шогирдларига деди: «Ҳосил мўл, бироқ юмушчилар оз.
38. Ўз ҳосилингни йиғиб-терадиган юмушчилар юбор, деб ҳосил Эгасига илтижо қилинглар».
1. Исо Ўзининг ўн икки шогирдини ёнига чақириб, одамлардан ёмон руҳларни қувиб чиқариш ва ҳар қандай дарду иллатни соғайтириш учун уларга қудрат ато этди.
2. Ушбу ўн икки ҳаворийнинг исмлари эса қуйидагича: биринчиси Бутрус деб аталган Симун ва унинг укаси Идрис, кейин Забадийнинг ўғиллари Ёқуб билан укаси Юҳанно,
3. Филип, Бартолмей, Тўма, солиқчи Матто, Алфейнинг ўғли Ёқуб ва Таддей деб аталган Левий,
4. ватанпарвар Симун ҳамда Исонинг хоини Яҳудо Ишқариёт.
5. Исо бу ўн икковини жўнатиб, буйруқ берди: «Мажусийлар йўлига оёқ босманглар ва самарияликларнинг бирон шаҳрига кирманглар.
6. Аксинча, адашган қўйларга ўхшаган Исроил халқи олдига боринглар.
7. Йўлингиз қайга тушмасин, элга: „Осмон Шоҳлиги яқинлаб қолди“, – деб эълон қилинглар.
8. Хасталарни соғайтиринглар, моховларни пок қилинглар, ўликларни тирилтиринглар, жинларни қувиб чиқаринглар. Текин олдингизлар, текин беринглар.
9. Белбоғларингизга олтин, кумуш ёки мис пул ҳам тугманглар.
10. Йўл учун на тўрва, на бир жуфт кўйлак, на чориқ ва на ҳасса олинглар. Чунки меҳнаткаш ўзининг нон-насибасига муносибдир.
11. Қайси шаҳар ёки қишлоққа кирсангиз, у ерда ўзингизга муносибларнигина йўқлаб боринг ва жўнагунингизча ўша ерда қолинглар.
12. Уйга кираётганингизда уй аҳлига салом беринглар.
13. Агар у уй аҳли ниятингизга муносиб бўлса, уларнинг боши саломат бўлади. Агарда муносиб бўлмаса, саломингиз сизга қайтиб келади.
14. Агар ким сизни қабул қилмаса ва сўзларингизга қулоқ солмаса, у уйдан ёки шаҳардан чиқиб кетаётганингизда оёқларингиздан чангни ҳам қоқиб кетинглар.
15. Сизга чинини айтайин: қиёмат кунида бундай шаҳардан кўра Садўм ва Ғамўра ерининг аҳволи енгилроқ бўлади».
16. «Мана, Мен сизларни бўриларнинг орасига қўйлар каби юборяпман. Сиз илондай зийрак, каптардай содда бўлинглар.
17. Инсонлардан эҳтиёт бўлинглар; чунки сизларни адлияга топшириб, ибодатхоналарда калтаклайдилар.
18. Менинг номим учун сизларни ҳокимлар ва подшоҳлар қошига олиб борадилар, сиз эса улар ва турли халқлар олдида Менинг гувоҳларим бўласизлар.
19. Сизни тутиб беришаётганда эса нимани айтамиз, қандай гапирамиз, деб ўйлаб қайғурманглар. Нима айтишингиз кераклиги ўша онда сизларга уқтирилади.
20. Чунки ўзларингиз эмас, ичингиздаги Отангизнинг Руҳи гапиради.
21. Ака укасини, ота ўғлини ўлимга топширади. Болалар ўз ота-оналарига қарши чиқиб, уларни ўлдиртирадилар.
22. Менинг номим туфайли ҳамма сизлардан нафратланади. Лекин охиригача чидаган қутулади.
23. Агар сизларни бир шаҳардан қувсалар, бошқасига қочиб ўтинглар. Сизларга чинини айтайин: сизлар Исроилнинг шаҳарларини айланиб чиқишга улгурмасингиздан, Инсон Ўғли ер юзига қайтиб келади.
24. Шогирд ўзининг устозидан юқори бўлмас, хизматкор ўзининг хўжайинидан юқори бўлмас.
25. Шогирдга ўзининг устозидай, хизматкорга ўзининг хўжайинидай бўлса кифоядир. Агар уй эгасига иблис деб ном қўйишган бўлса, унда уй аҳлини яна нималар дейишмайди!»
26. «Шундай қилиб, улардан қўрқманглар! Чунки очилмай қоладиган ҳеч қандай яширин нарса йўқ, маълум бўлмайдиган ҳеч қандай сир ҳам йўқдир.
27. Сизга қоронғиликда гапираётганларимни ёруғликда айтаверинглар. Қулоғингизга шивирлаб айтилаётганларни томларнинг устидан эълон қилаверинглар.
28. Танни ўлдириб, жонни эса ўлдира олмайдиганлардан қўрқманглар. Яхшиси, жонни ҳам, танни ҳам жаҳаннамда ҳалок этишга қодир бўлган Худодан қўрқинглар.
29. Иккита чумчуқ бир тангага сотилмайдими? Аммо Отангиз рози бўлмасдан, уларнинг биттаси ҳам ерга тушмайди.
30. Сизларга келганда, бошингиздаги сочларнинг ҳаммаси ҳам саналгандир.
31. Шунинг учун қўрқманглар, сизлар талай чумчуқлардан кўра қадрлироқсиз».
32. «Кимда-ким инсонлар олдида Мени тан олса, Мен ҳам осмондаги Отамнинг олдида уни тан оламан.
33. Бироқ, ким инсонлар олдида Мени инкор этса, Мен ҳам осмондаги Отамнинг олдида уни инкор этаман.
34. Мени ер юзига тинчлик келтириш учун келган, деб ўйламанглар. Мен тинчлик эмас, балки қилич келтиргани келганман.
35. Одамни отасидан, қизни онасидан, келинни қайнонасидан ажратиш учун келганман.
36. Одамнинг душманлари ўз уйидагилар бўлади.
37. Ота ёки онасини Мендан ортиқ севган Менга лойиқ эмас. Ўғли ёки қизини Мендан ортиқ севган Менга лойиқ эмас.
38. Кимки ўз хочини олиб, ортимдан эргашмаса, Менга лойиқ эмас.
39. Ўз жонини аямоқчи бўлган уни йўқотади. Мен учун жонини йўқотган эса жон топади.
40. Сизни қабул қилган Мени қабул қилади. Мени қабул қилган эса Мени Юборганни қабул қилган бўлади.
41. Ким пайғамбарни пайғамбар деб қабул қилса, у пайғамбарга яраша эҳсон олади. Ким солиҳни солиҳ деб қабул қилса, у солиҳга яраша эҳсон олади.
42. Кимки шогирдлик ҳурмати деб, буларнинг ҳатто энг кичигига бир пиёла совуқ сувгина ичирса ҳам, чиндан сизларга айтаманки, у эҳсонига сазовор бўлур».
1. Исо ўн икки шогирдига ушбуларни буюриб бўлгач, яқин шаҳарларда таълим бериш ва воизлик қилиш учун у ердан жўнади.
2. Зиндонда ётган Яҳё эса Масиҳнинг қилаётган ишларини эшитгач, ўз шогирдларидан иккитасини Унинг олдига юбориб:
3. «Келадиган Қутқарувчи Сенмисан, ёки биз бошқасини кутайликми?» – деб Ундан сўратди.
4. Исо жавоб бериб уларга деди: «Боринглар, эшитиб кўраётганларингизни Яҳёга билдиринглар:
5. Кўрлар кўряпти, чўлоқлар юряпти, моховлар тузаляпти, карлар эшитяпти, ўликлар тириляпти ва бечораларга Хушхабар эълон қилиняпти.
6. Мени деб васвасага тушмаган бахтлидир!»
7. Яҳёнинг шогирдлари жўнаётган пайтда, Исо халойиққа Яҳё ҳақида гапира бошлади: «Нима кўргани саҳрога бордингизлар? Шамолда ҳилпираб турган қамишними?
8. Ахир, нима кўргани чиқдингизлар? Нафис кийим кийган одамними? Нафис кийинганлар подшоҳ саройларида бўлади-ку!
9. Ахир, нима кўргани чиқдингизлар? Пайғамбарними? Ҳа, сизга айтаманки, пайғамбардан ҳам улуғ бўлганни кўрдингизлар.
10. Бу киши Тавротда ёзилганнинг худди ўзи: „Мен Сендан аввал элчимни юборарман, У Сенинг олдингда йўл ҳозирлаб юрар“.
11. Сизларга чинини айтайин: аёл зотидан туғилганлар орасида Яҳё пайғамбардан буюги чиққан эмас. Шунга қарамай, Осмон Шоҳлигида ҳатто энг кичик ҳисобланган ҳам ундан каттадир.
12. Яҳё пайғамбар майдонга келган кунлардан то ҳозиргача Осмон Шоҳлигига тажовуз қилиб келмоқдалар; тажовузкорлар дастаси уни босиб олишга зўр бермоқда.
13. Маълумки, Яҳёгача ўтган барча пайғамбарлар ва шунингдек, Таврот битиклари бўлғуси ҳодисалар ҳақида олдиндан дарак бериб келган.
14. Энди қабул қилишни истасангизлар, қайтиб келиши муқаррар бўлган Илёс пайғамбар худди Яҳёнинг ўзидир.
15. Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!
16. Энди бу наслни кимга ўхшатай? Бу насл – майдонда ўтириб, бир-бирига:
17. „Сенларга най чалдик, ўйнамадинглар, Сенларга йиғи чиқардик, додламадинглар“, – деб қичқиришадиган болаларга ўхшайди.
18. Чунки Яҳё келиб, емади-ичмади ва уни „жин урибди“ деяптилар.
19. Инсон Ўғли келиб, еди ҳам, ичди ҳам ва бу гал: „Ана кабобхўру шаробхўр одамни кўринглар, У солиқчилар ва гуноҳкорларнинг дўсти экан!“ – дейишмоқда. Ва лекин илоҳий ҳикмат унга риоя қилувчилар орқали тасдиқланади».
20. Шу вақт Исо мўъжизаларининг аксари намоён бўлган шаҳарларга, тавба-тазарру қилмаганликлари учун таъна қила бошлади:
21. «Сенинг ҳолингга вой, эй Ҳоразин! Сенинг ҳолингга вой, эй Байтсайда! Чунки сизларда содир бўлган мўъжизалар Тир ва Сидўн шаҳарларида рўй берганда эди, улар аллақачон жулга ўраниб, кулга сурканиб, тавба-тазарру қилган бўлардилар.
22. Бироқ сизларга айтиб қўяй: қиёмат кунида сиздан кўра Тир ва Сидўннинг ҳоли енгилроқ бўлади.
23. Ё сен, эй кўккача юксалувчи Кафарнаҳум! Сен тамуғгача тушиб кетурсан. Чунки сенда содир бўлган мўъжизалар Садўм ерида содир бўлганда эди, у ер шу кунгача сақланиб қолган бўлар эди.
24. Бироқ сизларга айтиб қўяй: қиёмат кунида сендан кўра Садўм ерининг аҳволи енгилроқ бўлади».
25. Ўша вақтда Исо сўзини давом эттириб деди: «Эй Ота, еру кўк Ҳукмрони! Сен бу ишларни доною оқиллардан яшириб, гўдакларга маълум этганинг учун Сенга ҳамду санолар айтаман.
26. Ҳа Ота, Сенинг эзгу хоҳишинг шундай эди.
27. Отам Менга ҳамма нарсани топширган. Отадан бошқа ҳеч ким Ўғилни билмас. Ўғилдан бошқа ҳамда Ўғил билим беришни истагандан бошқа ҳеч ким Отани билмас.
28. Эй оғир юк остида қийналиб, ҳориб-толган ҳаммаларингиз! Менинг ҳузуримга келинг, Мен сизга ором бераман.
29. Менинг бўйинтуруғимга ўзингизни қўшинг ва Мендан ўрганинглар. Чунки Мен беозор ва соддадилман. Шундай қилиб, жонларингиз таскин топар.
30. Чунки Мен солган бўйинтуруқ юмшоқ, Мен берган юк енгилдир».
1. Ўша кезлар бир шанба куни Исо экинзордан ўтиб бораётган эди. Унинг шогирдлари оч бўлганидан, бошоқларни узиб ея бошлашди.
2. Фарзийлар буни кўриб, Исога: – Ана, Сенинг шогирдларинг дам олиш кунида қилиш мумкин бўлмаган ишни қиляптилар! – дейишди.
3. – Наҳотки сизлар Довуд ва унинг оч қолган ҳамроҳлари нималар қилганини ўқимаган бўлсангиз? – деди уларга Исо.
4. – Довуд Худонинг уйига кириб, ўзи ва ёнидагиларга ҳам тақиқланган, фақат руҳонийларгина ейиши мумкин бўлган бахшида нонларни еган эди.
5. Ёки маъбаддаги руҳонийлар шанба кунги дам олиш амрини бузсалар-да, гуноҳкор бўлмасликларини Тавротда ўқимагансизми?
6. Бироқ Мен сизларга айтайинки, бу ердаги Кимса маъбаддан ҳам улуғдир.
7. Агар сизлар Тавротдаги: «Мен қурбон эмас, раҳм-шафқат истайман» деган оятга тушунганингизда, бегуноҳларни ҳукм қилмас эдингизлар.
8. Чунки Инсон Ўғли дам олиш кунининг ҳам ҳокимидир.
9. Исо у жойдан нарига ўтиб, яҳудий ибодатхонасига кирди.
10. У ерда қўли шол бўлиб қолган бир одам бор эди. Исони айблаш мақсадида Уни сўроқ қилишди: – Шанба кунида касални даволаш мумкинми?
11. Исо уларга айтди: – Сиздан қай бирингиз бир қўйи бўлатуриб, агар қўй шанба куни чуқурга тушиб кетса, уни тортиб чиқармайди?
12. Инсон эса қўйдан қанчалар улуғ! Шунга кўра, шанба кунида яхшилик қилиш мумкин.
13. Шундай қилиб, Исо у одамга: – Қўлингни узат! – деди. У эса узатиши биланоқ, бу қўли бошқа қўлидай соппа-соғ бўлди-қолди.
14. Фарзийлар эса шу заҳот ташқарига чиқиб, Исони йўқ қилишга тил бириктирдилар. Исо буни билиб, у ерни тарк этди.
15. Тумонат халойиқ Исонинг кетидан эргашди, У эса ҳамма касалларини соғайтирди.
16. Ўзини ошкор этмоқни уларга қатъий ман қилди.
17. Шу билан Ишаъё пайғамбарга келган қуйидаги Худо каломи бажо бўлди:
18. «Мана, Менинг танлаган Ўғлоним, Маҳбубим, кўнглим Унга нисор! Мен Ўз Руҳимни Унга берарман, У эса элга адл эълон этгай.
19. У талашмас, тортишмас ҳам, Кўча-кўйда сира бақирмас.
20. Синдирмагай букик қамишни, Ўчирмагай тутаётган пиликни-да, То адлу инсофни ўрнига қўйгунча.
21. Эллар эса Унинг исмига умид боғлар».
22. Шундан сўнг Исонинг олдига жинга чалиниб кўр ва соқов бўлган кишини келтиришди. Исонинг шифолаши туфайли унинг тили ҳам чиқди, кўзи ҳам очилди.
23. Бундан бутун халойиқ ҳайратланиб: «Бу Довуднинг Ўғли – Масиҳ эмасмикан?» – деди.
24. Фарзийлар буни эшитишгач: «У инс-жинсларнинг бошлиғи – иблиснинг кучи билангина жинларни қувиб чиқаряпти-ку», – дедилар.
25. Уларнинг ўй-фикрларини билиб, Исо уларга деди: «Ўз ичидан бўлиниб кетган ҳар бир подшоҳлик хароб бўлади, ўз ичидан бўлиниб кетган ҳар бир шаҳар ёки уй абгор бўлади.
26. Агар шайтон шайтонни қувиб чиқарса, унда у ўз-ўзидан бўлинган бўлади. Энди унинг салтанати қандай тура олади?
27. Агар Мен жинларни иблиснинг кучи билан қувиб чиқараётган бўлсам, у ҳолда сизларнинг ўғилларингиз кимнинг кучи билан қувиб чиқаради? Шу боис, уларнинг ўзи сизларни ҳукм қиладилар.
28. Магар Мен Худонинг Руҳи билан жинларни қувиб чиқараётган эканман, у демак, Худонинг Шоҳлиги сизларга етиб келган.
29. Уйнинг эгаси бўлган бақувват кишини аввал боғлаб қўймасдан туриб, биров унинг уйига кириб, мол-мулкини ўғирлаб кета олармиди? Фақат шундай қилибгина уйни талаш мумкин.
30. Ким Мен билан бирга бўлмаса, Менга қаршидир. Ким Мен билан бирга йиғмаса, сочади.
31. Шунинг учун сизларга айтаман: инсонларнинг ҳар қандай гуноҳи ва куфрлиги кечирилади. Лекин Муқаддас Руҳни куфр қилганлар кечирилмайди.
32. Ким Инсон Ўғлига қарши сўз айтса, кечирилади. Лекин ким Муқаддас Руҳга қарши сўз айтса, икки дунёда ҳам кечирилмайди.
33. Ё дарахтни яхши дер экансиз, мевасини ҳам яхши денг. Ёки дарахтни ёмон дер экансиз, мевасини ҳам ёмон денг. Чунки ҳар бир дарахт ўз мевасидан билинур.
34. Вой илонлар зоти-ей! Сизлар ёвуз бўла туриб, қандай қилиб яхши сўзлай оласиз? Ахир, одамнинг дилида нима бўлса, тили ўшани гапиради-ку!
35. Яхши одам юрагининг яхшилик хазинасидан яхшилик чиқарур. Ёмон одам юрагининг ёмонлик хазинасидан ёмонлик чиқарур.
36. Мен сизга дейманки: инсонлар айтадиган ҳар бир бекор сўзи учун қиёмат кунида ҳисоб берадилар.
37. Сен ўз сўзларинг асосида ё оқланасан, ёки айбланасан».
38. Шунда уламолар ва фарзийлардан баъзилари Исога: «Устоз, биз Сендан шуларнинг бирон бир далилини кўрмоқчимиз», – дедилар.
39. Исо уларга жавобан деди: «Бу ёвуз ва субутсиз насл далил излаяпти, лекин Юнус пайғамбарнинг аломатидан бошқа унга далил берилмайди.
40. Юнус пайғамбар уч куну уч тун кит қорнида бўлгани каби, Инсон Ўғли ҳам худди шундай уч куну уч тун ер бағрида бўлади.
41. Ниневия одамлари қиёмат кунида бу насл билан бирга тирилиб, уни маҳкум этадилар. Чунки улар Юнуснинг ваъзи сабабли тавба-тазарру қилганлар. Ва мана, Юнусдан буюкроғи шу ердадир.
42. Жануб маликаси қиёмат кунида бу насл билан бирга кўтарилиб, уни маҳкум этади. Чунки у Сулаймоннинг ҳикматини тинглаш учун дунёнинг олис бурчидан келган эди. Ва мана, Сулаймондан буюкроғи шу ердадир.
