Урсула Марк. Подшоҳнинг сири - (6-боб) Китоб Ўзбек тилида
Podshohning siri (Urusla Mark) O‘zbek tilida Audiokitob
Подшоҳнинг ўғли, Томга қўйилган янги талаблар
МУНДАРИЖА
1 Боб. Ўқ билан енгилган
2 Боб. Қизалок
3 Боб. Парда
4 Боб. У ёғига беш киши бўлиб
5 Боб. Ниҳоят уйдамиз
6 Боб. Кураш
7 Боб. Кутилмаган ҳолат
8 Боб. Женни
9 Боб. Сенинг қароринг
10 Боб. Ўсимлик
11 Боб. Озодлик
12 Боб. Янги топшириқ.
13 Боб. Унинг оркестри
14 Боб. Шефферларникида
15 Боб. Мўъжизавий денгиз
16 Боб. Кема қурувчиси
17 Боб. Кутилмаган совғалар
18 Боб. Денгизда
19 Боб. Олов
20 Боб. Манзилга етиб келиш
21 Боб. Болталар
22 Боб. Зулмат қаърида
23 Боб. Тош девор ортидан
24 Боб. Янги вақт
6 БОБ
Кураш
Кейинги кунлар ҳақиқатдан хам қизиқарли бўлиб ўтди. Уч дўст Педро ва Ой учун, подшоҳ ўғлининг қуроллари ёрдамида курашишди. Бу аввалом бор, уларни иккаловини ҳам самимий севиш эди. Шундай қилиб, ҳар куни эрталаб Том, Мирош ва Карл, бошқалар билан бирга бўлишдан воз кечиб, уларнинг олдига отларига миниб кетишар эдилар. Улар иккаласига ейиш ва ичишлари учун қандайдир мазали нарсаларни олиб келиб, дўстона муносабатда бир неча вақт уларнинг ёнларига ўт-ўланларнинг устига ўтиришарди. Ой бундан хурсандлиги кўриниб турарди, лекин ҳар доим масофани сақлар эди. Худди уларда нимадир уни ушлаб қолаётгандек.
Педро ҳали ҳам чарчаган эди, кўринишидан у янада оғирроқ аҳволда эди. Кундузи ҳам кечаси ҳам уни оғриқ қийнарди. Ойда бошқа уруғлар ҳам қолмаган. Бемор учун бу жуда ёмон, чунки уруғлар уни хурсанд ва кучли қилиб турарди. Қиз тайёрлайдиган коптокчаларни қилишда ишлатиладиган ўт-ўланлар эса, бу ерда ўсмайдиганга ўхшайди. Бу ҳалокат, чунки уларсиз жароҳат қаттиқ оғрир эди, ҳар сафар Педро уларни еганида эса оғриқлар шунчаки йўқолар эди. Ой бу ишда катта баргларни жароҳатнинг устига қўйиш билан ёрдам беришга ҳаракат қилди, жароҳатнинг устига бойланган нарсани у аллақачон ечиб юборган эди. Аммо жароҳат яна ва яна йиринглар ва каттиқ оғриқлар келтирар эди. Педро уларнинг дастидан туну-кун бақириб, инграйдиган бўлиб қолди. Охири у қароқчилар каби уришар ва ўзини ўзи лаънатлар эди.
Бу даҳшатли эди!
- Подшоҳнинг ўғли! – деб ялинди Том. – Илтимос нимадир қилгин! Ҳақиқатдан ҳам бундай ҳолат давом этиши мумкин эмас! Ахир сен шу иккаловини ҳам севасан-ку! Наҳотки сен бу нарсага тинчгина қараб турсанг?!
- Улар ўзлари буни хоҳлашмаяпти, - ғамгин жавоб берди у.
Том таслим бўлмади:
- Аммо бу ерда ҳеч нарса қилиб бўлмайдими?
- Албатта қилиб бўлади. Бу ерда сизлар, отамнинг фарзандлари сифатида керак сизлар. Бу сизларнинг вазифангиз – мен эса сизларни йўналтираман!
Тўққиз кун мобайнида улар бирга йиғилишиб, ҳаттоки кечки овқатдан ҳам воз кечишарди. Бу билан подшоҳга, шу масала улар учун қанчалик муҳим эканлигини кўрсатишарди. Баъзида учрашув ярим тунгача давом этар эди. Олдинига улар ҳар доим қудратли подшоҳга куйлашардилар. Бундан кейин шоҳ ўғли уларга нимани енгишлари кераклигини кўрсатар эди.
