Подшоҳнинг сири (Урусла Марк) 18 bob

Урсула Марк. Подшоҳнинг сири - (18-боб) Китоб Ўзбек тилида

Podshohning siri (Urusla Mark) O‘zbek tilida Audiokitob

Подшоҳнинг ўғли, Томга қўйилган янги талаблар

МУНДАРИЖА

1 Боб. Ўқ билан енгилган

2 Боб. Қизалок

3 Боб. Парда

4 Боб. У ёғига беш киши бўлиб

5 Боб. Ниҳоят уйдамиз

6 Боб. Кураш

7 Боб. Кутилмаган ҳолат

8 Боб. Женни

9 Боб. Сенинг қароринг

10 Боб. Ўсимлик

11 Боб. Озодлик

12 Боб. Янги топшириқ.

13 Боб. Унинг оркестри

14 Боб. Шефферларникида

15 Боб. Мўъжизавий денгиз

16 Боб. Кема қурувчиси

17 Боб. Кутилмаган совғалар

18 Боб. Денгизда

19 Боб. Олов

20 Боб. Манзилга етиб келиш

21 Боб. Болталар

22 Боб. Зулмат қаърида

23 Боб. Тош девор ортидан

24 Боб. Янги вақт

18 БОБ

Денгизда

Денгиз Том ўзига тасаввур қилганидан ҳам улканроқ эди. Энди улар шамол ёрдамида икки кун йўл босишди. Ер уларнинг нигоҳларидан аллақачон йўқ бўлиб кетди. Шамол айнан керакли йўналишда эсаётгани қандай бахт! Улар қайиқ тўлқинлар устида қанчалик тез ҳаракат қилаётганидан хурсанд эдилар, бу отларга минишдан ҳам тезроқ эди! Об-ҳаво ажойиб ва тўрт кишининг ҳаммаси офтобда қорайиб кетишди. Том елканларни бошқариш учун қилган биринчи уринишидан сўнг, ҳаммаси яхши кетаётгани учун уларнинг ҳар бири, бир-бирларини ҳар тўрт соатда алмаштириб туришди. Доимий навбатчиликда икки киши бор эди: бири орқада, йўналтирувчи эшкакнинг олдида, иккинчиси елкан учун жавобгар эди, қолганлар бу вақтда дам олишлари мумкин эди.

Кечаси ҳар доим улардан бирлари навбатчиликда туриши керак эди. Ҳаммадан ҳам кўпроқ буни Том қилар эди - унга сокинликда юлдузлар остида ётиб, буларнинг ҳаммасини яратган ва ҳаммасини исмини билган отаси ҳақида ўйлаш қандай ажойиб эди. У қанчалик буюк, лекин шунга қарамай у шундай хоҳиш билан уни тиззасига ўтқазар эди! Ҳайратга келтирувчи сокинлик ва болалардек ишонч, униси учун ҳам, бошқаси учун ҳам бу тунда кўп жой бор.

Энди кун давомида уларда жуда кўп вақт бор эди. Олдинига қишлоқдаги қилинган ишлар ва ташвишлардан кейин бунга кўникиш қийин бўлди, лекин кейинчалик ёқиб тушди. Ҳозир улар бир-бирлари билан ва энг аввало, ўзларининг хўжайинлари билан кўп гаплашишлари мумкин эди. Эрталаб ва кечқурунлари улар биргаликда унга мақтов қўшиқларини куйлашар эдилар. Иоганн ҳали қўшиқларни билмас эди, лекин у ҳам ўзининг чуқур бас овози билан қўшилар эди. Кўпинча Карл ўзининг шоҳона китобидан балан овозда ўқир эди ва шундан сўнг улар подшоҳнинг ўғли бу борада уларга нима демоқчилигини эшитишга ҳаракат қилишар эдилар. Шу пайт биттаси ёки бошқасига яна бирон бир янги нарса келганида жуда ажойиб бўлар эди. Айниқса, Иоганн жуда миннатдор эди - у бутун умри давомида фақат ўзининг кумушлари ҳақида ўйлаб, жуда ёлғиз бўлган. Энди у учун бутунлай янги олам очилди.

