Дон Мак-Керри. Иброҳимнинг оиласи: парчаланган шажарани шифолаш - (34-боб) Китоб Ўзбек тилида
Ibrohimning oilasi: parchalangan shajarani shifolash (Don Mak-Kerri) O‘zbek tilida Audiokitob 
Мундарижа
1-ҚИСМ
1-боб: Худонинг дўсти Иброҳим
2-боб: Худонинг дўсти иккиланади
3-боб: Ҳожарнинг фожеаси
4-боб: Исмоил: Худо эшитади
5-боб: Ака-укалар ўртасидаги адоват
2-ҚИСМ. ИСМОИЛНИНГ ЭНГ МАШҲУР ЎҒЛИ
6-боб: Муҳаммад – биринчи мусулмон
7-боб: Қуръон – Муҳаммаднинг китоби
8-боб: Шаклланган ислом: ҳадис ва қонун
9-боб: Ислом. Унинг эътиқод белгилари ва диний вазифалари
3-ҚИСМ. КЎП ҚИЁФАЛИ ИСЛОМ
10-боб: Исломда этник мансублик ва сиёсат
11-боб: Катта бўлиниш: суннийлар ва шиалар
12-боб: Мистицизм: қонундан қочиш
13-боб: Халқ исломи: мусулмонлик ва руҳий кучлар
14-боб: Жанговар ислом: аслиятга қайтиш
15-боб: Ислом ва секуляризм
16-боб: Рақиб пайғамбар Мирзо Ғулом Аҳмад
17-боб: Ирқчи ислом. Африка-Америкадан келиб чиққан мусулмонлар
4-ҚИСМ. МУСУЛМОНЛАРГА ХИЗМАТ ҚИЛИШ
18-боб: Исонинг йўли
19-боб: Худо Шоҳлиги ва маданият
20-боб: Мусулмонларга хизматчи
21-боб: Руҳий кучдан фойдаланиш
22-боб: Аниқ ҳаракатлар доираси
5-ҚИСМ МУСУЛМОНЛАР БИЛАН ИШЛАШ МЕТОДЛАРИ
23-боб: Исо ва суннийлар
24-боб: Исо ва шиалар
25-боб: Исо ва келишувчан мусулмонлар
26-боб: Исо ва жанговар мусулмонлар
27-боб: Исо ва мутасаввифлар
28-боб: Исо ва халқ исломига итоат этувчи мусулмонлар
29-боб: Исо ва аҳмадийлар
30-боб: Исо ва Африка-Америкадан келиб чиққан мусулмонлар
6-ҚИСМ. ИСЛОМ ВА МАСИҲИЙЛИК ЎРТАСИДАГИ ИЛОҲИЙ ЗИДДИЯТЛАР
31-боб: Мусулмонларнинг Муқаддас Битикка ҳужумлари
32-боб: Муҳаммад ўзини пайғамбар дебэълон қилади
33-боб: Муҳаммаднинг Қуръон ҳақидаги таъкидлари
7-ҚИСМ. ИБРОҲИМ ОИЛАСИДА ЯРАШУВ
34-боб: Бошқа эътиқодга ўтишдан жароҳат олиш
35-боб: Мураббийлик баҳоси
36-боб: Мураббийликнинг аниқ мақсадлари
37-боб: Жамоанинг шаклланиш модели
38-боб: Машаққатнинг ниҳояси
Сўнг сўз
7 – ҚИСМ
ИБРОҲИМ ОИЛАСИДА ЯРАШУВ
“Сизларга шуни айтаман: кўп одамлар шарқу ғарбдан келиб, Иброҳим, Исҳоқ ва Ёқуб билан бирга Осмон Шоҳлигида зиёфатга ўтирадилар” (Матто 8:11).
“Имон йўли аён бўлишидан аввал, биз қонун назорати остидаги тутқунлар эдик. Ўша имон аён бўлишини кутаётган эдик. Бошқача айтганда, қонун Масиҳга бошловчи мураббийимиз эди. Энди эса биз Масиҳга бўлган имон орқали оқланамиз.Мана имон йўли аён бўлган экан, биз энди мураббийнинг тарбиясида эмасмиз.Энди сизлар Исо Масиҳга бўлган имонингиз орқали Худонинг фарзандисизлар.Сизлар сувда чўмдирилиб, Масиҳ билан бирлашдингиз. Ҳар бирингиз Масиҳга бурканиб олдингиз.