Олдин улар қандай қилиб бўлса ҳам Педро билан Ойни ажратишлари керак эди. Албатта ички ва ташқи томонлама. Подшоҳ ўзининг “тирик суратида” кўрсатганидек у Педрони ўзига фақатгина боғичи билан эмас, балки у ҳақидаги ғамхўрлиги билан, лекин бундан кўпроқ ўзининг бир маромда айтиладиган қўшиқлари билан, ўзининг шивирлашлари ва бошқа нарсалари билан боғлаб қўйди. Том ва унинг дўстларига ёрқин рангли кўрпача ва найда чалинган куй ҳақида эслашди.
Донат, Педрони яшил коптокчалар ва уруғлар ҳам боғлаб қўйишганми, йўқми билмоқчи эди.
- Улар ҳам уни ўзларига боғлиқ қилиб қўйишди, чунки йигит шифони фақат улардан кутар эди – лекин мендан, нажотнинг ягона булоғидан эмас. Ўсимликларнинг ўзи ёрдам бера олишлари мендан келиб чиқади. Уларни ишлатган ҳар бир киши буни билиши керак! Бу инкор қилинганида эса, мен улардан фойдаланишларига рухсат бера олмайман, чунки бу ерга ўзининг шуҳратини қидираётган кимса қўшилади. Сизлар биласизлар-ки, бу душманнинг номи зулматнинг подшоҳидир, айнан у, шу боғлиқликни ёвузлик учун ишлатишга ҳаракат қилади. Шунингдек, сизлар унинг ноҳақлиги исботланиши ва бутун очиқлик билан инкор этилиши учун унга подшоҳнинг ишига тўсқинлик қилишга имконият берилганлиги ҳақида ҳам биласизлар. Менинг отам кучли бўлгани учун ҳақ эмас, у ҳақ бўлгани учун кучли – жуда аминлик билан тушунтирди подшоҳнинг ўғли.
Ёш жангчилар, афсуски, Педро ёвуз кучларга оғир шаклдаги боғлиқликка эга бўлганини кўришлари мумкин эди. Том, уларга шу тонгда уни кўришга борганида нимани ҳис қилганидан озгина айтиб берди. Йўқ, бу лаънатлар эмас эди, лекин у подшоҳнинг ўғли Педрони шифолашни исташини айтганида, у аччиқ кулиб қўйганини айтиб берди.
- Эртакларингни бас қил – деди у, - ахир сени ўзинг ҳам уларга ишонмайсан! Менга бошқа ҳеч ким ёрдам бера олмайди!
Бунга жавобан Том, аминлик билан дўстининг устидан подшоҳ ўғлининг исми ва ғалабасини эътироф этди, подшоҳнинг ўғлига нисбатан ишончсиз, Педро унинг шифосининг кучини ҳис қила олмаслигини таъкидлади. Уни ўзига чорлаш – унинг энг катта орзуси эди, бу орзуни уччалови ҳам шу кун давоми подшоҳнинг ўғлига айтишар эдилар.
Бундан кейин Ойнинг хулқини ўзгартириш билан шуғулланиш керак эди. У боғланган бўлиши мумкин бўлган будлари билан хайрлашиши керак. Биринчи бўлиб, подшоҳнинг ўғли, у тўлин ойли кечада туғилгани учун, кичкиналигидаёқ ойга уларнинг яшаш жойларидаги бахши орқали бағишланганини кўрсатди. Шунинг учун улар уни Ой деб аташди. Бу дегани, бечора бола йиғлаётган она-ю, опа-укаларидан барвақт олиб кетилган. Ва қизча ўз ватанидан узоқда бўлиб қолиб, уни ҳар хил сирли билимларга ва иссиқ-совуқларга бағишланган, қўрқитиш йўли орқали эса, бутунлай унинг иродасини бўйсунишга мажбур қилган ёвуз жодугарнинг ҳокимиятини остига тушиб қолган.
