Аюб 9 bob
1 Аюб жавоб бериб, шундай деди:
2 “Ҳа, биламан, айтганларингнинг ҳаммаси тўғри, Лекин қандай қилиб инсон Худонинг назарида ҳақ бўла олади?
3 Агар бирор инсон Худо билан баҳсга киришса, У Худонинг мингта саволидан биттасига ҳам жавоб бера олмасди.
4 Ҳа, Худо доно ва қудратлидир, Ким Худога қарши чиқиб, Ундан устун бўлган?!
5 Худо огоҳлантирмай тоғларни ағдаради, Ғазаб алангасида уларни йиқитади.
6 Ерни жойидан қўзғатиб, силкитади, Замин устунларини титратади.
7 Қуёшга амр берса, у нур сочмайди, Юлдузларнинг нурини ўчиришга қодир Худодир У
8 Унинг Ўзи самони ёйган, Денгиз тўлқинларини топтаб юради.
9 Ҳулкар юлдузини, Катта айиқ буржи ва Парвин юлдузларини, Бутун жанубдаги юлдуз туркумларини яратган Худодир У.
10 Инсон ақли бовар қилмайдиган буюк ишлар қилади Худо, У қилган мўъжизаларнинг сон–саноғи йўқдир
11 У ёнгинамдан ўтиб кетса ҳам, Мен Уни кўра олмайман. Ўз йўлида давом этиб кетаверади, Унинг ўтганини пайқамай қоламан.
12 У олиб қўяман, деса, ким тўхтата олади?! Ким Ундан: «Нима қиляпсан?» деб сўрай олади?!
13 Худо Ўз ғазабини тутиб турмайди, Ҳатто махлуқ Раҳоб ёрдамчилари Унинг оёғи остида қалтирайди.
14 Мен ким бўлибманки, Унга жавоб бера олсам, У билан баҳслашиш учун керакли сўзлар тилимга келса?!
15 Айбсиз бўлсам ҳам, Унга жавоб бера олмаган бўлардим, Ҳакамдан фақат раҳм–шафқат тилаган бўлардим.
16 Агар Уни чақирсам, У менга жавоб берса ҳам, Гапларимга қулоқ солишига ишонмайман.
17 Худо бўрон чақириб, мени эзмоқда, Ҳеч бир сабабсиз яраларимни кўпайтирмоқда.
18 Нафасимни ростлаб олишга ҳам имкон бермаяпти, Юрагимни қайғуга тўлдиряпти.
19 Агар куч синалса, албатта У энг кучлиси бўлиб чиқади. Одиллик масаласида эса ким Уни маҳкамага чақириб келади?!
20 Гуноҳсиз бўлсам ҳам, ўз оғзим мени айбдор деб топади, Айбсиз бўлсам ҳам, ўз оғзим мени эгри деб ҳукм қилади.
21 Айбсизман, аммо менга барибир, Ўз ҳаётимдан нафратланяпман.
22 Эҳ, ҳаммаси барибир экан, шунинг учун ҳам: «У айбсизни ҳам, фосиқни ҳам ҳалок қилади», деб айтаман.
23 Кулфат кутилмаганда одамга ўлим келтирса, Айбсизнинг бошига тушган офатдан Худо кулади.
24 Бутун ер юзи фосиқлар қўлида, Худо ҳакамларнинг кўзларини боғлаб қўйган. Агар У боғламаган бўлса, Яна ким боғлаган бўлиши мумкин?!
25 Ҳаётим чопағон кишидан ҳам тезроқ ўтиб кетади. Шунчалик тезки, ҳеч фароғат кўрмай ўтиб кетаман.
26 Умрим тез сузадиган қайиқлардай кўзга кўринмай кетади, Ўз ўлжасига ташланган бургутдай тездир.
27 «Энди ҳеч нолимайман, Қайғули чеҳрам ёришсин, Хурсанд бўлай», дегим келади,
28 Лекин янада кўпроқ келадиган ғам–аламдан қўрқаман. Ахир, Сен мени айбсиз ҳисобламайсан.
29 Модомики, айбдор эканман, Ҳаракат қилишимдан нима фойда бор?
30 Қор сувида чўмилиб, Қўлларимни совун билан ювсам–да,
31 Эй Худо, Сен мени лой чуқурга ташлайсан, Ҳатто кийимларим ҳам мендан нафратланади.
32 Худо инсон эмаски, мен У билан баҳслашсам, Мен билан даъволашгин деб, Уни чақирсам.
33 Иккимиз орамизда ҳакам йўқки, Бизни ажрим қилса.
34 Ҳакам бўлганда, Худонинг таёғини устимдан олиб ташлаган бўларди, Ўшанда Худо мени бошқа даҳшатга солмасди.
35 Қўрқмасдан Унга гапира олган бўлардим, Лекин ҳозирги аҳволимда ундай қилолмайман.