Энди на яҳудий, на юнон бор, на қул, на озод бор, на эркак, на аёл бор. Сизлар Исо Масиҳга тегишли бўлганингиз учун, ҳаммангиз бирсизлар.Сизлар Масиҳники экансизлар, демак Иброҳимнинг ҳам зурриётисизлар, берилган ваъданинг баракаларидан баҳраманд бўласизлар”
(Галатияликларга 3:23-29).
Кириш
Китобнинг сўнгги қисмига киришишдан олдин, бир оз орқага қайтишимизга тўғри келади.
Гуноҳкор инсониятнинг қолган қисмини марҳаматлаш учун Худо воситачи сифатида Ибромни танлади. “Буюк халқнинг отаси қиламан Сени, барака бераман сенга, улуғ қиламан сенинг номингни, барака манбаи бўлурсан сен” (Ибтидо 12:2). Ибром ваъзини бошламасдан олдин, унинг оиласида фожеа юз берди. Худо ваъда қилган мўъжиза (ўғли Исҳоқнинг туғилиши)ни кутиш ўрнига, Ибром ва Сорай вазиятни ўз қўлларига олдилар ва Сорайнинг Мисрлик чўриси Ҳожар орқали ўғил кўришга қарор қилдилар. Бунинг натижасида эса Ҳожар ва Сорайнинг ўртасига кундошлик туйғулари оралади. Шундай қилиб, икки марта оилавий ажралиш юз берди. Биринчиси, Ҳожар ҳомиладорлигини билгач, Сорайни назар-писанд қилмай қўйди. Сорай Ҳожарга қилган шафқатсизлиги туфайли, Ҳожар қочиб кетишга мажбур бўлди. Иккинчиси эса – Исҳоқ туғилгандан кейин Ҳожар билан Исмоил Иброҳим оиласидан қувилди. Шуниси ажабланарлики, Ҳожар ва Исмоилнинг қадимий тарихини, жумладан, зиёратчилар улар каби сув қидиришни такрорлашларини, қудуқни эса Бэршевадан Макканинг ён атрофига кўчирганини Муҳаммад қўшиб-чатганини билиб олдик.
Сўнгра Муҳаммад асосланган динни ва исломдаги турлича илоҳий муносабатдаги йўналишларни кўриб чиқдик, уларга нисбатан имкон қадар ёндашишларни таклиф қилдик.
Бу ёндашувларнинг замирида, албатта, бутун мусулмон оламида бой ҳосил тўплаш ҳақидаги тахминлар ётибди. Бу учун шарт-шароитлар тилларнинг тафовутларида, этник хусусиятларда, теологик фарқларда ва турлича диний тажриба (легализм, экстаз, спиритизм)да мужассамдир.
Биз яна кучли қаршиликларга дуч келишимизни, муқаррар ўлим, қайғу ва бахтсизликлар кутаётганлигини жуда яхши билар эдик.
Китобнинг бу якуний қисмида бошқа эътиқодга ўтишда етказилиши мумкин бўлган ва азоб-уқубатларга боғлиқ омиллар тўғрисида олдиндан огоҳлантириб қўйишга қарор қилдик. Шунингдек, исломдан воз кечишга журъат қилган мусулмонларни масиҳий хизматчилар иложи борича руҳан қўллаб-қувватлашлари ва уларга ёрдам кўрсатишда фойдаланишлари учун турлича усулларни таклиф қиламиз. Сўнгра янги имонлиларга панд-насиҳат қилиш истаги – масиҳий хизматчидан нималарни талаб этишини биз муҳокама қиламиз. Бундан кейин устозлик қилишда қандай аниқ мақсадлар қўйилиш кераклиги ҳақида биз ўз фикрларимизни айтиб ўтамиз. Ниҳоят, исломни тарк этганлар учун у ёки бу кўринишдаги жамоатларга бирлашиш моделларини таклиф қилиш ниятимиз бор.
Сўнгги бобда бизнинг Қутқарувчимиз Ўзининг Жалиладаги ваъзида қандай йўл тутганлигини кўриб чиқамиз ва уни мусулмонларни ҳали охирига етмаган Инжилга олиб келишда қўллашга уриниб кўрамиз.
34 – боб
Бошқа эътиқодга ўтишдан жароҳат олиш
“Мени ер юзига тинчлик олиб келган, деб ўйламанглар. Мен тинчлик эмас, қилич олиб келганман.Ўғилни отасидан, қизни онасидан, келинни қайнанасидан ажратиш учун келганман. Инсоннинг душманлари ўз уйидагилар бўлади.
