Роберт Чарльз Спраул. Мукаддас рухнинг сири - (10 боб) Ўзбек тилида
Mukaddas ruxning siri (Robert Charlz Spraul) O‘zbek tilida Audiokitob
МУНДАРИЖА
Сўзбоши
1 боб. Сен Кимсан, Муқаддас Руҳ?
2 боб. Муқаддас Руҳ – Худо
3 боб. Учликнинг сири
4 боб. Моҳият ва шахсият: Учлик сирини тадқиқ этиш
5 боб. Муқаддас Руҳ ижодда
6 боб. Янгиланган ибтидо: Муқаддас Руҳ ва қайта туғилиш
7 боб. Муқаддас Руҳ шарофати билан омон ва бешикаст
8 боб. Муқаддас Руҳ билан чўмдирилиш
9 боб. Муқаддас Руҳ самараси
10 боб. Бошқа Юпатувчи
ЎНИНЧИ БОБ
БОШҚА ҲОМИЙ
Одам ўз қалбидан азоб-уқубатни
ҳайдаб чиқариши мумкин,
лекин Худо – ҳеч қачон.
УИЛЬЯМ КУПЕР
Исо Ўзининг ўлими арафасида шогирдлари билан Қутлуғ Кечликда учрашган. У азоблари бошланишидан аввал Ўз дўстлари билан Фисиҳни нишонлашни хоҳлаган. Бундай вазиятда Исонинг Ўз дўстларидан таскин ва қўллаб-қувватлашни излашини кутса бўларди. Бунинг ўрнига, Исо уларга таскин беради.
Сўнгра Исо Шахс ва Муқаддас Руҳнинг фаолияти ҳақида Ўзининг энг узун ваъзини айтади. У шогирдларига Муқаддас Руҳни юборишни ваъда қилади:
Мен осмондаги Отага мурожаат қиламан ва У сизлар билан то абад қоладиган бошқа Ҳомийни юборади. Бу Ҳомий – Ҳақиқат Руҳидир. Бу дунёга тегишли бўлганлар уни қабул қила олмайдилар, чунки Уни кўрмайдилар ҳам, билмайдилар ҳам. Сизлар эса Уни биласизлар, чунки У сизлар билан яшамоқда, У ичингизда бўлади. Мен сизларни етим қолдирмайман, яна олдингизга қайтиб келаман (Юҳанно 14:16-18).
Исо “бошқа Ҳомий” ҳақида гапиради. Ҳомий, ёки Ёрдамчи, ёки Маслаҳатчи сифатида таржима қилинадиган бу сўз – юнонча “параклет” сўзидир.
Биз энг аввало, Исо “бошқа” Параклетни ваъда қилганини қайд этамиз. Ўз-ўзидан аёнки, кутилаётган Параклет – биринчи эмас. Чунки кимгадир нисбатан “бошқа” мавжуд бўлса, демак, ундан аввал кимдир бўлиши керак.
Мен бу ҳақда гапираётганим сабаби, жамоат луғатида Муқаддас Руҳ Параклет дея аталади. Дарҳақиқат, “Параклет” атамаси фақат Муқаддас Руҳга нисбатан қўлланилади.
Бироқ биз илк Ҳомий – Муқаддас Руҳ эмас, балки Исо Масиҳ эканлигини тушунишимиз керак. Исонинг Параклет сифатидаги ўрни Унинг оламдаги хизматида жуда муҳим. Муқаддас Руҳ Исонинг иштирок этмаётганлиги туфайли “бошқа Ҳомий” унвонини қабул қилади. Руҳ Масиҳнинг “ўринбосари” ёки “ўрнини олувчи” тариқасида юборилган. Руҳ – Масиҳнинг ердаги Олий Ёрдамчисидир.
