Марк 15 bob
1 Тонг отар–отмас, бош руҳонийлар, йўлбошчилар, Таврот тафсирчилари ва Олий кенгашнинг қолган аъзолари бир қарорга келишди. Улар Исони боғлатиб, ҳоким Пилатга олиб бориб топширишди.
2 Пилат Исодан: — Сен яҳудийларнинг Шоҳимисан? — деб сўради. — Сиз шунақа дейсиз, — деб жавоб берди Исо.
3 Бош руҳонийлар Уни кўп масалада айблаётган эдилар.
4 Пилат яна Унга: — Сен ҳеч нарсага жавоб бермайсанми? Кўряпсан–ку, улар Сени кўп жиноятларда айблашяпти! — деди.
5 Лекин Исо бошқа ҳеч жавоб бермади. Пилат бунга қойил қолди.
6 Ҳар Фисиҳ байрамида Пилат халқнинг илтимосига биноан бир маҳбусни озод қилар эди.
7 Исён вақтида қотиллик қилган Бараббас исмли бир киши ўз шериклари билан ўшанда қамоқда эди.
8 Халқ яна келиб, Пилатдан одатдагидай бир маҳбусни озод қилишни сўрай бошлади.
9 Бош руҳонийлар Исони ҳасад туфайли қўлга туширишганини билган Пилат оломондан:
10 — Сизлар учун яҳудийларнинг Шоҳини озод қилишимни истайсизларми? — деб сўради.
11 Аммо бош руҳонийлар: “Унинг ўрнига Бараббасни озод қилишни Пилатдан сўранглар”, деб оломонни қўзғадилар.
12 Пилат уларга яна деди: — Айтинглар хоҳишингизни! Сизлар “Яҳудийлар Шоҳи” деб атайдиган Кишини нима қилай?
13 — Хочга михлансин! — деб шовқин солди оломон.
14 Пилат улардан: — Нимага? У нима ёмонлик қилди? — деб сўради. Лекин оломон: — Хочга михлансин! — деб баттар бақирарди.
15 Шундан кейин Пилат халқни мамнун қилай деб, Бараббасни озод этди. Исони эса қамчилатиб, хочга михлашни буюрди.
16 Рим аскарлари Исони ҳукумат саройининг ҳовлисига олиб бориб, бутун бўлинмани Унинг олдига тўплашди.
17 Унга сафсар тўн кийдиришди ва тиканлардан тож ўриб бошига қўйишди.
18 — Яшавор, эй яҳудийларнинг Шоҳи! — деб Уни қутлай бошлашди.
19 Қамиш билан Унинг бошига қайта–қайта уриб, тупуришди. Унинг олдида тиз чўкиб, таъзим қилишди.
20 Уни шундай масхара қилганларидан кейин, устидан сафсар тўнни ечиб олиб, Ўзининг кийимларини кийдиришди. Сўнг Уни хочга михлаш учун олиб кетишди.
21 Аскарлар йўлда Шимўн деган одамни учратиб қолдилар. У даладан қайтиб келаётган эди. Улар Шимўнни Исонинг хочини кўтариб боришга мажбур қилдилар. Шимўн Киринеялик бўлиб, Искандар ва Руфуснинг отаси эди.
22 Аскарлар Исони Гўлгота деган жойга олиб келишди. Гўлгота “бош суяги” маъносини беради.
23 Исога мирра аралаштирилган шароб беришди, лекин У ичмади.
24 Бундан сўнг Исони хочга михлаб қўйишди. Унинг кийимларини эса ўзаро бўлишиб, ким нима олади, деб қуръа ташлашди.
25 Уни хочга михлаганларида эрталаб соат тўққиз эди.
26 Бош томонида: “Яҳудийларнинг Шоҳи” деб ёзилган айбнома бор эди.
27 Исо билан бирга иккита қароқчини ҳам михлаган эдилар.
28 Уларнинг бири Исонинг ўнг томонида, иккинчиси эса чап томонида эди.
29 Ўтиб кетаётганлар бошларини чайқаб, Исони ҳақоратлашарди*: — Эй Маъбадни бузиб, уч кун ичида тиклайдиган!
30 Ўзингни Ўзинг қутқариб, хочдан тушиб кўр–чи!
31 Бош руҳонийлар ва Таврот тафсирчилари ҳам уларга қўшилиб, Исони масхаралай кетишди. Улар бир–бирига: — У бошқаларни қутқарарди, Ўзини эса қутқара олмайди!
32 Исроилнинг Шоҳи Масиҳ энди хочдан тушсин, токи биз буни кўриб Унга ишонайлик! — дейишарди. Исо билан бирга хочга михланганлар ҳам Уни ҳақоратлар эдилар.
33 Туш пайти бутун юртни зулмат қоплади. Соат учга қадар ҳамма ёқ зулматга чўмди.
34 Соат учда Исо баланд овоз билан: — Элоҳи, Элоҳи, ламо шавақтани? — деб фарёд қилди. Бу сўзнинг таржимаси: “Эй Худойим! Эй Худойим! Нега Мени тарк этдинг?!” демакдир.
35 У ерда турган баъзилар буни эшитиб: — Қаранг, У Илёсни чақиряпти, — дейишди.
36 Шунда бир одам югуриб бориб, шимгични арзон шаробга ботириб, қамишнинг учига илиб қўйди–да, Исога ичиш учун узатди. Сўнг деди: — Қани, кўрайлик–чи, Илёс келиб, Уни хочдан туширармикан?
37 Аммо Исо қаттиқ фарёд қилди–ю, жон берди.
38 Шу заҳоти Маъбаддаги парда юқоридан пастгача йиртилиб, иккига бўлиниб кетди.
39 Исонинг қаршисида турган Рим юзбошиси Унинг шу тарзда жон берганини кўриб: — Ҳақиқатан ҳам бу Одам Худонинг Ўғли экан! — деди.
40 У ерда узоқдан қараб турган аёллар бор эди. Улар орасида Магдалалик Марям, кичик Ёқуб билан Юсуфнинг онаси Марям ҳамда Саломия бор эдилар.
41 Исо Жалилада эканлигида, улар Унга хизмат қилиб, эргашиб келган эдилар. У ерда Исо билан бирга Қуддусга келган бошқа кўп аёллар ҳам бор эди.
42 Жума куни кеч киришига оз қолган, Шаббат кунига тайёргарлик қилиш вақти тугаётган эди.
43 Шунда Олий кенгашнинг обрўли аъзоси, Худонинг Шоҳлигини интизорлик билан кутиб юрган Ариматеялик Юсуф журъат этиб, Пилатнинг ҳузурига борди ва Исонинг жасадини сўради.
44 Пилат Исонинг дарров ўлганига ҳайрон бўлди. Юзбошини чақириб: — Унинг жони узилиб бўлдими? — деб сўради.
45 Пилат Исонинг ўлганини юзбошидан билиб олгач, Унинг жасадини Юсуфга берди.
46 Юсуф зиғир матоси сотиб олди. Жасадни хочдан тушириб олиб, зиғир матоси билан кафанлади. Жасадни қояда ўйилган қабрга қўйди. Кейин қабрнинг оғзига бир тошни юмалатиб келтириб, қўйиб кетди.
47 Исонинг жасади қаерга дафн қилинганини Магдалалик Марям билан Юсуфнинг онаси Марям кўрди.
