Джон ва Стейси Элдридж. Мафтункор Гўзаллик - (6-боб) Ўзбек тилида
Maftunkor go‘zallik (Jon-va-Steysi-Eldrij) O‘zbek tilida Audiokitob
Аёл қалби сирларини забт этиб
Мундарижа
Сўз боши
1. Аёл қалби
2. Момо Ҳавога сўз берамиз
3. Хаёлдан кетмайдиган савол
4. Ярадор
5. Манфур аёл
6. Яраларга шифо бериш
7. Севикли
8. Очилиши зарур бўлган гўзаллик
9. Шайдойи Одам Ато
10. Оналар, қизлар, сингиллар
11. Жангчи маликалар
12. Ноёб роль
13. Озод бўлиш учун кундалик ибодат
Яраларга шифо бериш
То сенинг севгинг менга билдирмагунча,
Мен ўзимга нима бўлганлигини билмас эдим.
Арета Франклин
Кўҳна кўчалар, йўллардан
Биз ҳали ўтишимиз керак.
Йўл охирида то шифо
топмагунимизча қанчадан-қанча
қийинчиликларни енгишимиз керак.
Ван Моррисон
Бир соатгина илгари чолиқуши бизнинг гаражимизда қамалиб қолди.
Бу митти қушчалар ҳар йили ёзда бизнинг Колорадога учиб келадилар: шу ерда ин қурадилар, бола очадилар, боғларни безаган турли-туман гуллар орасида базму жамшид қиладилар. Улар жажжи қанотчалари билан ҳавода хуштак чалиб қанот қоқишларини, осмону фалакда ва гуллар устида турли акробатик ҳунарларни бажаришларини кузатиб туришнинг ўзи ҳузур-ҳаловатдир. Олдинига уларнинг борган сайин юқорига интилган ва ердан тахминан 30 фут баландликдаги парвозлари вертолёт ёки бизга болалигимиздан севимли бўлган ўйинчоғимиз – пирпиракнинг парвозига ўхшайди. Кейин улар тезлик билан ерга худди тош каби интилиб пастга шўнғийдилар. Аммо энг охирги дақиқада яна юқорига кўтарилиш ва буларнинг барини бошқатдан такрорлаш учун осмонга интила бошлайдилар. Улар жажжи, ёрқин патларга ўралган ўйноқилик тимсолидирлар.
Разм солиб қарасангиз, сиз ушбу жажжи нафис мавжудотларнинг қанотчалари худди зумрад тошлар каби нур сочишини, бош бармоғингиз катталигидаги оч яшил кўкраклари худди қимматбаҳо тошлар ўрнатилган тож каби ялтирашини кўрасиз. Уларнинг баъзилари эса қуёшда анор тошларидан ёрқинроқ нур сочувчи тақинчоққа ўхшайдиган тўқ-қизил ялтироқ қанотчаларини кўз–кўз қилиб учадилар. Улар бизнинг камтарона уйимиз бурчакларида тортилган тирик камалакни эслатадилар – жуда ажойиб, сеҳрли эртакдан келган ва Худо гўзаллиги ҳақида ташвишсиз, жозибали хаёлот каби эди бу қушчалар. Бугун эса ушбу жажжи қушчалардан бири, гаражнинг очиқ турган эшигини ўз инига олиб борадиган янги йўл деб ўйлаб у ерга учиб кирди ва қанча уринса ҳам қайтиб озодликка чиқа олмади. Бечора! Ойна олдида қанот қоқаркан, у борган сайин ваҳимага тушар, ўзидан кўзга кўринмас тўсиқ орқали бекитилган дунёга учиб чиқишга жон-жаҳди билан урунарди.
Ўғилчам Блейн қушчани озод қилиш учун гаражга кирди. Унинг акаси Сэм узун таёқ ёрдамида бир нечта асираларни озодликка чиқаришга муваффақ бўлди. Аммо бу жажжи қушча ваҳима билан учишда давом қиларди: у қўрқувдан эс-ҳушини йўқотиб ўзига озодлик йўли бўлиб туюлган бир ойнадан иккинчисига ўзини урарди. Ниҳоят, у катта тезлик билан дераза ойнасига урилди ва полга қулаб тушди. Блейн қўлига қўлқоп кийиб қушчани полдан кўтариб олди ва уни тирилтириш мумкинми ёки йўқми – билиш учун гараждан олиб чиқди. Деярли ўн беш дақиқача бечора қушча худди ўликдай ётди, аммо кейин кўзларини очди ва қанот қоқиб ҳавога парвоз қилди.
Оиламиз бу жажжи, ёрқин қанотли қушчани қутқарганда, юракларимиз қанчалар меҳр-шафқат ва ғамхўрликка тўлганидан ҳайратга тушдим. Бутун оиламиз аъзолари ўз ишини ташлаб қанотли асирага ёрдамга отланди. (Сизга-чи, сизга бу ташвишсиз мавжудот ҳақидаги ҳикоя таъсир қилдими?) Раббий Исо осмондаги қушлардан кўра, сиз ҳақингизда кўпроқ ғамхўрлик қилиши ҳақидаги бир гувоҳлигини эслатмоқчиман: “Сиз қушларга қараганда анча қадрлироқсиз–ку!” (Мф. 6:26). Сиз чиндан ҳам қадрлисиз. Сиз менинг азиз синглим – Унинг ижоди гулчамбарисиз, Унинг шонли тимсоли аксисиз. У сизни қутқариш ва юрагингизни озод қилиш учун қўлидан келган ишни қилади.
Таклиф
Масиҳийлик ҳаётимизнинг кўп йилларини биз Стейси билан жуда яхши жамоатларда бизни сажда қилишга, қурбонлик қилишга, ишонишга, азоб-уқубатларга сабот билан чидашга ва Худо Сўзини севишга ўргата олган масиҳийлик жамаотларида ўтказдик. Аммо жамоатда ўтказилган шу йиллар давомида бизга Исо Масиҳ хизматининг асосий мақсадини тушунтириб беришмади. Бошқа жуда кўп масиҳийлар ортидан биз ҳам Исо ер юзига келди ва хочда Ўз қонини тўкиб бизни гуноҳдан, ўлимдан халос қилди деган таълимотни ўзлаштирдик. Биз авфга эришиб, Самовий Отамизнинг уйига қайтиб боришимиз учун, бизнинг қонунга хилоф ишларимиз учун У жуда қиммат нарх тўлади.
Буларнинг бари ҳақиқат. Бу чиндан ҳам ажойиб ҳақиқат. Аммо бу... ҳақиқатнинг ҳаммаси эмас.
Агар Унга ишонганлардан биттаси фақат авфни қўлга киритиб, Худо ортидан боришни тўхтаган бўлса, Исо Масиҳнинг хизмати ўз мақсадини малга оширолмади. Йўқ, биргина авфнинг ўзи етарли эмас. Ўзингиз ўйлаб кўринг: агар отанинг автоҳалокатда тирик қолган қизини бутун умрга жонлантириш бўлимида қолдиришса, ўз қизини севувчи отанинг кўнгли тўладими? Ахир, у қизининг яна шифо топишини ҳам истамайдими? Шунинг учун Худо фикрларида бизга ўзимиз ишонишга журъат қилганимиздан кўра кўпроқ нарса тайёрланган. Пайғамбар Ишаё Китобидан олинган ушбу парчага эътибор беринг-а (уни шошмасдан, овоз чиқариб ва тушуниб ўқиш фойдадан холи бўлмайди)...