43. Ёвуз руҳ инсондан чиқиб кетгандан сўнг, роҳат излаб сувсиз ерларни айланади ва тополмагач:
44. „Мен чиққан уйимга қайтиб бораман“, – дейди. У уйга келгач уни кимсасиз, супурилган ва йиғиштирилган ҳолда топади.
45. Ўшанда бориб, ўзидан ёвузроқ яна еттита руҳни ўзига эргаштиради ва уйга кириб яшайдилар. У одамнинг сўнгги аҳволи эса аввалгидан баттар бўлади. Бу ёмон насл билан ҳам шундай бўлади».
46. Исо халқ оммасига ҳали гапириб турган вақтда, Унинг онаси билан укалари келиб қолишди. Улар ташқарида кутиб туриб, У билан гаплашмоқчи бўлишди.
47. Кимдир Исога: – Мана, онанг ва укаларинг ташқарида Сен билан гаплашмоқчи бўлиб туришибди, – деди.
48. Исо буни айтган кишига жавоб бериб: – Менинг онам ким? Укаларим ким? – деди.
49. Сўнг қўли билан шогирдларини кўрсатиб: – Мана, Менинг онам ва укаларим! – деди.
50. – Кимда-ким осмондаги Отамнинг иродасини бажо келтирса, у Менинг укам, синглим ва онам бўлади.
1. Ўша куни Исо уйдан чиқиб, кўл бўйида ўтирди.
2. Унинг олдида анчагина халойиқ тўплангач, У қайиққа тушиб ўтирди. Бор халойиқ эса қирғоқда Унга кўз тикди.
3. Исо уларга масал йўли билан кўп насиҳатлар қилди: «Уруғ сепувчи уруғ сепгани чиқибди.
4. Уруғ сепаётганда баъзи уруғлар йўл ёқасига тушибди. Қушлар учиб келиб, уларни чўқиб кетибди.
5. Бошқа баъзи уруғлар эса тупроғи кам тошлоққа тушибди. Тупроқ саёз бўлганидан, уруғлар тез кўкариб чиқибди.
6. Бироқ қуёш чиққач, сўлиб, илдизи бўлмагани учун қуриб қолибди.
7. Яна бошқа баъзи уруғлар тиканлар орасига тушибди. Тиканлар ўсиб, уруғларни бўғиб қўйибди.
8. Яна бошқа уруғлар эса яхши ерга тушиб, баъзиси юз, баъзиси олтмиш, баъзиси ўттиз қат ҳосил берибди.
9. Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!»
10. Шогирдлар яқинроқ келиб, Исодан: – Нега халққа масаллар билан гапиряпсан? – деб сўрадилар.
11. У уларга жавоб бериб деди: – Чунки Осмон Шоҳлигининг сирларини билиш қобилияти сизларга берилган, уларга берилмаган.
12. Зеро кимда бор бўлса, унга яна берилади ва у мўлчиликда бўлади. Аммо кимда йўқ бўлса, бори ҳам ундан тортиб олинади.
13. Халққа масал билан гапиришимнинг сабаби шундаки, улар қараб туриб кўрмайдилар, қулоқ солиб туриб эшитмайдилар ва англамайдилар.
14. Ишаъё пайғамбарнинг каромати уларга жуда тўғри келади, мана Худо шундай деган: «Тинглаб турсангиз-да, англамайсизлар, Қараб турсангиз-да, кўролмайсизлар.
15. Бу халқнинг дилини-чи ёғ босган, Аранг эшитар қулоқлари ҳам, Кўзларини эса юмиб олганлар. Кўз кўрсин деб, қулоқ эшитсин деб, Дил фаросатли бўлсин деб, Менга илтижо қилсалар эди, Мен уларга шифо берар эдим».
16. Лекин кўзларингиз кўраётган ва қулоқларингиз эшитаётган сизлар қандай бахтлисизлар!
17. Сизга чинини айтайин: не-не пайғамбару солиҳлар сиз кўраётганларни кўришни орзу қилганлар-у кўролмаганлар, сиз эшитаётганларни эшитишни орзу қилганлар-у эшитолмаганлар.
18. «Энди сизлар уруғ сепувчи ҳақидаги масални яхши тингланглар.
19. Худонинг Шоҳлиги тўғрисидаги каломни эшитиб, уқиб олмаган ҳар бир кишига ёвуз шайтон келиб, унинг юрагига экилган эзгулик уруғларини ўғирлаб кетади. Йўл ёқасига тушган уруғлар ана шуларга ишорадир.
20. Тошлоққа сепилган уруғлар эса шундай кишини билдиради: у каломни эшитар-эшитмас севинч билан қабул қилаверади.
21. Лекин илдизи йўқ, беқарор киши бўлгани учун, калом туфайли қайғу ёки қувғинга дучор бўлган ҳамон васвасага тушиб қолади.
22. Тиканлар орасига сепилган уруғлар эса шундай одамни билдиради: у каломни эшитса-да, бу дунёнинг ташвишлари ва бойлик ружуи каломни бўғиб ташлайди ва калом самарасиз қолади.
23. Яхши ерга сепилган уруғлар эса, каломни эшитиб уни уқиб оладиган одамни билдиради. Бундай киши, албатта, самарали бўлади; кими юз, кими олтмиш, кими ўттиз қат ҳосил беради».
24. Исо уларга бошқа бир масални келтирди: «Осмон Шоҳлиги ўз даласига яхши уруғ сепган бир одамга ўхшайди.
25. Ҳамма ухлаб ётганда, у одамнинг душмани келиб буғдой орасига бегона ўт уруғларини сепиб кетибди.
26. Экин кўкариб бошоқ чиқарганда, бегона ўтлар ҳам пайдо бўлибди.
27. Ер эгасининг хизматкорлари келиб: – Хўжайин, сиз далангизга яхши уруғ сепган эмасмидингиз? Энди бу бегона ўтлар қаердан пайдо бўлди? – деб сўрашибди.
28. – Бу душманнинг ишидир, – дебди ер эгаси. – Истасангиз, биз бориб уларни юлиб ташлаймиз, – дейишибди хизматкорлар.
29. – Йўқ, – дебди у, – сизлар бегона ўтларни юлаётганда, улар билан бирга буғдойни ҳам юлиб олишингиз мумкин.
30. Ўрим-йиғим вақтигача қўйинглар, у ҳам, бу ҳам бирга ўсаверсин. Ўрим-йиғим бўлгач, мен ўроқчиларга: „Олдин бегона ўтларни ўриб олинглар ва боғ-боғ қилиб ёқишга тайёрланглар. Буғдойни эса менинг омборимга тўплаб қўйинглар“, деб айтаман».
31. Исо уларга яна бошқа бир масални айтиб берди: «Осмон Шоҳлиги бир одам ўз даласига сепиб қўйган хантал уруғига ўхшайди.
32. У барча уруғлардан кичик бўлса-да, лекин етилгач, ҳамма кўкатлардан баланд бўлиб ўсади. У шундай дарахт бўладики, кўк юзидаги қушлар учиб келиб, унинг шохларини ўзларига уя қиладилар».
33. Исо уларга бошқа бир масални ҳам айтиб берди: «Осмон Шоҳлиги бир аёл бутун хамирни ошириш учун уч тоғора унга қориштириб солган хамиртуруш бурдасига ўхшайди».
34. Исо буларнинг ҳаммасини халққа масаллар билан тушунтирди. Масалсиз уларга ҳеч нарсани тушунтирмас эди.
35. Шу билан пайғамбарга ваҳий бўлган шу сўз бажо келди: «Оғзимни масаллар айтмоққа очиб, Азалий сирлардан воқиф этаман».
36. Шундан сўнг Исо халойиққа жавоб бериб, уйга кирди. Шогирдлари Унинг олдига келиб: – Даладаги бегона ўтлар ҳақидаги масални бизларга тушунтириб бергин, – дедилар.
37. Исо уларга жавобан деди: – Яхши уруғни сепган – Инсон Ўғлидир,
38. дала эса – дунё. Яхши уруғлар – Худо ҳокимиятидаги одамлар, бегона ўтлар эса – ёвуз шайтон ҳокимиятидаги одамлардир.
39. Бегона ўтларни сепган душман бўлса – иблисдир. Ўрим-йиғим – дунёнинг охири, ўроқчилар эса фаришталарга тенг келади.
40. Бегона ўтларни қандай териб ўтда ёқсалар, бу дунёнинг охирида ҳам шундай бўлади.
41. Инсон Ўғли Ўз фаришталарини юборади, улар эса гуноҳга сабаб бўлган ва ёмонлик қилиб юрган барчани Унинг Шоҳлигидан йиғиб олиб,
42. ловуллаб турган ўчоққа ташлайдилар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу нола бўлади.
43. Ўшанда солиҳлар ўз Оталарининг Шоҳлигида қуёш каби порлайдилар. Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!
44. «Яна Осмон Шоҳлиги далада яширилган хазинага ўхшар. Уни бир одам топиб сир сақлабди ва жуда севинганидан бориб, бор-йўғини сотиб, у далани харид қилибди».
45. «Яна Осмон Шоҳлиги нодир марварид излаётган бир савдогарга ўхшар.
46. У қимматбаҳо марваридни топганда, бориб бор-йўғини сотиб, марваридни харид қилибди».
47. «Яна Осмон Шоҳлиги денгизга ташланган ва турли балиқларни тутган тўрга ўхшайди.
48. Тўр тўлгач, уни қирғоққа тортиб чиқаришибди ва ўтиришиб, яхши балиқларни саралаб идишларга солишибди, ёмонларини эса ташқарига ташлаб юборишибди.
49. Дунёнинг охирида ҳам шундай бўлади: фаришталар келиб, фосиқларни солиҳлар орасидан ажратиб,
50. уларни ловуллаб турган ўчоққа ташлайдилар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу нола бўлади».
51. Исо шогирдларидан сўради: – Буларнинг ҳаммасига тушундингизларми? – Тушундик, – деди улар.
52. Исо шогирдларига: – Демак, Осмон Шоҳлиги тўғрисида таълим-тарбия олган ҳар бир уламо ўз хазинасидан янги ва эски нарсалар чиқарадиган уй эгасига ўхшайди, – деди.
53. Исо бу масалларни айтиб бўлгач, у ердан кетди.
54. Ўз ватанига келиб, ерли халқнинг ибодатхонасида таълим бера бошлади. Улар эса ҳайратда қолиб: – Шундай донолик ва мўъжизакорлик қудрати Унга қаердан насиб бўлди экан?
55. Дурадгорнинг ўғли эмасми Ўзи? Онасининг исми Марям, укалари эса Ёқуб, Юсуф, Симун ва Яҳудолар эмасми?
56. Унинг ҳамма сингиллари ҳам бизнинг орамизда-ку! Буларнинг барчасига У қандай қилиб эришди экан? – дейишди.
57. Ва ғашланиб, Уни рад қилишди. Исо эса уларга: – Пайғамбар ўз ватани ва уйидан бошқа ерда эътиборсиз бўлмас, – деди.
58. Уларнинг эътиқодсизлиги сабабли у ерда кўп мўъжизалар кўрсатмади.
1. Ўша кезларда вилоят ҳокими Ҳирод Исо тўғрисидаги овозаларни эшитиб,
2. ўзининг амалдорларига: – Бу Яҳё пайғамбар-ку, у қайтадан тирилибди! Шунинг учун У орқали ажойиботлар содир бўлмоқда, – деди.
3. Ҳирод ўз укаси Филипнинг хотини Ҳиродия туфайли Яҳёни тутиб кишанлаган ва зиндонга ташлаган эди.
4. Чунки Яҳё унга: «Бу хотинни олиш сен учун раво эмас», – деб айтиб юрган эди.
5. Ҳирод Яҳёни ўлдирмоқни истаган бўлса-да, халқдан қўрқарди. Чунки Яҳёни пайғамбар деб ҳисоблашарди.
6. Ҳироднинг туғилган куни нишонланган йиғинда Ҳиродиянинг қизи ўртага чиқиб ўйнади ва Ҳироднинг кўнглини топди.
7. Натижада Ҳирод у нимаики сўраса, топмоққа қасам ичиб, унга ваъда берди.
8. Қиз эса онасининг ташвиқига кўра: – Менга ҳозироқ лаганда Яҳё пайғамбарнинг бошини келтириб беринг! – деди.
9. Шоҳ хафа бўлди-ю, лекин ўзи билан бирга еб-ичиб ўтирганларнинг кўзи олдида қасам ичганлиги учун, бу илтимоснинг бажарилишини буюрди.
10. Зиндонга одам юбориб, Яҳёнинг бошини олдирди.
11. Унинг бошини лаганда келтириб қизга бердилар, қиз эса онасига олиб бориб берди.
12. Яҳёнинг шогирдлари келиб, унинг жасадини олиб кўмдилар. Кейин бориб Исога хабар бердилар.
13. Исо буни билиб олгач, бир Ўзи қайиққа тушиб, у ердан хилват жойга сузиб кетди. Халойиқ буни эшитиб, шаҳарлардан пиёда йўлга тушиб, Унинг орқасидан эргашди.
14. Исо қайиқдан чиқиб, тумонат одамни кўрди. Уларга ачинди ва уларнинг хасталарига шифо берди.
15. Оқшом тушгач, шогирдлари Унинг ёнига келиб дедилар: – Бу ерлар ёвон экан, энди вақт кеч бўлиб қолди. Халойиққа рухсат бергин, қишлоқларга бориб ўзларига овқат сотиб олсинлар.
16. Лекин Исо уларга: – Улар кетишлари керак эмас, сизлар уларга овқат беринглар, – деди.
17. – Бу ерда бизнинг бешта нон ва иккита балиғимиз бор холос, – дейишди Унга.
18. – Уларни бу ерга, Менга келтиринглар, – деди Исо.
19. Сўнг У халойиққа ўт устига ёнбошлашларини буюрди. Бешта нон билан иккита балиқни олиб, осмонга қараб дуо қилди. Нонларни синдириб шогирдларига берди, улар эса халойиққа тарқатишди.
20. Ҳаммаларининг қорни тўйди. Ортиб қолган бурда нонларни териб олишганда, тўла ўн икки сават чиқди.
21. Еганлар эса хотинлар ва болалардан ташқари беш мингга яқин киши эди.
22. Исо шогирдларини ўша заҳоти қайиққа тушириб, нариги томонга сузиб ўтишга мажбур қилди. Унгача Ўзи одамларга рухсат берадиган бўлди.
23. У халойиқни жўнатиб бўлгандан кейин, танҳо Ўзи ибодат қилиш учун тоққа чиқди. Кеч кирганда, у ерда ёлғиз Ўзи қолди.
24. Қайиқ эса кўлнинг ўртасида бўлиб тўлқинларда чайқалар, ёқимсиз шамол эсмоқда эди.
25. Субҳидамда Исо кўл томондан шогирдлари ёнига келди.
26. Улар эса Унинг кўл устида юриб келаётганини кўриб, даҳшатга тушдилар. – Бу бир шарпа! – деб қўрқувдан қичқириб юбордилар.
27. Лекин Исо шу заҳот улар билан мулоқотга кириб: – Дадил бўлинглар, бу Мен, қўрқманглар! – деди.
28. Бутрус гапга кириб: – Ё Раббим, агар бу Сен бўлсанг, менга буйруқ бер, мен сув устида юриб Сенинг ёнингга борай! – деди.
29. Исо: – Кел! – деди. Бутрус эса қайиқдан чиқиб, сув устидан юрганча Исонинг ёнига йўл олди.
30. Лекин кучли шамолни кўриб, ўтакаси ёрилди. У чўка бошлагач: – Ё Раббим, мени қутқар! – деб бақирди.
31. Исо ўша заҳоти қўлини узатиб, уни ушлаб қолди-да: – Ҳа, имони суст, нега сен иккиландинг? – деди.
32. Улар қайиққа ўтишлари биланоқ шамол тинди.
33. Қайиқдагилар эса Исога сажда қилиб: – Ҳақиқатан ҳам Сен Худонинг Ўғлисан! – дейишди.
34. Кўлдан сузиб ўтиб, Генисарет қирғоғига келиб тўхташди.
35. У ернинг одамлари Исони таниб қолишди. Бутун теварак-атрофларга одам юбориб, бирон дардга чалинганларнинг ҳаммасини Унинг олдига йиғишди.
36. Ақалли кийимининг этагига тегиш учун Ундан илтимос қилишди, текканлар эса дардларидан халос бўлди.
1. Ўшанда Қуддусдан баъзи уламолар ва фарзийлар Исонинг олдига келиб, савол бердилар:
2. – Сенинг шогирдларинг нега ота-боболар урф-одатини бузиб юрибди? Ҳатто овқатланаётганда ҳам улар қўлларини ювишмайди!
3. Исо уларга жавоб бериб деди: – Нега сизлар ҳам ўз урф-одатингизни деб Худонинг амрини бузиб юрибсизлар?
4. Худо Тавротда шундай амр берган: «Ота-онангни ҳурмат қил», ва «Ота-онасини ҳақорат қилган албатта ўлдирилсин».
5. Аммо сизлар: «Агар ким ота ёки онасига: „Менинг сенга ёрдамим Худога бағишланган“, – деса,
6. „у ота ёки онасини ҳурмат қилмаса ҳам бўлади“, – дейсизлар». Шундай қилиб, сиз ўзингизнинг урф-одатингизни деб Худонинг амрини бекор қилдингизлар.
7. Эй мунофиқлар! Сиз ҳақда каромат қилиб айтган Ишаъё пайғамбарнинг ушбу сўзлари тўғри чиқди:
8. «Бу халқ Менга яқинлашар фақат оғизда, Ва Мени ҳурматлар фақат тилида. Лекин дили эса Мендан узоқдур.
9. Улар Мени беҳуда сано этур, Инсонлар амру таълимин ўргатиб».
10. Кейин Исо халқни ёнига чақириб, уларга деди: – Менга қулоқ солиб, мияга жойланг!
11. Оғизга кирадиган нарса эмас, балки оғиздан чиқадиган нарса инсонни ҳаром қилади.
12. Шунда шогирдлари келиб Исога: – Биляпсанми, фарзийлар бу сўзни эшитгач васвасага тушдилар, – дейишди.
13. Исо жавоб бериб деди: – Самовий Отам ўтқазмаган ҳар бир ўсимлик таг-томири билан суғуриб ташланади.
14. Уларни қўйинглар, улар кўрларнинг кўр йўлбошчиларидир. Агар кўр кўрни етаклаб юрса, унда иккови ҳам чоҳга тушиб кетар.
15. Бунга жавобан Бутрус: – Бизга бояги масални тушунтириб бер! – деди.
16. Исо деди: – Сизлар ҳам ҳанузгача англамадингизми?
17. Оғизга кирадиган ҳар бир нарса қоринга ўтиб, керак жойдан чиқиб кетишини ҳали ҳам тушунмадингизми?
