Сторми Омартиан. Ибодатгўй Аелнинг Кучи (9-боб) Ўзбек тилида 
МУНДАРИЖА
Ибодатнинг кучи
1-боб. Раббий, мени Ўзингга жалб эт, йўлларингдан юришни ўргат
2-боб. Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат
3-боб. Раббий, менга кечиришни ўргат
4-боб. Раббий, доимо Сенга итоатли бўлишимни ўргат
5-боб. Раббий, шайтон билан курашувимда иродамни мустаҳкамла
6-боб. Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат
7-боб. Раббий, ҳаётимнинг барча жабҳаларида менга йўл кўрсат
8-боб. Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
9-боб. Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер
10-боб. Раббий, Сенинг ҳақиқий сажда қилувчинг бўлишимга ёрдам бер
11-боб. Раббий, меҳнатимни марҳаматла
12-боб. Раббий, Сенинг Руҳинг ҳосилини келтиришимга ёрдам бер
13-боб. Раббий, мени покликда ва ҳалолликда сақла
14-боб. Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
15-боб. Раббий, одамлар билан тўғри мулоқот қилишимга ёрдам бер
16-боб. Раббий, доим Сени эшитишимга, Сенинг истагингни бажари шимга ёрдам бер
17-боб. Раббий, мени ва мен учун ардоқли бўлган нарсаларни сақла
18-боб. Раббий, тўғри йўл танлашда менга донолик ато эт
19-боб. Раббий, турли ёвузликлардан мени халос қил
20-боб. Раббий, мени салбий қарашлардан халос қил
21-боб. Раббий, ғам-ташвиш лаҳзаларида мени юпат
22-боб. Раббий, гуноҳга қарши туришим учун ёрдам бер
23-боб. Раббий, менга шифо бер, баданимни озода сақлашни ўргат
24-боб. Раббий, мени сохта қўрқувдан қутқар
25-боб. Раббий, Сенга қилган хизматим орқали одамларнинг меҳрини уйғотишимга ёрдам бер
26-боб. Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин
27-боб. Раббий, ишончим тоғларни суриб юборадиган аёл бўлишимга ёрдам бер
28-боб. Раббий, Масиҳга ўхшашим учун менга ёрдам бер
29-боб. Раббий, ўтмишимдан мени озод қил
30-боб. Раббий, ўзим учун тайёрлаган келажакка мени бошла
9-боб Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер
Тавита Исо Масиҳнинг шогирди эди. Шогирд! Демак, у имонли аёл, Исонинг амрларини бажарган шогирд. У жуда кўп яхшиликлар қилган, яқинларига меҳрибон ва марҳаматли бўлган. Шунинг учун кўп одамлар уни ҳурмат қилган, яхши кўрган.
Исо Масиҳ хочга тортилиб яна қайта тирилгандан кейин, бироз вақт ўтгач, Тавита касал бўлиб вафот этди. Исонинг ўн икки шогирдидан бири бўлган Бутрусни топиш мақсадида бир нечта одамлар йўлга чиқишган эди. Бу орада улар Бутрусни топишди, уни Тавитанинг хонадонига олиб келишди. Бу уйда марҳумани дафн этиш маросимига тайёргарлик кўришаётган экан. Ховлига киргач Бутрус Тавитанинг жасади ётган болохонага кўтарилди. У ерда йиғлаб ўтирган аёллардан, мени холи қолдиринглар, деб илтимос қилди. Сўнг ибодат қилиш учун мук тушди.
Ибодатини тугатгач, ўгирилиб жасадга қаради ва шундай деди: «Тавита, ўрнингдан тур!» Шунда аёл кўзларини очди-да, ростланиб ўтирди. Бутрус қўлини узатиб, уни турғизиб қўйди. Тавитанинг тирилганини кўрган кўп одамлар имон келтириб, Исони Раббим деб тан олдилар (қаранг: Ҳаворий. 9:36-42).