ИСО – БИЗНИНГ ПАРАКЛЕТ
Исо бизнинг Параклетимиз эканлигини тушуниш учун, келинг, Луқо Хушхабарида Унинг туғилиши ҳақида баён этилганларни кўриб чиқайлик. Исонинг Қуддусда пайдо бўлишига доир воқеалар орасида қуйидагини ўқиймиз:
Ўша пайтда Қуддусда Шимўн деган бир одам бор эди. У солиҳ, тақводор одам бўлиб, Исроилнинг нажот топишини интизор бўлиб кутар эди. Муқаддас Руҳ унга ёр эди (Луқо 2:25).
Ушбу матнда “Исроилнинг нажот топиши” сўзи бўлғуси Масиҳга тааллуқлидир. Шимўнга, “Эгамиз ваъда қилган Масиҳни сен кўрмагунингча, ўлмайсан” (Луқо 2:26), деб ваъда қилинган. (Юнончадаги “христос” ва яҳудий тилидаги “масиҳ” сўзлари “мойланган” маъносини билдиради.)
Қадимги Аҳдда “Исроилнинг нажот топиши” масиҳийлик нажотига бўлган умидни англатган. Худо ўз халқининг нажот топиши учун ғамхўрлик қилади. Худода қайғу ва нажотни қайта тузиш учун куч бор. Биз Ишаё пайғамбар Китобида Худонинг мақсади ҳақида эшитамиз:
Юпатинг, халқимни юпатинг, - демоқда Худойингиз. – Қуддуснинг руҳини кўтариб, Унга шундай деб айтинг: “Азоб косанг тўлиб бўлди, Айбларинг учун жазо олиб бўлдинг. Ҳамма гуноҳларинг эвазига Мен, Эгангдан икки карра жазо олдинг (Ишаё 40: 1-2).
Худонинг Ўз халқига рамзий маънода нажот бағишлаши чўпон сиймоси орқали ифода этилган:
Чўпон каби, У Ўз сурувини боқади, Қўзиларни қўлларида кўтаради. Уларни кўтариб, бағрига босади. Қўзилари билан она қўйни эҳтиётлаб ҳайдаб боради (Ишаё 40:11).
Қуддуснинг нажоти Худонинг юпанч берадиган оналик сиймоси билан боғлиқ:
Эй Қуддусни севадиганлар, Қуддус билан бирга севининг, Ҳаммангиз у билан бирга шодланинг. Эй Қуддус учун аза тутганлар, У билан бирга хурсанд бўлинг! Сиз унинг кўкрагидан эмгайдай бўлиб, тўйиб, тасалли топасиз... Боласини овутган бир она каби, Мен ҳам сизларни овутаман. Сизлар Қуддусда тасалли топасиз (Ишаё 66: 10-13).
Худо томонидан Ўз халқига юпанч бериш учун юборилган энг буюк Ҳомий – Унинг ситамкор Хизматкори. Ишаё Худонинг Хизматкорини шундай тасвирлайди:
Эгамиз Раббийнинг Руҳи мени қамраб олган, чунки У мени танлаган. “Йўқсилларга хушхабар етказсин, Хаста қалбларга шифо берсин, Асирларга озодлик эълон қилсин, Зиндондагиларга эркинлик хабарини берсин” деб, Эгам мени юборди. “Эгамнинг марҳамат йилини, Худонинг қасос оладиган кунини эълон қилсин, Азадорларнинг ҳаммасини овутсин” деб, Эгам мени юборди. “Қуддусда нола қилаётганларга тасалли берсин, Уларга кул ўрнига зеб-зийнат, Аза ўрнига шодлик мойи, Маъюс руҳ ўрнига мадҳия берсин” деб, Эгам мени юборди (Ишаё 61:1-3).
Бу сўзлар Исонинг Тоғдаги ваъзида ҳам қисман такрорлаб ўтилган: “Йиғлаётганлар бахтлидир, чунки улар тасалли топадилар” (Ишаё 61:1-3).
Масиҳнинг хизмати тасалли бериш хизматини ҳам ўзида акс эттиради. Масиҳ синиқ қалбларни даволаш ва йиғлаётганларга таскин бериш учун келган. Бу Масиҳ – Параклет бўлмиш Исонинг Ўзидир. У бу оламдан кетишини билдирган пайтдагина “бошқа Параклет”ни юборишини маълум қилган.
