Сторми Омартиан. Ибодатгўй Аелнинг Кучи (8-боб) Ўзбек тилида 
МУНДАРИЖА
Ибодатнинг кучи
1-боб. Раббий, мени Ўзингга жалб эт, йўлларингдан юришни ўргат
2-боб. Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат
3-боб. Раббий, менга кечиришни ўргат
4-боб. Раббий, доимо Сенга итоатли бўлишимни ўргат
5-боб. Раббий, шайтон билан курашувимда иродамни мустаҳкамла
6-боб. Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат
7-боб. Раббий, ҳаётимнинг барча жабҳаларида менга йўл кўрсат
8-боб. Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
9-боб. Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер
10-боб. Раббий, Сенинг ҳақиқий сажда қилувчинг бўлишимга ёрдам бер
11-боб. Раббий, меҳнатимни марҳаматла
12-боб. Раббий, Сенинг Руҳинг ҳосилини келтиришимга ёрдам бер
13-боб. Раббий, мени покликда ва ҳалолликда сақла
14-боб. Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
15-боб. Раббий, одамлар билан тўғри мулоқот қилишимга ёрдам бер
16-боб. Раббий, доим Сени эшитишимга, Сенинг истагингни бажари шимга ёрдам бер
17-боб. Раббий, мени ва мен учун ардоқли бўлган нарсаларни сақла
18-боб. Раббий, тўғри йўл танлашда менга донолик ато эт
19-боб. Раббий, турли ёвузликлардан мени халос қил
20-боб. Раббий, мени салбий қарашлардан халос қил
21-боб. Раббий, ғам-ташвиш лаҳзаларида мени юпат
22-боб. Раббий, гуноҳга қарши туришим учун ёрдам бер
23-боб. Раббий, менга шифо бер, баданимни озода сақлашни ўргат
24-боб. Раббий, мени сохта қўрқувдан қутқар
25-боб. Раббий, Сенга қилган хизматим орқали одамларнинг меҳрини уйғотишимга ёрдам бер
26-боб. Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин
27-боб. Раббий, ишончим тоғларни суриб юборадиган аёл бўлишимга ёрдам бер
28-боб. Раббий, Масиҳга ўхшашим учун менга ёрдам бер
29-боб. Раббий, ўтмишимдан мени озод қил
30-боб. Раббий, ўзим учун тайёрлаган келажакка мени бошла
8-боб Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
Бир неча йил илгари мен шифохонага тушиб қолдим. У ерда мени зудлик билан операция қилишди. Шифохонада икки ҳафта бўлдим, сўнг уйга жавоб беришди. Менга қараб тургани ҳамшира келиши керак эди. Операциядан кейинги саккиз ой давомида мен шифокорлар кўригидан ўтиб, назоратда бўлиб турдим. Тамомила тузалиб кетишим учун бир йилдан ортиқ вақт кетди (бу ҳодиса тўғрисида келгуси боблардан бирида суҳбатлашамиз).
Шифохонада ётган пайтларимда дармонсиз бўлганим учун Худонинг Каломини ўқий олмадим. Турли асбобларга уланган кўплаб ичаклар (трубкалар) танамни ҳар томондан ўраб турганидан на ўтира олардим, на ўгирила олардим. Оғир Муқаддас Китобни ушлаш тўғрисида гап ҳам бўлиши мумкин эмас эди. Кечасию кундузи мен қаровга муҳтожлигим туфайли, ҳамширам менга қараш учун қариндош-уруғларимдан навбатчилик тузди. Улар ҳар уч соатда алмашишар, фақат қизим мен билан узлуксиз 12 соат ўтирарди: кечки соат 8 дан кейинги кун эрталаб соат саккизгача. Бу қизим учун ниҳоятда оғирлик қиларди, чунки у коллежда ўқирди: кечаси ҳар икки соатда менга дори берарди, орада ўтириб дарсларини тайёрларди.
Ёнимдан ўтиришларидан ташқари, бу азиз инсонлар менга Худонинг Каломини ҳам ўқиб беришарди.
