Закариё 6 bob
1 Мен яна тепага қараб, иккита бронза тоғ орасидан чиқиб келаётган тўртта аравани кўрдим.
2 Биринчи аравани қизғиш, иккинчи аравани эса қора отлар,
3 учинчи аравани оқ, тўртинчи аравани эса ола–була отлар тортиб келаётган эди. Бу отларнинг ҳаммаси кучли эди.
4 Мен билан гаплашаётган фариштадан: — Эй тўрам, булар нима? — деб сўрадим.
5 Фаришта шундай жавоб берди: — Булар бутун олам Раббийсининг ҳузуридан чиқиб келаётган тўртта самовий руҳдир.
6 Қора отли арава шимолга боради. Оқ отлиси эса унинг орқасидан кетади. Ола–була отли арава жанубга боради.
7 Ана шу кучли отлар чиқиб келиб, ерни айланишга шошилдилар. Фаришта уларга: — Боринглар, ерни кўриб чиқинглар, — деди. Шунда улар ерни айланиб келишди.
8 Кейин фаришта мени чақириб, шундай деди: — Мана, қара! Отлар шимолдаги юртга боришди. У ерда Эгамизнинг иродасини адо этишди, Эгамиз жаҳлидан тушди.
9 Эгамиз менга қуйидаги сўзларни аён қилди:
10 — Бобилдаги сургундан қайтиб келган Халдай, Тўвиё ва Ёдаёдан тилла ва кумуш ол. Ўша куниёқ Зафаниё ўғли Йўшиёнинг уйига бор.
11 Берилган кумуш ва олтиндан тож ясагин. Уни Ёҳузадах ўғли — олий руҳоний Ёшуанинг бошига кийгизгин–да,
12 унга шундай дегин: “Сарвари Олам шундай демоқда: Новда деган одам ўз турган жойидан шохлайди–да, Менинг Маъбадимни қуради.
13 Ҳа, Менинг Маъбадимни қурадиган ўшадир. У шоҳона улуғворликка эга бўлиб, ҳукмронлик қилади. Тахтининг олдида руҳоний туради. Иккаласи орасида тинчлик, осойишталик бўлади.
14 Бу тож Халдай, Тўвиё, Ёдаё ва Зафаниё ўғли Йўшиёнинг қарамоғида бўлади. У Менинг Маъбадимда ёдгорлик бўлиб қолади.
15 Узоқ жойлардан одамлар келиб, Менинг Маъбадимни қуришга ёрдам беришади.” Эй сургундан қайтиб келганлар! Шунда Сарвари Олам мени юборганини сизлар англаб етасизлар. Агар сизлар Эгангиз Худонинг сўзларига яхшилаб қулоқ солсангизлар, мана шуларнинг ҳаммаси содир бўлади.
