36-Боб - Гувоҳ. Ўзбек тилида Аудио китоб Онлайн
Далия марихуана солинган сигаретани тутатди ва биттасини Тарикка узатди.
— Бу муаммоларни ҳал қилиш усулими? — деб сўради йигит вазиятдан қандай чиқиб кетишни ўйлаб.
Қиз бош силкиди ва яна бир бор сигаретани ичига чуқур тортди. Тарик қиз узатган сигаретани олди ва у ҳам сигаретани тутатиб, тортди. Улар бир неча дақиқа сигаретани тутатганларича, жим ўтирдилар. Кейин Тарик сўради:
— Битта савол берсам майлими?
— Майли.
— Нега сени бунчалик жаҳлинг чиқиб кетди?
Далия екасини қисди ва кўзини ундан олиб қочди.
— Билмадим.
— Билмайсан, — деди у.
Далия яна бир бор сигаретани тортди.
— Ўйлашимча, мен ўнғайсиз ҳолатга тушиб қолдим.
— Нега? — сўради Тарик.
— Сиз мени масиҳий деб ўйлашингиз мумкин эди. Аммо бундай эмас. Менинг оилам — масиҳийлар, мен бўл‑
са — йўқ. Мен кичкина қиз бўлганимда шундай роль ўйнаганман. Аммо ота-онам ишонганларига мен ҳеч қачон эътиқод қилмаганман. Улардан кетиб қолганлигимнинг сабабларидан бири шу.
— Бу қачон бўлган?
— Кўп бўлди, — деди қиз. — Эҳтимол, мен коллежга ўқишга кетганимда бўлса керак.
— Ўшандан бери қайтиб борганинг йўқми?
— Ҳа.
— Сен оилангни, дўстларингни, шаҳрингни соғи‑
насанми?
— Умуман олганда, ҳа, — жавоб берди қиз ўйланиб.
— Унда нега уларни бориб кўрмайсан?
Далия чуқур нафас олди.
— Чунки менинг отам — золим.
— Золим?
— У барча диний қонун-қоидаларга риоя қилади, бу унинг ҳаёт тарзи. Мен бундай ҳаёт кечирмайман, деган қарорга келдим ва ортимга қарамай жўнаб қолдим.
— Бу қандай қонун-қоидалар?
— Фарқи нима? — Далия ўрнидан дик этиб турди, ётоқхонага кириб ўзини каравотга ташлади. – Учрашувларга чиқиш мумкин эмас, чекиш мумкин эмас, ичиш мумкин эмас, наркотикларни қабул қилиш ҳам мумкин эмас, хуллас, у мумкин эмас, бу ҳам мумкин эмас... Фақат қоидага амал қилиб яшаш керак эмиш...
— Сен нима деб ўйлагандинг? — сўради Тарик. У ҳам кроватга ётди ва шипдаги вентиляторга қаради. — У — ота. Оталар ахир, болаларини ҳимоя қилмайдиларми?
— Эй, — деди Далия. — Сиз кимнинг ёнини оляпсиз?
— Қулоқ сол, агар сен ҳам қиз кўрсанг, қизингга ароқ ичишга, наркотик қабул қилишга ва менга ўхшаганлар билан учрашишга рухсат берасанми?
Далия у томонга бурилди ва жилмайди:
— Эҳтимол, сизга ўхшаганлар билан учрашишга рух‑
сат бермасман.
Тарик ҳам жилмайди. Унинг миясига бир режа келди.
— Демак, сенинг отанг — руҳоний? — сўради йигит.
— Ҳа, у — қавмбоши, — жавоб берди қиз.
— Нима, буларнинг фарқи борми?
— Аслида, йўқ.
— У жамоатни бошқаради, одамларга Исо ҳақида сўзлайди, камбағалларга мурувват кўрсатади ва шунга ўх‑
шашми?
Қиз истаб-истамай бошини ликиллатди.
— Ҳа, худди шундай.
— “Петр Байбл Черч” нима у?
— Бу мен катта бўлган ибодатхона. Мен ҳали ту‑
ғилмасимдан отам у ерда қавмбоши бўлган.
— У жуда каттами?
Далия елкаларини қисди.
— Ҳозир анча катта бўлса керак. Мен кичкиналигим‑
да, унда 30–40 тача одам бўлган, болалар бўлмаган. Ҳозир‑
да эса, билишимча, унда 150 тага яқин одам бор, асосан
бу оилалар, янги келин-куёвлар ва жуда кўп болалар.
— Калим билан сен ўша ерда танишганмисан?
— Йўқ, — деди қиз бош чайқаб.
— Қаерда?
— Коллежда, иккинчи курсда ўқиётганимда. Мен ду‑
гоналарим билан дам олиш кунлари Парижга борган эдик. Биз у билан кафеда танишдик.
— Хўш, кейин-чи?
— Нима кейин-чи? Мен унга, у менга ёқди. Биз учраша бошладик. Аммо бундан ҳеч нарса чиқмади. Беҳуда.
— Аммо сенинг отанг учун бу беҳуда эмас эди, — деб таъкидлади Тарик.
— Отам уни ёмон кўрарди, — жавоб берди қиз. Би‑
розгина ўйланиб қўшиб қўйди, — уни кўргани кўзи йўқ эди. Тўғри, менинг отам бировни ёмон кўролмасди, лекин Калимни хушламас эди.
— Нимага?
— Чунки Калим масиҳий эмас. Хуллас, у ҳеч ким. Дин уни қизиқтирмасди. Отамга эса бу тўғри келмасди. Мен ҳа‑
ли кичкиналимда отамнинг айтиши бўйича, фақат маси‑
ҳийга турмушга чиқишим керак экан, батамом.
— Нега унда Калим билан учрашиб юргансан?
— Отам гапираверади-да! — жавоб берди Далия кат‑
тазанглик билан. — Мен хоҳлаган одамимга турмушга чиқаман, у отамга ёқадими ёки йўқми, менга барибир. Бу — менинг ҳаётим, отамники эмас. Менинг кимга турмушга чиқишим билан унинг иши бўлмасин. Мен ўзи турмушга чиқаманми, ҳали ноаниқ. Унинг қонун-қоидалари билан яшамаётганимга мени койишини истамайман... Тарик, менга қаранг, келинг, отам ва аввалги йигитим ҳақида гаплашмайлик, бизнинг бундан бошқа қизиқроқ гапимиз йўқми?
— Ҳа, — деди Тарик. Унинг режаси иш бериб қолиши мумкинлигига у ҳамон ишонарди. — Овқат ейсанми?
— Очликдан ўлиб қоламан ҳозир, — деди қиз.
— Яхши, менинг ҳам қорним оч, — деди Тарик. — Пастга тушайлик, ўша ерда нонушта қиламиз. Бундан ташқари, мени сенга аталган совғам бор.
Хурсандликдан Далиянинг кўзлари чақнади.
— Ростданми? — сўради қиз. — Қандай совға?
— Ҳали кўрасан, — жавоб берди Тарик. — Ҳамма нарсанинг ўз вақти бор.
Guvoh 36-bob D-McDowell. Kitob O'zbek tilidagi yaxshi Audiokitob Online