Тавита тўғрисидаги аёл ҳақида бошқа ҳеч нарса маълум эмас. Аммо бу ҳикоядан шундай хулоса чиқариш мумкин: бу имонли аёл ўз ҳаёт йўлини тўғри босиб ўтган. У Парвардигорни севарди. У одамларни севарди. Унинг юраги итоаткор эди. Бутун ҳаёти давомида у Худога хизмат қилиб, атрофидаги одамларни марҳаматларди, кўп садақа берарди. Тавита тўғрисидаги ҳамма маълумотлар фақатгина бир сўзда — «шогирд» сўзида мужассам.
Тавита хасталаниб вафот этгач, Худо Ўз шогирдларидан бирини унинг олдига жўнатди. Шогирд ибодат қилиб, уни тирилтириши керак эди. Агарда бу ихлосманд аёл Худо тайёрлаб қўйган йўлдан юрмай, Ундан узоқда ўзи учун яшаб юрганда, бундай мўъжиза содир бўлармиди? Парвардигорни Тавита севмаганда бу воқеа бўлиб ўтармиди? Агарда у атрофдаги одамларга беэътибор бўлганда-чи? Агарда унинг кўксида итоаткор юрак уриб турмаганда-чи? Бошқаларга ўзини бағишламаганда-чи? Парвардигорнинг итоатли ва имонли аёли бўлмаганида-чи? Шубҳасиз, бундай ходиса юз бермаган бўларди. Тавитанинг ҳаётида тинчлик, хотиржамлик ҳукм сургани, у имонли бўлгани учун, Худо уни марҳаматлаб иккинчи ҳаётни ато қилди. Эгамиз бизга ҳам шундай қилмоқчи, агарда биз ҳаётимизда биринчи ўринга Уни қўйсак.
Энг буюк амр
Агарда биз Худонинг амрларини нотўғри бажарсак, бизнинг ҳаётимиз муваффақиятли бўлмайди. Амрларни бажариш билан кунда шуғулланамиз. Аммо биз ўз ҳаётимиздаги амрларни мустақил тартибга келтиролмаймиз. Бунинг учун Муқаддас Руҳнинг раҳнамолигини ва Парвардигор Каломини жуда яхши билиш керак. Энг буюк икки амр ҳақида Исонинг Ўзи Муқаддас Ёзувда шундай деб айтган: «Раббинг бўлган Худовандни бутун қалбинг билан, бутун жонинг билан ва бутун онгинг билан севгин». Бу биринчи ва энг буюк амрдир. Иккинчиси эса: «Ўзгани ўзинг каби севгин» (қаранг: Матто 22:37, 39). Бундан тушунарлироқ ва аниқроқ қилиб айтиб бўлмайди. Агар сиз шу икки амрни энг буюк амрлардир, деб қабул қилсангиз, Худовандга бўлган севгини ва ўзгаларга бўлган севгингизни, унда ҳаётингиздаги бошқа маънавий тамойилларни тўғри ташкил қила олишингиз мумкин.
Сизнинг ҳаётингиздаги асосий ўринни Худованд билан қилган муносабатингиз эгаллаши керак. Худо шундай деган: «…Менинг ҳузуримда сенинг бошқа худоларинг бўлмасин» (Чиқ. 20:3). Ва бу ҳақиқатдан ҳам шундай. Худога сизнинг бўлинмайдиган, яхлит эътиборингиз даркор. Агарда сиз кунда Унинг юзини ахтарсангиз, Ундан ҳаётингизда тартиб-интизомни ўрнатишга ёрдам сўрасангиз, У сизга жавоб қайтаради. Мен ўз тажрибамдан аниқ биламан, агарда биз биринчи навбатда Парвардигорни ахтармас эканмиз, бизнинг ҳаётимиз назоратдан чиқиб кетади. Натижада ҳолатлар бизни бошқаришга киришади, аслида эса биз умрни бошқаришимиз керак.
