Урсула Марк. Подшоҳнинг сири - (11-боб) Китоб Ўзбек тилида
Podshohning siri (Urusla Mark) O‘zbek tilida Audiokitob
Подшоҳнинг ўғли, Томга қўйилган янги талаблар
МУНДАРИЖА
1 Боб. Ўқ билан енгилган
2 Боб. Қизалок
3 Боб. Парда
4 Боб. У ёғига беш киши бўлиб
5 Боб. Ниҳоят уйдамиз
6 Боб. Кураш
7 Боб. Кутилмаган ҳолат
8 Боб. Женни
9 Боб. Сенинг қароринг
10 Боб. Ўсимлик
11 Боб. Озодлик
12 Боб. Янги топшириқ.
13 Боб. Унинг оркестри
14 Боб. Шефферларникида
15 Боб. Мўъжизавий денгиз
16 Боб. Кема қурувчиси
17 Боб. Кутилмаган совғалар
18 Боб. Денгизда
19 Боб. Олов
20 Боб. Манзилга етиб келиш
21 Боб. Болталар
22 Боб. Зулмат қаърида
23 Боб. Тош девор ортидан
24 Боб. Янги вақт
11 БОБ
Озодлик
Подшоҳнинг ўғли Карл ва Томга қараб ўгирилганида, унинг юзи хурсандчилик ва майинликка тўлганидан чарақлаб турар эди.
- Ҳа, дўстлар! Мен билан хурсанд бўлинг! Келинглар подшоҳнинг янги қизи учун тантана қиламиз!
Карл, буни ажойиб фикр деб билиб, катта интилиш билан тайёргарлик қилиш ва бу ҳақида бошқаларни огоҳлантириш учун жўнаб кетди.
Том, ҳозиргина кўрган нарсаларидан чуқур жунбишга келгани йўқ эди, лекин авваломбор, уят ҳиссини сезаётган эди. Мана қасрга оғир юкка тўлган қиз келиб дарров ҳаммасини подшоҳнинг ўғлига берди. Ҳаммасини!!! У учун ҳаммасини бериб юборган подшоҳнинг ўғлига ўхшаб. У эса, Том ҳаммасини бериб юбормоқчи эмас эди. Подшоҳнинг ўғли билан жуда кўп ажойиб нарсаларни бошидан ўтказган бўлсада, Женни билан дўстлашиш хоҳишини беришни истамас эди. У ҳали ҳам унга ишонмасмиди?! О! Бу қандай аламли! Подшоҳ ва унинг ўғли у учун кўп азоблар чеккан бир пайтда, бу нарса унга қандай оғриқларни келтираётган бўлса керак.Улар уни шундай севишар эди ва у учун энг яхши ниятларга эга эдилар!
Шунда йигит ҳам тиз чўкди.
- Илтимос мени кечир! Менинг ишончсизлигимни кечир! – йиғлаб ҳайқирди йигит. – Энди мен ҳам менинг хоҳишларимни сенга бериб юбораяпман хўжайин! Мен сенга ҳамма хоҳишларимни бераман! Ҳаммасини! … Шунингдек, Женнига бўлган туйғуларимни ҳам!
Охирги жумлани айтиш зарурияти унга қаттиқ оғриқ келтираётган эди, аммо у бу билан қандайдир тарзда кураша олди.
- Энди мен фақат сен хоҳлаётган нарсаларни хоҳлайман. Мен учун нима яхшилигини сен яхшироқ биласан.
Подшоҳнинг ўғли енгил тортиб деди ва унинг овози жуда хурсандчиликка тўлган эди:
- Ниҳоят, менинг ўғлим. Рахмат! Бу мен учун катта совға. Ва сен учун ҳам. Сен бу ҳақида хеч қачон афсус қилмайсан.