18. Бироқ оғиздан чиқадиган нарсалар эса юракдан чиқади. Ана шулар инсонни ҳаром қилади.
19. Ёмон фикрлар, қотиллик, фаҳшу зино ишлари, ўғрилик, сохта гувоҳлик ва ҳақоратлар бари юракдан чиқади.
20. Ювилмаган қўллар билан овқат ейиш инсонни ҳаром қилмайди, ана шулар инсонни ҳаром қилади.
21. Исо у ердан чиқиб, Тир ва Сидўн юртига кетди.
22. Ўша теваракдан канъонлик бир аёл Исони қаршилаб: – Эй Ҳазрат, Довуднинг Ўғли, менга раҳм қил! Қизимни жин жуда қаттиқ қийнаяпти, – деб фарёд чекди.
23. Лекин Исо унга бир оғиз сўз ҳам жавоб бермади. Шогирдлари келиб: – Уни қўйиб юбор, у орқамиздан додлаб юрибди, – деб Исодан илтижо қилдилар.
24. Исо эса жавоб бериб: – Мен фақат Исроил халқининг адашган қўйлари ҳузуригагина юборилганман, – деди.
25. Шунда аёл яқинроқ келиб: – Эй Ҳазрат, менга ёрдам бер! – деб Исога сажда қилди.
26. Исо: – Болалардан нонни олиб итларга ташлаш яхши эмас, – деган жавобни қайтарди.
27. Аёл: – Худди шундай, Ҳазрат, лекин итлар ҳам хўжайинларининг дастурхонидан тушган ушоқларни ейдилар-ку! – деди.
28. Исо буни эшитиб, аёлга: – Эй аёл, сенинг ишончинг буюк, сен тилагандек бўлсин, – деди. Аёлнинг қизи эса ўша заҳоти соғайиб кетди.
29. Исо у ердан ўтиб, Жалила кўли атрофларига келди. Тоққа чиқиб, бир оз ўтирди.
30. Ҳузурига тумонат одам йиғилди. Улар ўзлари билан бирга чўлоқ, кўр, соқов ва бошқа кўпгина майиб-мажруҳларни олиб келиб, Исонинг оёқлари олдига қўйдилар. Исо эса уларни соғайтирди.
31. Соқовларнинг гапираётганини, майибларнинг соғлом бўлиб кетаётганини, чўлоқларнинг юриб, кўрларнинг кўзлари очилаётганини халқ кўриб, ҳайрон бўлди ва Исроилнинг Худосига ҳамд-сано айтди.
32. Исо шогирдларини ёнига чақириб уларга: – Халойиққа ачинаман, чунки уч кундир Менинг олдимда турибди ва ейдиган ҳеч нарсаси йўқ. Мен уларга овқат бермай жўнатиб юборишни истамайман, чунки йўлда дармонсизланиб қоладилар, – деди.
33. Шогирдлари Унга: – Бу ёвонда шунча кишини тўйдирадиган емакни қаердан топамиз? – дейишди.
34. – Қанча нонларингиз бор? – сўради Исо. – Еттита нон ва озгина балиғимиз бор, – дедилар.
35. Шундан кейин Исо халойиққа ерга ўтиришни буюрди.
36. Еттита нон ва балиқларни олиб, шукрона дуосини айтиб синдирди ва шогирдларига берди, шогирдлари эса бутун халойиққа тарқатди.
37. Ҳаммаларининг қорни тўйди. Ортиб қолган нон бурдалари нақ етти сават бўлди.
38. Хўрандалар эса хотинлар ва болалардан ташқари тўрт минг киши эди.
39. Исо халойиққа рухсат берди ва қайиққа тушиб, Магдала атрофларига келди.
1. Фарзий ва саддуқий мазҳабидагилар Исони синаш мақсадда Унинг олдига келиб, осмондан аломат кўрсатишини сўрадилар.
2. Исо эса уларга жавобан деди: «Оқшом тушгач, сиз: „Осмон қизил экан, ҳаво очиқ бўлади“, – дейсизлар.
3. Эрталаб эса: „Осмон қизил-қорамтир экан, бугун ҳаво бузуқ бўлади“, – дейсизлар. Вой мунофиқлар-эй! Кўк юзини аниқлай оласиз-у, нега замоннинг аломатларини аниқлай олмайсизлар?
4. Бу бузуқ ва бесубут авлод далолатни-ку излайди, аммо Юнус пайғамбарнинг аломатидан бошқа унга бирор бир далолат бўлмайди». Шундай деб, Исо уларни қолдириб кетди.
5. Нариги қирғоққа етиб келган шогирдлар ўзлари билан нон олишни унутибдилар.
6. Исо уларга: – Қаранглар, фарзийлар билан саддуқийларнинг хамиртурушидан эҳтиёт бўлинглар! – деди.
7. Улар эса: «Буни нон олмаганимиз учун айтди, чоғи», деб кўнгилларидан ўтказдилар.
8. Исо буни билиб, уларга деди: – Эй имони сустлар! Ўзингизча нега: ўзимиз билан нон олмадик, деб андиша қиляпсизлар?
9. Ҳали ҳам англамадингларми? Бешта нонни беш минг киши еб, неча сават нон бурдаларини йиғиштириб олганингизни эсламаяпсизларми?
10. Ёки еттита нонни тўрт минг киши еб, неча сават йиғиштириб олганингизни-чи?
11. Мен сизларга: «Фарзийлар билан саддуқийларнинг хамиртурушидан эҳтиёт бўлинглар», – деб айтганим бу нон ҳақида эмаслигини қандай қилиб тушунмадинглар?
12. Шундан кейин шогирдлар, Исо уларга ноннинг хамиртурушидан эмас, балки фарзийлар билан саддуқийларнинг таълимотидан эҳтиёт бўлиш кераклигини айтганини тушундилар.
13. Филип Кесарияси атрофларига келган Исо Ўз шогирдларидан сўради: – Одамлар Мени, Инсон Ўғлини, ким деб ҳисоблайдилар?
14. – Баъзилари Яҳё пайғамбар деб, бошқалари Илёс пайғамбар деб, яна бирлари эса Еремия ёки бўлак пайғамбарлардан бири деб ҳисоблайдилар, – деди шогирдлар.
15. Исо улардан: – Сизлар-чи, Мени ким деб ҳисоблайсизлар? – деб сўрагач,
16. Симун Бутрус жавоб бериб деди: – Сен барҳаёт Худонинг Ўғли – Масиҳсан!
17. Исо Бутрусга жавобан деди: – Сен бахтиёрсан, эй Юнус ўғли Симун! Бу сирни сен ўз уқув-идрокинг билан уққанинг йўқ, балки осмондаги Отам сенга очиб берган.
18. Мен ҳам сенга шуни айтиб қўяй: сенинг тош деган исминг бор ва Мен Ўз умматимни бу тош устида бунёд этаман, жаҳаннам кучлари эса ундан устун чиқмас.
19. Осмон Шоҳлигининг очқичларини сенга бераман. Ер юзида сен нимани боғласанг, осмонда ҳам боғланган бўлади. Ер юзида сен нимани ечсанг, осмонда ҳам ечилган бўлади.
20. Шундан сўнг Исо Ўзининг Масиҳ эканини бирор кимсага айтмоқни шогирдларига қатъий ман этди.
21. Шу вақтдан бошлаб, Исо шогирдларига Ўзининг Қуддусга бориши, оқсоқоллар, олий руҳонийлар ва уламолар қўлида кўп азоб чекиб, ўлдирилиши, учинчи куни эса тирилиши кераклигини ошкор этадиган бўлди.
22. Бутрус Уни четга олиб таъна қила бошлади: – Худо хайрингни берсин, Раббим! Бу нарсалар Сенинг бошингга тушмас, – деди.
23. Исо эса Бутрусга қараб: – Йўқол кўзимдан, шайтон! – деди. – Сен Мени йўлдан уряпсан, чунки сен Худонинг ишларини эмас, балки инсон ишларини ўйлаяпсан.
24. Кейин Исо Ўз шогирдларига деди: – Агар ким Менга эргашишни истаса, ўзидан кечсин ва ўз хочини кўтариб, орқамдан юрсин.
25. Ким ўз жонини аямоқчи бўлса, уни йўқотади. Лекин ким Мен учун жонини йўқотса, жон топади.
26. Агар инсон бутун дунёни эгалласа-ю, ўз жонига зарар етказса, бундан қандай наф кўради? Ёки инсон ўз жони эвазига қандай тўлов топаркан?
27. Инсон Ўғли Ўз Отасининг улуғворлигида, фаришталари билан келишида, ҳар кимни ўз қилмишига яраша тақдирлайди.
28. Сизларга чинини айтайин: бу ерда турганлардан баъзилари борки, улар Инсон Ўғлининг салтанатли Шоҳ бўлиб келаётганини кўрмагунча, ўлим кўрмайдилар.
1. Орадан олти кун ўтгандан кейин Исо танҳо Бутрус, Ёқуб ва унинг укаси Юҳаннони ёнига олиб, баланд бир тоққа олиб чиқди.
2. У ерда, уларнинг кўз ўнгида Исонинг қиёфаси ўзгариб кетди. Унинг юзи қуёшдай порлаб, кийимлари эса нурдай оппоқ тус олди.
3. Бирданига уларга Мусо билан Илёс пайғамбарлар кўриниб, Исо билан суҳбатлашаётгандай туюлди.
4. Буни Бутрус кўриб, Исога: – Раббим! Бизлар учун бу жой жуда ёқяпти. Агар истасанг, шу ерда учта чайла қурайлик: бириси Сенга, бириси Мусога, бириси Илёсга...
5. У гапини тугатмасданоқ, нур ёғилиб турган бир булут уларни қоплаб олди. Булут ичидан эса бир овоз келди: – Бу Менинг севикли Ўғлимдир, Ундан мамнунман. Унга қулоқ солинглар!
6. Шогирдлар буни эшитгач, ваҳимага тушиб, ерга юз тубан йиқилдилар.
7. Исо эса келиб уларга қўл тегизди-да: – Туринглар, қўрқманглар! – деди.
8. Улар бошларини кўтариб, ёлғиз Исодан бошқа ҳеч кимни кўрмадилар.
9. Тоғдан тушаётганларида, Исо шогирдларига: – Инсон Ўғли қайтадан тирилиб келмагунча, кўрганларингизни ҳеч кимга айтманглар, – деб тайинлади.
10. Шогирдлари Ундан сўрадилар: – Нега уламолар, олдин Илёс пайғамбар келиши керак, деб айтадилар?
11. Исо жавоб бериб уларга деди: – Бу тўғри, олдин Илёс пайғамбар келиб, ҳамма нарсани йўлга қўяди.
12. Лекин Мен сизларга шуни айтаман: Илёс аллақачон келган. Аммо одамлар уни танимай, у билан истаганларини қилишди. Худди шунга ўхшаб, Инсон Ўғли ҳам одамлар қўлида азоб чекиши муқаррардир.
13. Шунда шогирдлар Исо уларга Яҳё пайғамбар ҳақида гапирганлигини англадилар.
14. Улар халойиқ ёнига келганларида, бир одам Исонинг олдига келиб тиз чўкди-да:
15. – Ҳазрат, – деди, – ўғлимга раҳминг келсин! Унинг тутқаноғи бор, у жуда азобда қолди. Дам оловга, дам сувга ташланади.
16. Боламни Сенинг шогирдларингга кўрсатдим, аммо улар уни тузатишолмади.
17. Исо жавоб бериб: – Эй имонсиз, бузуқ насл-эй! Қачонгача сизни ёқлайвераман? Қачонгача сизга чидайин? Болани бу ерга, Менинг олдимга келтиринглар! – деди.
18. Исо жинга дўқ ургач, у боладан чиқиб кетди. Бола ўша заҳоти тузалди.
19. Сўнгра шогирдлари Исонинг якка қолганда олдига келиб: – Нега биз жинни қувиб чиқаролмадик? – деб сўрашди.
20. Исо уларга: – Эътиқодсизлигингиз учун! – деди. – Чиндан, сизларга айтаманки: агар бир хантал донидай ишончингиз бўлса-ю, бу тоққа: «Бу ердан у ерга кўч», – деб айтсангизлар, у кўчади. Сизга ҳеч бир нарса имконсиз бўлмайди.
21. [Бироқ бу тоифа жинлар ибодат ва рўзадан бошқа нарса билан чиқмас.]
22. Улар Жалилага қайтиб келгандан сўнг, Исо шогирдларига деди: – Инсон Ўғли одамлар қўлига тутиб берилиши муқаррардир.
23. Уни ўлдирадилар ва У учинчи куни қайтадан тирилади. Шогирдлар жуда хафа бўлдилар.
24. Улар Кафарнаҳумга келганларида, икки дирамлик маъбад солиғини йиғувчилар Бутруснинг олдига келиб: – Сизларнинг Устозингиз маъбад солиғини тўламайдими? – деб сўрадилар.
25. Бутрус: – Тўлайди! – деди. У уйга келгач, Исо олдинроқ гап очиб деди: – Симун, сенинг фикринг қандай? Бу дунё подшоҳлари солиқ ёки божни кимдан оладилар? Ватан ўғиллариданми ёки бегоналарданми?
26. – Бегоналардан-да, – деди Унга Бутрус. Исо жавоб берди: – Ундай бўлса, ватан ўғиллари солиқдан озод экан-да.
27. Шунга қарамай, биз уларни васвасага солмайлик. Сен кўлга бориб қармоқ ташла. Биринчи илинган балиқни олиб оғзини очсанг, тўрт дирамлик тангага кўзинг тушади. Тангани олиб, Мен ва ўзинг учун солиқ тўлови сифатида уларга бер.
1. Шу кез шогирдлар Исонинг олдига келиб: – Осмон Шоҳлигида ким буюк? – деган саволни бердилар.
2. Исо ёнига бир болани чақириб, уни ўрталарида турғизиб:
3. – Сизларга чинини айтайин, – деди. – Агар сиз йўлингиздан қайтиб, болалардай бўлмасангиз, Осмон Шоҳлигига сира киролмайсизлар.
4. Шундай қилиб, ким бу бола каби ўзини паст олиб юрса, Осмон Шоҳлигида энг буюк бўлади.
5. Ким шундай бир болани Менинг номимдан қабул қилса, Мени қабул қилган бўлади.
6. «Кимки Менга ишонган бу кичиклардан биронтасини йўлдан оздирса, унинг бўйнига улкан тегирмон тошини осиб денгиз чуқурлигига чўктирилиши у учун яхшироқ бўлар эди.
7. Васвасалар дастидан бу дунёнинг ҳолига вой! Васвасалар келиши шаксиздир, лекин ким орқали келса, ўша одамнинг ҳолига вой!
8. Агар қўлинг ёки оёғинг сени йўлдан оздирса, уни кесиб ташла. Сенга икки қўлу икки оёғинг билан абадий ўтга ташланишдан кўра, майиб ёки чўлоқ бўлиб абадий ҳаётга эришганинг яхшироқдир.
9. Агар кўзинг сени йўлдан оздирса, уни ўйиб ташла. Сенга икки кўзинг билан ўтли жаҳаннамга ташланишдан кўра, бир кўз билан абадий ҳаётга эришганинг яхшироқдир».
10. «Эҳтиёт бўлинглар, бу кичиклардан биронтасини ҳам хор қилманглар. Мен сизга шуни айтаман: осмонда уларнинг фаришталари доимо самовий Отамнинг жамолини кўриб турадилар.
11. [Инсон Ўғли эса адашиб гумроҳ бўлганларни қутқариш учун келган.]
12. Сизларнинг фикрингиз қандай? Агар бир одамнинг юзта қўйи бўлиб, улардан бири адашиб қолса, тўқсон тўққизини тоғларда қолдириб, адашиб қолганни излаб кетмайдими?
13. Агарда уни топиб олса борми, сизга ростини айтсам, адашмаган тўқсон тўққизтасидан кўра, шу бир қўй учун у кўпроқ севинади.
14. Шунга ўхшаб, осмондаги Отангиз бу кичиклардан бирининг ҳам ҳалок бўлишини истамайди».
15. «Агар биродаринг сенга қарши гуноҳ қилса, унинг олдига бориб, фақат юзма-юз гапириб, айбини унга кўрсат. Агар сенга қулоқ солса, сен биродарингни қайтариб олган бўласан.
16. Агар сенга қулоқ солмаса, ўзинг билан яна бир ёки икки кишини олиб бор, токи Тавротда ёзилганидек „айтилувчи ҳар бир сўз икки ёки уч шоҳиднинг гувоҳлиги билан тасдиқлансин“.
17. Агар уларга ҳам қулоқ солмаса, имонлилар жамоатига айт. Агар имонлилар жамоатига ҳам қулоқ солмаса, уни кофир ёки тамагир қаторида сана.
18. Сизларга чинини айтайин: ер юзида сизлар нимаики боғласангизлар, осмонда ҳам боғланган бўлади. Ер юзида нимаики ечсангизлар, осмонда ҳам ечилган бўлади.
19. Сизларга яна шуни ҳам айтай: агар ер юзида сиздан икки киши якдил бўлиб, қандайдир бир нарсани сўрашса, Менинг осмондаги Отам уларнинг тилагини бажаради.
20. Қаерда икки ёки уч киши Менинг номим учун йиғилса, Мен шу ерда уларнинг ўртасида бўламан».
21. Шу вақтда Бутрус келиб Исога: «Раббим, – деди, – агар биродарим менга қарши гуноҳ қилса, мен неча марта уни кечирайин? Етти марта кечсам етарми?»
22. Исо унга деди: «Сенга етти марта эмас, балки етмиш карра етти марта, деяпман.
23. Бинобарин, Осмон Шоҳлиги бандалари билан ҳисоб-китоб қилишни истаган бир подшоҳга ўхшайди.
24. Ҳисоблашишни бошлаганда, ундан ўн минг олтин ёмби қарздор бўлган бир бандани унинг қошига келтирибдилар.
25. Лекин қарз тўлашга ҳеч нарсаси бўлмагани учун, подшоҳ унга ўзини, хотинини, болаларини ва бутун мол-мулкини сотиб, қарзини тўлашни буюрибди.
26. Банда эса ерга йиқилиб, подшоҳига таъзим қилиб: – Подшоҳим, сабр қилинг, мен сизга ҳаммасини тўлайман, – дебди.
27. Бу бандасига раҳми келиб, подшоҳ уни қўйиб юборибди ва қарзини кечириб юборибди.
28. У банда эса ташқарига чиқиб, ўзидан юз кумуш танга қарздор бўлган бир шеригини учратиб, уни ушлаб олибди-да: – Мендан олган қарзингни қайтар! – деб бўға бошлабди.
29. Шериги эса унинг оёқларига йиқилиб: – Сабр қил, мен сенга ҳаммасини тўлайман, – деб ёлворибди.
30. Бироқ у бунга кўнмабди, бориб, қарзини тўламагунича шеригини зиндонга қаматиб қўйибди.
31. Унинг шериклари бу воқеани кўриб, жуда хафа бўлишибди ва бориб, подшоҳга ҳамма бўлиб-ўтганни хабар қилишибди.
