Сторми Омартиан. Ибодатгўй Аелнинг Кучи (6-боб) Ўзбек тилида 

МУНДАРИЖА

Ибодатнинг кучи
1-боб. Раббий, мени Ўзингга жалб эт, йўлларингдан юришни ўргат
2-боб. Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат 
3-боб. Раббий, менга кечиришни ўргат
4-боб. Раббий, доимо Сенга итоатли бўлишимни ўргат
5-боб. Раббий, шайтон билан курашувимда иродамни мустаҳкамла
6-боб. Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат
7-боб. Раббий, ҳаётимнинг барча жабҳаларида менга йўл кўрсат
8-боб. Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
9-боб. Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер 
10-боб. Раббий, Сенинг ҳақиқий сажда қилувчинг бўлишимга ёрдам бер
11-боб. Раббий, меҳнатимни марҳаматла
12-боб. Раббий, Сенинг Руҳинг ҳосилини келтиришимга ёрдам бер
13-боб. Раббий, мени покликда ва ҳалолликда сақла
14-боб. Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
15-боб. Раббий, одамлар билан тўғри мулоқот қилишимга ёрдам бер
16-боб. Раббий, доим Сени эшитишимга, Сенинг истагингни бажари шимга ёрдам бер
17-боб. Раббий, мени ва мен учун ардоқли бўлган нарсаларни сақла
18-боб. Раббий, тўғри йўл танлашда менга донолик ато эт
19-боб. Раббий, турли ёвузликлардан мени халос қил
20-боб. Раббий, мени салбий қарашлардан халос қил
21-боб. Раббий, ғам-ташвиш лаҳзаларида мени юпат
22-боб. Раббий, гуноҳга қарши туришим учун ёрдам бер
23-боб. Раббий, менга шифо бер, баданимни озода сақлашни ўргат
24-боб. Раббий, мени сохта қўрқувдан қутқар
25-боб. Раббий, Сенга қилган хизматим орқали одамларнинг меҳрини уйғотишимга ёрдам бер
26-боб. Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин
27-боб. Раббий, ишончим тоғларни суриб юборадиган аёл бўлишимга ёрдам бер
28-боб. Раббий, Масиҳга ўхшашим учун менга ёрдам бер
29-боб. Раббий, ўтмишимдан мени озод қил
30-боб. Раббий, ўзим учун тайёрлаган келажакка мени бошла

6-боб Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат

Ҳозир эсимга бир воқеа тушди. Ўшанда жума куни бўлиб, эрим сафарда, болаларим эса дўстларимизнинг уйида меҳмонда эди. Ўзим ёлғиз қолганимдан ва китоб устида ишлашим мумкинлигидан хурсанд эдим. Лекин таажжуб, тўсатдан оғир бир юк мени босиб олганини, қалбимни қайғу-ҳасрат эгаллаб олганини ҳис этдим. Мен ҳаётимни таҳлил қила бошладим, йўл қўйган гуноҳларимни аниқлайман деб, натижада батамом руҳий азобга тушиб қолдим. Бу азобли хаёллар мени том маънода фалаж қилиб қўйди. Менда бирор кимсага қўнғироқ қилишга, ёки уйдан чиқиб ёрдамга чақиришга, ёки хатларни кўриб чиқишга, ёки жуда бўлмаганда уйда бирор нима билан машғул бўлишга мадорим йўқ эди. Албатта, китоб устида ишлаш тўғрисида гап бўлиши ҳам мумкин эмас. Хонамда Муқаддас Китобни очганимча аччиқ йиғлар эдим.

«Эй, Раббий! Менга нима бўлаётганини, қандай йўл тутишим кераклигини тушунтириб бер, — деб ибодат қилдим мен. — Мен Сени эшитмагунимча, аҳволим яхшиланмагунча, Сенга ибодат қилавераман».