Кимки отасини ёки онасини Мендан ортиқ яхши кўрса, Менга лойиқ эмас. Кимки ўғлини ёки қизини Мендан ортиқ яхши кўрса, Менга лойиқ эмас. Кимки ўз хочини олиб, ортимдан юрмаса, Менга лойиқ эмас.Ўз жонини аямоқчи бўлган уни йўқотади. Мен учун жонини берган эса, уни асраб қолади»
(Матто 10:34-39).
Бошқа эътиқодга ўтиш кўп ҳолатларда жароҳат етказади. Бу “янгидан, юқоридан туғилиш” (Юҳанно 3:3) жароҳати, руҳнинг бир ҳолатдан бошқа ҳолатга ўтишидаги жароҳатлардир. Исо Ўз ўлимини ва Тирилишини назарда тутиб шундай деган: “Инсон Ўғли кўп азоб чекади. Оқсоқоллар, бош руҳонийлар ва Таврот тафсирчилари томонидан рад қилиниб, ўлдирилади. Учинчи куни эса тирилади” (Луқо 9:22).
Кўп азоб-уқубатлар чеккан Исо охир-оқибатда ўлгач, Ўзи бир ҳолатдан (яъни ўлим ҳолатидан Тирилиш ҳолатигача) бошқа ҳолатга (яъни Тирилишдан кейинги ҳолатга) ўтган. У том маънода қандай қилиб қайта туғилиш кераклиги намунаси бўлди.
Унинг издошларини кутаётган хавф–хатарни санаб ўтар экан, Исо шогирдларига шундай деди: “Ким ўз жонини асраб қолмоқчи бўлса, уни йўқотади. Ким Мен учун жонини берса, уни асраб қолади” (Луқо 9:24).
Бу ерда, бизга – юксак даражадаги озодликдан ва дин эркинлигини эътироф қилишдан фойдаланаётган Ғарбда – бу сўзлар унчалик даҳшатли туюлмайди. Бироқ мусулмон оламининг кўп қисмларида ушбу сўзлар одамларни адаштиради. Аммо бундан мустасно ҳолатлар ҳам мавжуд, масалан, Индонезияда одамлар сабр-тоқатли ва мурувватли бўлишга интиладилар. Бунинг натижасида эса бир неча миллион “халқ” мусулмонлари масиҳийликни қабул қилдилар. Лекин мусулмон дунёсининг бошқа қисмларида Қуръон ва ҳадислар одамларнинг онгига жуда кучли таъсир кўрсатди. Масиҳийликни қабул қилган одамлар, одатда, таъқиб қилинадилар, баъзи мамлакатларда эса ҳаттоки ўлимга ҳам ҳукм қилинадилар.
Масалан, Покистондаги икки йиллик уруш (1989-1990 йиллар) мобайнида, масиҳийликни қабул қилган афғон қабила бошлиғи душман отряди командирининг буйруғига биноан қийнаб ўлдирилган. Айтишларига қараганда, шу отряд аъзолари Пешовардаги беғараз ёрдам берувчи ғарбий ташкилотнинг раҳбарини ҳам ўғирлаб кетишган ва уни ҳам қийнаб ўлдиришган. Бу ташкилот аъзолари нафақат афғон бевалари ва етимларга ёрдам қиларди, балки улар орасида Муқаддас Китоб Хушхабарига гувоҳлик берар эдилар. Синд вилоятида бир мўмин-мусулмон яшарди. У руҳонийнинг ўғли бўлиб, кейинроқ масиҳийликни қабул қилди. Олдинига у огоҳлантирилди, сўнгра Ҳайдаробод кўчасидан ўтиб кетаётган бир енгил машинадан отиб ўлдирилди.
Малайзияда исломдан Масиҳга юз тутганларнинг ҳаммаси уларни Раббийга олиб келган устозлари билан биргаликда қамоққа ташландилар. Лекин кейин улар озод этилдилар, чунки ўшанда мавжуд бўлган қонунлар уларнинг ҳибсга олинганликларини асослаб бера олмас эди. Аммо кейин ҳукумат шунга ўхшаш фаолиятни оқлаш учун қонунларни ўзгартирди.
Мисрда кўплаб янги имонлилар қамоққа олиндилар. Улардан бири яқиндагина оғир қийноқлар оқибатида жон берди. Турли сабабларга кўра, ҳибсга олинмаганлар учун Худога ҳамду санолар бўлсин. Эҳтимол, хукумат аъзолари улар ҳақида ҳеч нарса билмагандирлар. Агар жамоат хизматчиси мусулмонларни Масиҳга юз тутишларида фаол иштирок этаётган бўлса-ю, ҳукумат бундан хабар топса, дарҳол хизматчи қамалади. Агар хизматчи чет элдан келиб фаолият юргизаётган бўлса, у мамлакатдан чиқариб юборилади.