Том кун давомида кўпроқ олдинда, қайиқнинг бурнида ўтириб, денгизнинг кенглигига қарарди. Шу билан бирга, у деярли бутун кун давомида куйлар эди, у жуда кўп қўшиқларни билар эди. Бошқалар орқадан уни яхши эшитмас эдилар, шамол товушларни ютиб юборар эди. Лекин унинг хўжайини шу ерда бўлиб, буни эшитар эди. У хурсанд бўлган бўлиши керак. Балки баъзида у Том билан бирга куйлагандир? Ҳа, мутлақо аниқ – чунки Том уни билар эди. У бир куни унга шаҳсий қўшиқни совға қилган. Энди йигит ҳар куни унга қандайдир янги қўшиқни совға қилиши мумкин, ахир унинг вақти жуда кўп эди. Мана у қандай эди:

Сенинг денгизинг қайдай ажойиб!

Сенинг еринг қандай мўъжизавий!

Осмон кенгликларида қуёш порлайди,

Илиқ қум иситади мени

Ҳар доим Сен билан яшамоқчиман,

Ва сенинг дўстинг бўлишни истайман.

Сенга ўз мақтовларим билан

Ҳамма нарса учун миннатдорчилик билдираман

Сенга бутунлай тегишли бўлмоқчиман,

Сенинг бўйсунадиган қуролинг бўлмоқчиман.

Сенинг шуҳратингни кўпайтириб,

Фақат Сени ёлғиз севмоқчиман!

Қўшиқ унга ёққанмикин? Ҳа, деб тахмин қилса бўлади!

Шунга қарамай бундай саёҳат давомида, баъзи бир муаммоларни четлаб ўтиш қийин эди. Масалан, иккинчи куни бундай иситиб порлаётган қуёш ажойиб ҳолатдек кўринган бўлсада, учинчи куннинг охирига бориб шунчалик исиб кетдики, Том учун унинг оч рангли териси билан, бу жуда кўплик қилар эди. Стефаннинг маслаҳати бўйича у, юзи билан қўлларига суртган ўсимлик ёғига қарамай, қуёш худди оловдек иситар эди, айниқса терига шўр сув сачираганида.

Кейинги кунлари янада исиб кетди. Том, елканнинг соясида беркиниб туриш имконияти бўлганида хурсанд бўлар эди. Кейин йигит салқин тунни қумсар эди. Еттинчи кун энг ёмон кун бўлди, озгина шамол ҳам йўқ эди. Елкан пастга қараб осилиб турар эди. Денгиз бу ерда ёрқин сариқ рангда эди, худди унинг устига ёпишқоқ тери тортиб қўйилгандек. Карл ва Том, уларнинг қоқ устида туриб, куйдираётган қуёшдан нажот топиш учун, қимирламай ва ғамгин бўлиб қайиқнинг пастки қисмида ётишар эди.

Карл, қандайдир чидаб бўлмайдиган ҳидни сезди. Том офтобда кўп тургани учун ўзини ёмон ҳис қилишни бошлади. У бошини рўмоллар билан боғлаб ташлади, вақти-вақти билан уларни кўзалардаги сув билан ҳўллаб турар эди. Лекин унинг бошидаги босим бўшашмас эди. Қани эди бир жуфт булут пайдо бўлса эди – у жуда миннатдор бўлар эди!

Энг ёмони, улар энди олдинга силжишмаган эди. Стефан ва Иоганн, бор кучлари билан эшкакларни эшишга ҳаракат қилишди, лекин бу кўринишдан ҳеч нима бермади. Улар бу ерда анчагача қолиб кетишлари мумкиндек туюлар эди.

Бир неча вақтдан сўнг Иоганн нотабиий равишда бақириб юборди. Шу билан бирга у кўзларини қўллари билан ёпди. Унга нима бўлди? Шунингдек, Стефан ҳам ўзини ёмон ҳис қилди. Умуман ранги ўчиб, кўкариб кетган юзи билан у қотиб қолди. Балки унда ошқозони билан муаммо бўлгандир? Ёки у хавфли денгиз сувида ичдимикин?