Шунда, у Томнинг устига ҳам ўз қўлларини қўйди. Бир зумда унинг фикран кўз ўнгида, шахсан унинг юраги пайдо бўлди, унинг тахтида эса Том ўзининг мағрур “МЕН”ини кўрди. У қўрқиб кетди. Бу ачинарли бўлиб кўринар эди! Бутунлай забт этилган бўлиб ва қаттиқ афсус қилиб деди:
- Подшоҳнинг ўғли, сен бошқатдан менинг ҳаётимда биринчи ўринни эгаллашинг керак. Ахир Женни эмас, сен менинг энг катта қувончимсан! Мен, айнан у менинг энг катта қувончим деб айтганимдан афсус қилаяпман!
Бу сўзлардан сўнг у яна ўз юрагига қаради. Ҳозиргина қайсарлик қилиб ва бор кучи билан Женнига ёпишиб олган унинг ўзи ўтирган тахтни, энди подшоҳнинг ўғли банд қилар эди. Том унинг юрагини нур таратувчи ёруғликка тўлдириб, иситаётганини кўрди.
Шундан кейин у ўрнидан турди ва қатъий овоз билан:
- Ҳа, подшоҳнинг ўғли мен уни қўйиб юборяпман. Сен у учун нима яхшилигини ва мен учун нима яхшилигини яхшироқ биласан.
Йигит буни айтганидан сўнг, у ваҳий олди:
- О, мен Дженни ўзининг ҳаёти билан нима қилиши кераклигини белгиламоқчи эдим! Унга, худди буюмга эга бўлгандек эга бўлмоқчи эдим! Мен ўзимни ким деб билибман! Илтимос менга шуни ҳам кечир! Ахир қиз ўз ҳаётини ўзи ҳал қилишга ҳақли – чунки у подшоҳнинг қизи!
Подшоҳнинг ўғли унга ҳурмат билан қаради:
- Баракалла! Ёш йигит. Бу ҳақиқий севги. Севги эркинлик бера олади ва қўйиб юбора олади. Севги очиқ кўнгилли. Севги ишонади.
Том ҳозиргина подшоҳнинг ўғлидан эшитган нарсалари яна у учун ва бутун ҳаёти учун муҳим эди. У буни яхшилаб ёдда тутиши ва бунга ўрганиши керак.
Аммо бу ерда яна нимадир ҳал қилинмади:
- Яна мен, менга шу оғриқни келтирган Женнини ҳам кечираман. Мен ҳали ҳам буни тушуна олмаяпман ва бу мен учун ҳали ҳам қийин, лекин сенинг кучинг билан мен унга ҳаммасини кечираман.
- Ҳа! – унинг кўзларини ёш тўлдириб турган ва унинг овози деярли унга бўйсунмаётган бўлса ҳам, жуда жасурлик билан қўшиб қўйди у. Унинг ичида нимадир, энди дунё қўлаб тўшади ва унинг олдида, у тушиб кетадиган чуқурлик очилади деб қўрқиб турар эди. Аммо Том кўзларини очиб, подшоҳнинг ярақлаб турган кўзларини кўрганидан сўнг, ўша заҳоти ўз елкаларида унинг кучли қўлларини ҳис қилди. Йигит, тушунди улар ҳар доим уни ушлаб туради – у энди ҳеч қандай жарликдан қўрқиши керак эмас.
Шунда мўъжизавий нарса рўй берди. Подшоҳнинг ўғли у учун куйлай бошлади. Қисқагина, кичкина қўшиқни – фақат ёлғиз у учун:
Муҳтожлигу, ғамда
Сен билан бўламан
Таянгин сен менга
Ва тинчлик топасан.
Бу нарса йигитнинг қалбини, у илгари билмаган илиқлик билан иситиб қўйди. У бутунлай жим бўлиб қолди, бу майин ҳис-ҳаяжонни бузмаслик учун, деярли нафас олишга ҳам қўрқар эди. Том подшоҳнинг ўғлининг бу севги қўшиғини абадий ёдда сақлаб қолади.