Шанба куни эрталабдан кечгача рўза тутдим. Азонда соат тўртларда қаттиқ сиқилиш ва безовталикдан уйғониб кетдим. Мен ўтириб олиб, Муқаддас Китобни ўқий бошладим. Китобдаги Пайғамбар Ишаёнинг «мунгли руҳ ўрнига ажойиб кийим» (Ишаё 61:3) деган сўзларига нигоҳим тушганда, мен «мунгли руҳ»га дуч келганимни шу зоҳотиёқ тушундим. Бундай руҳ ҳаётимда пайдо бўлишига ҳеч қандай сабаб йўқ эди. Аммо душман менга бунинг аксилигини ишонтиришга ҳаракат қиларди.

Кейинги йигирма дақиқа ичида мен Худони мадҳ этиб куйладим, Унинг Каломини жар солиб айтдим. Мен душманга, кўз олдимдан даф бўл, деб буюрдим, Худо менга бундай имконият берганига Парвардигорга шукроналар айтдим. Сўнг қоронғуликда катта, оғир руҳий холатнинг ёпинчиғи елкаларимдан дарров сирғалиб тушиб кетганини мен англадим. Хуллас, мен тўғридан-тўғри душманнинг шиддатли ҳужумига учраганимни тушуниб етган эдим.

Ўша кунни эслар эканман, содир бўлган воқеанинг сабабини англадим: ўшанда мен «Аёл ибодатининг кучи» китоби устида ишлаётган эдим, китобни тугатишимга оз қолган эди. Буни кўрган душманнинг ёвуз кучлари шу йўл билан мени тўхтатмоқчи бўлган. Лекин акси бўлиб чиқди. Кейинги кунларда ўз ҳаётимга ва келажагимга бошқача кўз билан қарадим. Мен янада тезроқ ва яққол душман ниятини фош қилдим, унга қатъият билан қаршилик кўрсатдим. Душман онгимга кириб келиши биланоқ, уни ҳақиқат деб қабул қилмай, ёлғонни дарров даф қилиш кераклигини тушуниб етдим.

Ўз фикрларимизни бошқармоқ

Бизнинг қалбларимиз бехавотирлигини таъминлашда, уларни душмандан ҳимоялашда ўз фикрларимизни назорат қилиш муҳим ўрин эгаллайди. Муқаддас Китобда айтилишича, биз ҳар қандай фикрни Масиҳга бўйсундириб, асир қилишни ўрганишимиз керак (қаранг: 2 Кор. 10:5).

Ҳар бир янги имонга келганлар каби, миямга келган ҳар қандай фикрни шубҳа остига олиш мумкинлиги мен учун ҳайратда қолдирадиган янгилик бўлди. Чунки менда танлаш имконияти бор: бу фикрга қулоқ солиш ёки уни рад этиш. Кўпчилик ашаддий қотилларнинг таъкидлашича, улар «ўлдир!» деган буйруқни бераётган ички овозни эшитиб, шу буйруқни кўр-кўрона бажаришар экан. Ички овозни, яъни миясига келган фикрларни одамлар пайқаб ололмайдилар. Ундан ташқари, улар бу овозлар орасида қай бири айёр, ёлғончи ва илондай ўрмалаб ўз макрини бажаришни буюраётган иблисга тегишли эканлигини ажратиб ололмайдилар. Бизлар бунга доим тайёр туришимиз керак.

Кундан-кунга сизни бир хил фикр қийнаб келаверади, шундайми? Миянгизга келган қандайдир бир фикр жисмоний холатингизга таъсир ўтказиб, юрагингизда оғриқ, қорнингизда кўнгилсиз ҳис, томоғингизда нимадир тиқилган ҳиссиётларни пайдо қилгани, оёқ-қўлларингизни бўшаштириб, кўзларингиздан ёшлар оқизган, шундайми? Ёки бўлмаса, «Агарда… нима бўлар экан?» — деган ўй-фикр сизнинг қалбингни чулғаб олган: «Агарда мен балкондан сакрасам, нима бўлар экан?», «Агарда мен машинам билан деворни уриб юборганимда, нима бўларди?» Ёки яна хаёлингизга шундай фикрлар келганми: «Шуни қилмаганимда, яхши бўлармиди», «Нега мен у ерга бормадим-а?», «Бирор нима дейиш керак эдими?» Бирдан ўзингизга раҳмингиз келиб, ҳаёлингизда қуйидагича фикр пайдо бўлгандир: «Менинг ҳеч кимга керагим йўқ», «Мен бахтсизман», «Менда ҳеч бир яхшилик йўқ», «Мен ҳеч нарсани уддалолмаяпман!»