32. Шунда подшоҳ бандасини олдига чақириб: – Эй ёвуз банда! – дебди. – Менга ёлворганинг учун, мен сенинг барча қарзингдан кечдим.
33. Мен сенга раҳм қилганимдай, сен ҳам шеригингга раҳм қилсанг бўлмасмиди?
34. Ғазабланган подшоҳ ҳамма қарзини тўламагунча бандасини азоб берувчиларнинг қўлига топширибди.
35. Шунингдек, агар сизларнинг ҳар бирингиз ўз биродарингизнинг гуноҳини чин кўнгилдан кечирмасангиз, Менинг самовий Отам ҳам сизларга худди шу йўлни тутади».
1. Исо бу сўзларни айтиб бўлгач, Жалилани тарк этиб, Яҳудия ҳудудига, Ўрдун дарёсининг нариги томонига келди.
2. Тумонат халойиқ Унинг кетидан эргашиб юрди. Исо у ерда хасталарга шифо берди.
3. Исони синаш ниятидаги баъзи фарзийлар Унинг олдига келиб: – Эркак ҳар қандай сабабга кўра ўз хотинидан ажралиши мумкинми? – деган саволни бердилар.
4. Исо уларга жавобан: – Тавротда ўқимагансизларми? – деди. – Парвардигор бошданоқ одамларни эркак ва аёл қилиб яратди
5. ва деди: «Эр киши ота-онасини қолдириб, ўз хотинига ёпишиб қолади ва иккови бир тан бўлади».
6. Шунга кўра улар энди икки эмас, балки бир тан ҳисобланадилар. Худо бирга қўшганини бандаси ажратмасин.
7. Улар Исога: – Ундай бўлса, Мусо нима учун: «Эркак хотини билан ажралса, талоқ хатини ёзиб берсин», деб амр этганлар? – дейишди.
8. У уларга деди: – Бағри тош одамлар бўлганингиз учун Мусо сизларга хотинларингиз билан ажралишга ижозат берган. Лекин бошдан бундай эмас эди.
9. Мен сизларга шуни айтайин: ким бевафоликдан бошқа сабаб туфайли хотинидан ажралиб, ўзгага уйланса, зино қилган бўлади. Шунингдек, эридан ажралган хотинга уйланган ҳам зино қилган бўлади.
10. Шогирдлар Исога: – Агар эркакнинг хотинига нисбатан шундай мажбурияти бўлса, уйланмаган яхшироқ экан-да! – дейишди.
11. Исо уларга: – Бу сўзни ҳамма ҳам ҳазм этолмайди, – деди. – Кимгаки насиб бўлса, у ҳазм эта олади.
12. Баъзи кишиларнинг онадан туғма эркаклиги заифдир. Бошқалар эса одамлар томонидан ахта қилинадилар. Яна бошқалар Осмон Шоҳлиги йўлида уйланишдан воз кечадилар. Уддалаган бу гапларнинг мағзини чақсин.
13. Шунда Исо уларнинг пешаналарига қўлларини қўйиб дуо қилиши учун, Унинг олдига болаларни келтиришди. Шогирдлари етаклаб келувчиларни койий бошлагач,
14. Исо деди: – Болаларни қўйинглар, Менинг олдимга келишларига тўсқинлик қилманглар. Зеро Осмон Шоҳлиги шундайларникидир.
15. Уларнинг пешаналарини силаб, у ердан жўнаб кетди.
16. Шу маҳал бир киши Исонинг ёнига келиб: – Валинеъмат Устозим! Абадий ҳаёт насиб бўлиши учун қандай савобли иш қилмоғим лозим? – деб сўради.
17. Исо унга деди: – Нега сен Мендан савобли иш ҳақида сўраяпсан? Биргина Худодан бошқа ҳеч ким савоб эгаси эмас. Агар боқий ҳаётга эришмоқ истасанг, илоҳий амрларга риоя қил.
18. – Қайсиларига? – деб сўради у. Исо деди: – «Одам ўлдирма. Зино қилма. Ўғрилик қилма. Сохта гувоҳлик берма.
19. Ота-онангни ҳурмат қил. Ўзгани ўзинг каби сев», деган амрларни-да.
20. Йигит Унга деди: – Мен буларнинг ҳаммасини ёшлигимдан сақлаб келаман. Менга яна нима етишмайди?
21. Исо унга: – Агар комил бўлишни истасанг, бор, ҳамма мол-мулкингни сотиб, пулини камбағалларга тарқат. Шундагина кўкда хазинанг бўлур. Ва кел, Менинг ортимдан эргаш, – деди.
22. Йигит бу сўзларни эшитиб, қайғу ичида у ердан чиқиб кетди. Чунки унинг пул-дунёси кўп эди.
23. Исо шогирдларига: – Сизга чинини айтайин: бой одамнинг Осмон Шоҳлигига кириши қийин бўлади.
24. Яна сизга айтаман: бой одамнинг Худо Шоҳлигига киришидан кўра, туянинг игна тешигидан ўтиши осондир, – деди.
25. Шогирдлари буни эшитиб, чандон таажжубландилар ва: – Ундай бўлса, ким нажот топа оларкан? – деб сўрадилар.
26. Исо уларга кўзларини тикиб: – Одамларга бу имконсиз, лекин Худога ҳамма нарса мумкиндир, – деди.
27. Бу сўзга жавобан, Бутрус Исога деди: – Мана, биз ҳамма нарсани қолдириб, Сенинг орқангдан эргашиб келдик. Бунинг эвазига биз нима топармиз?
28. Исо уларга деди: – Сизга чинини айтайин: янги дунёда Инсон Ўғли Ўзининг улуғвор тахтида ўтирганида, Менинг орқамдан эргашиб келган сизлар ҳам ўн иккита тахтга ўтириб, Исроилнинг ўн икки қабиласини ҳукм қиласизлар.
29. Мен учун уй-жой, ака-ука, опа-сингил, ота-она, хотин-бола ёки ер-мулкини ташлаб кетган ҳар бир киши булардан юз ҳисса ортиқроғини топиб, абадий ҳаётга ноил бўлажак.
30. Лекин кўп биринчи бўлганлар охирги, охиргилар эса биринчи бўладилар.
1. «Шундай қилиб, Осмон Шоҳлиги узумзорига эрта саҳарда мардикорлар ёллагани чиққан боғ эгасига ўхшайди.
2. У мардикорлар билан кунига бир кумуш танга беришга келишиб, уларни ўзининг узумзорига юборибди.
3. Соат тўққизларда у яна чиқиб, бозор майдонида бекор турган бошқа одамларни кўриб,
4. уларга: – Сизлар ҳам менинг узумзоримга боринглар, мен сизларга тегишли ҳақингизни бераман, – дебди. Улар эса борибдилар.
5. Туш чоғи ва соат учга яқин у тағин чиқиб, яна шундай қилибди.
6. Соат бешларда чиқиб, бекор турган яна бошқаларни кўрибди-да: – Нега сизлар бу ерда кун бўйи бекор турибсизлар? – деб сўрабди.
7. Улар эса: – Ҳеч ким бизларни ишга ёлламади-да, – дебдилар. Шунда боғ эгаси: – Сизлар ҳам менинг узумзоримга боринглар, тегишли ҳақингизни оласизлар, – дебди.
8. Кеч бўлгач, узумзор эгаси ўзининг ҳосилотига: – Мардикорларни чақириб, уларга охиргисидан бошлаб биринчисигача хизмат ҳақларини бергин, – деб буюрибди.
9. Шундай қилиб, соат бешларда иш бошлаганлар бир кумуш тангадан олишибди.
10. Биринчи келганлар эса кўпроқ оламиз, деб ўйлашибди. Аммо улар ҳам бир кумуш тангадан олишибди.
11. Улар хизмат ҳақини олгач, боғ эгасига норозилик билдира бошлашибди:
12. – Бу охирги келганлар бир соатгина ишлади, сиз эса уларни куннинг иссиғию машаққатини тортган бизлар билан тенг кўрдингиз.
13. Бунга жавобан боғ эгаси улардан бирига: – Дўстим, мен сенга ноҳақлик қилганим йўқ. Сен мен билан бир кумуш тангага келишган эдингми?
14. Энди ҳақингни олиб, боравер. Мен сенга берганча ақчани бу охирги келганга ҳам берсам, нима бўпти?
15. Ўз пулимни хоҳлаганча истифода қилиш ўз ихтиёримда эмасми? Ёки менинг сахийлигимни кўролмаяпсанми? – дебди.
16. Шунга ўхшаб, охиратда ҳам охиргилар биринчи ва биринчилар эса охирги бўладилар. [Чунки даъват этилганлар кўп, аммо танланганлар оздир.]»
17. Исо Қуддусга қараб йўл олар экан, ўн икки шогирдини алоҳида чақириб, уларга деди:
18. «Ҳозир Қуддусга боряпмиз ва Инсон Ўғли олий руҳонийлар билан уламоларга тутиб берилади. Улар эса Уни ўлимга маҳкум этадилар.
19. Ҳақоратлаш, қамчилаш ва хочга михлаш учун Уни мажусийларга топширадилар. Учинчи куни эса У қайтадан тирилажак».
20. Шунда Забадийлар оиласининг онаси ўғиллари билан бирга Исонинг ҳузурига келди. Нимадир сўрамоқчи бўлиб, Унга таъзим қилди.
21. Исо аёлдан сўради: – Сен нима истайсан? – Сенинг Шоҳлигингда бу менинг икки ўғлимнинг бири ўнг томонингда ва бири чап томонингда ўтиришларини буюргин! – деди Унга аёл.
22. Исо жавоб бериб деди: – Сизлар нима сўраётганингизни билмайсизлар. Мен ичажак ҳасратли тақдир шаробини ича оласизларми? – Ичамиз! – деди улар.
23. Исо уларга: – Сизлар-ку Менинг косамдан ичиб, ҳасратларимни чекасизлар, аммо Менинг ўнг ва чап томонимда ўтиришга рухсат бериш Менинг ихтиёримда эмас. Отам бу ўринни кимларга тайёрлаган бўлса, уларга буюради, – деди.
24. Бошқа ўн шогирд буни эшитгач, икки ака-укага аччиқлана кетишди.
25. Исо эса уларни ёнига чақириб, деди: – Биласизларки, дунё халқлари устидан салтанатли подшоҳлар бор, эл устидан отабеклар ҳокимлик қилади.
26. Аммо сизнинг орангизда бундай бўлмасин. Орангизда ким катта бўлишни истаса, сизга хизматкор бўлсин.
27. Орангизда ким биринчи бўлишни истаса, сизга қул бўлсин.
28. Зеро Инсон Ўғли ҳам Ўзига хизмат қилдириш учун эмас, балки Ўзи хизмат қилиш ва Ўз жонини фидо қилиб, кўпларни қутқариш учун келган.
29. Улар Ерихо шаҳридан жўнаётганларида, кўп халқ Исонинг орқасидан эргашиб борди.
30. Йўл чеккасида ўтирган икки кўр Исо уларнинг олдидан ўтиб бораётганини эшитгач: – Эй Ҳазрат, Довуд Ўғли, бизларга раҳм қил! – деб бақира бошладилар.
31. Халойиқ уларни жим бўлишга мажбур қилса-да, лекин улар овозларини янада баландроқ қилиб: – Эй Ҳазрат, Довуд Ўғли, бизларга раҳм қил! – деб ёлвордилар.
32. Исо тўхтаб, уларни ёнига чақирди-да: – Сизлар Мендан нима истайсизлар? – деб сўради.
33. Улар: – Ҳазрат, кўзларимиз очилсин! – дейишди.
34. Исонинг уларга раҳми келиб, кўзларига қўл тегизди. Шу онда уларнинг кўзлари очилиб кетди. Улар Исонинг ортидан эргашдилар.
1. Қуддусга яқинлашишиб, Зайтун тоғи этагидаги Байтфагия қишлоғига етиб келишди. Исо икки шогирдини яна йўлга солиб:
2. «Қаршингиздаги қишлоққа боринглар, шу заҳот боғлаб қўйилган урғочи эшакни ва унинг ёнида хўтикни кўрасизлар. Уларни ечиб, Менинг олдимга келтиринглар.
3. Агар кимдир сизга бирор нима деса, „Булар Раббимизга керак, У кўп ўтмай уларни қайтариб юборади“, – деб жавоб беринглар», – деди.
4. Бу содир бўлганларнинг ҳаммаси пайғамбарга ваҳий бўлган ушбу оят бажо келиши учун рўй берди:
5. «Сион қизига айтингизким: Бир моча эшакка миниб, Хўтикка мингашиб камтарона, Сенинг Подшоҳинг келар ёнингга».
6. Шогирдлар йўлга тушиб, Исо уларга буюрганидай қилдилар.
7. Эшак билан хўтикни келтириб, уларнинг устига кийимларини юкладилар. Исо эса миниб олди.
8. Халқнинг кўпчилик қисми ўз кийимларини йўлга пойандоз қилди. Баъзилари эса дарахт шохларини кесиб, йўлга тўшадилар.
9. Олдда ва орқада юраётган халойиқ: «Довуд Ўғли мангу яшасин! Худованд номидан Келаётган муборак! Кўклардан нажот юборгил!» – деб ҳайқиришар эди.
10. Исо Қуддусга кириб келганда, бутун шаҳар: «Бу ким бўлди?» – деб ҳаракатга келди.
11. Халойиқ эса: «Бу Жалиланинг Носира шаҳридан бўлган Исо пайғамбар!» – деб таъкидлади.
12. Исо Худо маъбадига кириб, маъбадда олди-сотди қилаётган ҳаммани қувиб чиқарди. Саррофларнинг хонтахталарини ва каптар сотувчиларнинг курсиларини ағдариб юборди.
13. Исо уларга: – Тавротда: «Менинг уйим ибодат уйи аталгай», – деб ёзилган. Сизлар эса уни қароқчилар уясига айлантириб юборибсизлар!
14. Маъбадда Исонинг олдига кўрлар ва чўлоқлар келди. У эса уларга шифо берди.
15. Лекин олий руҳонийлар ва уламолар Исонинг қилаётган ажойиб ишларини ҳамда маъбадда: «Довуд Ўғли мангу яшасин!» деб ҳайқираётган болаларни кўриб, дарғазаб бўлдилар.
16. – Булар нима демоқдалар, эшитяпсанми? – дейишди Унга. Исо уларга: – Ҳа! – деди. – Наҳотки сизлар: «Гўдак ва чақалоқлар оғзидан Сен мадҳия яратдинг», – деган оятни ҳеч қачон ўқимаган бўлсангиз?
17. Сўнг Исо уларни қолдириб, шаҳардан чиқди ва Байтанияга бориб, у ерда тунади.
18. Эрталаб Исо шаҳарга қайтиб келаётганда оч қолди.
19. Йўл четида бир анжир дарахтини кўриб, унинг ёнига келди. Исо барглардан бошқа ҳеч нарса топмай, дарахтга: – Бундан кейин сенда абадий мева битмасин! – деди. Анжир дарахти эса шу онда қуриб қолди.
20. Буни кўрган шогирдлар ҳайратга тушиб: – Қандай қилиб анжир дарахти дарҳол қуриб қолди? – дедилар.
21. Исо уларга жавобан: – Сизларга чинини айтайин, – деди, – Агар ишончингиз қатъий бўлиб, шубҳаланмасангиз, бу анжир дарахти билан содир бўлганни адо этиш у ёқда турсин, ҳатто бу тоққа: «Кўтарил-да, денгизга отил», – десангиз, айтганингиз бўлади.
22. Сизлар ибодат қилиб, ишонч билан нимаики сўрасангиз, эришасизлар.
23. Исо маъбадга кириб таълим бераётганда, олий руҳонийлар ва халқ оқсоқоллари Унинг олдига келиб: – Сен бу ишларни қандай ҳуқуқ билан қиляпсан? Сенга бундай ваколатни ким берган? – деб сўрадилар.
24. Исо уларга жавоб бериб деди: – Мен ҳам сизга бир савол берайин. Агар Менга жавоб берсангизлар, шунда Мен ҳам бу ишларни қандай ваколат билан қилаётганимни сизларга айтаман.
25. Яҳё пайғамбар одамларни сувда тавба қилдириш учун кимдан ваколат олган эди? Худоданми ёки инсонданми? Улар эса ўзаро мулоҳаза юрита бошладилар: «Агар Худодан десак, У бизларга: „Нега унга ишонмадингиз?“ – деб айтади.
26. Агар инсондан десак, халқдан қўрқиш керак, чунки халқнинг бари Яҳёни пайғамбар деб ҳисоблайди-ку».
27. Ниҳоят Исога: – Билмаймиз, – деб жавоб бердилар. Исо эса уларга: – Мен ҳам буларни қандай ваколат билан қилаётганимни сизга айтмайман, – деди.
28. «Сизларнинг фикрингиз қандай? Бир одамнинг икки ўғли бор экан. У биринчисига келиб: – Ўғлим, бугун бориб узумзоримизда ишла, – дебди.
29. Аммо у: – Истамайман! – деб сўз қайтарибди. Кейин пушаймон бўлиб, борибди.
30. У одам иккинчи ўғлига келиб, яна шундай дебди. Буниси жавоб бериб: – Хўп хўжайин, бораман, – дебди-ю, лекин бормабди.
31. Икковидан қайси бири отасининг хоҳишини бажо келтирган бўлади?» Исога: «Биринчиси», – дедилар. У уларга: «Сизларга чинини айтайин, – деди. – Саёқлару фоҳишалар Худонинг Шоҳлигига сизлардан олдин эришмоқдалар.
32. Чунки Яҳё пайғамбар сизнинг олдингизга тўғри йўлни ўргатиб келди ва сизлар унга ишонмадингиз, саёқлар ва фоҳишалар эса ишонди. Сизлар-чи, буни кўргандан кейин ҳам пушаймон қилмадингиз, ишонмадингиз».
33. «Энди бошқа бир масални эшитинг: бир ер эгаси бор экан. У узумзор яратиб, атроф-теварагини панжара билан ўраб, ичида исканжа ва қўриқчи минораси қурибди-да, узумзорни боғбонларга ижарага ташлаб, ўзи вақтинча бошқа мамлакатга кетибди.
34. Ҳосил мавсуми яқинлашгач, ўзининг маҳсулини олиш учун боғбонларнинг олдига хизматкорларини юборибди.
35. Боғбонлар эса унинг хизматкорларини тутишибди ва кимини уриб, кимини ўлдириб, кимини эса тошбўрон қилишибди.
36. Боғ эгаси бу гал аввалгидан ҳам кўпроқ бошқа хизматкорларини юборибди. Боғбонлар эса улар билан ҳам шундай қилишибди.
37. Охирида боғ эгаси: – Ўғлимни ҳурмат этарлар, – деб уларнинг олдига ўз ўғлини юборибди.
38. Лекин боғбонлар ўғлини кўриб, бир-бирига: – Бу меросхўр-ку, қани уни ўлдириб, меросига эга бўлайлик, – дейишибди.