Томни бошидан ўтказганлари уни шундай бойитдики, узоқ давом этмаган ўйлардан кейин у ҳаттоки подшоҳнинг ўғлидан Женни учун сўради:
- Унинг ҳаёти устидан ўз исмингни эълон қил ва уни бахтли қилгин! Менга келсак, подшоҳнинг ўғли, мен билан қилмоқчи бўлган ҳамма нарсаларингдан чексиз хурсанд бўламан! Бу ерда, сенинг қўлингда, менинг бутун ҳаётим! Сенинг режаларингдан ажойиброқ нарсани ўзи йўқ!
Шунда у, унинг фикрлари-ю, қарашлари озод бўлганини сезди, келажакдаги подшоҳ ва унинг ўғли учун қилинадиган хизмат учун озод бўлганини сезди. Катта қониқиш билан у таъкидлади:
- Мен ниҳоятда қимматбаҳо нарсани бериб юборганим учун шундай озодликка эга бўлдим.
- Ҳақиқатдан ҳам яхши айтилди – далда бериб деди подшоҳнинг ўғли, - шундайлигингда сен менга ёқасан Том!!! Энди мен сенга, яна озгина вақтга, одатда одамлар кўраётган нарсалар, қўринадиган борлиқнинг ортига боқишингга рухсат бермоқчиман. Шу билан бирга сенга кўп нарсалар очилади.
Подшоҳ девордаги пардани суриб ташлади. О, у ерда худди отада бор бўлган,- ҳамма нарсани кўрсатадиган “тирик сурат” дек дераза бор эди. Бу ерда қачонлардир бўлиб ўтган воқеаларни кўриш мумкин эди.
Том ўзини, Карлни, Педрони ва Мирошни, оталарининг мамлакатларидан уйларига қайтишаётган йўлларида, худди юқоридан қўраётгандек бўлди. Бу Педро билан рўй берган бахтсизлик бўлиб ўтган ўрмондаги йўл эди. Бу вилоят бутунлай жирканчли, ифлос, бундан аввал подшоҳнинг ўғли Ойга, унга ва Карлга кўрсатган ўсимликнинг устидаги заҳарнинг рангига ўхшаш, сарғиш-яшил рангли туман билан қопланган эди. Бу нимани англатиши мумкин?
Подшоҳ тушунтириб берди:
- Жодугар бу жойга ўзининг жодусини ўрнатган, бу жойни ўзининг ҳукмронлигининг ҳудуди деб ҳисоблаган. У душман билан биргаликда ишлаган, шунинг учун сени осонликча мендан чалғитиш мумкин эди.
Энди Томнинг ўзи ҳам, бурнидан заҳарли-яшил газ чиқаётган, белида баҳайбат илону, қўлида сеҳрли таёғи билан турган жирканч жодугарни кўрди. О, ахир унга шунга ўхшаш нарса таниш эди!
Бу жирканчли туманни, у нафас орқали ичига ютаётган эди! Балки шу нарса, у подшоҳнинг ўғлига қарашни тўхтатганига сабаб бўлгандир? Наҳотки шунинг таъсирида унинг мияси ва эҳтимол юраги ҳам шунчалик ҳеч нарсани англай олмас эди? Бахтсиз ҳодиса рўй берганида, у деярли бутунлай подшоҳнинг ўғли ҳақида ўйламас эди, у билан гаплашмас эди, ундан ёрдам сўрашни айтмасак ҳам бўлади – худди подшоҳнинг ўғли у учун жуда узоқда ва бутунлай нотанишдек. Бу ҳақиқатдан ҳам тушунарсиз эди.
Энди Том деразада, шаршара ортидаги ғорни кўрди. Унинг ҳамма деворларидан жаҳлдор башаралар тишларини ғичирлатиб туришар эди, ўртада турган тошдан эса заҳарли-яшил тутун кўтарилар эди. Бу ерда, подшоҳнинг ўғлининг олдида, улар уни қўрқита олмас эдилар. Бу ғордаги ҳаво, мутлақо тиниқ эмас эди, бошқа жойларга қараганда анча ифлос эди. Ундан нафас олган ҳар бир кимса заҳарланар эди! Э, ҳа бу ерда у бошига босимни сезган эди, у фақатгина подшоҳнинг ҳузурида бутунлай йўқ бўлиб кетди.