- Энди етарли – подшоҳнинг ўғлининг номи билан!- бирданига ҳайқирди у.

Карл ва Том қўрқиб кетишди.

- Нима етарли? - деб сўради Том.

- У ерга қараманглар, сизлар бу ҳақида афсус қиласизлар! Кўзларингизни юминглар – бу жирканчли! – деб бақирди Иоганн.

Албатта Том, бу иккаласи нимани кўрганларини билишни хоҳлар эди, кўзларини кўтариб, сувга қаради, кейин эса яна дўстларига қаради. Кўрган нарсасидан йигит ҳам қўрқиб кетди ва сесканиб кетди.

Карл ўз жойида кўзлари юмилган ҳолда ётар эди. Қўлида у жуда маҳкам қилиб, энг яхши кўрган буюмни - “ҳаёт дарахтини” ушлаб турар эди. У фақат лабларини қимирлатиб, подшоҳ билан гаплашаётгандек кўринар эди. У буни қилгани қандай яхши, чунки шу тарзда у пистирмани пайқаб қолди:

- Мен айнан шундай ўйлаган эдим! Мен сезган бадбўй ҳид! Дўстлар бу- душман! У бизни тўғри йўлдан адаштирмоқчи. Бу унинг кири, унинг ёлғони, унинг табиати!

Кейин у кўзлари юмилган ҳолда туриб, эълон қилди:

- Мен, подшоҳнинг фарзанди, менга берилган ҳокимият билан ва подшоҳнинг ўғлининг номи билан, унинг қудратли Руҳининг кучида, бузуқ нарсаларга бизга таъсир қилишни ман қиламан! Подшоҳнинг ҳокимияти билан сен мағлуб қилингансан ва бизга ҳеч қандай ҳаққинг йўқ.

Том, Карл қайиқнинг нариги томонида бузуқ нарсани кўриниши борлигини қаердан билганини тушунмай ҳайрон қолди. Қандай у васвасага қарши подшоҳнинг ҳокимиятидан тўғри фойдалана олди! Бундан унинг бошидаги босим бирданига тўхтади.

Оҳ, у яна буни кўздан қочирди! Шунга ўхшаш хатарларга у ҳар доим аҳамият бериши керак эди, ахир подшоҳнинг ўғли бу ҳақида уни огоҳлантирган эди. Ҳа, душман уларни оталари билан ҳар қандай йўл орқали ажратишга интилди. Бу содир бўлмаслиги учун, улар ўзларининг ҳокимиятларидан фойдаланишлари керак! Бу у учун ҳозир нимани билдирар эди? У худди Карл сингари ҳаракат қилиши керакмиди? Юрагида берган бир неча саволлардан сўнг, у қўлини узатиб, катта аминлик билан:

- Бу денгиз подшоҳга ва унинг ажойиб ўғлига тегишли. Биз унга эгалик қилишга келаяпмиз – биз унинг фарзандларимиз. Денгиз яна унинг тиниқлиги ва тозалигига тўлсин! – деб бақирди.

Аста секин, уларни ҳайрон қолдириб, карахт қилиб қўювчи, ёпишқоқ жазирама ортга чекина бошлади. Ва сув яна яшил-ҳаво рангли бўлди.

- Рахмат, подшоҳнинг ўғли! Сен ўзингни ҳокимиятингни кўрсатдинг - ҳайратланиб гапирди Карл, ва бошқалар ҳам унинг қувончига шерик бўлишларини кутган эди.

Аммо қолган уч киши ҳали ҳам қийналгандек кўринишар эдилар. Бошида улар кўрган нарсалари ҳақида гапиришни хоҳламаган эдилар, аммо Том, юракнинг тубига тушкан ёвузлик ўз кучини йўқотиши учун, уни эътироф қилиш кераклигига ўргатилган эди. Шунинг учун у ростгўйликни танлади:

- Карл, мен кўрган жирканч нарса ҳали ҳам менинг ичимда. Бу... ёлонғоч бўлиб рақсга тўшаётган аёллар эди. Мен бу нарсани жирканчлигини тан олсам ҳам, буни ҳали ҳам хотирамдан ўчира олмаяпман.

