Урусла Марк. Яна қароқчилар қўлидами? - (5-боб) Китоб Ўзбек тилида
Yana qaroqchilar qo‘lidami? (Urusla Mark) O‘zbek tilida Audiokitob
Томнинг янги саргузаштлари, Шоҳ ўғли
МУНДАРИЖА
Кириш
Бу топшириқ – арзимаган иш!
Мирош
Вақт қўлдан бой берилди
Ҳаммаси бошқача
Туғилган кун байрами
Унинг қарори
Шерли узук
Ором
Қайғули хабар
Энди иккига бўлинган эмас
Қаср ва зулфин ортида
Уйдаги қийинчиликлар
Кенгаш олдида
Ўғирландилар
Биз олға борамиз
Никодимлар ибодатхонасида
Тоғда
Шоҳнинг амри
Софиянинг тарихи
Қудратлининг юзини бошқа тарафи
Жангнинг ғалати режалари
Қонун устози Каиафа
Халққа хабар
5 боб
Туғилган кун байрами
Шоҳ кетгани бекор бўлди! Томнинг ҳали кўп саволлари бор эди. Бошқаларга, масалан Женнига, Педрога, Мирошга ва Робертга етиб олгунча кўп нарсани билиб олиши керак эди. Ахир у орқада қолишни истамасди‑да! Эҳтимол, буни уларнинг ўзлари ҳам билишса керак. Том эрталаб улардан сўрайди.
У ўтирган жойида, суғурга ўхшаб, йиғилиб олди‑да, туннинг қолган қисмини ўша ерда ўтказди.
Эрталаб қатъий қарор билан турдида, бошқалар билан нонуштага кетди. Педро унинг ёнига ўтирди. Том хурсанд бўлди. Бошқалар ўзаро оддий оҳангда гаплашаётган бир пайтда, у Педрога шивирлади:
‑ Мен учун озгина вақтингни ажрата оласанми?
Педро қувониб жавоб қилди:
‑ Бўлмасамчи! Ёшлар мулоқотидан кейин, агар ҳўжайиннинг менга бошқа режалари бўлмаса, албатта. Мен билан ҳозироқ кетасанми?
Том қанчалик хоҳламай бораётганини у билганда эди. Унга офтобда қорайгани ёки футбол ўйнагани яхшироқ бўларди! Лекин, бола у билан муносабатини ёмонлашишини истамасди. Шундай қилиб, улар четроққа ўтиришди. Ёшлар бугун Том учун эски қўшиқларни айтишни хоҳлашгинини айтишди. Том ашулаларнинг сўзларини эслаши қийин, бунинг устига улар у учун зерикарлироқ эди. Лекин буни бошқаларга кўрсатишни хоҳламай, бошқалар билан айтгандай оғзини қимирлатиб турарди. Яхшиямки бошқалар уни кузатишмасди, бўлмасам атрофда бўлаётган нарсалар у учун қанчалик қийинлигини юзининг тузилишидан билиб қолишарди. Яхшиям бугун Женни йўқ эди! У билан бир хонада бўлиш – бунга чидай олмасди.
Улар яна ўз китобидан бир ҳикояни танлашди. Бу сафар гап, заҳарланган дарёга бир қисм ун ташлаган ва дарё тоза бўлиб қолган бир эркак ҳақида кетди. “Чакки эмас, ‑ ўйлади Том. – бу одам сеҳргармиди? Эҳтимол, Озғин ҳам шундай қила олармиди?”.
Шу пайт эшик очилиб, шоҳнинг ўғли кириб келди! Шоҳнинг ўғли уни назаридан четда қолдирмади! Эҳтимол, Том ҳали ҳам у учун муҳимдир? Бу Томнинг кайфиятига яхши таъсир қилди. Лекин айнан ҳозир, ошқозонидаги ёқимсиз туйғу аҳмоқона тарзда яна ўзи ҳақида эслатди.
Шоҳнинг ўғли ҳаммани байрамона дастурхонга таклиф қилди:
‑ Бугун Мирошнинг туғилган куни ва дастурхонга ҳамма таклиф қилинади. Ҳамма! – қайтарди у, Том ҳам ўзини таклиф қилинганини билиши учун.
Албатта, ҳамма катта хурсандчилик билан унинг орқасидан эргашди. Бироқ Том буни ихтиётсизроқ қилди. Биринчидан, у Педро билан гаплашгиси келмасди, иккинчидан, байрамона таомни ейишга иштиёқи йўқ эди, учинчидан, ажаб эмас уерда Женни бўлса, Том унинг олдида уятда эди. Умуман, туғилган кун – бу ўзи нима? Яна қандайдир янгилик. Бу ўша байрам қилинаётган нарсами? Яна ўша янгиликлар!