Том подшоҳнинг ўғлига савол назари билан қаради. У тушунтирди:
- Бу душманни қувонтиради. Энди сен душманга сажда қилинаётган жойда, ҳаёт хавф остига қўйилиб, шундай кўринишга эга эканлигини биласан. Бошингдаги босим эса, хатар ҳақидаги белги эди. Келажакда бундай нарсаларга аҳамият бер ва ўз ваколатингни ишлат!
Ваколат? Янги сўз. Ахир фақат подшоҳ ва унинг улуғ ўғлигина бутунлай ҳокимиятга эга. Ва бу ерда “фойдалан” деган сўзнинг маъноси нима? У тушунмаётган нарсалар шунчалик кўп эди!
- Лекин – сен кучлироқ эмасмисан? - қўрқув билан сўради Том.
- Албатта мен кучлироқман. Сен буни биласан-ку. Масалан, мен кечаси Мирошнинг тушида келганимда, мен туман орасидан ўтиб келдим. Энди менинг сўзим ва менинг иродам Ойда нимани амалга оширганига қара.
Энди Том жуда ҳайрон бўлиб, Карлнинг оғзидан аллақандай узун ва ингичка нарса чиқиб, ердаги қизга тушганини кўриши мумкин эди. Бу унинг оғзи, бўйни ва кўкрагининг атрофидаги занжирларни кесиб ташлаган қилич эди. Бу таъсирли ва руҳлантирадиган манзара эди!
- Подшоҳнинг ўғли, нимага айнан ёлғиз Карлнинг миясига, нима қилиш кераклиги ҳақида сендан сўраш керак деган фикр келди?
- Биласанми ўғлим, Карл анчадан бери ҳақиқат ва мен билан мулоқотда мустаҳкам. Мен аслида, сизлар иккаловингиз бирлашишларингиз керак деб биламан. Шунда сизлар кучли жамоат бўлар эдингиз!
“Ҳм, мутлақо ёмон эмас”, - деб ўйлади Том.
Лекин уни яна бир савол ўйлантирар эди:
- Биз уччаловимиз? Нимага туман бизларни сендан узоқлаштира олди? Биз нима қилишимиз керак эди?
- Доимо ҳимоя остида бўлиш! – деган жавоб бўлди.
Том савол бераётгандек подшоҳнинг ўғлига қаради.
- Энг аввало бу мен билан мулоқотда бўлиш дегани. Ҳар қандай вазиятда менинг товушимга сезгир бўлиш дегани. Менда жо бўлиш – ким эканлигингизни билиш дегани.
Том ҳали ҳам бир оз чорасиздек унга қараб турар эди:
- Бу қандай бўлиши керак? Бунинг ҳаммаси нима дегани?
Подшоҳнинг ўғли қўлига бежирим духоба ёстиқни олди.
- Қара, ўғлим, - деб тушунтирди у, - бу сен, менда жо бўлганингда.
Ёстиқнинг ўртасида, бахтиёр бўлиб ухлаётган кичкина бола ётар эди. Кейин у уйғониб, хурсанд бўлиб ва беташвиш ўйнашни бошлади. Кутилмаганда атрофда кичкина болага таҳдид қилаётган кўп бадбашара махлуқлар пайдо бўлишди. Аммо ёстиқнинг атрофида ўша заҳотиёқ, болага зиён етказиши мумкин бўлган ҳеч нарсани ўтказиб юбормайдиган оловли девор пайдо бўлди. Бу қандай ажойиб эди!
Том ўйланиб қолди.
“Мен ҳам олов билан ҳимояланганманми?”
- О! Ниҳоят мен тушундим,- деди у.
- Менда жо бўлиш - бу яқин орадаги вақтда сизларнинг ўқув дастурингиз,- деди подшоҳнинг ўғли.