39. Уни тутиб, узумзордан ташқарига чиқариб, ўлдиришибди.
40. Шундай қилиб, узумзорнинг эгаси қайтиб келганда, бу боғбонларни нима қилар экан?»
41. Тинглаётганлар Исога: «Бу ёвуз одамларни ёвузларча йўқ қилиб, узумзорини эса мавсумида ҳосилини териб турадиган бошқа боғбонларга ижарага беради», – дедилар.
42. Исо уларга деди: «Наҳотки сиз Забурдаги бу сўзни ҳеч ўқимаган бўлсангизлар? „Бинокорлар кераксиз деб ташлаган тош Нақ бинонинг пештоқидан жой олди. Бу Худованд иродаси туфайлидир, Бизга эса ажойибот тимсолидир“.
43. Шунинг учун сизларга айтаманки, Худонинг Шоҳлиги сиздан олиниб, тегишли ҳосилини етиштирувчи халққа берилади.
44. Кимки бу тошга йиқилса, парчаланиб кетади. Тош кимнинг устига тушса, уни эзиб юборади».
45. Олий руҳонийлар ва фарзийлар Исонинг масалларини тинглаган сайин, улар ўзлари ҳақида айтилганини пайқадилар.
46. Улар Исони қўлга туширишга интилаётган бўлсалар-да, халқдан қўрқар эдилар. Чунки халқ Исони пайғамбар деб ҳисоблар эди.
1. Исо масаллар билан гапини давом эттириб, халққа хитобан деди:
2. «Осмон Шоҳлиги ўзининг ўғлига никоҳ тўйи қилган бир подшоҳга ўхшайди.
3. Подшоҳ тўйга таклиф этилганларни чақириш учун хизматкорларини юборибди. Улар эса келишни истамабдилар.
4. Подшоҳ яна бошқа хизматкорларини юбориб: – Таклиф этилганларга айтингларки, мен зиёфат дастурхонини тайёрлаб қўйдим, ҳўкизлару бўрдоқиларим сўйилди, ҳаммаси тайёр. Тўйга келаверинглар! – дебди.
5. Бироқ улар яна назарга илмай, бири ўзининг даласига, бошқаси бозор-ўчарга кетибди.
6. Қолганлар эса подшоҳ хизматкорларини тутиб, хўрлаб, ўлдиришибди.
7. Подшоҳ буни эшитиб, ғазабланибди. Қўшинларини юборибди-да, қотилларни тиғдан ўтказиб, шаҳарларини кулга айлантирибди.
8. Кейин у қолган хизматкорларига: – Никоҳ тўйи тайёр, лекин таклиф этилганлар бунга муносиб эмас эканлар.
9. Шунинг учун чорраҳаларга бориб, кимни топсангизлар, тўйга чақиринглар, – деб буюрибди.
10. Бу хизматкорлар йўлга чиқиб, учратганларининг ҳаммасини – ёмонларни ҳам, яхшиларни ҳам тўплашибди. Тўйхона меҳмонларга тўлиб кетибди.
11. Подшоҳ меҳмонларни кўриш учун кирганда, у ерда никоҳ кийимида кийинмаган бир одамни кўрибди
12. ва ундан: – Дўстим, никоҳ кийимисиз бу ерга қандай кирдинг? – деб сўрабди, у индамабди.
13. Шунда подшоҳ малайларига буйруқ бериб: – Унинг қўл-оёқларини боғлаб, ташқарига, қоронғиликка ташланглар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу воҳ бўлади, – дебди.
14. Шунга ўхшаб, Худо даъват этганлар кўп, аммо танланганлар оздир».
15. Шундан кейин фарзийлар бориб, Исони У айтадиган бирон сўзи орқали илинтириш чорасини маслаҳатлашиб олдилар.
16. Улар ўз шогирдларини Ҳирод тарафдорлари билан бирга Исонинг олдига юборишди. Булар Исога: – Устоз, – дейишди, – Биз биламизки, Сен ҳақиқатгўйсан ва Худонинг ҳақ йўлини ўргатиб юрибсан. Кимларгадир маъқул бўлишни ўйлаб ўтирмайсан, ҳеч кимни юз-хотир қилмайсан ҳам.
17. Энди бизларга айт-чи, Сенинг фикринг қандай? Қайсарга солиқ тўлаш динга мувофиқми, ёки йўқми?
18. Лекин Исо уларнинг шумлигини билиб: – Мунофиқлар! – деди, – Нега Мени синаб кўрмоқчисизлар?
19. Қани, Менга солиққа тўланадиган тангани кўрсатинглар-чи. Улар Исога бир динор келтиргач,
20. – Бу сурат ва ёзув кимники? – деб сўради.
21. – Қайсарники, – дедилар. – Ундай бўлса, Қайсарнинг ҳақини Қайсарга, Худонинг ҳақини Худога беринглар, – деди Исо.
22. Буни эшитганларида ҳайрон бўлдилар ва Исонинг олдидан узоқлашдилар.
23. Қиёмат йўқ, деб айтадиган саддуқийлар ўша куни Исонинг олдига келиб,
24. Унга савол бердилар: – Эй Устоз! Мусо пайғамбар деганки: «Агар ким фарзанд кўрмасдан дунёдан ўтса, укаси унинг хотинини никоҳига олиб, акасининг зурриётини тикласин».
25. Бизда етти ака-ука бор эди. Биринчиси уйланиб, фарзанд кўрмай қазо қилди, хотини эса укасига қолди.
26. Иккинчи, учинчи, ҳатто еттинчигача ҳамманинг бошига шу кўргилик тушди.
27. Ҳаммадан кейин хотин ҳам ўлди.
28. Шундай қилиб, у қиёматда еттовидан қайси бирининг хотини саналар экан? Чунки у ҳаммасига хотин бўлган эди-ку.
29. Исо уларга жавоб бериб деди: – Сиз Муқаддас Китобни ҳам, Худонинг қудратини ҳам билмаганингиздан адашяпсизлар.
30. Чунки охиратда на уйланадилар ва на эрга тегадилар, балки осмондаги Худо фаришталарига ўхшайдилар.
31. Ўликларнинг қайта тирилишига келсак, Худонинг сизларга йўллаганини ҳеч ўқимагансизми?
32. «Мен Иброҳимнинг Худоси, Исҳоқнинг Худоси ва Ёқубнинг Худосиман», – деган эди У. Худо эса ўликларнинг эмас, тирикларнинг Худосидир.
33. Халқ буни эшитиб, Исо таълимотига маҳлиё бўлди.
34. Исо саддуқийларни жим қилиб қўйганини фарзийлар эшитгач, бир жойга тўпландилар.
35. Улардан Таврот тафсирчиси бўлган бириси Исони синаш ниятида Ундан:
36. – Устоз, Тавротнинг қайси амри буюк? – деб сўради.
37. Исо унга: – «Эганг Худовандни бутун қалбинг билан, бутун жонинг билан ва бутун онгинг билан севгин».
38. Бу – биринчи ва энг буюк амр.
39. Иккинчиси эса шунга ўхшашдир: «Ўзгани ўзинг каби севгин».
40. Бутун Илоҳий Буйруқ ва пайғамбар оятларининг ҳаммаси ҳам мана шу икки амрга таянади.
41. Фарзийлар йиғилишганда, Исо улардан сўради:
42. – Масиҳ ҳақида қандай фикрларингиз бор? У кимнинг ўғли? – Довуднинг ўғли-да, – деб жавоб бердилар.
43. Исо уларга деди: – У ҳолда, қандай қилиб Довуд илоҳий илҳом билан Масиҳни Раббим деб атаган? Мана, Довуд нима деган:
44. «Худованд менинг Раббимга айтди: Ёвларингни оёқларинг остига йиқитмагунимча, Сен Менинг ўнг томонимда ўлтириб тургин».
45. Демак, Довуд Уни Раббим деб атаган бўлса, қандай қилиб У Довуднинг ўғли бўлади?
46. Ва ҳеч ким Исога бир оғиз сўз жавоб беролмади. Ўша кундан бошлаб яна ҳеч ким Ундан бирон гап сўрашга журъат этмади.
1. Ундан кейин Исо халойиққа ва шогирдларига хитоб қилиб, деди:
2. «Уламолар ва фарзийлар Мусо минбарида ўтирибдилар.
3. Шу боис улар сизга нимани бажаришни амр этсалар, бажо келтиринглар. Айтганини қилинг, лекин қилганини қилманг! Чунки улар ўз айтганларини бажармайдилар.
4. Улар оғир ва кўтариб бўлмайдиган юкларни инсонлар елкасига ташлаб қўядилар, лекин ўзлари бу юкларга бармоқ тегизишни ҳам истамайдилар.
5. Улар бутун ишларини инсонларга кўриниш учун қиладилар. Дуо қутиларини йирикроқ, кийимларининг гажимларини узунроқ қиладилар.
6. Шунингдек, зиёфатларда тўрда ва ибодатхоналарда ҳурматли ўринда ўтиришни,
7. халқ йиғинларида алик олишни ва одамлар томонидан „Устозимиз, Устозимиз!“ деб олқишланишни яхши кўрадилар.
8. Бироқ сизлар устоз деб аталишга кўнманг. Чунки сизнинг биргина Устозингиз бор, У ҳам бўлса – Масиҳдир. Сизлар эса ҳаммаларингиз биродарсизлар.
9. Ер юзида ҳеч кимни ўзингизга ота деб ҳам атаманглар. Чунки сизнинг биргина Отангиз бор, У ҳам бўлса – самовий Отангиздир.
10. Раҳбар деб ҳам ном олманглар. Чунки сизларнинг биргина Раҳбарингиз бор – У Масиҳдир.
11. Орангиздаги каттангиз сизларга хизматда бўлсин.
12. Зеро ким ўзини юқори қўйса, пасайтирилади. Ким ўзини паст олиб юрса, улуғланади».
13. «Эй уламою фарзийлар, мунофиқлар! Осмон Шоҳлигини инсонларга бекитиб қўйганингиз учун ҳолингизга вой! Ўзларингиз ҳам унга кирмаяпсизлар, кирмоқчи бўлганларга ҳам йўл қўймаяпсизлар.
14. [Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сиз бева аёлларнинг уйларини шилиб, хўжа кўрсинга узоқ дуо ўқийсизлар. Шунга яраша оғирроқ жазо оласизлар.]
15. Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сизлар лоақал бирор-бир кишини ўз динингизга киритиш учун денгизлару қитъаларни айланиб чиқасизлар. Лекин буни амалга ошириб бўлгач эса, уни ўзингиздан икки баробар ёмонроқ дўзахи қиласизлар.
16. Эй кўр пешволар, ҳолингизга вой! Сизлар: „Маъбад ҳақига ичилган қасам ўтмайди, лекин маъбаддаги олтин ҳақига ичилган қасам бажарилиши шарт“, дейсиз.
17. Ҳой нодону кўрлар! Қайси бири буюкроқ: маъбаднинг олтиними, ёки олтинни муқаддас қилган маъбаднинг ўзими?
18. Шунингдек, сизлар яна: „Қурбонгоҳ ҳақига ичилган қасам ўтмайди, лекин қурбонгоҳдаги қурбонлик ҳақига ичилган қасам бажарилиши шарт“, – дейсизлар.
19. Ҳой нодонлар, кўрлар! Қайси бири буюкроқ: қурбонликми ёки қурбонликни муқаддас қилган қурбонгоҳми?
20. Ахир, қурбонгоҳ ҳақига қасам ичган, ҳам қурбонгоҳнинг ўзи, ҳамда ундаги барча нарсалар ҳақига қасам ичган бўлади.
21. Маъбад ҳақига қасам ичган эса, ҳам маъбаднинг ўзи, ҳамда маъбадда яшайдиган Худо ҳақига қасам ичган бўлади.
22. Осмон ҳақига қасам ичган эса, ҳам Арши Аъло, ҳамда Арши Аълодаги Худонинг Ўзи ҳақига қасам ичган бўлади.
23. Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сизлар ялпиз, арпабодиён ва зира қатори ошкўкдан ушр бериб турасиз-у, лекин Илоҳий Буйруқнинг ниҳоятда муҳим амрлари бўлган ҳаққоният, марҳамат ва садоқатга эса эътибор бермай қўйдингизлар. Буларнинг бирини бажара туриб, иккинчисини ҳам ташлаб қўймаслигингиз керак эди.
24. Сизлар чивинни пеш қилувчи, аммо туяни ютиб юборадиган кўр пешволарсиз!
25. Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сизлар косаю лаганнинг сиртини тозалайсиз, аммо уларнинг ичи ўғрилик ва баднафсликка тўлиб-тошиб ётибди.
26. Эй сўқир фарзий! Сен аввало коса ва лаганнинг ичини тозалаб ол, шунда уларнинг таши ҳам тоза бўлади.
27. Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Сизлар ташқаридан чиройли кўринадиган, лекин ичи ўликларнинг суяклари ва ҳар хил қабиҳликларга тўла, оҳакланган қабрларга ўхшайсизлар.
28. Гарчи ташқаридан инсонларга мўмин кўринсангизлар ҳам, лекин ичларингиз иккиюзламачилик ва ёмонликка тўладир».
29. «Эй уламою фарзийлар, сиз мунофиқларнинг ҳолига вой! Чунки сизлар пайғамбарларга мақбара қуриб, азиз-авлиёларнинг ёдгорликларини безаб юрибсизлар.
30. „Агар ота-боболаримиз даврида яшаганимизда, биз пайғамбарларнинг қонини тўкишда уларга ҳамкорлик қилмас эдик“, – дейсизлар.
31. Бу билан сиз ўзингизни ўзингиз инкор этиб, пайғамбарларни қатл қилганларнинг ўғиллари эканингизни ўзингиз тасдиқлаб турибсиз.
32. Қани, ота-боболарингиз бошлаган ишни битириб қўймайсизларми?!
33. Ҳой илонлар, заҳарли илон зотлари-ей! Жаҳаннам жазосидан қандай қилиб қутуларкансизлар?
34. Ана шу сабабдан Мен сизга қанчадан-қанча пайғамбару донишманду уламоларни юбориб тураман. Сизлар эса улардан кимини ўлдирасизлар, кимини хочга михлайсизлар, кимини эса ибодатхоналарингизда қамчилаб шаҳардан-шаҳарга қувғин қиласизлар.
35. Шу йўсин солиҳ киши бўлган Ҳобилнинг қонидан тортиб, маъбад билан қурбонгоҳ оралиғида сизлар ўлдирган Барахия ўғли Закариёнинг қонигача, ер юзида тўкилган бутун бегуноҳ қонлар сизнинг бўйнингизда!
36. Ҳа, сизларга чинини айтаман: ушбу гуноҳларнинг ҳаммаси шу наслнинг бўйнига тушади».
37. «О, Қуддус, Қуддус! Пайғамбарларни ўлдирувчи ва ҳузурингга юборилганларни тошбўрон қилгувчи шаҳар! Товуқ ўз жўжаларини қанотлари остида қандай тўпласа, Мен ҳам сенинг болаларингни неча бор шундай тўпламоқчи бўлдим, сизлар-чи, истамадингиз.
38. Мана, сизнинг уй-жойингиз ҳувиллаб қолади.
39. Сизга шуни айтиб қўяй: „Худованд номидан Келаётган муборак“, – деб хитоб қилмагунингизча, Мени қайтиб кўрмайсизлар».
1. Исо маъбаддан чиқиб кетаётганда, шогирдлари Унинг ёнига келиб, диққатини маъбаднинг биноларига қаратмоқчи бўлишди.
2. Исо уларга: «Буларнинг ҳаммасини кўряпсизми? Сизларга чинини айтайин: бу ерда бирор ғишт бутун қолмайди, ҳаммаси вайрон бўлади», – деди.
3. Исо бир Ўзи Зайтун тоғида ўтирган вақтда, шогирдлари Унинг ёнига келиб, сўрашди: «Бизларга айт-чи, бу воқеалар қачон юз беради? Сенинг келишинг ва охирзамон яқинлашганини кўрсатадиган белги қандай бўлади?»
4. Исо жавоб бериб уларга деди: «Ҳеч ким сизларни йўлдан оздирмаслиги учун эҳтиёт бўлинглар.
5. Чунки талай кишилар Менинг номим билан келиб: „Мен Масиҳ бўламан“, – деб кўпларни йўлдан оздиради.
6. Шунингдек, йироқ-яқиндан уруш хабарларини эшитасизлар. Аммо чўчиб ваҳимага тушмангиз! Ҳамма нарса Худо тақдир этганидек содир бўлиши лозим. Аммо бу ҳали сўнгги ниҳоя эмасдир.
7. Халқ халққа қарши, подшоҳлик подшоҳликка қарши кўтарилади. Айрим жойларда қаҳатчиликлар, ўлатлар, зилзилалар бўлади.
8. Буларнинг бари эса бамисли тўлғоқнинг бошидир.
9. Ўшанда сизларни қийнаш ва ўлдириш учун тутиб берадилар. Менинг номим туфайли барча халқлар сизлардан нафратланади.
10. Ўшанда кўплар васвасага тушиб, бир-бирини тутиб беради, бир-биридан нафратланади.
11. Кўпдан-кўп сохта пайғамбарлар пайдо бўлиб, кўпларни йўлдан уради.
12. Ёвузлик авжга чиқиши туфайли кўпчиликнинг севгиси совийди.
13. Лекин охиригача чидаган қутулади.
14. Худо салтанати тўғрисидаги Инжил Хушхабари ҳамма халқларга далолат бўлиш учун жаҳон бўйлаб тарғиб қилинади ва ўшандагина сўнг бўлади».
15. «Шундай қилиб, Дониэл пайғамбар каромат қилиб айтган „даҳшатли разолат“ муқаддас жойда турганини кўрганингизда (ўқиган ўзи тушунсин!)
16. Яҳудияда бўлганлар тоғларга қочишсин.
17. Томнинг устида турганлар уйидан анжомларини олиш учун пастга тушмасин.
18. Далада бўлганлар эса тўнини олгани қайтиб келмасин.
19. У кунларда ҳомиладор ва эмизувчи аёлларнинг ҳолига вой!
20. Қочишингиз қишга ёки дам олиш кунига тўғри келмаслиги учун ибодат қилинглар.
21. Чунки ўшанда дунё бошланишидан то ҳозиргача содир бўлмаган ва қайтиб содир бўлмайдиган буюк мусибат бўлади.
22. Агар ўша кунлар қисқартирилмаганида эди, ҳеч бир жонзод омон қолмасди. Лекин танланган кишилар учунгина у кунлар қисқартирилади.
23. Агар ўшанда кимдир сизга: „Масиҳ мана бу ерда“, ёки „У ерда“, – деб айтса, ишонманглар.
24. Чунки сохта масиҳлар ва сохта пайғамбарлар пайдо бўлиб, иложини топсалар, ҳатто танланган кишиларни ҳам йўлдан оздириш учун ғаройибот ва мўъжизалар кўрсатадилар.