Энди Карл, подшоҳнинг ўғлидан, ўз дўстини бундан озод қилишини сўради.

- Мен ҳам шунга муҳтожман! - иккаласи бирданига дейишди Стефан ва Иоганн. Шундай қилиб, Карл бу икки дўсти учун ҳам, уларнинг кўзлари, тасаввурлари, жонлари, руҳлари ва эркаклик табиатларини озоб бўлиши учун подшоҳнинг ўғлидан сўради. Унинг ўзи, бунинг ҳаммаси унинг фикрига келганидан ҳайрон қолди. Бундан кейин йигит дарров, подшоҳнинг ўғли, уларни ҳаммаларини душмандан бўлак қилишини, отанинг Руҳи янгитдан уларни ўзининг тозалиги билан тўлдиришини сўради.

О, ахир бу шабада эмасмиди? Кичкина тўлқинлар сув юзасига кўтарилиб, елкан шиша бошлади. Улар енгил тортиб нафас олишди ва енгил шамол елканни қамраб олганини кузатишди. Саёҳат давом этиши мумкин эди! Уларнинг хўжайинлари ғалаба қилди! Улар озод эдилар! Энди улар бу ҳақида бутун оламга куйлашар эдилар.

Биринчи муаммони улар енгиб ўтишди. Аммо икки кундан сўнг иккинчиси пайдо бўлди. Улар, унинг олдида кучсиз бўлишга мажбур қилган, бўрон бошланди. Шамол уларнинг қаршиларида таҳдид билан ва қахр билан эсар эди. Яхшиямки, Том, Иоганнинг маслаҳатига кўра елканни еғиб олиб, яхшилаб боғлаб, ўриндиқнинг тагига беркитиб қўйган, - бўлмаса шамол, уларни қайиқ билан бирга, денгизга ағдариб юборар эди. Шунингдек, улардан ҳар бири ўз-ўзини камари билан қайиққа боғлаб қўйиши керак эди, лекин шундай қилиб боғлаш керак эдики у ҳали ҳаракат қила олиши керак эди. Бу зарурмиди?!

Иоганн, бу икки йигит денгизнинг даҳшатли кучи ҳақида тасаввурга эгамикин? - деб қўрқар эди. Улар буни бугун бошларидан ўтказишларига тўғри келади. Осмон кўзларининг онгида тўқ-кўк рангли бўлиб қолди, денгиз таҳдид қилиб яшил-жигар рангли бўлиб порлаб турар эди ва уларнинг қайиқларига улкан тўлқинлар ўпирилар эди. Худди улкан қўллар уларнинг қайиқларини юқорига кўтариб, кейин бирданига пастга қараб, тубга тушириб юборгаётгандек ташларди. Ва шу заҳоти яна кўтарар эди. Фақатгина у ағдарилиб кетмаса бўлди! Иоганн ва Стефан, уларни ўрамага тортиб кетмаслиги ва тўлқинлар қайиқнинг олдидан иложи борича узоқроқ бўлиши учун, бор кучлари билан йўналтирувчи эшкакни ушлаб туришга киришишди.

Қайиқда бундай кучли икки киши борлиги қандай яхши! Карл ва Том фақат сувни чиқариб ташлаш билан банд бўлишлари мумкин, лекин улар буни деярли уддалай олишмаётган эдилар. Сув жуда муздек эди, эсаётган шамол эса бундан ҳам совуқ эди. Муздек дўл уларнинг юзларига урди. Қайиқ, табиатнинг бу кучларига қарши тура олиши учун умид қилиш керак! Иккала эшкаклар қаерда энди? Бўрон уларни худди иккита гугурт чўпларидек синдириб ташлади.

Подшоҳнинг ўғли, - яна ва яна бақирар эди Том, - бизга ёрдам бер!