Том тушунмай қошини чимирди. Агар у, буни нима деганини тушунган бўлса, демак у яна машқ қилиши ҳам керак? Ахир кичкина бола оловли девордан ошиб, душманнинг майдонига ўтиши нодонлик бўлмасмиди?!
Подшоҳнинг ўғли унинг айтилмаган саволига жилмайиб жавоб берди:
- Қадрли Том! Бу унчалик осонлик билан амалга ошмаслигини кўрасан. Шунга қарамай бир куни сен бунинг уддасидан чиқасан.
Албатта Том бунда жон деб иштирок этади, ахир айнан шу нарса унинг буюк орзуларидан бири эди – подшоҳ билан бўлиш. Абадий бирга бўлиш.
Бир зумда ёстиқ атрофидаги аланга, камон ўқлари-ю, бошқа қуроллар билан жароҳатланган бўлса-да ҳеч нарсани ўтказмайдиган, подшоҳ ўғлининг қўлларига айланиб қолди. Кичкина бола унинг қўлларида мустаҳкам ҳимояланган эди! Подшоҳнинг ўғли боланинг ўрнига ўзини жароҳатлашга ижозат берди. Жунбишга келган ва миннатдор бўлган Том, унинг кўзларига қаради:
- Сен ҳаммасини ўзингнинг бўйнингга оляпсанми! О! Мен сендан қанчалик миннатдорман!
Йигит анча вақт гапира олмади. Хўжайин секин унга гапирмагунича:
- Биласанми Том, мен сизлар билан бирга азоб чекдим, сен билан, Педро билан, бошқалар билан. Аммо мен шу қийинчиликларнинг ҳаммасини Ойнинг қутқаралиши керак бўлгани учун йўл қўйдим. Ва бундан ташқари, шу орқали сизларда яна нималар чуқур беркитилганини кўрсатишим мумкин эди.
- Ҳа, энг аввало Педрода! Ахир бу ҳамма нарсаларни бир йиғиндиси эди, - сир тариқасида бўлишди Том, унинг юзида розилик аломатларини қидириб, кўзларини подшоҳнинг ўғлига қаратди.
Аммо у қошларини озгина кўтариб, бир оз ғамгин жилмайиб қўйди. Шунда Томнинг миясига:
- О, ахир менда ҳам! Масалан, мен улардан яхшироқ эканлигим ҳақидаги тасаввурим. Подшоҳ, бизларни бостиришларига йўл бергани учун бўлган норозилигим. Кулбага беркиниб олганимдаги ўжарлигим. Ва ниҳоят, мен сенинг овозингга қулоқ солмаган пайтимда, ўша ўтлар гулдастаси билан бўлган воқеа. Лекин бу менимча ҳисобга кирмайди - бундай майда нарса! Умуман олганда бу сенинг овозинг бўлганмиди?
Подшоҳнинг ўғли Томга жуда жиддий қараб тушунтирди:
- Биласанми, душман ҳар гал бунга жуда хурсанд бўлаётган эди ва бу вазиятдан қандай фойдалана олиш режаларини тузаётган эди. У нажот топган одамлардан қаттиқ нафратланади ва сизларни ўлдиришни хоҳлайди. У сизларни мендан узоқлаштириш учун ҳар хил нарсалардан фойдаланади. У бир нимага тақлид қилади. Лекин ёдингда тут: душман ёвуз ва ҳар доим ҳақиқатни бузуш билан ва шу тарзда ёлғон билан шуғулланади. У сизларга мен айтган нарсаларни бажаришингизга ҳалақит беришга интилади. У сизлар унга сажда қилишингиз учун, сизларнинг эътиборингизни ўзига тортишга ҳаракат қилади.
О! Буни у эслаб қолиши керак! Буни билиш жуда муҳим! Йўқ, душманга йигит ҳеч қандай вазиятда хурсандчилик келтиришни хоҳламайди. Ҳаттоки, у унга жуда кўп эътиборини қаратса ҳам. Шунинг учун, у дарров хўжайинига қараб ўгирилди:
- Илтимос, ўжарлигим, норозилигим ва бошқа нарсаларимни кечир! Мен ҳар доим сенга бўйсуниб, сенинг розилигингни олишни хоҳлайман!