Мирош юзидан нур ёғилиб, ингичка, узун яшил новдалардан ясалган маржон билан безалган эшик олдида турарди. У ҳаммани чин кўнгилдан кутиб оларди. Ҳа, Женни шу ерда эди ва меҳмонларни катта ва ажойиб тарзда безатилган дастурхонга ўтиришга таклиф қилаётганди. У Томни ҳам илиқлик билан, худди ҳеч нима бўлмагандай қарши олди.
‑ Кечаги беодоблигим учун кечирим сўриман! – деди Женни Томнинг қулоғига. Ва бошқа меҳмонларни кутиб олиш учун эшик томонга чорланди. Том ёниб турган юзи билан, бир‑бири билан гаплашиб, кулишиб ўтирган болаларнинг ёнига ўтирди. У уларни танимасди, улардан кўпчилиги ундан каттароқ эди. Ёки уларни қачонлардир кўрган бўлиши мумкинмикин? Кўп вақтлар аввал?
Ҳаммада байрамона кайфият кўтарилганди: ёшлардан баъзилари Мирош учун клавесин ва флейта чалиб, ашула айтиб беришди. Бу Томга жудаям ёқди. Якунида шоҳнинг ўғли сўз олиб, Мирошдан қанчалик хурсандлигини айтди. Туғилганидан, ўн икки ёшга тўлганлиги, уч йилдан бери шу ерда яшаётганлигидан ва энг аввало, бу кунни у билан байрам қилиш учун оиласи ҳам шу ердалигидан хурсанд эди. Буни айтаётиб, Томнинг атрофидаги одамларга кўз югуртирди.
Пешонасини буриштириб, совуқ назар билан ёнида ўтирганларга қаради. Шу Мирошнинг оиласими? Қачондир бечора болага ёмон муносабат қилган оила! Айни шу пайтда, қатордан бақувват бир эркак киши туриб, йўталиб олди‑да, қисқа ва лўнда қилиб деди:
‑ Мирош, ўғлим, сен билан фахрланаман!
‑ Буниси ортиқча! – Том ўрнидан туриб, эътирозлик билан бақирди:
‑ Унга ишонма, Мирош! Бу разил одамлар сенга қанча ёмонлик қилганини эсингдан чиқардингми?
Яхшиям, унинг фикрига “разил” деган сўз келди, бу сўз жуда тўғри келарди!
Қаттиқ ғазабланиб, бор кучи билан столга урди. Урганидан стакан ва тарелкалар қимирлаб кетди. Хонада ноқулай жимлик бошланди, кейин Мирош ўзи туриб, унга дўстона деди:
‑ Том, уларни кечир. Мен буни аллақачон қилганман, энди ҳаммаси жойида!
Мирош дадаси билан яраштириш учун унинг ёнига келаётганди, лекин Том ташқарига югуриб чиқиб кетди.
“Уят ёки ғазаб? Уни шундай қилишга яна нима мажбур қилди? Ҳар сафар ёмонлик қилишга нимадир ундарди”, ‑ ўйларди у, отхонага келаётиб. Нимага у ҳамма нарсани нотўғри қиларди? Нима бўлди? Том энди бу дунёни тушунмасди. Ҳамда ўзини ҳам!
Бунинг ҳаммасини устига оти ҳам жойида йўқ эди! Бундай тинчликдан ҳам маҳрум эди.
‑ Ҳамма менга қарши! – кучли нолиш чиқди ичидан, шу пайт устига соя тушди. Отхона эшиги олдида Педро турарди. У Томнинг орқасидан келганди.
‑ Том, ахир биз бир‑биримиз билан гаплашмоқчи эдик‑ку. Юр, қуёшга чиқиб ўтирамиз! – чақирди у, ҳудди ҳеч нима бўлмагандай, Томни қўлидан дўстона ушлаб.
Борсаммикин ёки бормасаммикин? Қандайдир вақт Том ўзи билан курашарди, лекин кейин турди. Педродек дўсти бўлса ёмон бўлмасди!
Улар жуда узоқ гаплашишди. Педро, Мирош ўз яқинларини қандай кечира олганини ва бунинг натижасида ҳаммасида эркинлик ва хурсандчилик ошганини, бир‑бирини қабул қилиши ва ёрдам бера олишини айтди. Том фақат ҳайрон қоларди. Бунинг иложиси бормиди! Афсус, бунинг ҳаммасини тушунмади! У кўринишидан ўйланиб қолганди:
‑ Педро, менимча, мен ҳам уларни кечиришим керак!
‑ Бу ажойиб, ‑ Педро уни мақтади, ‑ энг яхшиси буни дарҳол қилганинг!
‑ Ҳа, ўтган ҳафагарчиликлар учун уларни кечираман.
