Марк 3 bob
1 Бошқа бир куни Исо синагогага кирди. У ерда қўли шол бир одам бор эди.
2 Исони айбламоқчи бўлган баъзи одамлар: “Исо Шаббат куни ҳам бу одамга шифо берармикан”, деб Уни кузатиб турардилар.
3 Қўли шол одамга Исо: — Олдинга чиқ! — деди.
4 Сўнг халойиқдан сўради: — Қонунга мувофиқ Шаббат куни яхшилик қилиш керакми ёки ёмонликми? Жонни халос қилиш керакми ёки ҳалок қилишми? Улар эса индамай туравердилар.
5 Исо одамларнинг бундай бағри тошлигидан ранжиб, атрофга ғазаб билан қаради. Сўнгра ўша одамга: — Қўлингни узат! — деди. У одам қўлини узатиши биланоқ, қўли соппа–соғ бўлиб қолди.
6 Фарзийлар эса дарров ташқарига чиқиб: “Исони қандай қилиб ўлдирсак экан?” деб Ҳирод тарафдорлари билан тил бириктиришди.
7 Исо шогирдлари билан Жалила кўли томонга кетди. Унга бир талай оломон эргашди.
8 Унинг қилган ишлари тўғрисида эшитган бу одамлар Жалиладан, Яҳудиядан, Қуддусдан, Идумея ҳудудидан, Иордан дарёсининг шарқидаги ерлардан, шунингдек, Тир ва Сидон атрофидаги ҳудудлардан келган эдилар.
9 Одам кўплигидан оёқ остида қолиб кетмай деб, Исо шогирдларига қайиқ тайёрлаб қўйишни буюрди.
10 Исо кўпчиликка шифо бергани учун, ҳамма хасталар Исога қўлларини теккизмоқчи бўлиб, У томон ёпирилишарди.
11 Ёвуз руҳга чалинган одамлар эса Исони кўрган заҳоти, Унинг оёқларига йиқилиб: “Сен Худонинг Ўғлисан”, — деб бақириб юборишарди.
12 Аммо Исо: “Менинг кимлигимни айтманглар!” деб уларга қатъий буюрарди.
13 Шундан сўнг Исо тоққа чиқиб, Ўзи хоҳлаган одамларни ёнига чақирди. Улар келгач,
14 Исо ўн икки одамни танлаб олиб, уларга ҳаворийлар деб ном берди*. Сўнгра деди: — Мен билан бирга бўлишларингиз учун сизларни танлаб олдим. Мен сизларни ваъз айтишга юбораман.
15 Сизларга жинларни ҳайдаш ҳокимиятини бераман.
16 Исо танлаб олган ўн икки ҳаворий қуйидагилардир: Шимўн (Исо унга Бутрус деб исм берди),
17 Забадиё ўғиллари Ёқуб ва Юҳанно (Исо уларга Банирагаш, яъни “момақалдироқ ўғиллари” деб ном берди),
18 яна Эндрус, Филип, Бартоломей, Матто, Тўма, Халфей ўғли Ёқуб, Таддеюс, ватанпарвар Шимўн,
19 ва Исога хиёнат қилган Яҳудо Ишқариёт.
20 Шундан сўнг Исо уйга кетди. Аммо яна кўп халойиқ тўплангани учун Исо ва шогирдларининг ҳатто нон ейишга ҳам вақтлари бўлмади.
21 Исонинг қилган ишлари тўғрисида оила аъзолари эшитиб: “Исо ақлдан озиб қолибди”, деб Уни олиб кетгани келдилар.
22 Қуддусдан келган Таврот тафсирчилари эса: — Унинг ичига Баалзабул кириб олган. У Баалзабулнинг — инс–жинслар ҳукмдорининг кучи билан жинларни қувиб чиқаряпти, — дейишди.
23 Шунда Исо уларни ёнига чақириб, масал билан сўзлай бошлади: — Қандай қилиб шайтон шайтонни қувиб чиқара олади?!
24 Агар бир шоҳлик низо туфайли ўз ичидан бўлиниб кетса, бундай шоҳлик хароб бўлади.
25 Агар бир хонадон низо туфайли ўз ичидан бўлиниб кетса, у хонадон барбод бўлади.
26 Борди–ю, шайтоннинг шоҳлиги ўз–ўзига қарши чиқиб, бўлиниб кетса, у барбод бўлиб, куни битади.
27 Ҳеч ким кучли одамнинг уйига бостириб кириб, унинг мол–мулкини талон–тарож қилиб олиб кета олмайди. Уйнинг эгасини ўғри боғлаб қўйсагина, уйини талон–тарож қила олади.
28 Сизларга чинини айтайин: одамларнинг қилган гуноҳлари, айтган ҳар қандай куфрликлари кечирилади.
29 Аммо ким Муқаддас Руҳга куфрлик қилса, ҳеч қачон кечирилмайди, чунки бу абадий гуноҳдир.
30 Исо бу сўзни, “Уни ёвуз руҳ чалган” деганлари сабабли айтди.
31 Исонинг онаси билан укалари келиб қолишди. Улар Исони чақириб келиш учун одам юбориб, ўзлари уйнинг ташқарисида кутиб туришди.
32 Исонинг атрофида оломон ўтирган эди. Улар Исога: — Ана, онангиз ва укаларингиз* ташқарида Сизни сўраяптилар, — дейишди.
33 Исо уларга жавобан: — Менинг онам ва укаларим ким? — деди.
34 Сўнгра атрофида ўтирганларга назар солиб деди: — Мана, Менинг онам ва укаларим!
35 Кимда–ким Худонинг иродасини бажо қилса, у Менинг укам, синглим, онам бўлади.