Эгамиз Раббийнинг руҳи мени қамраб олган,
Чунки У мени танлаган.
“Йўқсилларга хушхабар етказсин,
Хаста қалбларга шифо берсин,
Зиндондагиларга қутуласиз, десин,
Асирларга озодлик эълон қилсин”, деб
Эгам мени юборди.
“Эгамнинг марҳамат йилини,
Худонинг қасос оладиган кунини эълон қилсин,
Азадорларнинг ҳаммасини овутсин”, деб
Эгам мени юборди.
“Қуддусда* нола қилаётганларга тасалли берсин,
Уларга кул ўрнига зеб–зийнат,
Аза ўрнига шодлик мойи,
Маюс руҳ ўрнига мадҳия берсин”, деб
Эгам мени юборди.
Энди уларни “Эгамиз Ўз шуҳрати учун эккан кўчатлар”,
“Солиҳлик эманлари”, деб аташади.
Ис. 61:1-3
Бизнинг кўз ўнгимизда Исо Ўзининг ердаги хизматини бошлаган парча. Муқаддас ёзувнинг жуда кўп турдаги матнларидан У ҳар қандай парчани танлаши мумкин эди. Аммо У бутун халқнинг ичида Ўз хизматининг мақсади ҳақида эълон қилган куни У айнан шу матнни танлади. Ушбу парча У учун жуда муҳим бўлган бўлса керак. У парча Исо учун энг асосийси бўлса керак. Унинг аҳамияти нимада? Эҳтимол, бу ҳақиқатдан ҳам эзгу хабар эди, шунинг учун бу ерда икки хил фикр бўлмаслиги керак. Бу парчада гап юракларнинг шифо топиши ҳақида, Исо тутқунларни озод қилмоқчи эканлиги ҳақида боради. Рухсат беринг, мен (Жон) сизга уни ўзимиз учун тушунарлироқ тилда айтиб берай.
Худо мени ерга топшириқ билан юборди.
Менда сен учун ажойиб бир янгилик бор.
Мен Худо томонидан Унга қачонлардир тааллуқли бўлган нарсаларни озод қилиш ва Унга қайтариш учун юборилганман, сен Унга тааллуқли эдинг.
Мен сенга юрагингни қайтариш ва сени озод қилиш учун бу ердаман.
Менинг ғазабим сенга шафқатсизларча муносабатда бўлган душманнинг бошига ёғилади, - Мен уни жангга чорлайман.
Сенга таскин беришимга рухсат бер.
Менинг азизам, Мен сенга ҳақорат ўрнига гўзаллик, чуқур қайғу ўрнига қувонч ҳадя қиламан.
Умидсизлик ва чорасизлик ўрнига Мен сенинг юрагингга миннатдорчилик мақтовини жойлаштираман.
Бизнинг олдимизда энг яхши, эътиборга лойиқ таклиф. Агар у ҳақиқат бўлса-чи? Мен қуйидагини айтмоқчиман: Исо сизнинг ярадор аёл қалбингиз ва жароҳатланган юрагингизни даволаш учун берган ваъдасини бажаргани ҳамма нарсани қилди. Ушбу парчани яна ўқинг ва Ундан: “Исо, мен Сенинг ваъдангга умид қилишга ҳақлиманми? Сен уни мен учун бажардингми?” – деб сўранг.
Унинг қўлидан келади ва... агар сиз унга изн берсангиз, у буни амалга оширади.
Сиз Раббий Исо Масиҳ тимсолининг ажойиб аксидирсиз – сиз Унинг ижодининг гулчамбарисиз. Сизга ҳужум уюштирилган эди, сиз мустақил равишда қийин вазиятдан чиқа олмадингиз. Сизнинг айбдорлик ва уят туйғунгиз билан бошқариб душман сизнинг юрагингизни кишанлаб қўйди. Аммо Худо Ўғли сизни озод қилиш учун ва сизнинг яраланган, жароҳатланган, қонаётган юрагингизни даволаш учун ва сизни қуллик кишанларидан халос қилиш учун келди. У юраклари эзилган асирлар учун, сиз учун ва мен учун келди. У ажойиб маҳлуқотни қайта яратиш учун келди – шу ажойиб мавжудот сизсиз. У сизни озод қилиш ва... ўз-ўзингизга айланишингиз учун келди.
Ўша куни уларнинг Эгаси — Худо
Ўз халқини қутқаради.
Ахир улар Эгамизнинг сурувидир.
Эгамизнинг юртида улар
тож гавҳарларидай порлайдилар.
Унинг халқи қандай гўзал ва ажойиб!
Янги шаробу донлар
йигит–қизларни бақувват қилар.
Закариё 9:16-17
Бизни бу китобни ёзишга ундаган асосий сабаб – ана шу: сизга аёл қалбини даволаш мумкин эканлигини айтиш ва ушбу шифога эришишга ёрдам бериш. Сизга қайта туғилишингизда ёрдам бериш – биз буни жуда истаймиз ва бу Исо хизматининг асосий мақсадидир. У қўлингиздан ушлашига ва озодликка, қалбингизнинг қайта туғилишига томон етаклашига рухсат беринг.
Қамалда
Нима сабабдан Худо Момо Ҳавони ёлғизликка, руҳий алам ва ҳеч ким ва ҳеч нарса тўлдира олмайдиган бўшлиққа мубтало қилди? Ахир, шусиз ҳам Адан боғидан ўзининг ҳақиқий уйига қайтишига заррача имконият қолдирмай ҳайдалган аёлнинг ҳаёти жуда оғир эмасмиди? Бундай жазо жуда қаттиқ ва ҳаттоки шафқатсиз туюлади.
Аммо бу қарор Момо Ҳавони қутқариш учун қабул қилинган эди. Чунки бизга маълумки, гуноҳга ботгандан сўнг Момо Ҳавонинг қалби жиддий ўзгарди. Унинг ва бизнинг қалбларимизда Худога ишончсизлик ва ўз ҳаётимизни мустақил бошқариш қарори ўрнашди. Шунинг учун Худо унинг ва бизнинг режаларимизни бузишга мажбур. Уни яхши кўрганидан Худо аёлнинг Усиз кун кўриш учун қилган барча уринишларини чипакка чиқаради, токи жароҳатланган ва азобланаётган аёл ёрдам сўраб фақат Унга ва фақат Унинг бир ўзигагина мурожаат қилсин.
Шунинг учун йўлини тиканаклар билан тўсаман,
Ўтолмайдиган қилиб девор қураман.
У ўйнашларининг кетидан қувиб етолмайди,
Уларни излаб, тополмайди.
Кейин эса aйтади: “Қайтиб борай
Биринчи эримнинг олдига,
Ахир, ўшандаги ҳолим ҳозиргидан тузукроқ эди.”