Парвардигор — интизом Худоси. Бунга исбот тариқасида оламнинг тузилишини мисол қилиб келтириш мумкин. Унда тасодифий ва тартибсиз ҳодисанинг ўзи йўқ. Худди шу тариқа биз ҳам ҳаётимизни ташкил қилишимиз керак, чунки бу Худонинг хоҳиш-иродаси: «Фақат ҳар нарса адаб ва тартиб билан содир бўлсин» (1 Кор. 14:40). Агар биз ибодат қилиб шуни сўрасак, У бизга ёрдам беради. Кучли ва ишончли қанотлари остида беркинишни, ёки бошқача қилиб айтганда, Унинг кучли паноҳига киришни У бизга кўрсатади. Худонинг марҳаматига сазовор бўлиш йўлидан боришимиз жуда муҳим.
Итоаткорлик муаммолари
Итоаткорлик — бу шундай хислатки, уни ўзингиз қўлга киритишни мустақил ҳал қиласиз, ҳеч ким итоаткорликка сизни зўрлай олмайди. Сизнинг итоаткор бўлишингиз фақат ўзингизга боғлиқ, ўшанда ҳам чин юракдан истасангиз. Итоаткор юракка эга бўлиш — бу ўзингизни итоаткорликка тайёрладингиз, Худованднинг иродасига бўйсундингиз деганидир.
Итоатли бўлиш учун доимо «Худога итоат қилишга» интилиш лозим (Ёқуб. 4:7). Кимки сизни Парвардигорнинг йўлидан адаштириб, Унинг амрларини бажармасликка ундаса, сиз бундай одамни инкор этишингиз керак. Итоаткор юрагингиз билан онгингизни заҳарлаётган ва Парвардигорнинг насиҳатларига қулоқ тутмайдиганлардан узоқлашишингиз керак.
Масалан, агар сизнинг ҳаётингизда катта роль ўйнайдиган одам сизни ёмон иш қилишга ундаса, Худованднинг таълимотига зид равишда йўл тутса, сиз бундай одамдан узоқроқ кетишингиз керак, унинг сизга қилган уятсиз таклифларидан воз кечишингиз лозим. Ўшанда ҳам уятсиз одамларнинг юзига қуйидаги сўзларни айтмаслик керак: «Сен тентаксан! Жиннисан! Сенга нима бўлди? Йўлимдан коч, шайтон!» Бу сўзларнинг ўрнига унга вазминлик ва босиқлик билан шундай деб тушунтиришингиз лозим: «Мен сизни (сени) ҳурмат қиламан, аммо сизнинг (сенинг) тутатаётган ишингиз Худо қонунларини бузаётганини мен кўряпман. Мен ўз виждонимга қарши иш тутмайман, чунки Худонинг қаҳри келиши мумкин. У иккимизни ҳам жазолайди». Ёки бўлмаса бундай: «Сизнинг (сенинг) сўзларингиз ва сизнинг (сенинг) ҳатти-ҳаракатингиз Худонинг кўз ўнгида менга нисбатан жирканч ва қабиҳдир. Шунинг учун сизни (сени) огоҳлантириб қўйишим керак, ҳозирги қилиғингиз на менга, на сизга (сенга) эзгулик ва бахт келтиради».
Агарда юрагимиз итоаткор бўлса, бизга марҳаматлар ёғилиб келиши аниқ, ёки аксинча, агар юрак итоаткор бўлмаса, бизни хавф-хатар кутмоқда.