Лекин бўрон тинмас эди. Агар у, уларнинг хўжайини, уларни денгизнинг нариги томонига юборишни хоҳлаганига амин бўлмаганида, унда бу даҳшатли соатларда қўрқув уни бутунлай қамраб олар эди. Бу қўрқинчли тўфонда одам ўзини йўқотилган, қолдирилган ва умуман кучсиз ҳис қилиши мумкин эди. Лекин ғаройиб тарзда унинг қалбининг тубида, ҳали тинчликнинг қолдиқлари бор эди.

Иоганн, у сезаётган, энг ёмон нарсалар тасдиқланаётганини ҳис қилди. Унинг онгига энг ғамгин малака ва ёшлигидаги қўрқинчи воқеалар эсига келар эди: денгиз махлуқлари, тўлқинлар устидаги ўлим, денгизнинг ёвуз кучи ҳақида. Аммо денгиз у тегишли бўлган подшоҳдан кучлимиди? Бундай фикрлар уни карахт қилиб қўйиши мумкин, шунинг учун у яна ва яна бунга ишонмаслик учун ўзининг энг охирги кучини йиғар эди.

Стефан - ранги ўчик ва тилсиз қолгандек, унинг олдида ҳали ҳам йўналтирувчи эшкакни тутиб турар эди.

“Кўринишдан қудратли кучлар биз бу мамлакатга кириб келишимизга қарши!”- деб ўйлади у. – Биз қанчалик кўп чидай оламиз? Қачон подшоҳ охир оқибат аралашади?!”

Ҳеч нарсага қарамай у бир зумга ҳам подшоҳ билан алоқани узиши керак эмас!

Карл денгиз билан кўп соатли курашдан сўнг бутунлай кучсизланиб қолди. Бу деярли уни жасоратдан маҳрум қилди. Ҳамма кўнгилсизликларга кўшимча бўлиб, кутилмаганда тепадан уни катта тўлқин шундай қопладики, у бошини қайиқнинг четига уриб олиб, хушидан кетди. Яхшиямки у қаттиқ арқонлар билан қайиққа боғланган эди, бўлмаса кейинги тўлқин уни қайиқдан ташлаб юборар эди. Том унга бирданига ёрдам бера олмади, чунки қайиқ яна сувга тўлиб кетган эди. У унинг қўлидан келганича сувни чиқариб ташлаши керак эди, ахир гап уларнинг ҳаёт-мамотлари ҳақида кетаётган эди.

Ишониш керакки – қайиқ бардош бера олади, акси бўлса улар ҳалок бўлишади.

Илтимос, подшоҳнинг ўғли! - деб ёлворар эди у.

Мана – яна бўроннинг даҳшатли овози, қарсиллаш – ва о, даҳшат! Уларнинг ажойиб мачталари синди! Улар фахрланган нарсадан фақат синган қолдиқ қолди. Қандай омадсизлик!

“Энди мачтасиз биз нима қиламиз?” - даҳшатга тушди Том.

Тўлқинлар узун қолдиқни қайиқнинг атрофида худди ўйинчоқдек ирғитар эдилар. У елканни кўтариш учун қайиқнинг тепа қисмида ва пастида мустаҳкамлаган арқонлар ҳали уни ушлаб турар эди. Лекин бу қолдиқ улардан ҳеч бирлари уриб юбормаслиги учун у чаққонлик билан бирма-бир уларни ўзининг ўткир пичоғи билан кесиб ташлади. Шу захоти тўлқинлар уларнинг қимматбаҳо буюмларини, ўзларининг оч кўз оғзи билан ютиб юборди. Энди улар ҳақиқатдан ҳам, тақдирнинг қўлига ташлаб қўйилган эдилар ва ўзлари ҳеч нарса қила олмайдилар.

“Мендан тутиб ол!” - бирдан унинг ичида майин овоз эшитилди. Бу шовқинда уни қандай қилиб эшита олди! О! У шу ерда эди! У улар билан эди!