Бундай нафрат ва бетоқатсизлик қаердан пайдо бўлади? Бу Қуръон ва ҳадисларда ёзилган. Муаммони тўлиқ тушуниш учун Самуэл Звемернинг “Исломда муртадлик тўғрисидаги Қонун” (Samuel Zwemer, The Law of Apostasy in Islam, 1924) номли китобини ўқиб чиқиш лозим.
Исломдан чиққан масиҳийларни қамоққа олишга, қийноққа ва ҳаттоки ўлимга ҳукм қилишга асос бўлган Қуръон оятларидан баъзи бирларини кўриб чиқамиз.
“(Эй мўминлар), нега сизлар мунофиқлар тўғрисидаги икки гуруҳга бўлиниб олдингиз? Ахир, Оллоҳ уларни ўз қилмишлари сабабли (куфр ва нифоққа) қайтарди-ку?! Ёки Оллоҳ адаштирган кимсаларни Тўғри Йўлга солмоқчимисизлар? Кимники Оллоҳ адаштириб қўйган бўлса унинг учун ҳаргиз йўл топа олмайсиз!
Улар ўзлари кофир бўлганлари каби сизлар ҳам кофир бўлиб, улар билан баробар бўлиб қолишларингизни истайдилар. Бас, сизлар то Оллоҳ йўлида ҳижрат қилмагунларича уларни дўст тутманглар! Агар юз ўгирсалар, уларни топган жайингизда тутиб ўлдирингиз ва улардан на бир дўст ва на бир ёрдамчи олмангиз!” (Қуръон, 4:90, 91 (88, 89)).
“Эй мўминлар, сизларнинг ичингиздан кимда ким динидан қайтса, Оллоҳ бошқа бир қавмни келтирурки, Оллоҳ уларни яхши кўрур, улар Оллоҳни яхши кўрурлар. Улар мўминларга хокисор, кофирларга эса қаттиққўл, бирон маломатгўйнинг маломатидан қўрқмай Оллоҳ йўлида курашадиган кишилардир. Бу Оллоҳнинг фазлу марҳамати бўлиб, Ўзи хоҳлаган кишиларга берур. Оллоҳ фазлу карами кенг, билгувчидир” (Қуръон, 5:59 (54)).
“Ким Оллоҳга иймон келтиргандан кейин (яна қайтиб) кофир бўлса (Оллоҳнинг ғазабига дучор бўлур). Лекин ким қалби иймон билан ором олгани ҳолда (куфр калимасини айтишга) мажбур қилинса, (унинг иймонига зиён етмас). Аммо кимнинг кўнгли куфр билан (яъни диндан чиқиб, кофир бўлиш билан) ёзиладиган бўлса, бас, ундай кимсаларга Оллоҳ томонидан ғазаб ва улуғ азоб бордир” (Қуръон, 16:108 (106)).
Муҳаммад Мадинани бошқарган вақтда (622-632 йиллар), бутпарастликка қайтмоқчи бўлган одамларни ёки уруш кунларида Муҳаммад қўшинидан қочмоқчи бўлган аскарни қўрқитиш учун бу оятлардан фойдаланганлар. Аммо Муҳаммаднинг вафотидан кейинроқ бу парчалар масиҳийликка юз бурган мусулмонларга тааллуқли бўлиб қолди.
Кўзга кўринган мусулмон тафсирчиларининг ҳаммаси, ҳеч бир истисносиз бу оятларни шарҳлаб, масиҳийликка ўтган ҳар бир мусулмон ўлимга лойиқдир, деб айтадилар.
Звемер мусулмон дунёсида ажойиб ва обрў-эътиборли тафсирчи ҳисобланмиш Ал-Байдавий (1291 йили вафот этган)нинг “Ваҳийлик ва талқин сирлари” номли асаридан парча келтиради:
“Кимда ким ўз динидан очиқ-ойдин ёки яширинча қайтгудек бўлса, уни қаерда учратишингиздан қатъий назар, ҳар қандай хоин сифатида тутиб, ўлдиринглар. Иложи борича бундайлардан ўзингизни четга олинг. Ундайларни ҳимоя қилманг” (Zwemer, 1924:33, 34).