“ПАРАКЛЕТ” НИМАНИ АНГЛАТАДИ?
Демак, биз Масиҳнинг хизматидаги ҳомийнинг ўрни ҳақида қисқача тўхталдик ва энди “ҳомий” тушунчаси асосидан Параклет унвонининг ўзига ўтишимиз мумкин.
Қадимда суд мажлисига ёрдам учун чақирилган кимдир параклет бўлган. Бирор кишини судда ҳимоя қилган адвокат параклет ҳисобланган. Бу Юҳаннонинг Биринчи мактубида келтирилган ушбу сўзнинг асосий моҳиятидир:
Азиз болаларим, гуноҳ қилманглар деб, мен сизларга шуларни ёзяпман. Борди-ю, бирортамиз гуноҳ қилиб қўйсак, Отамиз олдида ҳомийимиз – Исо Масиҳ бор. У Солиҳ Зотдир (1 Юҳанно 2:1).
Бу ерда параклет сўзи “Ҳимоячи” тариқасида таржима қилинган. Мазкур оятда Муқаддас Руҳ эмас, айнан Исо Параклет дея аталган.
Бу вазиятда Параклет – Худо олдидаги Ҳимоячи. Янги Аҳднинг жиддий ҳақиқати шундан иборатки, Худонинг ҳукми ўқиладиган паллада бизнинг судлов жараёнимизда Исо бўлади. Бир вақтнинг ўзида Исо Ҳимоячи ҳам бўлади. Айни вақтнинг ўзида ҳакамнинг ҳимоячи ҳам эканлигига ишонч бўлганида, суд олдидаги қўрқув чекинади.
Стефанни тошбўрон қилиш ҳақидаги ҳикояда Исонинг Ҳимоячи тариқасидаги ўрни яққол кўрсатиб берилган:
Шу йўл билан улар халқни, йўлбошчиларни, Таврот тафсирчиларини қайрадилар. Улар Стефанни ушлаб, Олий Кенгашга олиб келдилар. Шунда улар сохта гувоҳларни ёлладилар. Сохта гувоҳлар шундай дедилар: “Бу одам мана шу муқаддас Маъбадга ва қонунга қарши гаплар айтишдан тўхтамаяпти” (Ҳаворийлар 6: 12-13).
Стефанни судда сохта айбловлар билан масхара остига қўйдилар. Кенгаш ўзини худди ғазабланган ғоздек тутди. Стефан ўзини ҳимоя қилиб асосли нутқ сўзлаганида, ҳакамлар тийиқсиз жаҳлга тушдилар:
Олий кенгаш аъзолари Стефаннинг сўзларини эшитиб ғазабга миндилар, ғазабдан тишларини ғижирлатдилар (Ҳаворийлар 7:54).
Ҳакамлар ғазаб ва душманлик билан Стефанга ҳукм чиқаришди. Айнан шу паллада Худонинг марҳамати билан Стефанга само судининг мўъжизавий кўриниши намоён бўлди:
Аммо Муқаддас Руҳга тўлган Стефан осмонга тикилиб, Худонинг улуғворлигини кўрди. Исо Худонинг ўнг томонида турар эди. – Қаранглар! – деди Стефан. – Мен осмон очилганини кўряпман. Инсон Ўғли Худонинг ўнг томонида турибди (Ҳаворийлар 7:55-56).
Стефан айтди: “Қаранглар...”. Албатта, агар у улуғвор кўринишнинг қувончли ёғдусига кўмилмаганида, ўзини айблаётганларни осмонга қарашга ундаш беҳуда эканлигини англаган бўларди. Худо Стефанга намоён этган кўринишни улар кўришга лаёқатсиз эдилар.
Стефанга очилган мўъжиза ўта муҳим. У Худонинг ўнг томонида турган Исони кўрганди.