Шифохонадан жавоб бўлгач, мени ҳамшира назорати остида уйга жўнатишди. Менга дўстларим ва таниш-билишларим билан мулоқот қилишдан ўзимни тийиб туришимни тавсия этишди. Чунки менинг организмим кучсиз бўлгани учун инфекция кириши жуда осон экан. Уйдагиларнинг ишлари кўп бўлгани учун менга Муқаддас Китобни ўқиб берадиган бирор кимса йўқ эди (мен ҳеч хафа бўлмас эдим, чунки уларнинг ҳар бири менга кунда қарашдан ташқари, ўқиш ва иш билан банд бўлишарди). Ўшанда ҳаммага қийин эди.
Мана, ўрнимда ётганимча магнитофон тасмасига ёзилган Муқаддас Китоб оятларини эшитиб, аста-секинлик билан соғая бошладим. Лекин бу Муқаддас Китобни айнан мустақил ўқиш дегани эмас эди. Мен оятларни эшитиб эмас, ўзим ўқиб англашим осонроқ кечарди. Унинг устига Муқаддас Китоб матнларини тинглаётганимда, уни ўқиб бераётган сухандон пауза қилмас эди. Бир тинглаган оятни қабул қилиб тушуниб олгунимча, ундан кейингиси дарров бир қулоғимдан кириб иккинчисидан чиқиб кетарди. Одатда Худонинг Каломини ўқиганимда ҳар бир сўзга диққат-эътиборимни қаратиб, нигоҳимни секинлик билан, айниқса, ҳозирги вақтда долзарб ҳисобланган оятларнинг маъносига қадар эдим. Мен уларни «ҳазм қилар эканман», Худодан мен билмаган янгиликларни очиб беришини сўрардим.
Ниҳоят соғая бошладим. Ҳатто ўзим ўтириб Муқаддас Китобни ўқиганимда ҳам дори-дармонларни, уколларни ниҳоятда кўп олаётганимдан бошим гангиб, кўз олдим қоронғулашар, худди қуюқ туман мени қоплаб олганга ўхшарди. Шунинг учун Худонинг Каломини қийналиб ўқирдим. Айб ўзимдалигини тушунардим, лекин бирор нимани ўзгартиришга қанчалар ҳаракат қилсам ҳам, қўлимдан келмасди. Худонинг Каломини мен қийинчилик билан ўзимга сингдирардим, холбуки ўша дамда Муқаддас Китобни ўқишни мажбуриятдай қабул қилардим. Мен унга эҳтиёж сезганим учун ҳам ўқирдим. Вазият яна шу билан кескинлашдики, мен касаллигим туфайли беш ой давомида жамоатхонага бора олмадим. Шунинг учун Инжил дарсларидан воизнинг маърузаларини тинглай олмай орқада қолиб кетдим. Бундай узоқ узилиш менинг масиҳийча ҳаётимда ҳеч бўлмаган эди (энг кўп давом этган узилиш 31 йиллик имонли ҳаётимда олдин фақат икки ҳафтага чўзилган эди). Ваъзларни мен магнитофон тасмаси орқали эшитардим, аммо хаёлларим қаерлардадир кезиб юрарди. Баъзида эса маърузанинг ўртасида ухлаб қолардим.
Доимий ва кундалик равишда Худонинг Каломини эшитишдан маҳрум бўлганимдан кейин, ўзимда бўлган ишончни, иродани йўқота бошладим. Бирор фикрга келишга иккиланар эдим, чунки мен олдингидай Парвардигорнинг овозини аниқ ва равшан эшитолмас эдим. Китоб устида ишлашим ҳам анчагина қийинлашиб қолди, чунки Худо айтган гапларга диққатимни бир жойга тўплай олмас эдим. Лекин ҳаммасидан ёмони шу эдики, ичимдаги бўшлиқни сеза бошладим. Бу муаммони ечиш учун Худога илтижо билан ибодат қилиш кераклигини тушуниб етмагунимча муаммо қолаверди. Ибодат қилганимдан кейин ҳаётимдаги руҳан ўсаётганлигимни англадим. Мен шундай ибодат қилардим: «Раббий, мен Сенинг жонли сўзингга ташнаман. Отажон, менга ёрдам бер, менинг онгимни ва қалбимни покла. Менинг билим доирамни кенгайтир. Олдингига қараганда Сенинг Каломингни чуқурроқ ўрганишимга ва англашимга ёрдам бер».