25. Мана, Мен сизларга олдиндан айтиб қўйдим.
26. Шундай қилиб, агар сизларга: „Мана, У саҳрода“, – деб айтсалар, чиқманглар. „Мана, У берк хоналарда“, – деб айтишса ҳам, ишонманглар.
27. Чунки Инсон Ўғлининг келиши худди шарқда чақнаб, ҳатто ғарбда ҳам барчага кўринувчи чақмоқдай бўлади.
28. Мурда қаерда бўлса, калхатлар ҳам ўша ерда тўпланади.
29. Ўша кунларнинг мусибатидан сўнг, алҳол қуёш тутилиб, ой хираланади. Юлдузлар осмондан тушиб, самовий кучлар ларзага келади.
30. Ўшанда Инсон Ўғлининг аломати осмонда намоён бўлади. Ер юзидаги барча қабилалар уввос тортиб йиғлайдилар, Инсон Ўғли осмон булутлари узра буюк қудрат ва шон-шуҳрат ила келаётганини кўрадилар.
31. У маҳобатли карнай тутган фаришталарини юборади. Улар эса Унинг танлаган кишиларини осмоннинг бир бурчидан бошқа бурчигача, тўрт томондан тўплаб келадилар».
32. «Анжир дарахтидан ибрат олинглар. Унинг шохлари кўкариб, барг чиқараётганидан ёз яқинлашганини биласизлар.
33. Худди шундай, сизлар ҳам буларнинг ҳаммасини кўргач, билингки, У яқиндир, эшик олдида турибди.
34. Сизларга чинини айтайин: бу насл ўтмасданоқ, буларнинг ҳаммаси содир бўлади.
35. Еру осмон битар, лекин Менинг сўзларим битмас.
36. У кун ва у соат ҳақида биргина Отамдан бошқа ҳеч ким билмайди, осмондаги фаришталар ҳам билмайди.
37. Нуҳ пайғамбар даврида қандай бўлган бўлса, Инсон Ўғли келишида ҳам шундай бўлади.
38. Тўфонгача бўлган кунларда, то Нуҳ пайғамбар кемага кирган кунигача еб-ичдилар, уйландилар, турмушга чиқдилар.
39. Улар бўлғуси офатдан бехабар юрганда, тўфон келиб, ҳаммасини қириб ташлади. Инсон Ўғлининг келиши ҳам худди шундай бўлади.
40. Ўшанда икки киши далада бўлади; бири олинади, бири қолдирилади.
41. Тегирмон тортаётган икки аёл бўлади; бири олинади, бири қолдирилади.
42. Шунинг учун ҳушёр бўлиб туринглар, чунки Раббингиз қайси соатда келишини билмайсизлар.
43. Лекин шуни билиб қўйингларки, ўғри туннинг қай вақтида келишини агар уй эгаси билганда, бедор туриб, уйига лаҳим қазилишига йўл қўймас эди.
44. Шунга ўхшаб, сизлар ҳам тайёр бўлиб туринглар. Чунки Инсон Ўғли сизлар ўйламаган соатда келиб қолади».
45. «Қул-чўриларга ризқ-рўзни ўз вақтида бериб туриш учун хўжайин уларга бошлиқ қилиб қўйган ишончли ва ақлли хизматкор кимдир?
46. Хўжайини келганда, уни шуларни бажариб турган ҳолда кўрса, у хизматкор қандай бахтлидир!
47. Сизларга чинини айтайин: ўзининг бутун мол-мулки устидан уни назоратчи қилиб қўяди.
48. Агарда ёмон ниятли хизматкор ўз кўнглида: „Хўжайиним яқин орада келмайди“, – деб ўйлаб,
49. ўртоқларини уриб, ичкиликбозлар билан бирга еб-ичишни бошласа,
50. у хизматкорнинг хўжайини кутмаган бир кунда, ўйламаган бир соатда келиб қолади-ю,
51. уни тилка-пора қилиб, бошига иккиюзламачилар кунини солади. У ерда йиғи-сиғи ва оҳу воҳлар бўлади».
1. «Ўша вақтда Осмон Шоҳлигини ўзларининг чироқларини ёнига олишиб, куёвни қаршилагани чиққан ўн келин дугонасига ўхшатса бўлади.
2. Улардан бешови эс-ҳушли, бешови эса овсар экан.
3. Овсарлари чироқларини олиб, ўзлари билан ёғ олмабдилар.
4. Эс-ҳушлилари эса чироқлари билан бирга идишларда ёғ ҳам олибдилар.
5. Куёв кечиккани сабабли, ҳаммалари мудраб, ухлаб қолишибди.
6. Туннинг ярмида бирданига овоз янграбди: – Ана, куёв келяпти, уни қаршилагани чиқинглар! Шунда қизларнинг ҳаммаси туриб, чироқларига ёпишибди.
7. Шунда қизларнинг ҳаммаси туриб, чироқларига ёпишибди.
8. Овсарлари эс-ҳушлиларга: – Чироқларимиз ўчиб боряпти, бизларга ёғларингиздан беринглар! – дейишибди.
9. Эс-ҳушлилар жавоб бериб: – Йўқ, бизларда ҳам, сизларда ҳам ёғ етмай қолмасин. Яхшиси, сиз баққолларнинг олдига бориб, ўзларингизга ёғ сотиб олинглар, – дейишибди.
10. Улар ёғ сотиб олгани кетишганда, куёв келиб қолибди. Тайёр турган қизлар куёв билан бирга тўйхонага кириб, орқаларидан эшиклар ёпилибди.
11. Бир муддатдан кейин қолган қизлар келиб: – Ҳой Эгам, ҳой Эгам, эшикни очинг, бизлар келдик! – дейишибди.
12. Лекин У уларга жавоб бериб: – Мен сизга ростини айтсам, сизларни танимайман, – дебди.
13. Шундай қилиб, ҳушёр бўлиб туринглар, чунки сиз Инсон Ўғли келадиган аниқ кунни ҳам, соатни ҳам билмайсизлар».
14. «Яна охирзамон бир одам сафарга жўнаб, хизматкорларини чақириб, ўз мол-мулкини уларга омонатга берганига ўхшайди.
15. У одам ҳар бир кишига ўз қобилиятига яраша: бирига беш, бирига икки, бирига бир ёмбидан бериб, жўнаб кетибди.
16. Бешта ёмби олган ўша заҳоти бориб, пулини ишга солиб, яна беш ёмби орттирибди.
17. Шунга ўхшаб, икки ёмби олган ҳам яна икки ёмби орттирибди.
18. Битта ёмби олган эса бориб, чуқур қазиб, хўжайинининг пулини яшириб қўйибди.
19. Анча вақтдан сўнг бояги хизматкорларнинг хўжайини қайтиб келиб, улардан ҳисобот сўрабди.
20. Беш ёмби олган бошқа беш ёмбини ҳам олиб келиб: – Хўжайин! Менга беш ёмби бергандингиз, мана мен уларга қўшиб яна беш ёмби орттирдим, – дебди.
21. Хўжайини унга: – Баракалла, яхши ва содиқ хизматкор экансан. Сен кичик бир ишда ҳам содиқ бўлганинг учун, энди сени катта ишларга муносиб кўраман. Хўжайинингнинг шодлигини баҳам кўр, – дебди.
22. Икки ёмби олган ҳам келиб: – Хўжайин! Менга икки ёмби бергандингиз. Мана, мен уларнинг ёнига қўшиб яна икки ёмби орттирдим, – дебди.
23. Хўжайини унга: – Баракалла, яхши ва содиқ хизматкор экансан. Сен кичик бир ишда ҳам содиқ бўлганинг учун, энди сени катта ишларга муносиб кўраман. Хўжайинингнинг шодлигини баҳам кўр, – дебди.
24. Битта ёмби олган ҳам келиб: – Хўжайин! Мен сизнинг қаттиққўл одам эканингизни билардим. Сиз экмаган ердан ўрасиз, уймаган жойдан хирмон кўтарасиз.
25. Шунинг учун мен қўрққанимдан бориб, сизнинг ёмбингизни ерга яшириб қўйдим. Мана берганингиз! – дебди.
26. Хўжайини унга жавоб қайтариб: – Эй ёмон ва ялқов хизматкор! – дебди. – Мен экмаган ердан ўришимни, уймаган жойдан хирмон кўтаришимни биларкансан,
27. у ҳолда пулимни судхўрларга қарзга берсанг бўлмасмиди? Шунда мен келиб, уни фойдаси билан қайтариб олган бўлар эдим.
28. Энди, ундан ёмбини олиб ўн ёмбиси борга беринглар!
29. Чунки кимда бор бўлса, унга яна берилади ва у мўлчиликда бўлади. Кимда йўқ бўлса, ундан бори ҳам тортиб олинади.
30. Энди бу ярамас хизматкорни ташқарига, қоронғиликка улоқтириб юборинглар. У ерда йиғи-сиғи ва оҳ-воҳлар бўлади». [Буларни айтиб, Исо хитоб қилиб деди: «Кимнинг эшитар қулоғи бўлса, эшитсин!»]
31. «Инсон Ўғли Ўзининг улуғворлигида, жамики муқаддас фаришталари билан бирга келган пайтида Ўзининг улуғвор тахтига ўтиради.
32. Барча халқлар Унинг ҳузурига тўпланадилар. Чўпон қўйларни эчкилардан ажратганидай, У уларни бирма-бир саралаб қўяди.
33. „Қўйларни“ Ўзининг ўнг томонига, „эчкиларни“ эса чап томонига турғизади.
34. Шунда Подшоҳ ўнг томондагиларга айтади: – Эй, Менинг Отамнинг олқаганлари, келинглар! Дунё яратилганидан бери сизлар учун мерос сифатида тайёрлаб қўйилган Шоҳликни эгаллангиз.
35. Чунки Мен оч эдим, Менга овқат бердингизлар. Чанқаган эдим, Менга сув ичирдингизлар. Мусофир эдим, Мени меҳмон қилдингизлар.
36. Яланғоч эдим, Мени кийинтирдингизлар. Касал эдим, Мени боқдингизлар. Зиндонда эдим, Мени келиб кўрдингизлар.
37. Бунга жавобан солиҳлар Унга шундай дейдилар: – Ё Раббий! Қачон Сенинг очлигингни кўрибмизки, едирган бўлсак, ёки чанқаганингни кўрибмизки, сув тутган бўлсак?
38. Қачон Сенинг мусофир бўлганингни кўриб, меҳмон қилдик, ёки яланғочлигингни кўриб, кийинтирдик?
39. Қачон биз касал ёки зиндонда бўлганингни кўриб, Сени йўқлаб келдик?
40. Подшоҳ жавоб бериб уларга дейди: – Сизларга чинини айтайин: сизлар Менинг шу кичик биродарларимдан бирига неки қилган бўлсангиз, бу Менга қилганингиздир.
41. Сўнг У чап томондагиларга ҳам айтади: – Эй лаънатилар! Кўзимдан йўқолинг, иблис ва унинг фаришталарига тайёрлаб қўйилган абадий оловга мубтало бўлинг!
42. Чунки Мен оч эдим, овқат бермадингизлар. Чанқагандим, сув тутмадингизлар.
43. Мусофир эдим, Мени меҳмон қилмадингиз. Яланғоч эдим, Мени кийинтирмадингиз. Касал бўлдим, зиндонга тушдим, Мени келиб кўрмадингизлар.
44. Шунга жавобан улар ҳам: – Ё Раббий! Сени қачон оч, чанқаган, мусофир, яланғоч, касал ёки зиндонда бўлганингни кўрибмизки, Сенга хизмат қилмаган бўлсак? – деб сўрайдилар.
45. У жавоб бериб уларга шундай дейди: – Сизларга чинини айтайин: сизлар шу кичикларнинг бирига қилмаган мурувватингиз Менга қилмаган билан баробардир.
46. Шундай қилиб, булар абадий азобга, солиҳлар эса абадий ҳаётга ноил бўладилар».
1. Исо ҳамма сўзларини айтиб бўлгач, шогирдларига деди:
2. «Икки кундан кейин Фисиҳ байрами бўлишини биласизлар. Ана, ўшанда Инсон Ўғли хочга михлаш учун тутиб берилади».
3. Шундан кейин олий руҳонийлар, уламолар ва оқсоқоллар жамиси Каяфа исмли бош олий руҳонийнинг ҳовлисида тўпланишиб,
4. Исони ҳийла билан тутиб ўлдиришни ўзаро маслаҳатлашиб олдилар.
5. Улар: «Бу иш фақат байрам кунларида бўлмаслиги керак, яна халқ ғалаён қилмасин», – дедилар.
6. Исо Байтанияда мохов Симуннинг уйида экан,
7. бир аёл Унинг олдига келди. У ганчдан ясалган идишда жуда қимматли атир мой келтириб, Исо дастурхон олдида ўтирган пайтда Унинг бошига қуйди.
8. Шогирдлари буни кўргач, ғазабланиб: – Бу исрофгарликнинг нима кераги бор?
9. Бу мойни катта баҳога сотиб, пулини камбағалларга бўлиб бериш мумкин эди-ку! – дейишди.
10. Исо айтилганларнинг фарқига бориб, шогирдларига деди: – Нега аёлни хижолатда қолдиряпсизлар? У Мен учун эзгу иш қилди.
11. Камбағаллар ҳар доим сизлар билан бирга, лекин Мен доим сизлар билан бирга бўлмайман.
12. Аёл бу мойни танамга тўкиб, Мени кўмишга тайёрлади.
13. Сизларга чинини айтайин: Инжил Хушхабари дунёнинг қайси ерида тарғиб қилинса, бу аёл ҳам эсланиб, унинг қилган иши ёдга олинади.
14. Шунда ўн икки шогирддан бири бўлган Яҳудо Ишқариёт деган киши олий руҳонийларнинг олдига бориб:
15. – Исони қўлингизга тутиб берсам, менга нима берасизлар? – деб сўради. Улар Яҳудога ўттиз кумуш танга таклиф этдилар.
16. Ўша вақтдан бошлаб Яҳудо Исога хиёнат қилиш учун қулай пайт пойлайдиган бўлди.
17. Хамиртурушсиз нон ёпиладиган Фисиҳ байрамининг биринчи кунида шогирдлар Исонинг олдига келиб сўрадилар: – Сенга Фисиҳ байрами таомини қаерда тайёрлашимизни буюрасан?
18. – Шаҳарга кириб фалон кишининг олдига боринглар, – деди Исо, – ва унга шундай деб айтинглар: «Устозимиз: Менинг вақт-соатим яқинлашди, деяпти, Фисиҳ байрамини шогирдларим билан бирга сенинг уйингда нишонламоқчиман, деяпти».
19. Шогирдлари Исо уларга буюрганидай қилиб, Фисиҳ таомини тайёрладилар.
20. Оқшом тушгач, Исо ўн икки шогирди билан дастурхон атрофига ўтирди.
21. Овқатланаётганларида, Исо: – Сизларга ростини айтсам, сиздан бир киши Мени тутиб беради, – деди.
22. Шогирдлар жуда хафа бўлиб, бирин-кетин Ундан: – Раббий, ўша мен эмасми? – деб сўрай бошладилар.
23. У эса жавоб қайтариб деди: – Мен билан бирга косага нон ботириб еган Мени тутиб беради.
24. Тўғри, Инсон Ўғлининг тақдири оятда ёзилганидай кетяпти. Лекин Инсон Ўғлини тутиб берадиган ўша одамнинг ҳолига вой! У одамнинг туғилмагани яхшироқ бўлар эди.
25. Шунда Исога хоинлик қиладиган Яҳудо сўради: – Устоз, мени кўзда тутаётганинг йўқми? – Ўзинг айтдинг, – деди Исо.
26. Улар овқатланиб ўтирганларида, Исо нонни олди, дуо ўқиб синдирди ва шогирдларига тарқатиб: – Олинглар, енглар, бу Менинг танамдир, – деди.
27. Косани ҳам олиб, шукрона дуосини айтди ва уларга узатиб: – Бундан ҳаммаларинг ичинглар, – деди.
28. – Чунки бу – кўпларнинг гуноҳлари кечирилиши учун тўкиладиган, Янги Аҳдни тасдиқлайдиган Менинг қонимдир.
29. Мен сизларга шуни айтаман: Отамнинг Шоҳлигида сизлар билан янги шароб ичадиган ўша кунгача, Мен узумнинг бу кўз ёшидан бошқа ичмайман.
30. Кейин улар куйлаб, Зайтун тоғи томон кетдилар.
31. Шу орада Исо шогирдларига деди: – Бу тунда ҳаммангиз Мендан юз ўгирасизлар. Чунки Тавротда шундай ёзилган: «Мен чўпонни жароҳатлайман, Қўйлар ўзи тарқаб кетади».
32. Бироқ ўлиб тирилганимдан кейин, Мен сизлардан олдин Жалилага бораман.
33. Бутрус жавоб бериб Унга деди: – Агар ҳамма Сендан юз ўгирса ҳам, мен ҳеч қачон ўгирмайман! – деди.
34. Исо унга: – Сенга ростини айтсам, шу кечаёқ, хўроз қичқирмасдан аввал, сен Мендан уч марта тонасан, – деди.
35. Бутрус Унга: – Мен Сен билан бирга ўлсам ҳам, Сендан асло тонмайман! – деди. Бошқа ҳамма шогирдлари ҳам шундай дедилар.
36. Шундан кейин Исо шогирдлари билан бирга Гетсемания деган жойга келди ва уларга: – Мен нарироқ бориб ибодат қилгунимча, сизлар шу ерда ўтириб туринглар, – деди.
37. Бутрус билан Забадийнинг икки ўғлини Ўзига ҳамроҳ қилиб олган Исо руҳан сиқилиб, андуҳ чека бошлади.
38. У ёнидагиларга: – Менинг жоним ўлим олдидалигини сезиб, жуда қийналмоқда. Шу ерда қолиб, Мен билан бирга сергак туринглар, – деди.
39. Бир оз нари кетиб, ерга мук тушди ва ибодат қилиб: – Эй Отам! Агар мумкин бўлса, бу заққум коса Менинг ёнимдан ўтиб кетсин. Лекин Мен истагандек эмас, Сен истагандек бўлсин, – деди.
40. У шогирдлари ёнига қайтиб келганда, уларни ухлаб ётган ҳолда кўрди ва Бутрусга деди: – Демак, сизлар Мен билан бирга лоақал бир соатга уйғоқ тура олмадинглар.
41. Васвасага тушмаслик учун ҳушёр бўлиб, ибодат қила туринглар. Руҳ тетик, тана эса заифдир.
42. Исо иккинчи марта бориб: – Эй Отам! Агар бу қисмат Мени дамига олмай ўтиб кетиши мумкин бўлмаса, майли, Сен хоҳлагандек бўлсин, – деб ибодат қилди.
43. У қайтиб келиб, шогирдларини яна ухлаб ётган ҳолда кўрди. Уларнинг қовоқлари салқиган эди.
44. Исо уларни қолдириб, яна узоқлашди ва ўша сўзларни такрорлаб, учинчи марта ибодат қилди.
