Забур 49 bob
1 Худолар Худоси — Эгамиз Сўйлар, даъват қилар ер юзига Шарқдан ғарбга қадар.
2 Худо Ўз нурини сочар Қуддусдан — Гўзалликда комил шаҳардан.
3 Худойимиз келар, сукут сақламас, Унинг олдида аланга ямлаб юборар, Атрофида бўрон ғазабдан қутурар.
4 Ўз халқини ҳукм этмоқ учун Еру осмонни гувоҳ қилиб чақирар:
5 “Йиғиб келинг Менинг тақводор халқимни, Қурбонлик орқали Мен билан аҳд қилганларни!”
6 Самолар эълон қилар Худонинг одиллигини, Ҳакам Худонинг Ўзидир.
7 Худо айтар: “Эшит, эй халқим, Мен сўзлайман, Эй Исроил, сенга қарши гувоҳлик бераман, Мен Худоман, сенинг Худойингман.
8 Келтирган қурбонликларинг доимо олдимда. Куйдирилган қурбонликларингдан шикоят қилмайман.
9 Оғилингдаги буқангга муҳтож эмасман, Сурувингдаги эчкингга ҳам зор эмасман.
10 Меникидир ўрмондаги жамики ҳайвон, Минглаб қирлардаги молу қўйлар.
11 Меникидир жамики тоғдаги қушлар, Меникидир даладаги барча жониворлар.
12 Оч қолсам ҳам, сендан овқат сўрамасдим. Ахир, Меникидир олам, ундаги ҳамма нарса.
13 Мен буқа гўштини ейманми?! Ёки эчки қонини ичаманми?!
14 Мен, Худога шукрона қурбонлигини қил, Мен, Худойи Таолога онтингни адо қил.
15 Оғир кунда Менга илтижо қилгин, Сенга нажот бераман, Сен эса Менга мақтов айтасан.”
16 Фосиққа эса Худо шундай дейди: “Не ҳақинг бор қонунларимни тилга олмоққа?! Не ҳақинг бор аҳдимни оғзингга олмоққа?!
17 Нафрат ила қарайсан–ку йўл–йўриқларимга, Отиб ташлайсан–ку каломларимни орқангга!
18 Ўғрини кўрганингда, дўстлашасан у билан, Шерик бўлиб оласан зинокорлар билан.
19 Оғзинг ёмон сўзлар учун доим тайёрдир, Тилингнинг тўқигани фақат ёлғондир.
20 Ўтириб, биродарингга қарши сўйлайсан, Туғишганингга ҳам туҳмат қиласан.
21 Шу ишларни қилганингда, сукут сақладим, Мени ҳам ўзингга ўхшаган, деб ўйладинг. Энди–чи, айбингни бўйнингга қўйиб, Сени ҳукм қиламан.
22 Эй Мени унутганлар, билиб қўйинг, Йўқса сизларни парча–парча қиламан, Биронта нажот бергувчи топилмайди.
23 Менга шукрона қурбонлиги келтирганлар Мени иззат қилган бўлади. Мен Ўз нажотимни Тўғри йўлдан юрганларга кўрсатаман.”