Ибодат қилишни бошлаганимдан бир ҳафта ўтгач, Парвардигор менга жавоб қайтарди. Муқаддас Китобни ўқиш мен учун яна қизиқарли ва севимли машғулотга айланди; мен Парвардигордан янги самимиятни қабул қилдим. Шундай оддий ибодатимга Худо жавоб бергандан кейин Инжилни ўқишдан олдин ҳар гал шундай ибодат қилишим кераклигини тушундим: «Раббий, менга Ўз Каломингни чуқурроқ очиб бер». Муқаддас Китобни ўрганиш — менинг ҳаётимда муҳим ўринлардан бирини эгаллайди. Уни кундалик ибодатларимиз билан мустаҳкамлаб боришимиз керак.
Бизнинг қалбимиз учун кундалик озуқа
Худонинг Каломи — бизнинг қалбимиз учун нон. Усиз биз яшай олмаймиз. Тавротда шундай ёзилган: «Инсон биргина нон билан эмас, балки Худонинг оғзидан чиққан ҳар бир сўз билан яшайди» (Матто 4:4). Агар биз доимий равишда Парвардигорнинг Каломи билан озуқланмасак, руҳий очлик бизни мағлуб қила бошлайди.
Шифохонада ётган пайтларимда Муқаддас Ёзувдаги қанчадан-қанча оятлар ёдимдан кўтарилиб кетганини англадим. Шубҳасиз, бунга ўшанда кўплаб оғриқни қолдириш учун қабул қилинган дори-дармонлар ўз таъсирини кўрсатди. Лекин барибир, бундан мен ҳайратга тушдим. Узоқ йиллар давомида Инжилни шунчалик кўп ўқисаму оятлар дарров ёддан кўтарилиб кетиши мумкинми? Баъзи-бир оятлар миямга ва қалбимга шунчалик сингиб кетган эдики, ярим кечаси ўрнимдан тургизиб айтиб бергин деб айтсалар бўлди, ёддан айтиб берардим. Ҳар биримизнинг қалбимизга муҳрланиб қолган Парвардигорнинг Каломини сақлаб қолиш қанчалар муҳимлигини ана ўшанда тушунганман. «Демак, биз эшитганларимиздан қайтмаслик учун буларга жуда кўп диққат қилишимиз керак» (Ибр. 2:1).
Каломнинг ижрочиси бўлинг
Парвардигорнинг йўлидан қачондан бери юришингиздан қатъий назар, У доимо бирор янгиликни сизга ўргатишга тайёр. Ёки сиз билган нарсаларнинг янгича талқинини, ёки олдин умуман сизга маълум бўлмаган ёт нарсаларни очиб беради. Нима бўлган тақдирда ҳам ҳақиқатни нафақат билиш, балки унга амал қилиш зарур. «Ўз-ўзингни алдаб, Худо қаломининг фақат тингловчиларигина эмас, балки ижрочилари бўлинглар. Агар бирор киши каломни тинглаб, ижро этмаса, у ўзининг асл юзини кўзгуда кўрган одамга ўхшаб қолади. Одам ўзига қаради-ю кетди ва дарҳол қандай эканлигини унутиб юборди» (Ёқуб. 1:22-24). Худонинг Каломида буюрилганидай йўл тутмасак, бизлар нафақат уни, балки ўзлигимизни ҳам унутамиз.
Парвардигорнинг Каломини ўқиб, Худодан, Каломингни ҳаётимга тадбиқ эт, деб сўранг. Менинг ўқиганимни исботлайдиган ишонч бер, токи шу ишончга қадам қўяй, деб айтинг. Ўқиганларингизга рози бўлиб яшаш ниятингизни исботланг. Акс ҳолда ўзингизда бўлган Худонинг Каломи сиздан тортиб олинади. Каломни эшитиш, Каломни ўқиш, ҳаттоки Каломни ёдлаш имкони бор, аммо барибир, олдинги ҳолат ўзгармай қолиши ҳам мумкин. Муқаддас Ёзув бизга ўргатади, очиб беради, бойитади, даволайди, бизни огоҳлантиради ва юракларимизни юмшатади. Лекин биз бу Каломга итоат этиб яшашга мажбурмиз. Шунинг учун ҳар гал Унинг Каломини ўқиганингизда, Худодан, мен билан сўзлашгин, Сенинг талабинг бўйича йўл тутай, деб сўранг.