Жамоатда Масиҳнинг Сессияси* деб аталадиган доктрина бор. Масиҳнинг Сессияси Худонинг ўнг томонида ўтирадиган Унинг юксак мавқеидан далолат беради. Сессия Масиҳнинг фазовий ҳокимиятга эга эканлигини кўрсатади. Исо Худонинг ўнг томонида ўтириб, шоҳлик ҳукмронлигини ва ҳуқуқий куч-қудратини амалга киритади. У бир вақтнинг ўзида Ҳакам ва Шоҳ.
*Лотинча sessio – ўриндиқ. Муҳаррир изоҳи
Бироқ Стефанга намоён бўлган кўринишда Исо ўтиргани йўқ. У тик турибди. Суд залида ҳакамлар ўриндиқда ўтиришибди. Ҳакамлар залдан чиқиш ёки кириш учунгина ўрниларидан туришади. Суд жараёнида ҳакам ўз ўрнидан қўзғалмайди. Иш кўриб чиқилаётганида, прокурор гувоҳлардан сўраш, иштирокчиларга мурожаат қилиш ёки ўриндиқларга яқинлашиш учун ўрнидан туради. Худди шундайин, ўз навбатида, иш кўриб чиқилаётганда адвокат ҳам шундай қилиш учун ўрнидан туради.
Стефаннинг кўрганларидаги парадокс шундан иборатки, дунёвий суд уни бидъатчи тариқасида ўлимга ҳукм этганида, илоҳиёт Шоҳи самовий судда Стефаннинг ишини Ота олдида ҳимоя қилиш учун ўрнидан туради. Исо Стефаннинг адвокати тариқасида ўрнидан туради – У осмонда Стефаннинг Параклети бўлади.
Исо Стефан учун кўрсатган мўъжиза ягона ҳолат эмас. У Ўзининг барча тарафдорлари учун ҳам шундай қилади, у ҳатто ҳозир ҳам бизнинг Адвокатимиздир.
Исонинг Ота олдида Ҳимоячимиз сифатидаги ўрни шунчалик муҳимки, Муқаддас Руҳнинг тушунчамизда худди Параклет каби хизмати билан ҳам уни хиралаштиришга журъат этолмаймиз.
Муқаддас Руҳ – бизнинг “бошқа” Параклет, бизнинг муқаддас адвокатимиз. У Ўзининг Параклет вазифасида кўплаб вазифаларни бажаради.
Энг аввало, Муқаддас Руҳ Отага мурожаат қилишимизга ёрдам беради:
Бунинг устига, ожизлигимизда Руҳ бизга мадад беради. Чунки биз қандай ибодат қилишни билмаймиз, аммо Руҳнинг Ўзи ифода қилиб бўлмас оҳ-нолалар билан биз учун Худо олдида шафоат қилади. Инсонларнинг юрагини синовчи Худо Руҳнинг фикри нимада эканлигини билади, чунки Руҳ Худонинг иродасига кўра, Унинг азизлари учун шафоат қилади (Римликлар 8:26-27).
Бизнинг ибодатларимиз Худонинг хоҳиши билан мувофиқ келиши зарур. Ибодат сажда қилишнинг бир шакли ҳисобланади. Худо унга руҳда ва ҳақиқатда сажда қилишларини талаб этади. Хайриятки, биз Ота олдида иккита Адвокатга ва иккита Ҳимоячига эгамиз. Боз устига, Муқаддас Руҳ бизга Худога тўғри ибодат қилишимизга ёрдам беради.
Дунёвий жаргонда адвокатни баъзан “сафсатабоз” дея аташади. Худо Мусони Мисрдан чиқишни бошқаришга чорлаганида, уни қамраб олган қўрқувни эслаймиз. Мусо нотиқ сифатида ўзининг нўноқ эканлигидан қўрқувга тушган. У Худога фарёд қилган:
Ё Раббий! Мен ҳеч қачон гапга чечан бўлмаганман. Мен, қулингга гапирганингдан буён ҳам худди шундайман. Ахир, менинг тилим чучук, секин гапираман. Шунда Эгамиз: - Инсонга тил ато қилган ким? – деди. – Инсонни ким соқов, кар, кўрадиган ёки кўр қилиб яратади. Мен, Эгангиз эмасми?! Энди бор! Гаплашганингда, Мен сен билан бирга бўламан. Нимани гапиришингни Мен сенга ўргатиб тураман (Чиқиш: 4:10-12).