- Жоним билан менинг ўғлим! - юракдан айтди у. – Аммо кел ҳозир олдинга қараймиз. Сен энди қаерда бўлишинг кераклигини билиб олганинг яхши. Менда! Фақатгина айрим вақтлардагина эмас, аммо доимо менда жо бўлиш лозимлигини таъкидлаб ўтмоқчиман. Шунда сен кимлигингни кўпроқ тушуна оласан! Подшоҳнинг ўғли! Том шу нарсада тур! Яқин орада, сен душманнинг маккорона ҳийлаларига қарши, подшоҳнинг фарзандлари нималар қила олишлари мумкин бўлган нарсалар билан танишиб, ўрганиб олишингга тўғри келади. Шунингдек, сен нима қилиш кераклиги ҳақидаги подшоҳнинг бутун режасини билиб оласан. Унинг катта сирини…
Подшоҳнинг ўғли шу сўзларнинг давомида унга яна дўстона тегиниб қўйгани қандай ёқимли эди.
Йигит подшоҳ ўғлининг хонасини хурсандчилик ва жасорат билан тарк этди. У ўзини, эндигина ҳаётда энг муҳим қарорларни қабул қилгандек ҳис қилар эди. Ва бу шунга лойиқ эди.
У тахт залидан таралган қўшиқни эслаб қолди ва Том уни куйлашни бошлади:
Сен қилаётган нарсанинг ҳаммаси эзгуликка!
Сенинг ироданг доим ҳақ.
Менинг ишларимни ҳал қилишга киришганингда
Мен жим бўламан.
Ҳа, энди ҳақиқатдан ҳам ҳамма нарса тўғирланди. Фақатгина унинг шахсий хоҳиши эмас... Подшоҳ энди ўз режаларини у билан бирга амалга ошириши мумкин эди.
- Энди бошласа бўлади! – деди у ўзига.
Вой, ахир унинг хўжайини унга яна бир неча кун дам олишини маслаҳат берган эди. Ҳа, энди у ниҳоят ҳордиқ чиқаришдан завқ олиши мумкин. Бу ердаги ҳамма нарса билан завқланса бўлади! Энг аввало, ўзининг Аббаси билан кўп вақтни ўтказиш имконияти билан. Бундан кейин – ажойиб боғ билан, подшоҳнинг дарёсидаги тетиклантирувчи сув билан, қасрнинг бутун гўзаллиги билан, ажойиб ўртоқлари билан, айниқса Карл билан. Ҳа у Карл билан бўлган дўстликдан қувонар эди. Агар унга керак бўлса, ота унга дугонани ҳам совға қилади.
Кўчага чиқаётиб у Ойни учратди. У ҳозиргина тахт залидан чиқиб келаётган ва порлаётган эди:
- Мен – подшоҳнинг қизиман. Менинг янги исмим – Лилия! Мен энди Ой эмасман. Подшоҳ айтди: “Лилия қимматбаҳо, Лилия севикли!”
Ҳм, чиройли исм. Уни талаффуз этишчи! Бу нарса қандай ажойиб таассурот қолдираётган эди!
Сўнг шунинг орасида айтди:
- Ва Лилия подшоҳнинг ўғлига ҳамма гиёҳларни олиб келиш.
Шундай қилиб, қиз ҳам озод бўла олди.
Дўстлар катта севги билан тайёрлашган Лилиянинг байрамида, у ўзининг рақсини подшоҳнинг ўғли учун ёлғиз ўзи ижро этди. Бу нарса кечанинг энг муҳим вақти эди. Шох, қиз бу орқали нимани ифодалаб беришни хоҳлаганини тушунди ва бундан жуда хурсанд эди. Бундан сўнг подшоҳнинг ўғли Лилияни таклиф қилиб, бошқаларни орасидан ажратиб олди:
- Агар сен бир кун келиб, шу подшоҳликнинг тилини ўзлаштира олсанг, бошқаларга, мен кўп ўсимликларга қандай ёқимли хид, чирой ва шифоловчи кучни жойлаштирганимни тушунтириб бера оласан.