Ҳадисларнинг муаллифлари ал-Бухорий (870 йили вафот этган) ва Муслим (875 йили вафот этган) “Мишкат ал-масобиҳ”да Пайғамбарнинг сўзларини келтиришган: “...Кимки ўз динини ўзгартирса, ўлдиринглар” (қаранг: James Robson инглизча таржимаси, 1975:752).
Исломни ва унда ҳадислар мавжудлигини яхши билмаган китобхон шуни доимо ёдида тутиши лозимки, бу масаладаги фикрларнинг ривожланишида Қуръон билан бир қаторда ҳадислар ҳам катта ўрин эгаллайди. Хуллас, мусулмонлар қанчалик юксак даражадаги фундаменталист бўлсалар, улар бу муаммони шунчалик кескинлаштиришга мойил бўладилар. Аксинча, мусулмон синкретизмининг юксалиши туфайли, сабр-бардош ортиб бораверади.
“Муртадлик ҳақидаги Қонун” мусулмонлар томонидан кенг тан олиниши сабабли, масиҳийликка юз тутган мусулмонлар ҳар қандай қарор қабул қилишдан қўрқиб қолганлар. Кўп ҳолатларда бундай қўрқув асослидир, эҳтимол, шунинг учун ҳам кўплаб мусулмонлар масиҳийликка юз бурмаётгандирлар.
Қуръондаги ушбу оят: “Динга зўрлаб (киритиш) йўқдир” (Қуръон, 2:257 (256)) – масиҳийликни қабул қилган мусулмон ўлдирилиши керак, деб юқорида айтиб ўтилган обрўли фикрларга зид эмасдир.
Айтгандай, динга эътиқод қилиш мавзусига қайтар эканмиз, биз шуни эсдан чиқармаслигимиз керакки, бу муаммо мусулмонлар учун – ҳаёт ёки ўлим масаласидир. Худога ҳамду санолар бўлсинким, Индонезия каби мамлакатларда миллионлаб мусулмонлар ўз жонларини сақлаган ҳолда масиҳий бўлдилар. Хавф-хатар ҳар қадамда пойлаб туради ва кўпинча бирор қарорга келиш жараёнига тўсқинлик қилади.
Кўпинча мусулмонлар Масиҳга юз тутганларида, уларнинг ҳаётларига таҳдид қилинади: уларни меросдан маҳрум қилишади, эгаллаб турган лавозимларидан бўшатиладилар, ёки ўқув даргоҳидан хайдаладилар; улар уйланган бўлсалар, хотин ва бола-чақаларидан айриладилар; агар бўйдоқ бўлсалар, ўзлари яшаб турган ҳудуд қизларига уйланишдан маҳрумдирлар; уларнинг хизмат лавозими кўтарилмайди; улар мачитлардан ва барча диний байрамлардан қувиб чиқариладилар; хуллас, уларнинг барча кундалик оилавий ҳаёти ҳам, жамоатчилик билан алоқалари ҳам бузилади.
Бошқача айтганда, масиҳийликни қабул қилган мусулмонлар радди маърака, яъни қочқин бўлиб қоладилар.
Келинг, шу ерда тўхтайлик–да, исломдан Худо Шоҳлигига ўтувчи одам бошидан нималарни кечириши мумкинлигини кўриб чиқайлик.
Диний эътиқод ўзгаришидан жароҳат олиш
Павлус мажусийлар орасида ваъз қилишга юборилди. Раббий унга шундай деган эди:
“Мен сени ўз халқинг қўлидан қутқараман. Сени ғайрияҳудийлар орасига юбораман, Мен сени уларнинг қўлидан ҳам қутқараман.Сен уларнинг кўзларини очасан, уларни зулматдан ёруғликка, шайтоннинг ҳукмронлигидан Худонинг ҳукмронлигига қайтарасан. Менга имон келтириш орқали уларнинг гуноҳлари кечирилиб, улар Худонинг танланган халқи орасидан жой оладилар”
(Ҳаворийлар 26:17, 18).
Авалам бор, “фаҳмлаш”нинг кучли таъсири исломга янгича қарашдан юз беради. Исо Масиҳ таълимоти нуқтаи назаридан исломнинг дажжоллик руҳи яққол намоён бўлади. Масиҳий воизнинг вазифаси – Худо Каломидан фойдаланган ва Илоҳий Руҳга таянган ҳолда мусулмонда Исо Масиҳ ҳақиқатини “кўра олиш” қобилиятини ривожлантириш, ва аксинча, ислом ақидаларининг сохталигини очиб ташлашдан иборатдир.