Худонинг Каломини ўқиш учун ўнта асосли сабаб
Агар Худонинг Каломини ўқиш учун ҳар куни вақт тополмасангиз, унда Инжилни ўқишга даъват этадиган қуйидаги рўйхатга эътибор қилинг:
1. Сиз қаерга боришни биласиз. Сиз ўз келажагингизни олдиндан пайқаб ололмасангиз, қаерга боришингизни аниқ билмасангиз, унда Худонинг Каломи сизга йўл кўрсатади. «Амринг ила қадамларимни тўғри қил, ҳеч бир ёмонлик менга ҳукмрон бўлмасин!» (Забур 118:133).
2. Сиз доно бўласиз. Худонинг Каломини билиш — сизга донолик ато этади. «Худованд Қонуни мукаммалдир, у жонга жон киритади. Худованд ваҳийси барқарордир, у содда одамга дониш беради» (Забур 18:8).
3. Сиз муваффақиятга эришасиз. Агар сиз Парвардигорнинг амрларига итоат этиб яшасангиз, сизнинг ҳаётингиз тубдан ўзгариб боради. «Чопқир отлари қоплондан чаққон, ўзлари эса кечаси изғийдиган бўрилардан ҳам ёвуздир. Отлиқлари узоқ юртлардан отларини елдириб келишади. Суворилари ўлжасига ташланадиган бургут каби учиб келишади» (Ҳвқ. 1:8).
4. Сиз бенуқсон ҳаёт кечирасиз. Ҳаётингизда Худонинг иштирокидан хурсандчиликка интилмоқчи бўлсангиз, сизнинг ҳаётингиз муқаддаслик ва покизалик намунасига айланиши керак. Бироқ Худо Каломининг таъсирисиз покликда юришнинг имкони йўқ. «Йигит ўз йўлини қандай қилиб соф сақлар? Сенинг каломинг билан юрса шундай бўлар» (Забур 118:9).
5. Сиз итоаткор бўлиб юрасиз. Агарда сиз Парвардигор қонунларининг моҳиятини тушунмасангиз, унда қандай қилиб бу қонунларни бажарасиз? «Эй, Худованд, қонун-қоидаларинг йўлини менга ўргатгин, уларни охиригача тутиб амалга оширайин! Менга ақл-идрок бергин, токи қонунингга риоя қилайин, уни чин қалбдан сақлаб юрайин. Мени амрларинг йўлидан юргизгин, чунки ундан мен хушнуд бўлдим» (Забур 118:33-35).
6. Сизга Худодан хурсандчилик инъом этилади. Агарда Парвардигорнинг Каломи сизнинг юрагингизга таъсирини ўтказмаса, сиз ташвишдан, ваҳимадан озод бўлолмайсиз. «Худованд фармони ростдир, у кўнгилни қувонтиради. Худованд амри ёруғдир, кўзни ёритади» (Забур 18:9).
7. Сизнинг эътиқодингиз мустаҳкамлана боради. Сиз Худонинг Каломини ўқимасангиз, тингламасангиз, сизнинг эътиқодингиз мустаҳкамланмайди. «Шундай қилиб, имон — эшитишдан, эшитиш эса — Масиҳ каломини ваъз этишдан ҳосил бўлади» (Рим. 10:17).
8. Сиз озодликка эришасиз. Худонинг Каломини ўрганмасангиз, сиз нималардан қутулиш кераклигини тушуниб етмайсиз. «Агар Менинг каломимга риоя қилсангизлар, ҳақиқий шогирдларим бўласизлар. Сизлар ҳақиқатни билиб оласизлар, ҳақиқат эса сизларни озод қилади» (Юҳ. 8:31-32).
9. Сиз тинчлик ва хотиржамликка эга бўласиз. Атрофингиздаги одамлар сизга беролмайдиган тинчликни Худо сизга инъом этади. Фақат сиз олдин бу тинчликни Унинг Каломидан топишингиз керак. «Қонунингни севганларга буюк хотиржамлик ёрдир, уларнинг оёғи тўсиққа қоқилиб кетмас» (Забур 118:165).