Томнинг қалбида илиқлик пайдо бўлди.

- Подшоҳнинг ўғли мен ахир сенга ишонишни хоҳлайман, менга ёрдам бер, илтимос! – деб шивирлади у.

У шундан сўнг эшитган нарса подшоҳнинг ўғлидан чиққанмикан? Бу ҳозирги вазиятда ғаройиб туюлар эди: “Менинг сиримни юқорига кўтар!”

О, у сир ҳақида бутунлай унутди. Ҳа, у ҳали унинг кўйлагининг остида эди. Кетишдан олдин у уни кўкрагининг атрофига теридан қилинган тасма билан боғлаб қўйган эди. Юқорига кўтариш? Уни йўқотиб қўйсачи? Бўрон эшкакларни синдириб, Карлни ирғитиб юбориб ва мачтани синдирганидек, унинг қўлидан подшоҳнинг ўғлининг қимматбаҳо совғасини ҳам тортиб олиши мумкин. Диққат! Бу душманнинг овози эмасмиди? У шу нарсани ҳам ундан тортиб олишни хоҳламаганмиди?

“Подшоҳнинг ўғли буни сен айтдингми, ёки бошқами? Илтимос менга белги бер!”

Шунда йигит бу тўфонда бир жуфт сўз эшитди, ҳаттоки сирли қўшиқдан парчани. Қўшиқ – бу тўзонда! Бу охирги жумлалар эди:

“Таянгин сен менга

Ва тинчлик топасан”

Ҳм. Уларнинг сирли қўшиқларини душман билмас эди. Ва балки у куйлашни ҳам билмаса керак. Шундай қилиб, бу буйруқ унинг хўжайинидан эди.

Шунга қарамай, бу ерда у қандай қилиб бир нимани тепага кўтариши мумкин?! Ахир унга иккала қўли ҳам керак эди! Йигит сувни чиқариб ташлаши керак, ахир сув қайиқда кўтарилаётган эди. Қайиқнинг тубида ётган ва фақат ярим танаси қайиқнинг четига суяниб турган Карл, ўзининг қайиғида чўкиб кетиши мумкин эмас. Иоганн ва Стефан бўрон уни хушидан кетишига сабаб бўлганини умуман билмайдилар.

Янги тўлқин уларнинг қайиқларини босиб олди. Сувни чиқариб ташлаш бефойда эди. Шундай қилиб, Том ҳар қандай ақлсиз ҳаракат қилиши мумкин эди. Том қўлини кўйлагининг остига тиқиб, теридан тикилган халтачанинг ичидаги олтин идишни юқорига кўтарди. Шу билан бирга йигит тиз чўкди. У индамай буни ўзидан юқори тутиб, тепага қарар эди. Унга эса Стефан ва Иоганн қараб туришди. Забт этилгандек. Ҳайрон бўлиб. Жим туриб.

Кейинги зумда Карл бирданига ўзига келди.

Бу қандай ёруғлик? - деб бақирди у ва кўзларини қўли билан ёпди.

Том ҳеч қандай ёриғликни кўрмаётган эди, бошқалар ҳам. Лекин миннатдорчилик билан, енгил тортиб, улар, бўрон тинаётганини сезишди! Бир зумда эмас, балки аста-секин. Шу вақт мобайнида ҳеч ким бир сўз ҳам айта олмади. Ҳамма бошларидан ўтказган нарсани ҳазм қилаётган эдилар.

Бўрондан кейинги қуёш ботиши, худди ваъда каби эди. Сариқ-қизил чегарада оловли доира ёнар эди ва бутун осмон бўйлаб ўз нурларини сочар эди. Булутлар ёрқин рангларда ярақладилар. Атрофда фақат гўзаллик ва тинчилик ҳукмрон сурди.

Книга на Узбекском языке: - Тайна царя (Марк Урсула)

В последней книге трилогии – «Тайна царя» – Урсула Марк заканчивает разговор о жизни Тома, бывшего мальчика-разбойника, усыновленного царем. Детей и подростков ждут двадцать четыре истории о его новых приключениях.