Хўшея 2:6-7
Исо бизнинг мустақил қутилиш ҳақидаги режаларимизни барбод қилишга, бизнинг ҳаммасини назорат қилиш истагимизни совитиш ва бизнинг Ундан яшириниш учун қилган уринишларимизга тўсқинлик қилишга мажбур. У бизнинг сал бўлса–да, руҳий аламларимизни камайтириш учун қилган тўхтовсиз ҳаракатларимизга тўсқинлик қилишга мажбур. Аксинча биз ҳеч қачон Унинг ёнига нажот топиш учун келмаймиз. Ҳа, ўлим тўшагида биз Исодан осмонларга чипта сўраб мурожаат қилиб қутулиш ҳақида эслашимиз мумкин. Ҳа, биз Худога мурожаатимизни масиҳийлик хизмати, жамоатга мунтазам қатнаш ва ахлоқий ҳаёт тарзини олиб бориш шаклига ўргатишимиз мумкин. Аммо бу ҳолда бизнинг қалбимиз душман асирлигида ва бизга ёрдам бера оладиган ягона Зотдан узоқлашган ҳолда қолаверадилар.
Шунинг учун ҳар бир аёл ўз ҳаётида Худонинг нафис ва юмшоқ, ўзи томонидан мустақил танланган йўлни тўсувчи қўлига дуч келади. Худо шундай қиладики, агар аёл мансабда ўсишни ўз мақсади қилиб олса, қачонлардир ажойиб бўлган иши унга оғирлик қилиб қолади. Унинг оилавий кемаси саёз жойга тиқилиб қолади ёки агар у никоҳда ҳаёт бўронларидан яширинишга уринса, қояларга урилиб парчаланиб кетади. Биз Ундан яширинишга уринмайлик, У бизнинг режаларимизни, ҳаёт деб ҳам атаб бўлмайдиган бизнинг ҳаётимиз усулини барбод қилади. Келинг, Сузан воқеасини тинглайлик.
Ишхонада ишлар унча яхши эмас эди. Бу ҳимоя ҳолатини қабул қилишимга мени мажбур қилди. Мен: “Сиз мени тушуна олмайсиз, сиз менинг ўтмишимни билмайсиз. Мен ўзимни ҳимоя қилишга мажбурман, чунки ҳеч ким менинг ёнимни олмайди”, - деб қичқиришни истардим. Отам пиёниста, онам эса жуда асабий бўлган оилада катта бўлгандим. Тахминан саккиз ёшларимдан бошлаб онамни отам урганда, онамнинг ёнини олишга, онам айбдор бўла туриб отамга ташланганда, отамнинг ёнини олишимга тўғри келарди. То ўн олти ёшимгача ота-онам мени турли хил ёмон сўзлар билан ҳақоратлашди. Аммо шундай кун келдики, мен энди бу ҳақоратларга тоқат қилмайман, деган қарорни қабул қилдим. Отам менга бу қароримдан ҳеч нарса чиқмаслигини, бундан сўнг ҳам юзага келган вазиятга норозилик кўрсатмасдан чидашим кераклигини айтди. Унинг сўзлари, худди заҳарланган каби менинг юрагимни яралади ва мен уни ҳаммадан яширишга қарор қилдим. Узоқ йиллар давомида мен ҳеч кимга ўз руҳий жароҳатимга қўл текизишга йўл қўймадим.
Аммо Худо ўз ҳимоя ҳолатим билан ўз юрагимни дафн қилганимни менга кўрсатди. Қалбим эса ўзи учун курашишини, унга эришишга ҳаракат қилишларини, унинг гўзаллигини намоён қилишларини жуда истарди. Бу – нафис ва раҳмдил бўлишга, чуқур ва самимий туйғуларга тўла бўлишга интиладиган қалб эди. Ўзимни ҳимоялаш қобиғига ўралиб, мен турмушимга ҳам худди шу яширин вазиятни олиб кирганимни (Дейвни мен учун курашиш имконидан маҳрум қилдим) Худо кўрсатди. Мана шундан мен чиндан ҳам афсусдаман. Худо мендан Дейвнинг олдида тавба қилишимни ва яна ҳимоясиз бўлишга таваккал қилишимни сўради. Кутиш ва ибодат билан қуролланган менинг қонаётган қалбим Худога қулоқ солишга журъат қилди. Энди ҳар куни менинг олдимда танлов туради: ҳимояланишни давом эттириш ёки ҳимояланишдан воз кечиб Исонинг шифобахш малҳамига қалбим жароҳатни даволашга изн бериш, менга Худо, Қўрғон ва Ҳимоя бўлиши учун Унга рухсат бериш.
Мен энди ўзимни мустақил ҳимоя қилишим керак эмаслигини, менинг ҳимоячим Худо бўлиши кераклигини ва бу унинг вазифаси эканлигини Ўзи айтди. Унинг менга, бу ролни бажаришимга изн берасанми, деган саволига мен “ҳа” деб жавоб бердим. Оғирлигини мен охиригача англамаган жуда катта юк шу заҳотиёқ менинг елкамдан олинган эди.
Қутулиш йўлларини мустақил излашни бас қилинг
Агар юқорида келтирилган ҳикоя баъзи бир томонлари алмаштирилса, унда бизнинг олдимизда сизнинг ва менинг ҳаётимнинг тарихи пайдо бўлади. Ахир, ҳаммамиз ўз ҳаётимизнинг хавфсизлигини таъминлаш, шунингдек, атрофимиздагиларга ёқишга имкон берадиган ёки ҳеч бўлмаганда улар учун “зарур” бўлишга изн берадиган ҳолатни қидириш билан бандмиз-ку. Аммо ярадор юракни даволаш йўли ўз йўлларимиз учун тавба қилганда ва улардан юришни бас қилганимизда бошланади. Барибир улар биз учун жуда катта бахтсизлик бўлган. Фредерик Бучнер айтганидай:
Сиз энг сўнгги кучларингиз билан ўзингиз учун яхши деб ўйлаган бирон ишни қилмоқчи бўлганингизда тишингизни тишингизга қўйиб, қўлингизни мушт қилиб бу шафқатсиз ва қўрқинчли дунёда тирик қолишга уринганингизда – сиз бошқаларни сиз учун бирон иш қилиш ёки ўзингизни ниманидир ажойиб бир нарсага ўзгартириш имконидан маҳрум қиласиз. Муаммо шундаки, сиз атрофингиздаги шафқатсиз ҳақиқатдан қутилаётганингизда, сизни ҳаёт кўнгилсизликларидан ҳимоя қилувчи қалқонингиз сизни бирон бир яхшироқ нарса учун очилишга қўймайди.
“The Sacred Journey”
Худо бизга: “Сен учун Мен ғамхўрлик қилишимга имкон берасанми?” деган савол билан мурожаат қилади. У нафақат бизнинг режаларимизни барбод қилади – У дугонамиз Сузанни чорлагани каби бизни ҳам чорлайди: “Ўзингни ўзинг ҳимоя қилма. Ўз йўлларингдан қайтиб, менинг йўлимга туш. Мен ўзим сен ҳақингда ғамхўрлик қилишни истайман”.
Кўп ўтмай Мен унинг кўнглини овлайман,
Уни саҳрога олиб бориб, ширин сўзлар айтаман.