Бу ерда гап иблис ҳукмидан чиқиб, Худо ҳукмига ўтиш ҳақида боради. Бир ҳокимият (иблис)дан кетиб, бошқасига қўшилганда жароҳат етказилади. Бу жараёнда иблис ёки унинг малайлари одатда мусулмонларни қўрқитадилар, янги имонлиларга тан жароҳати етказилади, деб пўписа қиладилар. Азиз бўлиб қолган дин, аслида Худонинг асосий душмани – иблисга хизмат қилаётганини билган одам васвасага тушиб қолади. Иблис ҳукмидан озод бўлиш имонлига кучли жароҳат етказади.
Ғурурнинг барбод бўлишидан жароҳат олиш
Ислом, тизим сифатида, инсон ғурури билан ўйнашади: гўёки исломнинг барча амрларини аниқ бажариб, жаннатга ўзимизнинг ҳаракатларимиз туфайли тушишимиз мумкиндай тасаввур пайдо қилади.
Инсон гуноҳсиз, аммо заиф туғилишига мусулмонлар ишонадилар. Мусулмонлар ҳақиқатдан ҳам гуноҳ қилганликларини ва қутқарилишга муҳтож эканликларини тушуниб, кўпинча масиҳийликни қабул қиладилар. Бутун оламга машҳур Қоҳиралик жарроҳ ва ёзувчи, марҳум доктор Камол Ҳусайн атоқли мусулмонлардан биринчи бўлиб Исо Масиҳ ибронийлар томонидан хочга тортилишининг (ёки мусулмон нуқтаи назаридан – хочга тортилишга тажовузининг) аҳамияти тўғрисида ёзди. Яҳудий дин пешволари бундай жазони инсон ғурурини топташ учун, қолаверса, инсоният одамзодни адолатли ҳимоя қила олмаганлигини кўрсатиш учун қўллашган. “Ёвузлик шаҳри: Қуддусда Жума” номли китобда Камол Ҳусайн шундай деб ёзади:
“Айнан инсоний нуқтаи назардан, шубҳасиз, улар нотўғри иш қилдилар. Исонинг айбсизлик ҳуқуқини поймол бўлишига улар йўл қўйдилар. Улар ўз эътиқодини йўқ бўлиб кетишга топширдилар, ўз Пайғамбари (Исо)ни хўрладилар, ўзларини ўзлари барбод қилдилар... Улар тўғри йўл тутаётганларига шубҳаланмас эдилар, инсон ҳуқуқи эса меъёридан чиқувчи уларнинг интуицияси ва фикрича, уларга ноқонуний бўлиб туюларди” (Hussein, 1959:120).
Ҳусайндай нозик табиатли одам учун, арзимас хатога йўл қўйган имонли ҳеч қандай эътиқод ғурурига эга эмас, деган хулосага келиш табиийдир. Шундай қилиб, мусулмонлар учун масиҳийликни қабул қилиш эътиқод ғурурининг барбод бўлишига ҳам сабаб бўлади, деган қарашлар ҳамон ҳукмрондир.
Бахтга қарши, кўплаб мусулмонлар бошқача фикрни қўллаб-қувватлайдилар, жумладан, одамзод ўзининг эзгу ишлари билан қутқарилиши мумкин; Исо Масиҳ ўзгаларнинг гуноҳи учун хочга тортилмаган; Худо Исони қутқарди ва Уни тириклайин осмонга кўтарди, каби фикрларни кўриш мумкин.
Ўзига ўлимдан жароҳат олиш
“... Агар ким Менга эргашишни истаса, ўзидан кечсин ва ҳар куни ўз хочини кўтариб, ортимдан юрсин” (Луқо 9:23).
Мен узоқ йиллар давомида мусулмонлар орасида воизлик қилдим ва қуйидагича гапларни кўп эшитдим: “Жаноб МакКерри, масиҳийлик таълимоти амалий эмас, унинг қонун-қоидаларини умуман бажариб бўлмайди. Ахир, пок, тоза онгга эга бўлиш “нотабиийдир”. Доимо жинсий алоқа ҳақида ўйлайдиган одамлар яқинларига ёрдам бериш қобилиятига эга эмаслар. Одамзод ўз душманларини сева олмайди. Инсон ўз душманини ёмон кўриши ва ундан ўч олишга ҳаракат қилиши табиий ҳолдир. Исломга ўтинг. Бу – табиий одамнинг эътиқодидир. Ислом инсоният қандай бўлса, шундайлигича қабул қилишга мўлжалланган”.