Ёш жангчилар шунга ўхшаш нарсани ҳали эшитмаган эдилар ва шу сабабли саросимага тушдилар. Бу қиз ёшлик давридан бундай нарсаларнинг таъсирида бўлиб, ҳамма нарса ҳақида нотўғри таассуротга эга бўлган бўлса унда ниманидир ўзгартириб бўлармиди? Улар нимадан бошлашлари керак? Ҳал қилувчи сўзни подшоҳнинг ўғли уларга Роберт орқали берди:
- Биз унинг исми билан ва унинг кучида қизнинг юзидаги муҳрни олиб ташлашимиз керак!
Муҳр? Том ва унинг дўстлари ҳеч қандай муҳрни кўрмаган эдилар. Албатта бу руҳий ва шунинг учун кўринмас муҳр. Том, ҳаётида бир марта баҳайбат илонни кўрганида, ўзининг устида ёвуз руҳий таъсирни сезганини эслади. Ўша пайтда, бу махлуқ унинг устидан даҳшатли ҳокимиятга эга эди.
Шундай қилиб, у аҳд қилиб ва кучи борича руҳий жанг майдонида ўзининг иккита дўсти билан жанг қилишни бошлади. Кўп вақт мобайнида улар шу вазифани қандай қилиб уддалаш мумкинлиги ҳақида ўйлаб, подшоҳ ўғлининг кучи ҳақида мадҳиялар куйлар эдилар, ҳамда бу ёвуз муҳрни ечиб, оловида ёндиришини сўрашар эдилар. Бунинг ортидан улар хурсандчилик ва умидга тўлган ғалаба қўшиғини куйладилар.
Бу руҳий жангга бошқа тайёр бўлган жангчилар ҳам қўшилишди. Кейинги жангларда улар Ойнинг ҳаётини белгилаётган ҳар хил қўрқувлар ва ёлғонга қарши чиқишди. Бу ҳақиқатдан ҳам сескантирадиган жанг эди. Ҳамма тинчлик, хурсандчилик ва подшоҳ ўғлининг кучини сезмагунларича, жангнинг айрим иштирокчилари Ойнинг ва Педронинг ҳолати учун йиғлаб, хавотир олишар эдилар, худди уларнинг ўзлари Ой ва Педронинг ўрнида бўлганларидек, бошқалар эса, шоҳона китоблардаги, айниқса кучли сўзлар орқали ҳамма ёвуз нарсаларга қарши курашарди.
- Подшоҳнинг ўғли, - деб сўрашарди улар,- илтимос Ойдаги бўшаган ва озод бўлган жойларни ўзингни нуринг билан тўлдиргин ва сен унга совға қилган нарсаларингни ҳаммасини муҳрлаб қўй, токи буларни ҳеч ким ўғирлай олмасин.
Том, кейинги куннинг ўзида Ойда биронта янги нарсани кўрармиканман деб қизиқаётган эди!
Қандай ажойиб! Кейинги куни эрталаб, отнинг туёқларини овозини эшитиб қолганидаёқ, Ойнинг ўзи уни кутиб олишга чиқди. Юзининг чизиқлари бўшашган, қўрқув бошқа йўқ эди. Ҳой, бу ерда мислсиз нарсалар амалга ошибди! Ростини айтганда, қиз бу сафар у билан умуман гаплашмаётган эди. Йигит Педронинг олдида бўлганида, бутун кун давомида қиз жим турар эди.
Балки қиз қандайдир ички курашни сезаётгандир – деб ўйлади Том. О, қани эди подшоҳ ўғлининг ўзи Ойнинг олдига келганида эди! Унинг ўзи ўзининг буюклиги ва чиройида! Шунда ҳамма нарса таслим бўлар эди!
Том, ўзининг фикри ҳақида гаплашиш учун, қасрга қайтиши биланоқ, дарров подшоҳнинг ўғлини топди.
Бу уларнинг иккалови учун ҳам жуда кучли бўлади. Улар ҳали бундай учрашувга тайёр эмаслар, - деб жилмайди у. – Лекин мен бундан яхшироқ нарсани ўйлаб топдим. Кейинги уч кун давомида уларнинг олдиларига борганингда, мана бу кичкина идишни олиб бор, лекин уларга кўрсатма ва у ҳақида гапирмагин. Энг яхшиси, уни ўзингни кўксингдаги чўнтагингга бекитиб қўй. Бу аслини олганда менинг сирим! Бу идишга нисбатан эҳтиёткорлик билан муносабатда бўлиб, уни менга қайтариб бер. Сен мен нима қилишимни кўрасан!