Хўшея 2:14
Ўз қалбингизни даволаш йўлида биринчи қадамни қўйиш учун сиз Худога: “Ҳа, мен розиман” дейишингиз керак. Худога бу оддий бурилишни айнан ўз юрагингизда қилишингиз зарур. Худди дарбадар ўғил каби, биз бир куни ўзимиз қурган ҳаёт умуман ҳаёт эмаслигини англаб етишимиз зарур. Биз ўзимизнинг энг буюк орзуимизнинг яна пайдо бўлишига, ўз юрагимизнинг яна овоз чиқаришига имкон беришимиз керак. Шунда у албатта: “Мен енгилдим. Менинг ҳаётим – фақат бахтсизликдан иборат. Исо, мен қилмишларимга афсусдаман, мени кечир, илтимос, мен ҳақимда ғамхўрлик қил”, - дейди.
Уни ўз қалбингизга таклиф қилинг
Кўпчилик Исони худди Худо ва Қутқарувчи каби ўз ҳаётига таклиф қилиш ҳақидаги Муқаддас Ёзув матнидан олинган машҳур бу парчани биринчи марта эшитяптилар: “Мана, Мен эшик олдида туриб, тақиллатяпман. Кимда-ким овозимни эшитиб эшикни очса, Мен унинг ёнига кираман; Мен у билан, у Мен билан кечки овқатни баҳам кўрамиз” (Ваҳий 3:20). Кўриб турибмизки, Раббий бизнинг ҳаётимизга куч билан кириб келмаяпти. У эшигимизни тақиллатади, ичкарига кириш учун таклифни кутади. Бу биз нажот топиш деб атайдиган тушунча томон қилинган энг асосий ва энг биринчи қадамдир. Исонинг кириши ҳақидаги илтимосига биз юракларимизни очамиз. Бу – бизнинг Раббий томонга қилинган биринчи бурилишимиздир. Аммо “эшикни тақиллатаман ва ичкарига кириш учун таклифни кутаман” тамойили масиҳийнинг кейинги ҳаётида ҳам ўз долзарблигини йўқотмайди.
Биласизми, деярли ҳаммамиз ўзимизнинг қалб фожеаларимизни бир хилда ёмон ўтказамиз. Улар бизга шунчалар алам етказадиларки, биз уларга яна қайтиб келишни истамаймиз. Шунинг учун қалбимизнинг биз уларни кўмган жойимизга олиб борадиган эшигини ёпиб, калитни ташлаб юборамиз. Ф. Барнеттнинг “Сирли боғ” романидаги қаҳрамон жаноб Крэвен ҳам деярли худди шундай йўл тутганди. (Хотинининг вафотидан сўнг у унинг боғига олиб борувчи боғ эшигини қулфлайди ва калитини ерга кўмиб ташлайди.) Аммо бу бизга ўзимиз истаган шифони бермайди. Сира ҳам. Бундай иш бизга қисқагина вақтга енгиллик келтириши мумкин, аммо – ҳеч қачон шифо бўла олмайди. Одатда кичкина қизча ёки ёши катта аёл ўз ташвишларини мустақил қилишга мажбур бўлиб, ўз руҳий аламлари билан ёлғиз қоладилар. Бу муаммонинг энг яхши ечими Исонинг юракларимизга киришига изн бериш ва Ундан юрагимиздаги ўзимиз руҳий фожеаларимизни бекитган ва биз учун оғриқли бўлган бурчакларни топишини илтимос қилишдир.
Исонинг юракларимизга кириш ва оғириқларимизга шифо бериш учун рухсат сўраши баъзиларга ғалати туюлиши мумкин, аммо У адолатлидир ва ҳеч қачон ичидан ёпилган эшикни очмайди, ҳеч қачон бизнинг иродамизга қарши бизни даволамайди. Раббий шифоси ҳақиқий бўлиши учун биз Унга юрагимизнинг ўзимиз ҳаммадан бекитган жойларига киришига имкон беришимиз керак. “Сени шифолашим учун Менга изн берасанми?” Бизнинг юрагимизга кира олиши учун Раббий ёлғизликдан, азоб-уқубатлардан фойдаланади, ўзимиз билан юз берган катта ва кичик фожеаларни: хиёнат, шафқатсизлик, қўпол сўз ва йўқолган муносабатлар – барини ёдимизга туширади. Мана шуларнинг ёрдамида У юрагимиз эшикларини тақиллатади ва Унга ичкарига кириш учун рухсат беришимизни кутади.
Шундай экан, Унга бу ишни қилишига рухсат беринг! Усизнинг ярадор қалбингизга киришига рухсат беринг. Ундан ўз руҳий аламларингизга таъсир ўтказишини илтимос қилинг.
Ҳа, Исо, албатта, мен Сени таклиф қиламан. Менинг юрагимга кир. Юрагимнинг жароҳатлардан мутлақо илвираган бурчакларига шифо бер. [Сиз уларни биласиз, шунинг учун нима бўлганини айтиб беринг: зўравонлик, отангизни йўқотганингиз, онангизнинг рашки. Раббийдан, қалбимга кир, деб илтимос қилинг.] Менинг Нажоткорим! Менинг ёнимга кел. Мен ўз юрагим эшигини очаман, Сенга ўз жароҳатларимни даволашга рухсат бераман. Исо, менга ғамхўрлик қил.
Олдинги шартномаларни рад қилинг
Сизнинг руҳий жароҳатларингиз ўзлари билан муайян номаларни олиб келишди. Жуда кўп номаларни. Нимагадир уларнинг барчаси одатда бир хил мақсадга эга бўладилар. Шунингдек, уларнинг мавзулари ҳам жуда ўхшашдир. “Сен ҳеч нимага арзимайсан”, “Сен аёл эмассан”. “Сен жуда... ёки етарлича...” “Сен фақат кўнгилсизликлар келтирасан”. “Сен нафратдан бошқа нарсага арзимайсан”. Бундай номаларнинг кети узилмайди. Уларнинг олиниши кучли руҳий аламлар келтиргани сабабли, биз уларни ҳақиқат деб қабул қиламиз. Улар юракларимизни тешиб ўтиб, бизга ҳақиқат бўлиб туюладилар. Шунинг учун биз уларни ўйлаб кўрмасдан, ўзимиз устимиздан чиқарилган қарор каби қабул қиламиз.
Юқорида айтиб ўтганимиздай, болаликдаги қасамларимиз бизга руҳий жароҳатлар олиб келган ўша номаларнинг ёлғонига ишонган вақтимизда дунёга келади. “Жуда яхши, агар ҳаммаси айнан шундай бўладиган бўлса, шундай бўлақолсин. Мен ҳаётимни худди шу тарзда ўтказаман”. Бу болалик қасамлари жуда хавфли. Биз улардан олдин бўлган номаларнинг ёлғонлигига батамом ишонч ҳосил қилишдан илгари шу номаларнинг ўзларидан воз кечишимиз керак. Бу Исога юракларимиз эшикларидан очишдан бошқа нарса эмас. Ёлғон билан тузилган олдинги битимларимиз юракларимизнинг эшикларини ичкаридан қулфлайди, улардан воз кечиш эса шу ёпилган эшикларни Раббийга очиб беради.
Исо, мен бу ёлғонга ишонганим учун мени кечир. Бу сенинг сўзларинг эмас эди. Сен менга, қизимсан, менинг севиклимсан дединг. Энди мен илгари нимага кўнган бўлсам ундан воз кечаман. [Ўзингиз ишонган аниқ номаларнинг номаларини айтинг: “Мен аҳмоқман, мен бадбашараман...” сизга улар таниш эмасми?!] Мен кўп йиллардан буён ишониб келган нарсаларимга энди ишонишни истамайман. Оҳ, ҳақиқат Руҳи, Ўз ҳақиқатингни келтир, бу ёлғонни парчалаб ташла. Энди мен унга ишонишдан бош тортаман.