- О, унда мен шу ерда қунт билан тилни ўзлаштирмоқчиман! – деб ваъда берди қиз унга. – Том ҳам бунга хурсанд бўлди.
У умуман қаерда эди? Ҳамма йигитни кидириб атрофга назар боқишди, аммо у кўринмас эди. Бошқалар хурсандчилик қилишаётганларида у боққа чиқиб кетди. Унинг ҳозир қилмоқчи бўлган нарсаси суҳбатлар эмас эди. Ва шунингдек, у ким билан яқин мулоқотда бўлиши мумкин? Энди йигит ўзига янги дугона топиши, у билан нафақат мулоқотни, балки биргаликда ҳаётни ҳам бўлишиши керак.
Бу ҳақида ўйлаб, Том гулзор орасида олдинга ва орқага юрарди. Сўнг у ўриндиққа ўтириб, кечки илиқ ҳаводан завқ олишни бошлади. Бу ерда жуда чиройли. Тахт залидан мусиқа овози эштилар ва унинг атрофида чигирткалар хурсанд бўлиб парвоз қилишар эди. Шунга қарамай йигит ўзини қандайдир ёлғиз ҳис қилди. Женни билан ўша воқеа ҳали унга оғриқ келтираётган эди.
Майда тошларнинг устидан қадамлар товуши эштилмаяптими? Том ўгирилди: Унинг олдида подшоҳнинг ўғли ва у … Женнини қўлидан ушлаб турган эди.
- Женни сенга бир нима айтмоқчи менинг дўстим!
“У ҳозир шу ерда эканлиги қандай яхши” - деб ўйлади Том.
- Том, подшоҳнинг ўғли билан бирга мен, ниҳоят, сен билан гаплашиб олишга қарор қилдим, - уялиб бошлади қиз.
- Мен шу суҳбатдан шундай қўрқар эдим. Ҳа, мен сендан кечирим сўрашим керак. Сени жуда азоблаганимни биламан. Мен сендан дўстлигинг учун ва у менга берган нарсалар учун миннатдорман. Илтимос, керчир мени Том! Мен сени жуда қадрлайман ва подшоҳнинг ўғли учун ишлашингни ажойиб деб биламан. Лекин мен Робетрнинг фойдасига қарор қилдим ва бу подшоҳнинг иродаси билан келишилган деб ҳисоблайман. Биз яқин орада турмуш қуриб, оила ташкил қилмоқчимиз.
О, шундай тезми? Унинг ўзи бу ҳақида ҳеч қачон обдон ўйламаган эди! Ҳм, унинг бу учун шунчаки вақти йўқ эди. Ва балки ҳали бўлмаслиги ҳам мумкин! Лекин энди у Женнига жавоб қайтариши керак. Ва у шундай деб айтишга жасорат топди:
- Ҳаммаси жойида Женни, мен сени кечирдим. Роберт билан бахтли бўл. Мен сизларнинг турмушингизга қарши эмасман.
- Рахмат Том, - ҳайрон бўлиб деди Женни. – Кел яхши дўст бўлиб қоламиз!
Яхши дўст бўлиб?! Бу у учун жуда азобли бўлмасмикин? Ҳозирги вазиятда у Женни билан масофани сақлашни кўпроқ хоҳлар эди. Шунга қарамай подшоҳнинг ўғли унга ёрдам беришини билиб, у буни қилиб кўришга албатта ҳаракат қилиши мумкин.
- Ҳа, албатта Женни, - руҳини тетик қилиб, жавоб берди унга Том.
Книга на Узбекском языке: - Тайна царя (Марк Урсула)
В последней книге трилогии – «Тайна царя» – Урсула Марк заканчивает разговор о жизни Тома, бывшего мальчика-разбойника, усыновленного царем. Детей и подростков ждут двадцать четыре истории о его новых приключениях.