Исонинг Ўзи ҳам Худонинг олдида Ўзини итоат эттирган. Шубҳасиз, У камтарликнинг намунаси эди. Худо бизни қуйидагича бўлишимизни истайди: «Исо Масиҳ қандай фикрга эга бўлса, сизлар ҳам ўзаро худди шу фикрга эга бўлинглар: Масиҳ Худонинг қиёфасида бўла туриб, Худога тенг ҳурматни ўлжа қилмади. Лекин Ўз улуғлигидан кечиб, қул қиёфасига кирди. У кўринишда инсонлар сингари бўлди. У Ўзини шундай паст олиб, ўлимга, ҳатто хочдаги ўлимга бориб итоат этди» (Флп. 2:5-8). Мана ҳақиқий камтарлик! Камтарликка муҳтожлар жуда кўп, фақат Исо эмас. Ўз-ўзидан савол туғилади: бундай итоаткорликни намоён қилиш Исога нима учун керак? Ўз ҳаётидаги асосий ва муҳим ишни, Худо Унга буюрган ишни бажариш учун керак. Ушбу мақсадни амалга оширишда У Отасининг иродасига бўйсунди, нақадар оғир кўргуликларни бошидан кечирди, хочдаги ўлимга итоат этди. Исо ҳар биримиз учун яққол тақлид намунаси ҳисобланади!
Ишонч йўқолганда
Кўпчилик аёллар учун итоаткор бўлиш жуда қийин. Бунинг сабаби шундаки, қачонлардир уларга хиёнат қилишган, бошқа одамга бўйин эгиш ўша аёллар учун катта фожеага айланган.
Ҳеч бир аёл оёқ артиш учун латтага айланишни ёки алам олиш мумкин бўлган объектга ўхшашни сира хоҳламайди. Худо сизга ҳам буни раво кўрмайди. У сизни бир сўз айтолмайдиган роботга ўхшашингизни ҳам истамайди. Шунинг учун сиз Худодан донолик сўрашингиз керак. Бу жуда нозик масала, фақатгина Раббийнинг овозига қулоқ тутибгина бу масалани ижобий ҳал қилиш мумкин.
Оғир хотиралардан азоб чекаётган аёлларнинг руҳини мен кўтармоқчиман. Сиз ўйламай иш тутишингизни, бирор нимага зарда, аччиқ қилиб ўз жонингизга қасд қилишингизни ёки ёвузларнинг қўлида азоб чекишингизни Худо хоҳламайди, йўқ, асло хоҳламайди! Аксинча, сиз Ундан донолик сўрасангиз, сизга донолик берилади. Сиз бир нарсани аниқ тушуниб олишингиз керак: Парвардигорнинг Каломини инкор этган, Унинг Муқаддас Конунларини бажармайдиган, сенинг пок кўнглингга ғулғула солаётган одамнинг гапига кириш — итоаткорликка кирмайди. Бу боши берк кўчага кириш дегани. Сизни боши берк кўчага олиб киришларига йўл қўйманг.
Бир воқеа хамон эсимда. Бир аёл узоқ вақт зўравон эрига итоат қилиб келди. Кунларнинг бирида ҳаддидан ошган эр ҳотинини калтаклаб ўлдириб қўйди. Бу аёлда руҳий фарқлаш қобилияти йўқ эди, чунки у ўз ҳаётида Худони биринчи ўринга қўймас ва Ундан паноҳ сўрамас эди. Бу аёл жабр-зулм муҳитида яшаб келаверди, токи мудҳиш фожеа юз бермагунча Худодан нажот сўрамади. Унинг шароитида Худога мурожаат қилиши зарур эди. Аёл ўз хулқ-атвори билан итоаткорлигини эмас, қанчалар бефаҳмлигини намоён қилди.
Яна бошқа бир воқеага мурожаат қилайлик. Аёл эрига итоат қилишдан бош тортди, натижада оиласидан ажраб қолди. Аёл ўзини бундай тутишининг сабаби — ёшлигида бир зўравон унинг қизлик иффатига тажовуз қилган эди. Шундан кейин унинг эркакларга бўлган ишончи итоатсизликка айланди-қолди.
Ўрта йўлни танлаб иш тутиш лозим, бунинг учун биринчи навбатда — Худо олдида итоаткор бўлиш даркор. Мулоҳаза қилиб, сўнг одамлар билан муносабат қилиш қандайлигини Ундан сўранг, чунки айнан шу одамларга ўзингизни ўзингиз итоат эттиришингиз керак. Кўр-кўрона, ҳеч нарсадан хабарсиз итоат қилиш ярамайди. Сиз нима қилаётганингизни аниқ тушунишингиз керак. Агарда сиз тўғри йўл тутмоқчи бўлсангиз, ўз ҳаётингизни тўғри ташкил этсангиз, Худо тинчлик ва осойишталик мувозанатини сақлашга сизга ёрдам беради.