Мусо қаршилик қилишда давом этгани боис, Худо унга Ҳорунни ёрдамга юборишга ваъда берди:
Ҳорун нима дейиши лозимлигини сен айтасан. Сен у учун Худога – Менга ўхшаган бўласан. Сизлар гапирганингизда, Мен икковингиз билан бирга бўламан. Ҳар икковингизга Мен нима қилишингизни айтиб тураман (Чиқиш 4:15-16).
Биз бу ерда Яратувчи Ўзининг гапни эплай олмайдиган болаларига ёрдамга тушиб келганини кўрамиз. Муқаддас Руҳ – нафақат Ота олдида, балки одамлар олдида ҳам бизнинг Параклет. Худо Қадимги Аҳдда Мусога нималарни ваъда қилган бўлса, Янги Аҳдда ҳам Худонинг барча фарзандлари учун ваъда бўлди.
Исо Ўз шогирдларига қийин дамларда Муқаддас Руҳ уларнинг ёнида бўлишини ва керакли сўзларни айтиб ёрдам беришини ваъда қилган:
Сизларни қўлга олиб, маҳкамага топширганларида, нима айтамиз, деб олдиндан хавотир олманглар. Ўша соатда сизларга нима берилса, ўшани айтинглар. Чунки ўшанда сизлар эмас, балки Муқаддас Руҳ гапиради (Марк 13:11).
Биз Муқаддас Руҳ Ота олдида худди дунёвий суд каби Адвокатимиз ёки Параклетимиз бўлиб хизмат қилишини кўрамиз.
Руҳ бир вақтнинг ўзида бизни ҳимоя қилади ва дунёни фош қилади. У бизнинг Адвокатимиз ва айни палланинг ўзида дунёни айбловчи ҳамдир.
У келганда дунёга гуноҳ, адолат ва ҳукм тўғрисидаги ҳақиқатни аён қилади. Гуноҳ тўғрисидаги ҳақиқат шундан иборатки, одамлар Менга ишонмайдилар. Адолат тўғрисидаги ҳақиқат шуки, Ота Мени оқлайди. Мен Отамнинг олдига кетяпман ва сизлар Мени бошқа кўрмайсизлар. Ҳукм тўғрисидаги ҳақиқат шундан иборатки, ҳукм чиқариб бўлинган, бу дунёнинг ёвуз ҳукмдори маҳкум қилинган (Юҳанно 16:8-11).
Демак, Муқаддас Руҳнинг Параклет сифатидаги биринчи вазифаси – қонуний, ёки ҳуқуқий. Унинг фаолиятига бундай нуқтаи назар Унинг табиати ва феъл-атворига мувофиқ келади. Чунки У ҳақиқат Руҳи ва Муқаддас Руҳдир. У Масиҳнинг ҳақиқатидан шоҳидлик беради. Исога ишонмаслик – гуноҳ. Дунё ишончсизлик гуноҳида фош бўлади. Руҳ дунёни айблаган ҳолда, айни вақтнинг ўзида бизни Масиҳ орқали оқлайди. Муқаддас Руҳ ҳамиша ҳақиқат ва ҳалоллик тарафида туради.
ПАРАКЛЕТ ВА ҲОМИЙ
Демак, биз Параклетнинг биринчи вазифаси – Адвокат бўлиш эканлигини кўрамиз. Қизиқ, бу ҳомийлик тушунчаси билан қандай боғланган экан.
Биз “Исроилнинг юпанчи” ва “параклет” сўзлари ўртасида тилшуносликка оид алоқа борлигини кўрдик. Иккала сўз: “тасалли” ва “параклет” битта илдиздан келиб чиққан (“тасалли” юнон тилида paraclesis).