Кўз ёшларига эрк беринг.
Кўпинча аёлларнинг чарчашларига сабаб уларнинг “вазиятни назорат қилиш” учун жуда кўп кучларини сарфлашлари сабаб бўлади. Шунингдек, уларнинг кўп кучлари ўз аламларини бекитишга ва бахтли ҳаётни кўрсатишларига кетди. “Мен юрагимни тошга айлантиряпман, - деб куйлайди Ринди Росс, - мен кўз ёшларимни ичимга ютаман”. Қандай даҳшатли ва жуда баланд нарх! Қандайдир даражада ўзини бундай тутишнинг сабаби аёл юрагини тўлдириб-тошириб юборадиган ва кўтариб бўлмайдиган юк ва руҳий аламлардан қўрқишдир. Бу қўрқув аниқдир. Аммо у барча болаларга хос бўлган зулматдан қўрқиш белгиси каби сабабсиздир. Азиз сингиллар, қайғу – бу фойдадир. Қайғу юракка шифо беради. Бўлмаса нима сабабдан Исо “хасталикларни бошидан кечирган, қайғу-аламлар кишиси” (Ишаё 53:3) деб аталган?
Кўз ёшлардан қўрқманг. Машинангизда, уйқу хонангизда ёки ювиниш хонасига беркиниб кўз ёшларига эрк беринг. Йиғлашдан қўрқманг. Кўз ёшлари сизнинг жароҳатланган юрагингиз учун жуда фойдали. Ўз руҳий аламингизни яна ҳис қилишга журъат қилинг, майли, ҳис-туйғулар сизни қамраб олишсин. Агар қалбингизда ғазаб уйғонса – бу ёмон эмас. Ғазаб – бу гуноҳ эмас (Еф. 4:26 га қаранг). Аламми? Албатта, сизнинг ўтиб кетган шунча йилларингиз учун қайғурмасдан ва афсусланмасдан иложингиз йўқ. Қўрқувми? Жуда тўғри. Аммо Исо қўрқувга бас кела олади. Сиз фақат Исога ишонинг, У бас кела олмайдиган туйғунинг ўзи йўқ! (Забурга бир назар ташланг – бу туйғулар уммони-ку).
Ўз туйғуларингизга эрк беринг!
Ўз “Тавба”сида авлиё Августин шундай деб ёзади: “Мен доимо жиловлаб турган кўз ёшларимга эрк бердим: қанча хоҳласалар шунча қуюлсинлар. Худди юмшоқ ўриндиқдаги каби уларда менинг юрагим хотиржам тортди...” Қайғу –сизнинг қалб жароҳатларингиз ўзингизга бефарқ эмаслигининг ўзига хос исботидир. Улар сиз томондан унутилган эмаслар. Сиз ҳам унутилмагансиз. Қайғу сизга ҳаётингиз бошқача бўлиши кераклигини кўрсатади. Қайғу – бу кичкина, ўзини йўқотиб қўйган ва жуда қўрққан қизчанинг тўкилмаган кўз ёшларидир: шунингдек, азоб чекаётган ва ёлғиз аёлнинг кўз ёшлари.
Кўз ёшларидан қўрқманг!
Кечиринг
Мана биз энг қийин қадамга – (худди шифо топиш йўлидаги бошқа қадамлар енгил бўлганидай) ҳақиқий жасорат ва иродани намоён қилувчи қадамга етиб келдик. Бизни – жароҳатли юрак эгаларини хафа қилганларни кечириш керак. Бунинг сабаби жуда оддий: кечиримсизликнинг алами ва гуноҳи бизнинг юракларимизга ўз қўлларини юбордилар. Бу бизни руҳий жароҳатлар асирлигида ушлаб турувчи кишанлардир. Сиз то кечирмагунингизча асира бўлиб қолаверасиз. Алам ва кечирмаслик ҳаётимизни ва бошқаларнинг ҳаётларини вайрон қилиши ҳақида авлиё Павлус огоҳлантирган эди (Еф. 4:31га; Ибр. 12:15га қаранг). Биз бу аламни қўйиб юборишимиз керак.
… Масиҳ сизларни кечиргани каби, сизлар ҳам бир-бирингизни кечиринглар
Кол. 3:13
Энди эса мен (Жон) сиздан эътибор қилишингизни сўрайман. Кечирим – бу танловдир. Кечирим – бу туйғу эмас: сиз кимнидир кечирганингизни ҳис қилишга уринманг. Кечирим – бу ирода ишидир. “То туйғуларингиз кечирганингизни айтмагунларича кечиримни орқага сурманг, - деб ёзади Нил Андерсон. – Бундай дақиқалар ҳеч қачон келмайди, деб қўрқаман. Сиз кимнидир кечиришга қарор қилганингиздан сўнг туйғуларингиз шифо топиши учун вақт керак бўлади”. Биз Худога ўтмишимизнинг яширин туйнукларидан руҳий аламларни чиқаришга ва уни ялонғочлашга изн берамиз. Нил Андерсон бунинг нима учун зарур эканлигини қуйидагича тушунтиради: “Агар кечирим туйғуларингизга таъсир қилмаса, у чала бўлади”. Кечирим жараёнида биз ўзимиз етказган жароҳат жуда оғриқли эканлигини ва юрагимизда жуда чуқур из қолдирганини тан оламиз. Шундай бўлса–да, биз оталаримиз ва оналаримизнинг, бизни яралаган ҳамманинг кечиримини танлаймиз. Кечириш учун: “Бўлиб ўтган воқеа мен учун унчалик муҳим эмас”, - дейишнинг ўзи етарли эмас. “Бўлиб ўтган воқеаларда мен ўзим ҳам айбдорман”, - дейиш ҳам кам. Кечираётган одам “Менга ёмон ва адолатсиз муносабатда бўлишди. Ўзим билан юз берган воқеага мен бефарқ эмасман – бу менинг қалбимнинг энг тубигача яралади. Аммо мен қасос олиш ҳуқуқимдан воз кечаман, мени хафа қилган одамни Худо қўлига топшираман”, - дейди.
Агар сизни хафа қилганлар ҳам оғир жароҳат олганлигини эсласангиз, кечиришингиз осонроқ бўлар. Уларнинг юраклари ҳам худди сизники каби ёшликда жароҳат олган, душман асирига айланган, унинг қўлида бир югурдак бўлган эди. Албатта, бу уларни қилган танловлари, ўзларининг қилмишлари учун масъулиятдан озод қилмайди. Аммо бу сизга уларнинг жароҳатланган юраклари аёлларга қарши шафқатсиз кураш олиб бораётган сизнинг ҳақиқий душманингиз қўлида бор–йўғи бир қурол бўлганлигини билиб, уларни озод қилишингизга ёрдам беради.