Ҳамма нарса ўз ўрнини топади
Инжилда айтилишича, Худо жамоатхонада, оилада, ишда, давлат бошқарилишида маълум бир одамларни тайинлаб қўйган. Бизлар ўзимизни уларга итоат эттира билишимиз лозим, бу бизнинг бурчимиздир. Бизнинг ҳаётимиз муваффақияти ва самарали кечиши учун жамоатхоналарда, одамлар орасида бўлишимиз даркор. Бу ҳамма нарсанинг негизи, чунки жамоатсиз Худо бизнинг олдимизга қўйган мақсадга эриша олмаймиз.
Ҳар бир жамоатнинг ўзига хос мақсади ва кўрки бўлади. Худо сизга атаган жамоатни топмагунингизча, сиз бахтли аёл бўлолмайсиз. Бу — сиз у жамоатдан бу жамоатга санғиб, сизнинг назарингизда энг зўрини топиш дегани эмас. Бекаму кўст жамоатнинг ўзи йўқ. Ахир, ҳамма жамоатдагилар ҳам сиз билан менга ўхшаган мукаммал бўлмаган одамлардан иборат. Демак, Худодан бирор бир жамоат оиласи томон сизни етаклашини ва бу оила сизнинг оилангиз бўлишини сўрашингиз керак.
Агарда сиз «ўз» жамоатингизда бўлсангиз, руҳонийнинг ваъзлари сизнинг руҳий ўсишингизда ишончли, айни пайтда ўта муҳим ўрин тутади. Бироқ сиз барибир Парвардигорнинг донолигига ва Унинг бошқарувига муҳтожсиз. Агарда сизнинг жамоатингиздаги пешволар ҳақ йўлдан оғиб, аҳлоқ қоидаларига хилоф бўлган ҳаёт кечиришаётган бўлса, агарда жамоатхонада Худонинг амрлари бузилаётганини ёки Парвардигорнинг Каломи тахқирланаётганлигини кўрсангиз, албатта бундай раҳбариятга бўйсунишга сиз мажбур эмассиз. Бу гуноҳга ботган жамоатдан сизни олиб чиқишни Худодан сўранг.
Бизлар ҳаммамиз билимдон, кучли устоз ёки пешво руҳонийга муҳтожмиз. У бизни ҳақиқат йўлидан бошлаб олиб боради. Унинг кимлигини Худо албатта бизга кўрсатади. Мени нотўғри тушунманг: бу ерда фақат Худонинг вакили сизга илоҳий устозлик қилиши мумкин, Худонинг ўрнига унга итоат қиладиган одам эмас. Бу ерда жинс ҳеч қандай аҳамиятга эга эмас. Инжилда шундай дейилган: «Энди на яҳудий бор, на юноний, на қул бор, на озод, на эркак бор, на аёл. Сиз Исо Масиҳ уммати бўлганингиз учун, ҳаммангиз бирсизлар» (Гал. 3:28). Бу ерда гап сизни яхши кўриб ҳақиқатни сизга айтиб бера оладиган, сиз учун ва сиз билан ибодат қила оладиган одам тўғрисида кетяпти.
Бундан ташқари сиз Худо ва қонуний ҳукумат аъзолари олдида ибодат қилмоғингиз лозим. Сиз атрофингиздаги инсонлар билан тўғри муносабатда бўлишингиз зарур, сизлар «Масиҳни ҳурматлаб, бир-бирингизга бўйсун» (Еф. 5:21) ишларингиз керак. Агар қолган одамларни ўзингиз каби яхши кўрмас экансиз, бир-бирингизга бўйсунолмайсизлар. Муммонинг ечими мана шунда яширилган. Агарда сиз аввалам бор Худони, сўнг яқинларингизни севсангиз, унда ҳамма нарса ўз ўрнини топади, ҳаётингизда осойишталик ҳукм суради. Агарда сиз, ҳамма нарсани ўз ўрнига қўйишни менга ўргат, деб Худодан сўрасангиз, У сизга албатта ёрдам беради.