10. Сиз ёвузликни эзгуликдан фарқлашни ўрганасиз. Ҳозирда ҳамма нарса нисбий бўлган вақтда, Худонинг Каломисиз нима ёвузлигу нима эзгулик эканини сиз ажрата оласизми? «Сизга қарши гуноҳ қилмаслик учун, каломингни юрагимда сақлайман» (Забур 118:11).
Қимматбаҳо хазиналарни қидириш
Худонинг Каломи ўзида мислсиз хазиналарни — олтин ва қимматбаҳо тошларни сақлайди. Энг муҳими — фақат уларни «топа билиш» керак. Ердан қазиб чиқарилгандан кейин қимматбаҳо тош ва металларга ишлов бериш керак бўлгандай, юрагимизда содир бўлаётган Худо Каломининг хазинаси тозаланишга, қайта ишланишга муҳтож. Чунки Худо ваъда қилган гўзаллик порлаб, товланиб ўз нурларини бизга сочиб туриши керак. Ҳар гал Худо ваъда қилган гўзалликни қалбингиздан ўтказар экансиз, у сиз учун тобора порлайверади.
Худонинг Каломида топишингиз мумкин бўлган ажойиб хазиналардан бири — бу Парвардигорнинг овозидир. Бу овозни Парвардигорнинг Каломини ўқиганимизда ёки эшитганимизда, Худо биз билан Каломи орқали гаплашганда, уни англашимиз мумкин. Худо Ўз Каломида бизга айтмоқчи бўлган нарсаларни диққат билан тингламасак, биз Унинг овозини англаб олишни ўргана олмаймиз. Сиз Инжилни қанчалик кўп ўқисангиз, Унинг овозини ажратиб олишингиз шунчалар осон бўлади, шайтоннинг ёлғонига шунчалар кам ишонасиз.
Имонли ҳаётимнинг бошида мен кўпинча руҳий холатдан азоб чекардим. То мен Парвардигорнинг Каломига мурожаат қилмагунимча, бу ҳолат давом этаверди. Тинчланиб, яна умидвор бўлиш учун бир неча дақиқа Инжилни ўқиш кифоя. Бу Парвардигорнинг сўзлари ҳаёлимизни тартибга келтиришга ёрдам беради, ҳақиқатни аниқ ва равшан кўрсатиб тушунтириб беради. Калом бизни ҳалокатга олиб борувчи ва зарарли хаёллардан озод этади. Шунингдек, ҳаётдаги тўлақонли хурсандчиликни ҳис этишга ёрдам беради. Калом умид ва ишончни инъом этади, тўғри йўлни кўрсатади. Калом бизни мустаҳкам пойдевор билан таъминлайди, чунки айнан шу пойдеворга биз тўлақонли ҳаёт биносини қуришимиз мумкин. Худо билан Унинг Каломидаги ҳар кунги учрашувни изланг, чунки У шу учрашувни хоҳлайди, сиздан ижобий жавобни кутади.
Худонинг Каломи билан доимо бирга бўлиш, юракни поклаб кечиришни ўрганиш, Худонинг амрларини бажариш, онгингизни бошқариш, душманга муносиб зарба бериш, Исони ҳаётингизнинг Нажоткори деб билиш — Худога яқинлашиш учун булардан ўзга чора йўқ. Муқаддас Китоб — бу сизнинг компасингиз, сизнинг йўлбошчингиз.
Ибодат
Эй, Раббий, Каломинг учун Сенга шукрона айтаман. «Сенинг каломинг қадамларим учун чироқдир, йўлимга нур сочадиган ёруғликдир» (Забур 118:105). Калом — бу менинг қалбим учун озуқа, мен усиз яшай олмайман. Уни тўғри тушунишимга ёрдам бер. Сенинг таълимотингни чуқур англашимга ёрдам бер, менга ҳозирга қадар номаълум ва яширин бўлган хазиналарни очиб бер. Мен Сендан ўтиниб сўрайман: ўрганишга мойил бўлган юракни менга ато қил. Мен учун Сен жуда муҳим ҳисоблаган нарсаларни қабул қилишимга юрагимни очгин. Сен мени бошқаришингга муҳтожман. Мен билишим керак бўлган нарсаларни ўргат. Сенинг Каломингни кунда сидқидилдан ўрганишимга ёрдам бер. Қачон Сенинг Каломингни ўқиш ўрнига вақтимни бекорга сарфлаганимни менга кўрсат, токи бу вақтни Сенинг Каломингга бағишлайин. Сенинг Каломингни яхшироқ эслаб қолишга ёрдам бер, уни юрагимда асра. У менинг бир бўлагим бўлсин, у мени ижобий томонга ўзгартирсин.