Агар шундай ўй-фикрлар сизни чулғаб олган бўлса, билингки, бу Худодан келган эмас. Худо сизга очиб бермоқчи бўлган ҳақиқатга буларнинг ҳеч қандай алоқаси йўқ. Булар — фикру хаёлингизни эгаллаб олиб, сизни бошқармоқчи бўлган душманингизнинг иши.

Ҳаётда азоб-уқубатлар кўп, лекин биз тез-тез ҳеч қандай асоссиз изтироб чекамиз, чунки ўзимиз ва ўз ҳаётимиз тўғрисидаги ёлғон-яшиқ гапларга ишонамиз. Бизни нобуд қилиш ниятида душманларимизнинг бизга айтган ёлғонларини рост, деб қабул қиламиз. Биз ваҳимага тушамиз, руҳий холат азоб беради, ўзимизни ёлғиз ҳисоблаймиз, хавотирланамиз, ўзимизга ўзимизнинг раҳмимиз келади — буларнинг ҳаммаси биз ишонган ёлғоннинг оқибати. Лекин биз ҳар қандай ёлғонни ибодат, ишонч ва Худо Каломининг ҳақиқати ёрдамида ер билан яксон қилиб, ғолиб чиқишимиз мумкин.

Душман сиздаги Парвардигорнинг Каломини ўғирлаб олишга ҳаракат қилишини ёдда сақлаш жуда муҳим. Душман сизни васвасага солади, Худонинг ҳақиқати даргумонлигига, Адан боғида Момо Ҳаво айтгани сингари, сизни ҳам шубҳалантиради: «Худо айтган гаплар ҳақиқатмикан?», «Худо ҳақиқатдан ҳам менинг ғамимни ермикан?»

Шундан кейин душман Парвардигорнинг Каломида айтилган сўзларга қарши чиқишни бошлайди: «Худо буни айтмаган», «Худо бунга қарши эмас», «Худо сен тўғрингда ўйлагани ҳам йўқ», «Худо марҳаматини сендан дариғ тутади».

Агарда сен Парвардигорга ишонишга иккилансанг, ёки Унинг Каломига қарши чиқсанг, шуни билгинки, сенинг онгингга ёвуз душман ин қуриб олган. «Шундай йўл борки, инсонга тўғри бўлиб кўринади, аммо охири ўлимга олиб боради» (Ҳикмат. 14:12). Баъзи бир фикрлар тўғрига ўхшайди, Ёзувга мос келгандай туюлади, аммо Худонинг Каломи билан солиштирилганда, ёлғон фош бўлиб қолади.

Ёлғон — душманнинг ўзгармас қуроли. Исо иблис тўғрисида шундай деган: «Азалданоқ иблис қотил эди. У ҳақиқат томонида турмаган, чунки унда ҳақиқат йўқ. У ёлғон сўзлаганда, ўзига яраша сўзлайди. Чунки у ёлғончи, ёлғоннинг отасидир» (Юҳ. 8:44). Шайтоннинг кучи одамларни ёлғонга ишонтириш қобилиятига эга ва уларнинг онгини заҳарлашдан иборат. Агарда одамлар иблиснинг ёлғонига учмасалар, унда кўзлаган ниятига эришолмайди.

Ўз фикрларингизни изланг

Сизда танлаш имконияти бор: бирор нарсани қабул қилиш ёки уни инкор этиш. Сиз Парвардигорга итоат этиб, ўз ўй-фикрларингизни худди «Исо Масиҳ қандай фикрга эга бўлса, сиз ҳам ўзаро худди шу фикрга эга бўлишингиз» (қаранг: Флп. 2:5) керак, ёки бўлмаса, иблис аста-секинлик билан макрини ишлатиб, сизнинг қалбингизга кириб олади, ҳаётингизни салбий томонга бошқариб боради. Ёмонликларнинг барчаси инсоннинг ичидан, юрагидан чиқади (қаранг: 7:21-22). Агарда сиз ўз фикр-хаёлларингизни бошқармасангиз, буни сизнинг ўрнингизга шайтон бажаради.