Буни айтгандана кейин, Том ўзини енгилроқ ҳис қилди. Унинг совуқ, мушт бўлиб турган ўнг қўли илиқланиб, бўшашди. Бироқ, ошқозонидаги беҳузурлик ҳали ҳам тарк этмаганди. Педро бунда унга ёрдам бера олармиди?
‑ Мен қила олмайман, ‑ бошини чайқади Педро, ‑ бироқ ҳўжайинимиз қила олади. У ҳозир байрамда, лекин мен уни Исми туфайли бир нарса қила оламан.
У буни худди олдин қилиб юргандай гапирди. Педро қўлини Томнинг қорнига қўйди: қорни қаттиқроқ эди. Бироздан кейин бола сўради:
‑ Том, кеча шоҳнинг ўғли сой ҳақида ҳеч нима демадими?
Том сойнинг сувидан ичганини, таъми эса кўнгилни айнитадиган таъмлиги ҳақида айтиб берди.
‑ Ҳа, қорнингдаги нарса ҳақиқатдан ҳам заҳарли. Сен уларни ҳаммасини чиқариб ташлашинг керак. Бундай озод бўлишни хоҳлармидинг? – сўради ўзининг янги дўстидан.
Том дарров жавоб бермади. Ўзини ёмон ҳис қилишларини сабаби, шубҳасиз ўша сувлигини билса ҳам, ундан қутулиш ниҳоятда қийин эди. Жудаям ажабланарли! Наҳотки ўшанда унга нимадир қаттиқ ёпишиб олган бўлса. Унга ҳақиқатдан шундай туюларди. Ҳа, энди у бутун кучини йиғиб, қаршилик кўрсатиши керак эди, лекин у ўзини кучли ҳис қилмасди. Томнинг қалбида оғир кураш кетаётганди, нафас олиши тезлашар, пешанасидан тери оқишни бошлаганди.
Ваниҳоят, бундай вазиятларда қилиш мумкин бўлган ягона нарсани қилди! Том қатъийлик билан бошлади:
‑ Ҳўжайиним... номи билан сойдан ичган бу жирканж нарсадан воз кечаман. Кейин бола кўнгли айниганини сезди ва оғзидан қандайдир сассиқ ҳидли нарса чиқди. Ўша пайти доим азоб бериб, ичида оғирлик бўлиб келган нарса йўқолди.
Миннатдорчилик ҳиссига тўлган Том, енгилгина нафас чиқарди. Бу дамгача ўша қора куч уни ўзини қўлларида ушлаб турганди. Бу ерга келгандан бошлаб, уни қайта ва қайта кайфияти ёмон бўлишига мажбур қилган, шоҳнинг ўғлидан, отадан, Женнидан, байрамдан қувган нарса ўшамикин? Буларнинг ҳаммаси ўша Озғин одам билан боғлиқлиги бормиди? Педро бу саволларнинг ҳаммасига жавоб беролмасди, шунинг учун уларни шоҳнинг олдига олиб боришни таклиф қилди. Том шошилмасди. Буни дўсти умуман тушунмасди.
‑ Том, сенга нима бўлди? Нимага шоҳнинг олдига боргинг келмаяпти? – ажабланиб сўради у. Педро уни туртиб ўзига келтирмоқчи бўларди.
‑ Биласанми... – дудуқланиб, бошлади Том, лекин ортиқ гапира олмасди. У бошини туширганча, чорасиз турарди.
Бу вазиятда, биринчи ўриндаги ҳарбий тайёргарлик керак эди. Шоҳнинг, отанинг олдига қандай қилиб боришни хоҳламаслик мумкин? Бироқ Педро жуда ақлли эди ва уни шошилтирмасди.
‑ Балки, эртага боришга қарор қиларсан! – деб, бошқаларнинг олдига кетди.
Бошқалар ҳали ҳам туғилган кун байрамида эди.
‑ Дўстлар! – ҳитоб қилди Педро, ‑ биз яна кураш учун бирлашишимиз лозим! Гап биродаримиз Том ҳақида кетаяпти. Менга қўшилмоқчи бўлган, бугун ишдан кейин умумий хонага келсин. Шу орада ҳамма ишини бошлаб юборди. Кечки овқатга боришни ўрнига, ёшлар шоҳнинг ўғли Томни отанинг олдига боришига ёрдам беришини сўрашди. Шоҳнинг ўғли буни қилишга ваъда берганидан кейин улар бўлажак ғалабага ишонишиб, ғоятда суюнишди ва узоқ хурсанд бўлиб ўтиришди.
Книга на Узбекском языке: - Снова у разбойников (Марк Урусла)
Во второй части трилогии вас ждет рассказ о новых приключениях Тома, получившего от царя ряд особо важных поручений.
Увлекательная история для подростков, повествующая о том, каким должны быть отношения молодого христианина с Богом, с людьми, а особенно с врагами.
Рекомендована подросткам, а также тем, кто занят духовным воспитанием молодёжи.