Эй Раббий, мен нафақат Сенинг Каломингнинг тингловчиси, балки ижрочиси ҳам бўлишни истайман. Ижрочи бўлишимга ёрдам бер. Сенинг истагингга мувофиқ, Муқаддас Ёзувни тушунишни менга ўргат. Мен нимада ва қаерда Муқаддас Ёзувга итоат қилмаганимни ўзимга кўрсат. Менинг юрагимни Ўз амрларингга, менинг қулоқларимни доно сўзларингга оч (қаранг: Ҳикмат. 23:12). Майли, Сенинг Каломинг менинг ҳаётимни тўғриласин, ердаги тақдиримни эслатиб турсин. Калом менинг юрагимни покласин, камчиликларим устидан ғалаба қозонишимга бўлган ишончни мустаҳкамласин. Каломни ўқиб, менинг имоним кучайсин, ҳар доим Сенинг Кимлигингни ва Сен мени жуда яхши кўришингни эслаб юрайин. Сенинг Каломинг менга ишончни инъом этсин. Чунки менинг ҳаётим Сенинг қўлларингда, Сен менинг эҳтиёжларимни қондиргайсан.
Эй Раббий, Муқаддас Ёзувда Сени топганимдан Сенга шукроналар айтаман. Сени Каломинг орқали янада яхшироқ билишимга менга ёрдам бер. Мен Инжилни ўқиганимда, ҳар гал қулоқларим Сенинг овозингни эшитсин (қаранг: Марк 4:23). Сен етаклаб кетаётган йўлдан мен адашиб қолишни хоҳламайман. Токи Сенинг Каломингни эшитиб, Сенинг йўлингдан юрар эканман, менинг ҳаётим серобчиликда ва мўл-кўлчиликда бўлади; Сен кўрсатган йўлдан оғар эканман, мен хароб бўламан, озор чекаман. Мени етакла, комил қил, ҳар куним Сенинг Каломингга тўлиб тошсин.
МУҚАДДАС КИТОБДАН
сизнинг ибодатларингизни таъсирчан қиладиган оятлар
Худонинг каломи жонли ва таъсирли, ҳар турли дудама қиличдан ўткирроқдир. У жон билан руҳни, бўғинлар билан иликни бўлгундек суқилиб киради, юракнинг хаёлу ниятларини фош қилади.
Ибр. 4:12
Лекин мукаммал Қонунга, Худонинг эрк берувчи Қонунига яқиндан қараб, унга қатъий амал қилган киши, яъни унутувчан тингловчи эмас, балки ишни бажарувчи киши ўз йўлида бахтиёр бўлади.
Ёқуб. 1:25
Шундай инсонлар саодатлидир: Фосиқлар маслаҳатига улар юрмас, Гуноҳкорлар юрган йўлда улар турмас, Мазахчилар орасида улар тирмас. Аммо Эгамиз қонунидан улар завқ олар, Туну кун Унинг қонунин мағзин чақар. Оқар сув бўйига ўтқазилган Дарахтга ўхшайди ундай инсонлар. Ҳа, мавсумида мевасин берар, Барглари асло қуримас. Неки қилса, омади келар.
Забур 1:1-3
Кимки Масиҳнинг каломига риоя қилса, у кишида Худонинг севгиси ҳақиқатан камолга етган бўлади. Биз Худо билан бир тан эканимизни ана шундан билиб оламиз.
1 Юҳ. 2:5
Гапга тушунадиган яхшилик топади, Эгамизга умид боғлаган бахтли бўлади.
Ҳикмат. 16:20
Книга на узбекском языке: Сила молящейся женщины (Сторми Омартиан)