Гарчи Руҳнинг ҳомийлик ҳамда Худо ва инсон олдидаги Ҳимоячилик сифатидаги ишини бир-биридан фарқлаш муҳим бўлсада, уларни бирдан ажратиб ташлаш мумкин эмас. Муқаддас Руҳ биз билан Ҳукм кунида ёнимизда бўлишга даъват этилгани ҳақидаги қатъий билимимиз бизга қувончли таскин бағишлайди.
Биз ёдда тутишимиз зарур бўлган бошқа хусусият ҳам бор. Оғир дамларда таскин бериш – Муқаддас Руҳнинг айнан шу хизмати мағлубиятга ёки омадсизликка учраганимизда зарур бўлади. Она йиғлаётган чақалоғини овутади, Руҳ эса қайғули паллада бизга тасалли беради.
Буларнинг барчаси Муқаддас Руҳдан Унинг Худо одамларига бўлган хизмати мобайнида ҳосил бўлади. Руҳ – дунёнинг Муаллифи, У бизнинг тушунчамиздан юқори туради. Руҳ Ўзининг Рараклет вазифасида мағлубиятимизгача бизга ёрдам бериш учун ҳамма ишни қилади. У кураш учун куч бағишлаб бизни мустаҳкамлайди ва жангдан сўнг тасалли беради.
Муқаддас Китобнинг анча қадимий инглизча матнларида “Параклет” унвони одатда “Юпатувчи” дея таржима қилинган. Энг замонавий таржималарда эса бошқа сўзларни учратамиз: “Ёрдамчи” ёки “Маслаҳатчи”. Бу аввалги таржималарда хато аралашиб қолганини англатмайди. Бу кўпроқ инсон тилининг ўзгарувчанлигидан далолат беради. Бизнинг нутқимиз фикрлашимиз тарзи ўзгариши билан ўзгарувчанлик анъанасига эга.
Мисол учун, “айёр” (ёқимтой) сўзи аввал “қийшиқоёқ” маъносини билдирган. “Сканерлашш” сўзига бир қаранг-а. Хўш, агар ўқитувчингиз сизга дарсликни сканерлашни айтса, нима қилган бўлардингиз? Кўпчилик одамлар буни “китобни варақлаш”га берилган кўрсатмадек қабул қилишади. Бу ўринда сўзнинг маъноси деярли тўлиғича унинг илк мазмунига қарама-қарши келган ҳолат рўй берган. Аввал “сканерлаш” сўзи “ аниқ-равшан ўқимоқ” – дона-дона қилиб ўқимоқ – маъносини англатган. Биз самолётда учганимизда, диспетчер бизнинг ҳозир қаерда эканимиз кўрсатилган экран радарини диққат билан сканерлаб чиқаётганига умид қиламиз. Эҳтимол, scan (сканерлаш) сўзининг маъноси унинг skim – тез ўқиш, кўриб чиқиш – сўзига фонетик монандлиги туфайли келиб чиққан бўлиши мумкин. Замонавий талқинда сканерлаш (scanning) сўзи кўриб чиқиш (scimming) маъносига эга, ваҳоланки бу сўз аввалги пайтларда қарама-қарши маънони билдирган.
Шунга ўхшаш ҳолат comfort (тасалли) сўзи билан ҳам содир бўлган. Биз тасаллини хайрихоҳлик, азоб-уқубатларимизни енгиллаштирадиган майин қўллаб-қувватлаш дея фикрлаймиз. Comfort – лотинча сўздан келиб чиққан. Унинг com- қўшимчаси “билан” сўзини, илдиз сўзи fortis эса “кучли” маъносини билдиради. Шу боис бу сўзнинг илк маъноси: “куч билан”. Шу тариқа, юпатувчи – жангдан кейин эмас, балки жангдан олдин бизни руҳлантириш учун келадиган кимдир бўлиши керак.