Хўжайин йигитга, юпқа шаклдаги, тоза олтиндан қилинган идишни берди. Том уни олаётганида тиз чўкиш лозим деб билди, бундан кейин уни, ўзининг кийимининг кўксидаги чўнтагига беркитиб олди. Жуда эҳтиёткорлик ва севги билан совғани ўзининг хонасига олиб кирди ва энг чиройли дастрўмолига ўради. Шу кунларда, йигит ўзининг хонасига кирганида ҳар доим, худди подшоҳнинг ўғли ўша ерда бўлганидек, у билан паст овозда ва майинлик билан гаплашар эди. Шундай қилиб, кечаси ҳам. Ва бу жуда ёқимли эди.
Том сабрсизлик билан, кейинги куни тонгда отга миниб кетди. Ва у ерда нимани кўрди? Ой хурсандчилик билан у томон бир неча қадам ташлади. Кейин худди қўрқиб кетгандек тўхтаб қолиб, ундан сўради:
- Сен ўзинг билан кимни олиб келдинг?
О, у яна гапиришни бошлади! Лекин - у нима дейиши керак эди? Ахир йигит подшоҳнинг сирини сақлашни хоҳлайди. Ёлғон гапириш ҳам мумкин эмас! Шунинг учун у шунчаки сўради:
- Ой, сен нимани назарда тутаяпсан?
Қиз ҳаяжонланиб ва шивирлаб, худди Педро буни ешитиши мумкин бўлмаганидек, у Том ҳақида туш кўрганини айтиб беришни бошлади. У ўзи билан ниҳоятда катта шерни олиб келгани ва шернинг ҳайқириғидан ҳамма ёввойи ҳайвонлар қочиб кетганини айтиб берди. Аммо Ойнинг ўзига эса у ўзининг баҳайбат панжаси билан майингина тегинди. Шундан бошлаб, қизнинг юраги катта хурсандчиликка тўлиб кетгани унинг юзидан кўриниб турар эди.
Том, подшоҳнинг ўғли қанчалик ҳамма нарсани тайёрлаб қўйгани билан ажабланди.
- Ҳа, мен бу шерни биламан, - ҳайрат билан айтди йигит.- У ҳақиқатдан ҳам ҳамма ёвуз сеҳргарлардан кучли. Унга тегишли бўлганлар бошқа ҳеч нарсадан қўрқишлари керак эмас.
Бундан кўпроғигача иш етиб бормади, чунки Педро уйғониб қолди.
- Том, сен узоқ вақт давомида, таслим бўлмай бизнинг олдимизга келаётганинг шундай ажойиб-ки. Сенсиз мен бу ерда албатта ёмон тарафга ўзгариб кетар эдим. Нима учун сен буни қилаяпсан?
Наҳотки бу ҳатто кечагидан ҳам бошқача бўлиб эштилар эди. Том унинг олдига ўтириб олди.
- Чунки сен менинг дўстимсан! – ростини айтди у.
Педронинг кўзлари бошида ҳайрон бўлиб, кейин эса миннатдорчилик билан чарақлаб кетди.
- Ва яна мен уйга қайтишингни хоҳлаганим учун ҳам шундай қилаяпман! Подшоҳнинг ўғли сени кўриб қанчалик хурсанд бўлади – деб қўшиб қўйди йигит.
Йўқ мен бунга ишона олмайман, ахир уни мен билан иши йўқ! Ва сен бошқа келишинг керак эмас. Ундан кўра ўзингни қасрингда вақти чоғлик қилавер! – деб бошини силкитди Педро, ва яна ётиб олди.
Эй, нима учун бундай умидсиз? Нахотки унинг ичига яна нимадир кириб олган бўлса?
Подшоҳнинг ўғли, сен бу нарсани ҳал қилишинг керак! – отга ўтириб у ердан кетаётганида шивирлаб деди у.
Книга на Узбекском языке: - Тайна царя (Марк Урсула)
В последней книге трилогии – «Тайна царя» – Урсула Марк заканчивает разговор о жизни Тома, бывшего мальчика-разбойника, усыновленного царем. Детей и подростков ждут двадцать четыре истории о его новых приключениях.