“Янгидан туғилиш” ғояси ислом учун ётдир. “Аслида сиз қандай бўлсангиз, шундайлигингизча келаверинг. Фақат шундай деб айтинг: “Оллоҳдан ўзга Худо йўқдир ва Муҳаммад – Худонинг пайғамбари”, ҳаммаси жойида бўлади”. Мусулмон бўлиш шунчалик осонки, бу ҳеч қандай ҳаракат талаб этмайди; бироқ мусулмонликни тарк этиш – биз юқорида таъкидлаб ўтганимиздек, бошқача ишдир.
“Янгидан туғилиш” бир дунёдан бошқасига ўтишни англатади – зулмат шоҳлигини тарк этиб, Худонинг севикли Ўғли Шоҳлигига киришни билдиради. У Худо кўзи ўнгида ўзини ўзи англашнинг асоссизлигини билдиради. У илоҳий ҳаёт тарзини эгаллаш мақсадида оиладан, жамоатдан, халқдан ажралиб кетишга йўл қўяди. Янгиланган бўлишга, яна Илоҳий образда мужассам бўлишга талаб – бу яқиндагина ўз эзгу ниятлари билан ўзини англашга интилганлар учун қақшатқич зарбадир.
Худони оиладан устун қўйишдан жароҳат олиш
Ўрта ҳол мусулмон учун оила Ўрта Шарқда – ҳамма нарса. Ғарбда кенг тарқалган ўта шахсиятпарастлик ғояси исломга ниҳоят даражада бегонадир. Оилалар қарор қабул қиладилар. Никоҳлар режалаштирилади. Катта оилани мужассамлаштирувчи жамоат садоқат маркази ҳисобланади.
Мусулмон учун ўз оиласи ёки жамоатидан айрилиш ақл бовар қилмайдиган ҳолатдир. Қаерга кетиш мумкин? Қаердан ҳимоя излаш керак? Менинг ўрним қаерда? Мен нима деган одам бўлдим? Мен қандай шахсман? Инсоний нуқтаи назардан, мусулмон ўзининг ўрни дунё ислом жамоати (Дор ул-ислам)га тегишлилигини ҳис этади.
Мусулмонни масиҳийликка ўтишидан олдин ўйлантирадиган оддий масалалардан бири шундайдир: “Менинг янги жамоатим, оилам, ижтимоий шарт-шароит қандай бўлар экан?” Ҳақиқатдан ҳам ота-она, хотин, бола-чақалар ва ватандан айрилиш оддий мусулмон учун нақадар оғир.
“...Оллоҳ адаштирган кимсаларни Тўғри Йўлга солмоқчимисизлар?” Қуръондан олинган (4:90(88)) бу сўзлар масиҳийликни қабул қилган яқин дўстларига мусулмон жамоатининг аъзолари ёрдам беришини таъқиқлайди.
Имонли мусулмон жамоати янги имон келтирган масиҳийга бирон кўмак беришни қўллаб-қувватламайди. Учта воқеани биламан: Саудиялик учта йигит масиҳийликни қабул қилган. Учала йигит ҳам чет элда юрган пайтларида Масиҳга юз бурганлар. Уларнинг ҳар бири уйга қўнғироқ қилиб, отасига нима юз берганлигини сўзлаб бериши керак эди. Мана, учала отадан ҳар бирининг жавоби:
1. “Уйга қайтиб келмасанг ҳам бўлади. Агар сен уйга қайтсанг, биз сени ўлдиришга мажбурмиз”.
2. ”Уйга келгин–да, ўз ишларингни битиргин. Сўнгра бизнинг мамлакатдан узоқроққа кет. Бу ерда сенга ўрин йўқ””.
3. ”Сен келишинг мумкин, аммо сен ўз эътиқодингни сир сақлашинг керак” (Йигит шундай йўл тутди ҳам).
Агар янги имон келтирган одам ўз она юртида яшаса ҳам, қувғинлик ҳисси уни тарк этмай, қалбини кемираверади. Саудия Арабистонида фақат камчилик одамларгина янгидан қабул қилган эътиқодларига шундай оғир вазиятда охиригача содиқ қолади.
Янги имонга кирган учинчи йигит отасининг талабига кўра, эътиқодини сир тутди. Ўз эътиқодини сир тутган имонли ҳақиқий ҳисобланадими? Бундай вазиятга тушган одамларга шахсан мен бирор фикр айтолмайман. Бироқ мен шуни аниқ биламанки, жамият эътиборини ўзига жалб қилган ҳолда, Исо муросага келмайдиган бўлган.