Албатта, Муқаддас Руҳ бу иккала вазифани ҳам бажаради. У яраланган, мағлуб бўлган ёки ҳолдан тойган одам излайдиган майин тасаллининг манбаидир. Бироқ келиши ваъда қилинган Параклетга қаратиладиган урғу Унинг жанг олдидан бизни мустаҳкамлаши ва ёрдам бериш учун келишини билдиради.
Биз баъзан шундай жумлани эшитамиз: “Бу менинг кучли тарафим эмас”. Одам бу гапларни айтаётганида, у ўзининг муайян жабҳаларда заифлигини билдиради. Forte сўзи оғзаки сўзлашувда “куч” сўзининг синоними сифатида қўлланилади.
Муқаддас Китоб терминолигиясида Муқаддас Руҳ – бу бизнинг куч-қудратимиз. Биз Ундан мустаҳкамликни қабул қиламиз. Ваъда қилинган Муқаддас Руҳ, Каломда ёзилганидек, келди ва бизда макон тутди ҳамда биз билан бирга туради:
Ахир, бизни яхши кўрадиган Масиҳ орқали ҳамма қийинчиликлар устидан бутунлай ғалаба қозонамиз (Римликлар. 8:37).
Немис файласуфи Фридрих Ницше масиҳийликни қандай танқид қилганини тарихнинг ҳазилнамо саҳифалари муҳрлаб қўйган. У масиҳийликни ожизлик дини, эркакларни уларга хос бўлган “ҳукмронликка интилиш” ҳиссини рад этишга ундайдиган дин дея атаб қайғуга тушган.
Ницше Худонинг ўлими ҳақида фикр билдириб, Унинг раҳмдилликдан ўлиб кетганини ёзади. Унинг фикрича, масиҳийлик бу оламга кўнгилчанлик, юмшоқлик ва иродасизлик келтирган. Ницше супер одамларни яратадиган янги инсониятни чорлаган. Янги одам феъл-атворининг асосий хусусияти жасорат бўлади. Супер одам – бу энг аввало ғолиб одамдир.
Бундаги истеҳзо шундан иборатки, Павлус Римликларга Мактубининг 8-боб 37-оятида бизнинг “ҳамма қийинчиликлар устидан ғалаба қозонишимиз”ни айтади. Бу юнонча hupernikon сўзининг таржимасидир. Huper- қўшимчаси инглиз тилида hyper (гипер) маъносида келган. Павлус бу гапи билан масиҳийларнинг нафақат ғолиб, балки уларнинг “гиперғолиблар” эканини билдиради. (Лотинча hupernikon – supervincemus сўзининг таржимаси: “Биз – суперғолиблармиз”.)
Агар Ницше суперменни излаган бўлса, у Худонинг Муқаддас Руҳи ҳузури билан ва куч-қудрати билан мустаҳкамланган одамларга қараши керак эди, зеро Муқаддас Руҳ куч-қудрат билан келишга ва ёнимизда бўлишга даъват этилган.
Дарҳақиқат, биз, масиҳийлар, ўз ҳолимизча заиф бўлишимиз мумкин. Бироқ биз такрор ва такрор Масиҳнинг Ўз жамоатида айтган орзу-мақсадларини эшитамиз:
Аммо Муқаддас Руҳ сизларни қамраб олганда, куч-қудратга тўласизлар. Қуддусда, Яҳудияда ва Самарияда, ер юзининг ҳамма бурчакларида сизлар Менинг шоҳидларим бўласизлар (Ҳаворийлар 1:8).
Книга на Узбекском языке: - Тайна святого духа (Роберт Чарльз Спраул)
Эта книга о третьей Личности Святой Троицы. Она написана для широкого круга читателей, поэтому автор стремился избегать неуместных теологических рассуждений. Изложенная здесь информация может подтолкнуть читателя к глубоким размышлениям, а вопросы, связанные с абстрактными понятиями, заинтересуют тех, кто хочет постичь сущность Духа Святого и обогатить свой духовный опыт, побольше узнав о проявлениях Духа, «Который освящает».