Шунинг учун сизнинг ҳаёлингизга келган барча нарсаларга, кўрганларингизга, эшитган ва ўқиганларингизга диққат билан қарашингиз лозим: телекўрсатувларга, радиопрограммаларга, журнал, китоб ва компакт дискларга. Улар сизнинг қалбингизни Худонинг ўгитлари билан тўлдиряптими, ўй-фикрларингизни тоат-ибодатга қаратяптими, руҳингизни поклаб сизга тинчлик ва осойишталик ато этяптими, ёки улар сизни эзиб изтиробга соладими, қўрқитадими, қалбингизни вайрон қиладими? «Чунки Худо тартибсизлик Худоси эмас, тинчлик Худосидир» (1 Кор. 14:33). Ўз онгимизни Парвардигорнинг онги билан тўлдириб, қалбида Муқаддас Руҳ яшаётган одамлар ёзган имонли мазмундаги китоб ва журналларни ўқиб, Худони мадҳ этадиган куй ва қўшиқларни тинглаб, биз ҳаётимизга душман кириб келишига йўл қўймаймиз.

Сизга у ёки бу фикрни ким айтаётганлигини — Парвардигорми ёки душманми — билиш учун ўзингиздан шуни сўранг: «Бу фикр кўнглимга ўтиришадими?» Агар «йўқ», деган жавоб бўлса билингки, уни сизга душманингиз жўнатяпти. Масалан, сиз жамоатхонада ўтириб, бирдан хорда куйлаётган одамларни устки кийимисиз кўз олдингизга келтирмоқчи бўласиз, бундай фикрни дилингизга ким солаётганини ҳеч қийналмай билиб оласиз. Хаёлингизга бундай фикр келганидан ўзингизни ўзингиз койиманг, қайтанга сизнинг онгингизни заҳарлаётган душманни ҳайданг. Сизнинг пок қалбингиз турли ахлат ташланадиган чуқурга айланишига йўл қўйманг. Сенда «Масиҳнинг фикри борлигини» душманга айтгин ва адабсиз ўй-фикрларингни каллангдан чиқариб ташла (қаранг: 1 Кор. 2:16).

Уятсиз ўй-фикрларга қулоқ солишни рад этиб, сиз шу билан шайтонга қаршилик кўрсатяпсиз. Қанчадан-қанча одамлар бундай қилишмайди, аммо шундай йўл тутишлари шарт!

Сизнинг қалбингиз ҳар қандай азоб-уқубат ва жабру-жафодан озод бўлиши керак. Сиз бундай иллатлар билан яшамаслигингиз керак. Сиз қуйида Муқаддас Китобда айтилганларга ўхшамаслигингиз керак: «…бундан буён бутпарастларга ўхшаб яшаманглар. Уларнинг зеҳнлари ўтмаслашган. Улар жаҳолатда қолиб, юракларини ёғ босган. Шунинг учун Худо берган ҳаётдан маҳрум қолганлар» (Ефес. 4:17-18). Сиз ўткир зеҳнли бўлишингиз, ҳаётингиз йўлларини аниқ-равшан кўра билишингиз керак. Майли, душманингиз худди ўзиники каби, сизнинг келажагингизга ҳеч қандай умид йўқ, деб ишонтирмоқчи бўлсин. Ёки сизни омадсиз, ҳаётингизни бемаъно ва бемақсад, сен ҳеч ким эмассан, сенда ҳеч қандай истеъдод ва порлоқ келажак йўқ, деб айтсин. Аммо шуни билингки, сизга Худо буларнинг аксини гапиради. Бошқа ҳеч кимга қулоқ солмай, фақат Худога ишонинг.