“Шундан сўнг Исо халқ билан шогирдларини олдига чақириб деди:— Кимда–ким Менга эргашишни истаса, ўзидан кечсин ва ўз хочини кўтариб, ортимдан юрсин. Ким ўз жонини асраб қолмоқчи бўлса, уни йўқотади. Ким Мен учун ва Хушхабар учун жонини берса, жонини асраб қолади.
Агар инсон бутун дунёни эгаллаб олса–ю, ўз жонидан маҳрум бўлса, бундан унга нима фойда?!Инсон ўз жони эвазига қандай тўлов бера олади?! Бу бевафо ва гуноҳкор насл орасида Мендан ва Менинг сўзларимдан уялманглар! Акс ҳолда Инсон Ўғли муқаддас фаришталар билан бирга Отасининг улуғворлигига бурканиб келганда, У ҳам сизлардан уялади” (Марк 8:34-38).
Хотин ва бола-чақадан айрилишдан жароҳат олиш
Ҳадисларда айтилишича, исломдан чиқиб масиҳийликни қабул қилган эркаклар хотин ва болаларидан айрилади. Агар масиҳий аёл киши бўлса, унинг эри хотинига нисбатан нима хоҳласа, шундай қилади: хотинини уйда қолдириши ёки бўлмаса у билан ажралиши мумкин (Zwemer, 1924:34). Агар исломдан юз ўгирган бўйдоқ бўлса, хотин топиб унга уйланиши амри маҳолдир.
Масиҳга келишнинг оқибатлари бешафқатдир. Янги имонга келган масиҳий хотин ёки эрсиз қолиши мумкин, оила қуришдан умидини узишдан бошқа чораси йўқ, янги ҳаётни бошлаш учун нотабиий ҳолатда қолади.
Ишни йўқотишдан жароҳат олиш
Мусулмон жамоатининг аъзоси имондан юз ўгирган мусулмонга ҳеч қандай ёрдам қилмаслиги керак (қаранг: Қуръон, 4:90(88)). Мусулмонликдан юз ўгирганлар мунофиқ ҳисобланадилар ва эътиқодга қайта тикланмайдилар. Мунофиқларга ҳеч кимнинг раҳми келмайди. У ҳеч бир мансабга кўтарилмайди.
Замонавий араб дунёсидаги ваҳимали жараёнлардан бири – бу фундаментализмнинг тобора ўсиб бориш жараёнидир. Мисрда фундаменталистлар депутати мамлакатдан масиҳийларни ҳайдаб чиқаришмоқчи эканликларини очиқ–ойдин қилиб айтди. Ливия раҳнамоси Каддафининг таъкидлашича, араб – масиҳийдир деган ҳолат мавжуд бўлмаслиги керак. Унинг Ливандаги дунё формуласи, эсингизда бўлса, шундан иборат эдики, Ливан масиҳийларининг ҳаммасини ҳайдаб чиқариш ёки ўлдириш керак.
Юқорида айтиб ўтилганларнинг ҳаммаси “ярамас сценарийнинг вариантидир”. Агар араб мамлакатларида – ислом марказида – фундаменталистлар ҳокимиятни қўлга киритадиган бўлсалар, унда ўша ҳолат амалга ошади. Аммо шуниси ажабланарлики, ниҳоятда ёмон вазиятларда ҳам мусулмонлар Масиҳга юз тутадилар – ҳаттоки Саудия Арабистонида ҳам. Масиҳийликни қабул қилаётган мусулмонлар жуда катта қурбонликлар келтираётганларини масиҳий миссионерлар билишлари керак ва бу жафокашларга дунёвий тоталитар тузумдан чиқиб кетишларига миссионерлар қўлларидан келган ёрдамни аямасликлари лозим.
Книга на Узбекском языке: Семья Авраама: исцеление сломанной ветви (Дон Мак-Керри)
Эта книга призвана помочь христианским работникам, научить их как трудиться с сыновьями и дочерьми Измаила, так как Мухаммад и его потомки решили отождествить себя с коленом Агари и Измаила.
Эта книга написана не для научных работников, она написана непосредственно для тружеников. Работа эта призвана стать введением в труд среди мусульман.
Для тех, кто имел счастливую возможность закончить учебное заведение, специализируясь на исламе, для тех, кто достиг определенных вершин, занимаясь практическим трудом и самообразованием, нет ничего особенного в этой книге. Но для тех, кто специально не изучал миссиологию и ислам, у кого не было доступа к самым последним исследованиям в этой сфере, книга эта может восполнить имеющийся пробел в знаниях.