Исодан шифо беришини сўранг
Бу босқичда биз қутулиш йўлларини мустақил қидиришни тўхтатдик ва Исога ўзимизнинг ярадор юракларимиз эшикларини очдик. Биз илгари кўнган нарсаларимиздан, руҳий яраларимиз ўзлари билан олиб келган номалар туфайли ҳақиқат деб ўйлаганларимиздан воз кечдик ва ўзимиз берган барча қасамлардан ҳам воз кечдик. Бизга зарар етказган одамларни кечирдик, энди Исодан очиқ юрак билан руҳий жароҳатларимизга шифо беришини сўраяпмиз. Ҳали кичкина қизчалигидаёқ Мелисса худди қоя тош каби қатъий ва шафқатсиз бўлишга қасам ичди, жуда узоқ йиллар давомида шундай бўлди ҳам. Бу унинг ҳикояси охири эмас. Унинг ҳаётида Исо билан учрашув юз берди. У аёлдан унинг жароҳатланган юрагини даволаш учун рухсат сўради. Ўз ҳаётига киришга рухсат бериб Мелисса қуйидаги воқеаларнинг гувоҳи бўлди:
Худо менинг ортимдан болалик йилларимга қайтиб келди ва кичкина, қўрқувдан титраётган, кроватнинг тагига бекиниб олган қизчанинг қўлидан ушлади, у зулматдан ёруғликка чиқиши кераклигига ишонтирди. Унинг жажжи муштчаларини очиб, қўлларидан ушлади ва унинг энг асосий саволига жавоб берди. Қизчанинг қўлларидан ушлаб туриб Раббий унга бошқа қатъий бўлиш керак эмаслигини, бундан сўнг Унинг Ўзи қизчани ҳимоя қилишини, қизча хотиржам бўлиши мумкинлигини тушунтирди. Исо унга қоя эмас, балки гуноҳсиз бола эканлигини айтди. У Исонинг боласи эди. У болани қораламади, аксинча – Исо унга ўз севгиси ва тушунишини ифодалади. У қизчага бошқача эканлигини, дунёдаги бошқа ҳеч кимга ўхшамаслигини, жуда ноёб истеъдодлар эгаси эканлигини айтди. Қизча Унинг овозини таниди ва Унга ишонишга ўрганди. У Исонинг овозида ўзига қаратилган қувончни аниқ фарқлай олди. Унинг овози шундай юмшоқ ва севгига тўла эдики, қизча Унинг қўлларида эриб кетди.
Агар биз жароҳатланган юракларимизни даволамоқчи бўлган Қутқарувчининг таклифини қабул қилсак, ана шундай ўзгариш мумкин бўлади. У бизнинг болалигимизга қайтишни, у ердан бизни қидириб топишни, қўлларимиздан ушлаб Ўз Отамизнинг уйига олиб келишни истайди. Исога ўзимизнинг руҳий жароҳатларимизни даволаш учун изн бериш вақти келди.
Исо, менинг ёнимга кел, менинг қалбимги шифо бер. Унинг етказилган жароҳатлардан мутлақо зарарланган бурчакларига кир. Кичкина жароҳатланган қизчага ғамхўрлик қил. Кел, мени қўлингга кўтариб ол, менинг оғриқларимга шифо бер. Ўзингнинг менинг жароҳатланган қалбимни даволаш ва мени кечиришни истамасликдан озод қилиш ҳақидаги Ўз ваъдангни бажар.
Ундан душманларингизни мағлуб қилишни сўранг
Ажойиб Ишаё 61:1 – парчада Худо: “Зиндондагилар қутуласин,
асирларга озодлик эълон қилсин”, деб ваъда беради. Кейин Худо бизнинг душманларимизга “қасос олиш куни” (2–оят)ни ваъда беради. Аламлар, қасамлар ва ёлғон билан тузилган битимлар – бизнинг қалб яраларимиз олиб келган номалар туфайли пайдо бўлган буларнинг бари душманга бизнинг ҳаётимиздан жой беради. Ҳаворий Павлус масиҳийларга мурожаат қилиб, улардан иблисга жой бермасликларини сўраганда, бизни бу ҳақда огоҳлантиради (Еф. 4:27га қаранг). Бизда ўзимиз бутун ҳаётимиз давомида курашган муаммоларимиз бор – булар ўзимизга ишончсизлик, ғазаб, тушкунлик, уят, ёмон одатлар ва қўрқувлардир. Эҳтимол, сизга бу ёмон одатларнинг пайдо бўлишида ўзингиз айбдордек туюлар.
Йўқ, сиз бунга айбдор эмассиз. Буларнинг барчаси сизнинг юрагингизни асирликда, ўзингизни эса зулмат бандиси қилиб ушлаб туришга уринаётган душманнинг ишидир. Албатта, сиз унинг ёлғони ҳужумига дош бера олмадингиз. Ўзингизга етказилган жароҳатларга бас кела олмай, кейинчалик улардан ўзингизни четга олишга қасамёд қилиб, сиз бу иблисона ғояларнинг шаклланишига имкон бердингиз. Аммо Исо сизнинг бу аҳмоқона ҳимоянгизни кечирди, энди у сизни озод қилмоқчи.
Худодан душманларингизни мағлуб қилишни илтимос қилиб сўранг. Охир–оқибатда У сизга шуни ваъда қилган. Исодан ўз юрагингизни асирликдан озод қилишини сўранг.
Исо, кел, мени озод қил. Мени [нималардан озод бўлишни истасангиз, шуларни санаб ўтинг] озод қил. Мени зулмат ҳукмронлигидан озод қил. Менинг душманларим учун Сенинг қасос кунинг келсин. Мен ўз устимдан уларнинг ҳукмронлигини рад қиламан, уларни сенинг қўлингга адолатли суд қилиш учун топшираман. Менинг юрагимни озод қил.
Унга ўзингизни қиз қилиб олишга имкон беринг
Кейин капитан Сара билан ёлғиз хайрлашиш учун унинг кичик меҳмонхонасига кетди.
Сара унинг тиззасига ўтирди ва унинг пиджаги ёқасидан ушлаб унга узоқ вақт тикилиб қаради.
–Сен мени эслаб қолмоқчи бўлсанг керак, жонгинам? – сўради капитан унинг сочларини силаб.
Йўқ, - жавоб берди қизча, - мен сени шундай ҳам ёддан биламан. Сен менинг юрагимдасан.
Улар бир-бирларини маҳкам қучоқлашди ва ўпишди: улар бир-бирларига тўймаётгандай, бир-бирларидан ажрала олмаётгандай туюларди.
Бу жуда кўп қизчаларнинг севимли ҳикояси, ёши катта аёлларнинг қалбларидаги энг чуқур жойларининг қайсидир нозик торларига таъсир қилади. Чунки ҳар бир қизча бу дунёга ўз отасининг беқиёс севгисига ўралган ҳолда яшаш учун келади. Ўзининг Худо ҳақидаги, Унинг кимга ўхшашлиги ва У унга қандай муносабатда бўлиши ҳақидаги биринчи таассуротларни у ердаги Отасидан олади. Худо – бу “Осмонларда яшайдиган бизнинг Отамиз”. У Ўз қизлари ва ўғилларига уларнинг оталарининг севгиси орқали Ўзини намоён қилмоқни истайди. У ердаги Отанинг севгисини англаб биз ўзимизни бехавотир ҳис қилишимизни истайди.