45. Шундан сўнг Ўз шогирдлари ёнига келиб, уларга деди: – Сизлар ҳали ҳам ухлаб, роҳатланиб ётибсизларми? Мана, вақт-соати келди, Инсон Ўғли гуноҳкорлар қўлига тутиб бериляпти.
46. Туринглар, кетайлик. Мана, Менга хоинлик қилувчи ҳам яқинлашиб қолди.
47. Исо гапини тугатмаёқ, ўн икки шогирдидан бири бўлган Яҳудо келиб қолди. Унинг ёнида олий руҳонийлар ва халқ оқсоқоллари томонидан юборилган, қилич ва таёқ ушлаган оломон бор эди.
48. Исога хоинлик қилувчи эса: «Мен кимни ўпсам, У Ўшадир, Уни тутиб олинглар», деб улар билан тил бириктирган эди.
49. У тўғри Исонинг олдига бориб: – Кайфинг чоғ бўлсин, Устоз! – деб, Уни ўпди.
50. Исо унга: – Дўстим, нима учун келдинг? – дейиши биланоқ, одамлар келиб, Исога қўллари билан ёпишганча Уни ушлаб олишди.
51. Шунда Исо билан бирга бўлганлардан бири қиличини қинидан суғуриб, қулочкашлаб олий руҳонийнинг қаролига даст солди-да, қулоғини узиб ташлади.
52. Лекин Исо унга: – Қиличингни жойига қайтариб қўй! Қилич кўтарган бари қиличдан ҳалок бўлур.
53. Ёки ўйлайсанки, Мен Отамга илтижо қилолмайманми? У Менга ҳозироқ ўн икки тумандан кўпроқ фаришталарни юбориши мумкин.
54. Бироқ у ҳолда буларнинг содир бўлмоғи кераклиги айтилган оятлар бажо бўлармикин?
55. Шундан сўнг Исо оломонга қайрилиб деди: – Сизлар Мени ҳибсга олиш учун қароқчига қарши чиққандек қиличлару таёқлар билан қуролланиб келибсизлар. Мен бўлсам, ҳар куни маъбадда таълим бериб, сизлар билан бирга ўтирар эдим, сизлар-чи, Мени қўлга олмадинглар.
56. Лекин буларнинг ҳаммаси пайғамбар оятлари бажо келиши учун содир бўлди. Ўшанда ҳамма шогирдлари Исони қолдириб, қочиб кетишди.
57. Исони қўлга олганлар Уни бош олий руҳоний Каяфанинг ҳузурига келтирдилар. У ерга уламолар билан оқсоқоллар ҳам тўпландилар.
58. Бутрус эса Исога узоқдан эргашиб, олий руҳонийнинг ҳовлисигача келди. Ичкарига кириб, бу воқеанинг охирини кўриш учун хизматкорлар билан бирга ўтирди.
59. Олий руҳонийлар, оқсоқоллар ва бутун Олий Кенгаш Исога ўлим жазосини бериш учун Унга қарши сохта далиллар излашга тушдилар.
60. Анчагина гувоҳлар олға чиққан бўлса-да, етарлича айбловчи далиллар топилмади. Ниҳоят, икки сохта гувоҳ сўзга чиқиб:
61. – Бу Одам: «Мен Худонинг маъбадини бузиб, уч кунда қайта тиклай оламан», деган, – деб айтишди.
62. Бош олий руҳоний ўрнидан туриб, Исога: – Нега Сен ҳеч жавоб қайтармайсан? Уларнинг айбловларига нима дейсан? – деди.
63. Исо индамади. Олий руҳоний Унга: – Барҳаёт Худо ҳақи Сенга қасам ичирайинки, бизларга айт: Худонинг Ўғли – Масиҳ Сенмисан? – деди.
64. Исо унга: – Ўзинг айтдинг, – деди. – Ҳатто сизларга айтадурманки, бундан кейин Инсон Ўғли Қодир Тангрининг ўнг томонида ўлтириб, осмон булутлари узра келаётганини кўрасизлар.
65. Шунда олий руҳоний кийимларини йиртиб: – У шаккоклик қилмоқда-ку! Бизларга бошқа гувоҳларнинг нима кераги бор? Мана энди У Худога шак келтирганини ўзларингиз эшитдингизлар.
66. Сизлар нима дейсизлар? – деди. Улар жавоб бериб: – Ўлимга лойиқ! – дейишди.
67. Сўнг улар Исонинг юзига тупуриб, Уни муштлай бошладилар. Бошқалари эса Уни шапалоқлаб:
68. – Эй Масиҳ! Қани пайғамбарлигингни кўрсатиб, айтиб бер-чи, Сени кимлар уряпти экан? – дердилар.
69. Бу вақт Бутрус ташқи ҳовлида ўтириб эди. Бир хизматкор аёл унинг ёнига келиб: – Сен ҳам жалилалик Исо билан бирга эдинг-ку! – деди.
70. Лекин Бутрус ҳамманинг олдида инкор этиб: – Сен бўлмағур гапни айтяпсан, – деди.
71. Сўнг дарвоза томон чиқди. Бошқа бир хизматкор аёл ҳам уни кўриб, атрофдагиларга: – Бу ҳам носиралик Исо билан бирга бўлган! – деди.
72. Бутрус эса қасам ичганча: – Мен бу Одамни танимайман! – деб яна тонди.
73. Бир оздан кейин у ерда турганлар келиб, Бутрусга: – Сен улардан бирининг худди ўзисан, каломинг ҳам айтиб турибди, – дейишди.
74. Лекин Бутрус лаънат ўқиб, қасам ичди-да: – Мен бу Одамни танимайман! – деб туриб олди. Шу вақт бирдан хўроз қичқирди.
75. Исонинг унга: «Хўроз қичқирмасданоқ, сен Мендан уч марта тонасан», – деган сўзи Бутруснинг эсига тушиб, ташқарига чиқди-да, аччиқ-аччиқ йиғлади.
1. Тонг отгач, олий руҳонийлар билан халқ оқсоқоллари жамиси кенгашиб, Исони ўлим жазосига маҳкум қилишга келишдилар.
2. Исони боғладилар ва олиб бориб, вилоят ҳокими Пўнтий Пилатга топширдилар.
3. Хоин Яҳудо эса Исонинг маҳкум этилганини билиб, пушаймон бўлди ва ўттиз кумуш тангани олий руҳонийлар билан оқсоқолларга қайтариб бериб:
4. – Мен хоинлик қилдим, бегуноҳ қон тўкилишида айбдорман, – деди. Улар эса: – Бундан бизларга нима? Яна ўзинг биласан! – дейишди.
5. Шунда Яҳудо кумуш тангаларни маъбад ичига улоқтириб юборди-да, у ердан чиқиб бориб, ўзини осиб ўлдирди.
6. Олий руҳонийлар тангаларни териб олиб: «Бу пул қон нархидир, уни маъбаднинг хазинасига қўшиш мумкин эмас», – дейишди.
7. Ўзаро келишиб, бу пулга бегоналар кўмиладиган қабристон учун Кулол Ерини сотиб олдилар.
8. Шунинг учун у ер бугунгача «Қон Ери» деб аталади.
9. Шу йўсин Еремия пайғамбарга ваҳий бўлган ушбулар бажо бўлди: «Исроил ўғиллари Унга баҳо бериб қўйган Ўттиз кумуш тангани олиб,
10. Худованд менга буюргани каби, Кулол Ерин сотиб олдилар».
11. Исо ҳокимнинг ҳузурида турди. Ҳоким Ундан сўради: – Сен яҳудийларнинг Подшоҳимисан? – Ўзинг айтдинг, – деди унга Исо.
12. Олий руҳонийлар ва оқсоқоллар Уни айблаганларида, У ҳеч нарса деб жавоб бермади.
13. Шунда Пилат Унга: – Эшитмаяпсанми, Сенинг бўйнингга қанча айблар қўйишяпти! – деди.
14. Лекин Исо бу гапларга ҳам бирон жавоб қайтармади. Ҳоким эса жуда ҳайрон бўлди.
15. Ҳар Фисиҳ байрамида ҳоким халқ истаган бир маҳбусни озод қилиш одати бор эди.
16. Ўша кез қамоқда ном чиқарган Барабба исмли банди бор эди.
17. Халқ тўплангач, Пилат уларга хитоб қилиб сўради: – Сизлар кимни озод қилишимни истайсизлар? Бараббаними, ёки Масиҳ аталмиш Исоними?
18. Улар Исони кўролмасликдан тутиб берганларини у билар эди.
19. У ҳакамлик курсисида ўтирганда, хотинидан хабар келди: «У солиҳ Одам билан сенинг ишинг бўлмасин. Чунки бу тунда мен тушимда У туфайли кўп азобда қолдим».
20. Аммо олий руҳонийлар ва оқсоқоллар бўлса, Бараббани озод этиш, Исони эса йўқ қилишни сўрашлари учун оломонни қайраб қўйдилар.
21. Ҳоким яна уларга хитоб қилди: – Сизлар икковидан қай бирини озод қилишимни истайсизлар? – Бараббани! – деб жавоб беришди.
22. Пилат уларга деди: – Унда мен Масиҳ аталган Исони нима қилай? – Хочга михлансин! – дейишди бир оғиздан.
23. – У нима ёмонлик қилган экан? – сўради ҳоким. Лекин улар овозларини яна баландроқ кўтариб: – Хочга михлансин! – деб қичқиришди.
24. Пилат ҳеч нарса ёрдам бермаётганини, аксинча шов-шув янада кучайиб бораётганини кўргач: – Мен бу солиҳ Одамнинг қони тўкилаётганидан бегуноҳман. Бу ишни ўзларингиз кўриб чиқинглар! – деди-да, оломоннинг кўз олдида сув олиб, қўлларини чайди.
25. Бутун халқ бунга жавобан: – Унинг қони бизларнинг ва болаларимизнинг гарданидадир! – дейишди.
26. Шундан сўнг Пилат уларга Бараббани чиқариб юборди. Исони эса савалатгандан кейин хочга михлаш учун аскарларга топширди.
27. Шундан сўнг ҳокимнинг аскарлари Исони ҳукумат қароргоҳига олиб бориб, бутун бўлинмани Унинг бошига тўпладилар.
28. Унинг кийимларини ечиб, эгнига тўқ қизил яктак кийдирдилар.
29. Тиканлардан тож ўриб, бошига кийгиздилар. Ўнг қўлига қамиш бериб, Унинг олдида тиз чўкканча: «Яшавор, эй, яҳудийларнинг Подшоҳи!» – деб масхара қилдилар.
30. Унга тупурганларича қамишни олиб, бошига урдилар.
31. Масхаралаб бўлишгандан сўнг эгнидан яктакни ечиб, Ўзининг кийимларини кийдирдилар ва хочга михлаш учун олиб кетдилар.
32. Улар чиқиб кетаётганларида, киринеялик Симун деган кишини учратиб қолдилар. Уни Исонинг хочини кўтариб боришга мажбур қилдилар.
33. «Бошсуяги» маъносини берувчи Гўлгота деган жойга келдилар.
34. Шунда Исога ичиш учун зардоб аралаштирилган шароб бердилар. Исо уни татиб кўргач, ичгиси келмади.
35. Сўнг Уни хочга михлаб қўйдилар. Кийимлари учун қуръа ташлаб, ўзаро бўлишиб олдилар.
36. Кейин шу ернинг ўзида ўтирганча, Уни қўриқлаб турдилар.
37. Унинг боши узра бир тахтачага: «Яҳудийларнинг Подшоҳи Исо – Будир» деган айбномани ёзиб қўйдилар.
38. Исо билан бирга икки қароқчини ҳам – бирини Унинг ўнг томонида, иккинчисини эса сўл томонида хочга михлаб қўйдилар.
39. Ўтиб кетаётганлар бошларини чайқаганча, Исони ҳақоратлашарди:
40. – Ҳей маъбадни бузиб уч кун ичида тиклайдиган! Ўзингни Ўзинг қутқар-чи! Агар Сен Худонинг Ўғли бўлсанг, қани хочдан тушиб кўр-чи!
41. Олий руҳонийлар, уламолар ва оқсоқоллар ҳам барчаси бунга қўшилишиб, Уни масхаралай кетдилар:
42. – Бошқаларни қутқарди, Ўзини эса қутқара олмайди! Агар У Исроилнинг Подшоҳи бўлса, энди хочдан тушиб кўрсин, шунда биз Унга ишонамиз.
43. У Худога ишонарди-ку. Агар У Худонинг азизи бўлса, ҳозир қутқариб олсин-чи! Чунки У: «Мен Худонинг Ўғлиман», – деган.
44. Исо билан бирга хочга михланган қароқчилар ҳам Уни шундай сўкар эдилар.
45. Тушдан бошлаб соат учгача бутун ерни қоронғилик қоплади.
46. Соат учларда Исо баланд овоз билан: – Эли, Эли, ламо шавақтани? яъни «Тангрим, Тангрим, нега Мени ташлаб қўйдинг?» – деб фарёд қилди.
47. У ерда турганлардан баъзилари буни эшитиб: – У Илёсни чақиряпти-ку, – дейишди.
48. Улардан бири дарҳол югуриб, шимгични олиб келди-да, уни сиркага ботириб, қамишнинг учига илганча, Исога ичишга узатди.
49. Бошқалари эса: – Тўхта кўрайлик-чи, Илёс келиб Уни қутқарармикан, – дейишди.
50. Исо эса яна бир бор қаттиқ оҳ уриб, жон берди.
51. Шу ондаёқ маъбаддаги парда юқоридан пастгача иккига бўлиниб, йиртилиб кетди. Ер ларзага келди, тошлар ёрилди.
52. Қабрлар очилиб, талай раҳматли азизу авлиёларнинг жасадлари тирилиб кетди.
53. Улар қабрларидан чиқиб, Исо қайта тирилганидан кейин табаррук шаҳарга кириб, кўпларга кўриндилар.
54. Исони қўриқлаб турган юзбоши билан ёнидаги аскарлар зилзилани ва содир бўлаётган барча ишларни кўриб, ваҳимага тушдилар-да: – Ҳақиқатан ҳам бу Худонинг Ўғли экан! – дедилар.
55. Жалиладан бошлаб Исога эргашиб хизмат қилиб келган кўпгина аёллар ҳам узоқдан қараб турган эдилар.
56. Уларнинг орасида магдалалик Марям, Ёқуб билан Юсуфнинг онаси Марям ҳамда Забадий ўғилларининг онаси бор эди.
57. Оқшом тушгач, Ариматея шаҳридан бўлган Юсуф исмли бир бой одам келди. Ўзи ҳам Исонинг шогирди эди.
58. У Пилатнинг олдига бориб, Исонинг жасадини сўради. Шунда Пилат жасадни унга беришни буюрди.
59. Юсуф жасадни олиб, уни тоза кафанга ўради
60. ва ўзининг қояда йўнилган янги қабрига қўйди. Кейин қабрнинг оғзига катта бир тошни юмалатиб келтириб қўйди-да, жўнади.
61. Магдалалик Марям билан бошқа Марям эса шу ерда, қабрнинг рўпарасида ўтирган эдилар.
62. Тайёргарлик кунининг эртасига олий руҳонийлар ва фарзийлар Пилатнинг ҳузурига тўпланишиб:
63. – Тақсир! – дейишди, – Ўша алдамчи ҳали тириклигида: «Уч кундан кейин қайта тириламан», – дегани эсимизга тушди.
64. Шунинг учун уч кунгача қабрни қоровуллашни буюрсангиз, токи Унинг шогирдлари кечаси келиб Уни ўғирлаб кетишмасин ва халққа: «У қайта тирилди», – деб айтишмасин. Йўқса, охирги алдов биринчисидан баттар бўлади.
65. Пилат уларга: – Мана, соқчилар бўлинмаси ўзларингизнинг ихтиёрингизда. Бориб, билганингиздек қабрни қоровулланглар, – деди.
66. Улар эса соқчилар билан бориб, қабр тошига муҳр босиб, қабрни қоровуллай бошладилар.
1. Дам олиш кунининг эртасига, якшанба куни тонготарда магдалалик Марям билан бошқа Марям қабрни кўргани боришди.
2. Шунда тўсатдан шиддатли зилзила бўлди. Худованднинг бир фариштаси осмондан тушди ва қабрга бориб тошни ағдариб юборди-да, унинг устига ўтирди.
3. Унинг кўриниши яшиндай, кийимлари эса қордай оппоқ эди.
4. Соқчилар бўлса, қўрқувдан титраб, жони чиққандай бўлишди.
5. Фаришта сўзини аёлларга қаратиб: – Сизлар қўрқманг! – деди. – Хочга михланган Исони излаётганларингизни биламан.
6. У бу ерда йўқ. Ўзи айтганидек, қайта тирилиб кетди. Келинглар, Раббингиз ётган жойини кўринглар.
7. Энди тезроқ бориб, Унинг шогирдларига: «Исо тирилди. У сиздан олдин Жалилага кетяпти, Уни ўша ерда кўрасизлар», – деб айтинглар. Сизларга буни мен айтдим.
8. Аёллар қабрдан шоша-пиша чиқиб, катта севинч ва қўрқув ила югура-югура Исонинг шогирдларига хабар бергани кетишди.
9. Шогирдларга бу хабарни етказайлик, деб улар йўлда кетаётганларида, бирданига Исонинг Ўзи уларнинг қаршисидан чиқиб: – Салом! – деди. Улар эса рўбарў келиб, оёқларига ёпишганча Унга топина бошладилар.
10. Шунда Исо уларга: – Қўрқманглар! Бориб биродарларимга Жалилага боришларини, Мени ўша ерда кўришларини хабар беринглар, – деди.
11. Аёллар ҳали йўлда боришар экан, соқчилар бўлинмасидан бир нечаси шаҳарга кириб, содир бўлган барча ҳодисотни олий руҳонийларга билдирдилар.
12. Улар оқсоқоллар билан тўпланиб кенгашгач, аскарларга анча пул бериб,
13. шундай дедилар: – Сизлар: «Шогирдлари кечаси келиб, биз ухлаб ётганимизда Уни ўғирлаб кетишди», деб айтинглар.
14. Агарда бу бўлиб-ўтганлар ҳокимнинг қулоғига етиб борса, бизлар уни шунга ишонтирамиз ва сизларни кўнгилсизликдан халос этамиз.
15. Соқчилар эса пулни олиб, топшириқни айтилгандек бажардилар. Шундай қилиб, бу ҳангама то бугунгача яҳудийлар орасида овоза бўлиб келади.
16. Ўн бир шогирд Жалилага, Исо уларга тайин этган тоққа боришди.
17. Улар Исони кўриб, Унга сажда қилдилар. Баъзилари эса шубҳага бордилар.
18. Исо уларга яқинлашиб, шундай деди: «Менга осмонда ҳам, ерда ҳам бутун ҳокимият берилгандир.
19. Шунинг учун бориб, барча халқлардан шогирд орттиринглар. Уларни Ота, Ўғил ва Муқаддас Руҳ номи билан сувга чўмдириб, имонга киритинглар.
20. Мен сизларга буюрган ҳамма нарсага амал қилишни уларга ўргатинглар. Мана, Мен ҳар куни, дунёнинг охиригача сизлар билан бирга бўламан». Омин.