Ибодат
Эй, Раббий, Сенга илтижо қиламан: ҳаётимда интизомни ўрнатишимга ёрдам бер. Сен мен учун ҳамма нарсадан юқори туришингни хоҳлайман. Менга чин юракдан, бутун қалбим ва онгим билан севишни ўргат. Қачон ва қаерда нотўғри йўл тутганимни менга кўрсат. Мен Сендан бошқа ҳеч қандай худолар бўлишини истамайман. Қачонлардир бирор бутга сиғинган бўлсам, менга аён қил. Мен Сенга, фақат Сенга хизмат қилишни хоҳлайман. Ушбу истагимга кўра яшашни менга ўргат.
Менга итоаткор юракни инъом эт. Ҳар доим раҳбар ва мансабдор шахсларга, оила аъзоларимга, ишдагиларга ва жамоатдагиларга итоат этишимга ёрдам бер. Менга илоҳий устозлик қилиши мумкин бўлган одамни ўзимга кўрсат. Ўзим учун аталган жамоатга мени етаклаб олиб бор. «Тўғри», пок инсонлар билан ҳаётимнинг ҳар жабҳасида мулоқот ўрнатишимга ёрдам бер. Кимнинг олдида итоат этмаслигимни ва буни қандай қилиб амалга оширишимни менга кўрсат. Бу масалада донолик ва ажрата билиш қобилиятини менга ато эт. Итоат этишга лойиқ одамлар олдида кераклича итоат қилмаганимни ва қачонлигини менга кўрсат.
Ҳаётимда интизом ўрнатмай туриб, Сенинг марҳаматингга сазовор бўлолмаслигимни мен биламан. Мен шуни ҳам биламанки, аввало Худонинг Шоҳлиги ва Унинг иродаси пайида бўлсам, шунда буларнинг ҳаммаси менга қўшимча қилиб берилади (қаранг: Матто. 6:33). Шу бугун, эй Парвардигор, Сендан илтижо қиламан, ўз ҳаётимда керак бўлган интизомни ўрнатишимда менга ёрдам бер. Мен учун Сен ҳозирлаб қўйган илоҳий ҳимоянг остидан ҳеч қачон чиқиб кетмаслик учун менга донолик ато эт.
МУҚАДДАС КИТОБДАН
сизнинг ибодатларингизни таъсирчан қиладиган оятлар
Сиз аввало Худонинг Шоҳлиги ва Унинг иродаси пайидан бўлинглар, шунда буларнинг ҳаммаси сизга қўшимча қилиб берилади.
Матто 6:33
Ўз жонини аямоқчи бўлган уни йўқотади. Мен учун жонини йўқотган эса жон топади.
Матто 10:39
Эй ёшлар, сизлар ҳам оқсоқолларга итоат қилинглар. Ҳаммангиз бир-бирингизга юмшоқ муомалада бўлинглар. Чунки«Худо мағрурларга қарши, аммо камтарларга иноятлидир».
1 Бут. 5:5
Ким Худони севса, биродарини ҳам севмоғи лозим, деган амрни биз Масиҳдан олганмиз.
1 Юҳ. 4:21
Ўз жамоат бошлиқларингизга итоат қилинглар, уларга камоли эҳтиром билан бўйсунинглар. Чунки улар ҳисобот берадиганлардек ҳамиша жонларингизни қўриқлаб турадилар. Бу ишни эса оҳу нола билан эмас, балки севинч билан бажо келтирсинлар. Агар буни оҳу нола билан қилсалар, сизларга фойда бўлмайди.
Ибр. 13:17
Книга на узбекском языке: Сила молящейся женщины (Сторми Омартиан)