Мен (Стейси) жуда кўп марта Ота–Худо ҳақидаги бизнинг илк тасаввурларимиз ердаги отамиз билан муносабатларимиз таъсири остида шаклланиши ҳақида эшитганман. Энди масиҳий бўлган пайтларимда мен бу ҳақда биринчи марта жамоат минбаридан эшитдим ва одатимга кўра “Қандай ахмоқлик!” деб ўйладим. Йўқ, мен қавмбошининг ақлий қобилиятидан шубҳаланмадим, аммо бу фикрнинг ўзи менга жуда аҳмоқона бўлиб туюлди. Шундай бўлмағур нарса ҳам мияга келаркан–да: албатта, менинг отам Худо бўлмаган, бу кундек равшан. Аммо кейинчалик, бошқа аёлларнинг Ота–Худо ҳақидаги сўзларини тинглаб, мен уларнинг овозларида меҳр, эҳтимол, ҳатто, менга мутлақо ёд бўлган болаларча самимийликни сездим. Бошқалар Отага ёки Отажонга мурожаат қилиб ибодат қилишларини тинглаб, мен улар мен билмайдиган Ота ҳақида сўзлаётганларини тушундим.
Мен ҳеч қачон ўз отамга “отажон” деб мурожаат қилмаганман. Одатда кинофильм қаҳрамонлари ўз оталарини “ота” деб атаганлар. Кўпчилигимиз отага қилинадиган ягона мурожаат шакли “жаноб” сўзи бўлган оилаларда катта бўлганмиз. Деярли уйда бўлмайдиган ва ҳатто уйда жисмонан бўлса–да, зоҳиран йўқ бўлган одам билан яқин ва ишончга асосланган муносабатларни мен ақлимга сиғдира олмасдим. Эсингиздами, отам мени тушунишни ҳам истамаган! Мен у учун умидсизлик манбаи эдим.
Қавмбоши айтган сўзларнинг ҳақиқат эканлигини мен орадан кўп йиллар ўтиб тушундим. Ўзимнинг Самовий Отамни мен ўзимнинг отам билан мулоқот натижасида олинган ҳаётий тажриба орқалигина қабул қилардим. Менинг вазиятимда бу Ота–Худойим менга бефарқ, тушунмайдиган, инжиқ, уйда бўлмайдиган, тажанг, сержаҳл ва кўпинча олдиндан нима кутишни билиб бўлмайдиган каби туюларди. Яширмайман, мен унга ёқишни жуда истардим, аммо Худо менга етиб бўлмайдиган ва унчалик ҳам самимий бўлиб туюлмагани учун менинг У билан муносабатларим Унинг Ўғли билан муносабатлардангина иборат эди. Исо мени севарди, аммо мени Унинг Отаси севармиди, мен бундан жуда шубҳаланардим.
Йиллар ўтди, менга масиҳий аёл каби Худони Ота каби тушуниш ҳисси асло етишмасди. Мен Унга Уни Отам сифатида билиш истагим борлигини айтиб бердим. Менинг ибодатимга жавобан У мени ўз қалбимнинг хилват кўчаларига саёҳат қилишга таклиф қилди. Қалбимнинг бу хилват жойлари мени ўзининг кутилмаган бурилишлари ва шу пайтгача давом этаётганлиги билан ҳайрон қолдирди. Худо менга ўз отамга синчиклаб тикилишимга ёрдам берди. У менга ўз отам ҳақиқатда қандай одам эканлигини унинг менга бўлган туйғулари аслида қандай эканлигини ва менинг болалик хотирамда у ҳақда қандай хотиралар сақланиб қолганлигини кўрсатиб берди. Худо Ўзи билан бирга қалбимда мен шу пайтгача яшириб келган, заминдаги отамдан олинган яралар ҳали қонаётган яширин жойларига киришим учун мени таклиф қилди. Мен бу оғриқни қайтадан ҳис қилишни, бу хотираларни яна уйғотишни ва бу туйғуларни яна ҳис қилишни истамасдим. Менинг Худога қаршилик қилмаганлигимнинг, унинг таклифига рози бўлганлигимнинг сабаби Унинг мен билан бирга ушбу йўлни бирга босиб ўтишига, менинг қўлимни Ўз қўлидан чиқариб юбормаслигига ва мен Унга ўз юрагимни ишона олишимга бўлган ишончим эди. Мен Унга ишонишни ўргандим.
Ҳар бир аёл юрагида бизнинг Отамиз учун махсус ясалган бир хилват жойи бор. Биз буни биламизми ёки йўқми – юрагимизнинг бу қисми Самовий Отамиз билан яқин бўлишни истайди. Шундай экан, ўз юрагингизни Ота–Худо учун очинг! Худодан ана шу хилват ҳудудда У билан учрашишни ва ўз қалбингизни Унинг Оталик меҳри билан тўлдиришни сўранг. Биз барчамиз бошқа одамларнинг юракларидан шундай меҳрни қидириб жуда кўп куч сарфладик. Ҳар сафар ўз қидирувларимизнинг бефойда эканлигига ишонч ҳосил қилдик. Келинг, ўз юрагингизни бошқа ҳеч ким сева олмайдигандай сева оладиган Ўша Зотга қайтариб берайлик.
Ота, мен сенинг севгингга муҳтожман. Менинг юрагимнинг хилват жойларига кел. Кел, Ўзингнинг севгингни ҳам олиб кел. Заминий отам туфайли шаклланган Сенинг тимсолингни тасаввуримдан ўчириб ташлаш учун аслида Сен қандай эканлигингни билишимга ёрдам бер. Менга Ўз юзингни оч. Менга Ўз севгингни кўрсат. Мен Сен учун қандай аҳамиятга эга эканлигимни айт. Кел, менинг Отам бўл.
Ундан ўзингизнинг энг асосий саволингизга жавоб беришини сўранг
Ф. Барнеттнинг “Кичик малика”сини ўқиган, аёллар жажжи Саранинг ҳаёти осон бўлмаганлигини эсласалар керак. Унинг ўн биринчи туғилган куни нишонланаётган пайтда севимли отасининг ҳалок бўлганлиги ҳақидаги хабар келди. Унинг мол-мулки мусодара қилинган, қизчанинг ўзи эса бир тийинсиз қолади. Хусусий мактабдаги ўқиши учун пул тўлай олмаган Сарани мактаб директори ёмон кўриб қолади. У ўқиш ўрнига Сарани оғир ишларни бажаришга мажбур қилади, у билан ёмон муносабатда бўлади, бўш чордоққа яшаш учун чиқариб юборади.
Аммо отасининг севгиси Саранинг қалбида ўчмас из қолдирганди. Моддий ҳузур–ҳаловатлардан яқинларининг ғамхўрлигидан ва ўз атрофидагиларнинг яхши муносабатларидан маҳрум бўлган Сара ўзининг меҳрибон қалбини асраб қолишга муваффақ бўлди. Мана у ўзига ўзи қандай тасалли берарди: “Мени олдинда нима кутмасин, бир нарсани энди ўзгартириб бўлмайди. Агар мен жулдур кийимларда малика бўлсам, демак, мен қалбимда маликаман. Агар мен қимматбаҳо кийим-кечакларда бўлганимда эди, менга малика бўлиш осон бўларди. Аммо ҳеч ким буни билмаган пайтида малика бўлиш – мана бу ҳақиқий ғалабадир”
Аёл қандай қилиб бундай ишончга эга бўлиши мумкин? Бунинг учун у ўзининг асосий саволи билан Худога мурожаат қилиши керак. Ҳаммангизни ҳали ҳам кун тартибида турган қуйидаги саволлар ташвишга солаётганлигини тан олинг: “Мен сенга ёқаманми? Сен мени нафақат чиройли, балки жозибали деб ҳисоблайсанми?”