Скачать Matto - 1-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.3 МБ)

Скачать Matto - 2-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.3 МБ)

Скачать Matto - 3-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.02 МБ)

Скачать Matto - 4-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.32 МБ)

Скачать Matto - 5-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (2.33 МБ)

Скачать Matto - 6-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.74 МБ)

Скачать Matto - 7-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.29 МБ)

Скачать Matto - 8-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.79 МБ)

Скачать Matto - 9-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.94 МБ)

Скачать Matto - 10-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.91 МБ)

Скачать Matto - 11-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.53 МБ)

Скачать Matto - 12-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (2.54 МБ)

Скачать Matto - 13-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (3.01 МБ)

Скачать Matto - 14-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.57 МБ)

Скачать Matto - 15-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.8 МБ)

Скачать Matto - 16-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.59 МБ)

Скачать Matto - 17-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.55 МБ)

Скачать Matto - 18-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.83 МБ)

Скачать Matto - 19-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.72 МБ)

Скачать Matto - 20-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.68 МБ)

Скачать Matto - 21-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (2.6 МБ)

Скачать Matto - 22-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.96 МБ)

Скачать Matto - 23-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (2.22 МБ)

Скачать Matto - 24-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (2.21 МБ)

Скачать Matto - 25-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (2.13 МБ)

Скачать Matto - 26-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (3.93 МБ)

Скачать Matto - 27-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (3.23 МБ)

Скачать Matto - 28-bob - Injil Yangi Ahd. mp3 (1.13 МБ)

Инжил



Muqaddas Kitob. Tavrot, Zabur, Injil
Tavrot | Zabur | Injil (+audio)
Muqaddas Kitob  Muqaddas Kitob APP
Yuklab olish - Muqaddas Kitob O'zbek tilida Injil (latin 27mb .pdf)
Скачать - Муқаддас Китоб (Инжил) (кирилл 26mb .PDF)

Xush kelibsiz!

Яхши аудио Китоблар
Audiokitoblar Uzbek tilida


Kinolar va Multiklar
Kinolar Uzbek tilida


Audiokitob - Injil Uzbek tilidagi. Yangi Ahd
Audiokitob Injil Uzbek tilidagi. Yangi Ahd


Аудио Кутубхона
Audiokitob Uzbek tilida

Telegram bot: @audio_kito_bot
Kanal: @kitoblar_elektron_uz


Qaysi kitoblarni tinglashni istaysiz?
Qaysi kitoblarni tinglashni istaysiz?

docs.google.com/forms


Injil Uzbek tilidagi. Yangi Ahd

Matto Muqaddas xushxabar  Mark Muqaddas xushxabar  Luqo Muqaddas xushxabar  Yuhanno Muqaddas xushxabar  Havoriylarning faoliyati  Yoqubning maktubi  Butrusning birinchi maktubi  Butrusning ikkinchi maktubi  Yuhannoning birinchi maktubi  Yuhannoning ikkinchi maktubi  Yuhannoning uchinchi maktubi  Yahudoning maktubi  Rimliklarga maktub  Korinfliklarga birinchi maktub  Korinfliklarga ikkinchi maktub  Galatiyaliklarga maktub  Efesliklarga maktub  Filippiliklarga maktub  Kolosaliklarga maktub  1-Salonikaliklarga  2-Salonikaliklarga  Timo'tiyga birinchi maktub  Timo'tiyga ikkinchi maktub  Titusga maktub  Filimo'nga maktub  Ibroniylarga maktub  Yuhannoga ko'rsatilgan vahiy


Sharhlar

...ҳар куни — байрамнинг биринчи кунидан охирги кунигача Худонинг Таврот китобидан ўқиб берди...

...kunidan oxirgi kunigacha Xudoning Tavrot kitobidan o‘qib berdi...
Naximiyo 8:18


Yaxshi audio kitoblarni yuklab oling uzbek tilidagi

Ўсмир ибодатининг кучи (Сторми Омартиан) kitob Uzbek tilida    Чегарасиз хает (Ник Вуйчич) kitob Uzbek tilida    Севимли инсоннинг ҳаёти (Генри Нувен) kitob Uzbek tilida    Довюраклар (Макс Лукадо) kitob Uzbek tilida    Бирга қилинган ибодатнинг қудрати (Сторми Омартиан) kitob Uzbek tilida    Хузур халоват амрлари (Джон Макартур) kitob Uzbek tilida    Саботли инсон (Джош Макдауелл) kitob Uzbek tilida    Shijoatkor (Nik Vuychich) kitob Uzbek tilida    Мақсад Сари Йўналтирилган Ҳаёт (Рик Уоррен) kitob Uzbek tilida    Чалғитиш номли душман (Джон Мэйсон) kitob Uzbek tilida    Мафтункор Гўзаллик (Джон ва Стейси Элдридж) kitob Uzbek tilida    Севги ва ҳурмат (Эмерсон Эггерих) kitob Uzbek tilida    Ayollar... (Nensi Demoss) kitob Uzbek tilida    Хакиат асоси (Джон Стотт) kitob Uzbek tilida    ИБОДАТГЎЙ АЁЛНИНГ КУЧИ (СТОРМИ ОМАРТИАН) kitob Uzbek tilida    ТЎҒРИ ҚАРОР (Джош ва Дотти Макдауэлл) kitob Uzbek tilida    Нега? (Филип Янси) kitob Uzbek tilida    Hayotdagi yetakchilik va ijodiy salohiyat (Rik Joyner) kitob Uzbek tilida    Ishayo 53 sharxlar (Mitch Gleyzer) kitob Uzbek tilida    Xudoga qay tarzda manzur bolish mumkin (Robert Charlz Spraul) kitob Uzbek tilida    Mukaddas ruxning siri (Robert Charlz Spraul) kitob Uzbek tilida    Ota-ona ibodatining kuchi (Stormi Omartian) kitob Uzbek tilida    Muhabbat tilsimi (Djosh Makdauell) kitob Uzbek tilida  Xudoning qalbiga mos erkak (Jim Jorj) kitob Uzbek tilida    Bolaning nazaridagi qahramon (Djosh Makdauell) kitob Uzbek tilida    G‘alamisning xati (Klayv Steyplz Lyuis) kitob Uzbek tilida    Dolzarb Savollarga Javoblar (James Paker) kitob Uzbek tilida    kitob Uzbek tilida    kitob Uzbek tilida    kitob Uzbek tilida    Audio kitob Uzbekcha    Audio kitob Uzbekcha    Bolalar Audiokitob Uzbekcha    Bolalar kitob Uzbekcha    Audio kitob Uzbekcha    Audio kitob Uzbekcha    Audio kitob Uzbekcha    Audio kitob Uzbekcha    Audio kitob Uzbekcha    Audio kitob Uzbekcha    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida    Audiokitob Uzbek tilida  Hamdu Sanolar Uzbekcha    Hamdu Sanolar - Imon yuli. Uzbek musika



Kitobook – Kitoblar, AudioKitoblar: Инжил ва Muqaddas Kitob ва Инжил Каракалпак