Ибодат

Эй, Раббий, ҳеч қачон Сенинг ҳақиқатингни ёлғон билан адаштирмаслигим учун менга ёрдам бер. Қачон мен ёлғонни ҳақиқат ўрнида қабул қилганимни кўрсат, душмандан келган ёвузликни англаб олишни менга ўргат. Мен Сени улуғламайдиган ва Сенга шукрона айтмайдиган хом ва пессимистик ҳаёлларни калламдан чиқариб ташлайман (қаранг: Рим. 1:21). Мен «ёмон йўллардан, ўз хоҳишимга кўра» (Ишаё 65:2) юришни истамайман. Мен ҳар бир фикримни Сенга бўйсундиришни ва уларни бошқаришни хоҳлайман.

Сенинг Каломинг «жонли ва таъсирли, юракнинг хаёлу ниятларини фош қилади» (қаранг: Ибр. 4:12). Майли, Сенинг Каломингни ўқиётганимда, у менинг ҳар қандай нотўғри фикрларимни очиб берсин; майли, менинг онгимга у шундай ўрнашиб олсинки, мен душман ёлғонини эшитишим биланоқ, шу заҳоти ёлғонни англаб олай. Эй ҳақиқат Руҳи, мен Сенга илтижо қиламан, алданиб қолишимга йўл қўйма. Сен бизга «душманнинг бутун куч-қудратини оёқ ости қилиш иқтидорини берганлигингни» мен яхши биламан (қаранг: Лука 10:19). Шунинг учун мен душманимга ҳаёт йўлимдан йўқолишини буюраман. Мен унинг ёлғонларига ишонишдан воз кечаман.

Эй Раббий, Сен менга «Масиҳ фикри»ни (қаранг: 1 Кор. 2:16) берганингга шукроналар айтаман. Сенинг фикрларинг менинг фикрларим бўлишини хоҳлайман. Қачон ва қандай қилиб сенга мос келмайдиган, нолойиқ фикрлар онгимни эгаллаб олганини менга кўрсат. Энди бунинг қайтарилишига йўл қўймаслигимга, менинг онгим Сени мадҳ этувчи ўй-фикрларга, сўзларга, мусиқа ва авлиёларнинг суратларига тўлишига ёрдам бер. «Нима соф, ёқимли ва фарқли бўлса, қандайдир бир фазилат, мақтанарли хислат бор бўлса», шулар ҳақида фикрлашни менга ўргат (қаранг: Флп. 4:8). Сен менга «солиҳлик тожини» (рус. Синодал Инжилида «ахлоқий софлик». — Изоҳ тарж.) (қаранг: 2 Тим. 1:7) инъом этдинг.

МУҚАДДАС КИТОБДАН
сизнинг ибодатларингизни таъсирчан қиладиган оятлар

Бу дунёга уйғунлашманглар. Худонинг яхши, манзур, комил иродасининг нима эканини фаҳмламоқ учун фикрингизни янгилаш орқали тубдан ўзгаринглар.

Рим. 12:2

Бизнинг ҳаётимиз бандалик бўлса ҳам, башарий куч билан жанг қилмаяпмиз. Бизнинг жангдаги қурол-аслаҳамиз башарий эмас, балки қалъаларни яксон қилиш қудратига эга бўлган руҳий аслаҳалардир. Биз Худонинг қудрати билан сафсаталарга барҳам берамиз,

2 Кор. 10:3-4

Башарий табиатнинг мурод-мақсади — ўлимдир. Илоҳий Руҳнинг мурод-мақсади — ҳаёт ва тинчликдир.

Рим. 8:6

Эски ўзлигингизни бир четга олиб қўйинглар; яъни илгариги турмушингизга оид, алдовчи эҳтирослар билан бузилиб бораётган эски, ёмон табиатингизни соқит қилинглар. Бунинг ўрнига янги фикрга, руҳга эга бўлинглар. Худога муносиб суратда, ҳақиқий солиҳлик ва муқаддаслик билан яратилган янги табиатни ўзлаштиринглар.

Ефес. 4:22-24

Эй, Эгам сенга ишониб, Фикри-зикри сендан узилмайдиганга Ўзинг комил тинчлик ато қиласан.

Ишаё 26:3

Книга на узбекском языке: Сила молящейся женщины  (Сторми Омартиан)