Бор–йўғи бир йил олдин мен Стейсининг юраги ҳалигача ҳам ўзининг энг асосий саволига жавоб ола олмаётганлигини тушундим. Тўйимиз бўлган куни биз у билан ресторанга бордик. У ерда мен вақт топиб Стейсига шундай дедим: “Стейси, сен ёшлигингда жуда гўзал чиройли қизча бўлгансан”. Унинг бунга жавобан нигоҳида мен бир жавобни ишонч билан ўқидим: “Алдама”.
–Сен бу ҳақда билмасмидинг?
Ўртага узоқ жимлик чўкди.
–Йўқ.
–Оҳ азизам, сен билмасмидинг?
Мен унинг болаликдаги суратларини кўрганман: улардан Стейсининг қандай қимматбаҳо хазина бўлганлигини бехато билиш мумкин. Аммо ҳаёт унинг юрагида умуман бошқача нома қолдирди, шунинг учун мен унга Худога мурожаат қилишни тавсия қилдим.
Сиз Ундан, мени қандай кўринишда бўлишимни хоҳлайсан, деб сўрашинг керак.
Биз сизга ўзларининг энг асосий саволларига жавоб ола билган кўп аёллар ҳақида айтиб беришимиз мумкин. Масалан, бизнинг яқин дўстимиз Ким ҳақида. У болалигидан малика бўлишни, уни асирликдан қутқаришларини ўйнашни орзу қиларди. “Аммо қўшни қиз мендан чиройлироқ эди. У худди Барби каби жозибали эди. Шунинг учун мен аждардан уни озод қилиш учун курашаётган болалар гуруҳига қўшилишдан бошқа нарса қила олмадим. Менга ҳеч қачон озодликдан қутилаётган гўзал роли тегмасди”. Бу қайғули хотиралар кўз ёшлари билан тугади – болаликда ҳеч қачон тўкилмаган кўз ёшлари билан. Ниҳоят, улардан қутилиш жуда катта енгиллик олиб келди.
–Ким, мен сенга нима қилишингни айтаман. Сен Исодан, менга ўз гўзаллигимни кўрсат, деб сўрашингни истайман.
Бу мумкинми? – сўради у. – Мен чиндан ҳам шундай қила оламанми? Исо менинг илтимосимни бажарадими?
Орадан икки ой ўтгач, у бизнинг уйимизга ажойиб табассум билан кириб келди. Бу табассуми билан у бизга ажойиб сирни очмоқчи эканлигидан дарак берарди. Унинг юзи нур сочиб турарди. Исо билан учрашуви вақтида У қизчанинг қанчалар гўзал эканлигига, унинг гўзаллиги қанчалар ноёб эканлигига Исо ишонтира олганини айтиб берди.
Бу жуда ажойиб эди! Мен ўзимнинг гўзал эканлигимга ишона бошлаганга ўхшайман.
Орадан ҳеч қанча ўтмай, мен бошқа бир танишимиз билан – отаси четдан ўйнаш тутган ва “ўзини яхши қилиш” учун қанча куч сарфлаган Дебби билан суҳбатлашдим.
–Дебби, сен ўзингни чиройли ва яхши қилиш учун қилаётган ҳаракатларинг билан шундай жозибали гўзаллигингни бузсанг, нима бўлади? – сўрадим мен ундан.
У стул суянчиғига суяниб, чуқур нафас олди, ўзини бўш тутди. Унинг юз тузилиши кескинлигини йўқотиб, юмшоқ ва нафис бўлиб қолди. Парда тушди, унинг орқасида гўзал аёл бор эканлиги кўринди. Тўсатдан қаергадир унинг ҳалокатга маҳкумлиги йўқолди, унинг хавотири ва аламлари йўқ бўлди, бир зумга хотиржам ҳолатга тушди.
–Агар бу ҳақиқат бўлса, сен нима деган бўлардинг?
Ўртага бир дақиқага жимлик чўкди.
–Мен ўзимда иккита истак курашаётганини ҳис қиляпман, - деди у, - бир пайтнинг ўзида “ура!” ва “қандай ачинарли!” деб қичқириш.
Унинг самимийлигидан мен жилмайдим:
–“Ура!” бу умуман мумкинлиги учун ва бекорга сарфланган умр учун “қандай ачинарли”, шундайми?
Келинг, фараз қилайлик – сизнинг руҳий жароҳатларингиз ўзлари билан олиб келган номаларда айтилганларнинг барчаси ёлғон. Бу фаразга ўз ақлингиз ва юрагингизга киришига имкон беринг. Бу номалар бошидан–охиригача ёлғон. Бу жасоратли фикр қандай туйғуларни чорлади? Кўз ёшларми? Қувончми? Қамоқдан озод бўлиш ҳиссими? У сизнинг юрагингизни сизга озод қилиб қайтариб беради! Ушбу масалада бизнинг танишларимиздан бири шундай деган:
Ҳаётнинг барча жабҳаларида эришган ютуқларимга қарамасдан, мен аёл сифатида бу оламнинг мезонларига мос келмаслигимдан ҳар доим уялиб келганман. Худога мурожаат қилиб, У мен ҳақимда қандай фикрда эканлигини билишни ўзимга эп кўрмадим. Шунинг учун ҳам мен У билан охиригача курашдим. Гарчанд У мен томонда эканлигимни билсам-да, мен Унга бунда панд берганлигимдан асло шубҳаланмасдим... Ва ниҳоят мен Унга қулоқ тутишга журъат этганимда, У менга янги исм – Грейс (нафосат) исмини берди. Шу заҳотиёқ “мен етарли даражада аёл эмаслигим, ёки эркакка ўхшашлигим” ҳақидаги ёлғон барҳам топди. У менга Ўзининг садоқатини намоён қилди, У бутун айб-гуноҳларимни кечирди, барча хасталикларимга даво топди; ҳаётимни гўр азобидан қутқарди, бошимга инояту марҳамат тожини тақди; кўнглимни неъматлар билан қондирди...(қаранг: Забур 102).
Исога ўзингизнинг асосий саволингизни беринг. Сизнинг мафтункорлигингизни сизга кўрсатишини Ундан илтижо қилиб сўранг. Кейин-чи? Кейин эса У сизга меҳрибонлик қилишига ижозат беринг.
Книга на Узбекском языке: - Пленительная красота (Джон ва Стейси Элдридж)
Авторы этой книги, супруги Элдридж, предлагают женщинам вспомнить свои детские мечты и желания, призывают их стать уверенными в себе и пленительными, осознать свое женское начало. Они убеждены, что каждой женщине необходимо найти свою «рану», понять, что было ее причиной, и не упускать ее из виду до тех пор, пока не наступит исцеление. Книга адресована не только женщинам, но и мужчинам, стремящимся понять женскую душу, в том числе отцам, у которых есть дочери.
Вы можете прослушать радиопередачу журналиста Галины Шаинской об этой книге, прозвучавшую на Трансмировом радио.
