Сторми Омартиан. Ибодатгўй Аелнинг Кучи (2-боб) Ўзбек тилида 
МУНДАРИЖА
Ибодатнинг кучи
1-боб. Раббий, мени Ўзингга жалб эт, йўлларингдан юришни ўргат
2-боб. Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат
3-боб. Раббий, менга кечиришни ўргат
4-боб. Раббий, доимо Сенга итоатли бўлишимни ўргат
5-боб. Раббий, шайтон билан курашувимда иродамни мустаҳкамла
6-боб. Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат
7-боб. Раббий, ҳаётимнинг барча жабҳаларида менга йўл кўрсат
8-боб. Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
9-боб. Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер
10-боб. Раббий, Сенинг ҳақиқий сажда қилувчинг бўлишимга ёрдам бер
11-боб. Раббий, меҳнатимни марҳаматла
12-боб. Раббий, Сенинг Руҳинг ҳосилини келтиришимга ёрдам бер
13-боб. Раббий, мени покликда ва ҳалолликда сақла
14-боб. Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
15-боб. Раббий, одамлар билан тўғри мулоқот қилишимга ёрдам бер
16-боб. Раббий, доим Сени эшитишимга, Сенинг истагингни бажари шимга ёрдам бер
17-боб. Раббий, мени ва мен учун ардоқли бўлган нарсаларни сақла
18-боб. Раббий, тўғри йўл танлашда менга донолик ато эт
19-боб. Раббий, турли ёвузликлардан мени халос қил
20-боб. Раббий, мени салбий қарашлардан халос қил
21-боб. Раббий, ғам-ташвиш лаҳзаларида мени юпат
22-боб. Раббий, гуноҳга қарши туришим учун ёрдам бер
23-боб. Раббий, менга шифо бер, баданимни озода сақлашни ўргат
24-боб. Раббий, мени сохта қўрқувдан қутқар
25-боб. Раббий, Сенга қилган хизматим орқали одамларнинг меҳрини уйғотишимга ёрдам бер
26-боб. Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин
27-боб. Раббий, ишончим тоғларни суриб юборадиган аёл бўлишимга ёрдам бер
28-боб. Раббий, Масиҳга ўхшашим учун менга ёрдам бер
29-боб. Раббий, ўтмишимдан мени озод қил
30-боб. Раббий, ўзим учун тайёрлаган келажакка мени бошла
2-боб Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат
Гапимизни давом эттиришдан олдин мен баъзи бир нарсаларни аниқлаб олишим даркор. Гап шундаки, бизларнинг ҳаммамиз хом сут эмган бандамиз. Ҳамманинг ўз муаммоси бор. Ҳали ҳеч ким Худони шунчалик чуқур ўрганмаганки, ундан бошқа ҳеч нарсани билмаса. Парвардигорнинг ёрдамига муҳтожлик сезмаган одамнинг ўзи бўлмаган, қанчалар бой-бадавлат бўлиб, ўзига ишонса ҳам. Ҳеч ким…
Мана шунақа! Бунга ҳеч шубҳа йўқ, ҳаммаси аниқ, кундай равшан!
Илтимос, буни билмаганим учун мен тўғримда гапиряпти, деб ўйламанг. Аксинча, мен нима демоқчи бўлганимни сиз аллақачон билиб бўлдингиз. Буни айтишимга сабаб — ҳаммамиз бу тўғрида билишимизни эслатиб қўймоқчи эдим, холос. Шунинг учун биз ўзаро бир-биримиз билан самимий бўлишимиз керак.
Бу китобни ўқиш жараёнида сиздан иложи йўқ мақсадга эришишингиз талаб қилинаётгандай туюлишини мен асло хоҳламайман. Бу китоб камолотга эришиш тўғрисида эмас, балки бизнинг эталонимиз ҳисобланган Худо бизга намуна бўлишига имконият беришимизда. Менинг ҳикоям бирон-бир ютуққа эришиш тўғрисида эмас, балки ҳаётимизни бошқариш бизнинг қўлимиздан келмаслиги ҳақидадир. Бу китоб Парвардигорнинг ҳукмидан қочиб қутулиш, ёки муваффақиятга эришолмаган тақдирда ўзимизни омадсиз деб билишимиз тўғрисида ҳам эмас, балки Парвардигорнинг тўлақонли севгисини англашимиз, бу севги бизни комил қилиши ҳақидадир. Бу китоб бизга ўзгаришни ўргатмайди, аксинча, сиз ҳақиқатан ким ва қандай эканлигингиз ҳақида сўзлайди. Аввалам бор, сиз ўз олдингизда ҳам, Худо олдида ҳам ниҳоятда пок, софдил бўлишингиз лозим.
Бутун дунё аёллари тўлақонли ҳаёт кечиришни исташади. Улар Парвардигорнинг паноҳида яшашни хоҳлашади. Айни пайтда Худонинг иродасига итоатли бўлишни, Худонинг амрларини бажаришга интилишади. Улар оғишмай Парвардигорнинг ҳақиқати билан яшашни, шу билан бирга бошига кулфат тушган бошқа одамларга нисбатан раҳмдил бўлишни ва ғамхўрлик қилишни хоҳлайдилар. Улар Худони чуқур билишни, Муқаддас Руҳнинг кучи уларни ўзгартиришини исташади. Аммо аёллар ўзларига ниҳоятда қаттиққўл бўлишади, қачонки ўз ҳаётларидаги ижобий ўзгаришларни кўришмаса. Аёллар ўзларини ўзлари айблайдилар, эришган муваффақиятларидан истар-истамас хурсанд бўладилар.
Шунинг учун сиз «юракни поклаш» деган даъватни, менинг «ярамас» қалбим учун менга ҳукм чиқаришяпти, деб талқин қилишингизни асло хоҳламайман. Худо юрагингизни поклашга сизни даъват қиляпти, Унинг марҳамати ижобат бўлиши учун сизни равон йўлларга чорлаяпти. Зийрак бўлинг, чунки Худо сизнинг келажагингизга замин тайёрлаб қўйган, сизни муҳим ишларга чорлаяпти.
Бу амалга ошиши учун ҳаётингизни диққат билан кўздан кечириб чиқишингиз лозим. Ўзингизни қўлга олиб, шундай денг: «Эй, Раббим, менинг юрагимда, дилимда, руҳимда ва бутун ҳаётимда нималар бўлмаслиги кераклигини менга намоён қил. Мен нимани тушунмаётган бўлсам, шуни очиб бер, камчиликларимни менга кўрсат. Манманликдан, такаббурликдан, қўрқув, турлича кўринишда бўлган ваҳима ва безовталикдан халос эт. Ўзим тўғримда ва ўз ҳаётим ҳақида ҳақиқатни билишга ёрдам бер. Парвардигорим, менга ҳақиқатни очиб бер. Мен уни қабул қилишга тайёрман. Ўз хатоларимни тўғрилашга, ёлғонни ҳақиқат билан алмаштиришга менга ёрдам бер. Менинг ҳаётимда ўзгаришлар содир эт, ушбу ўзгаришлар вақт ўтган сари давр синовларидан муваффақиятли ўтиб бораверсин».
Бундай ибодатни айтиш учун аёлда журъат ва мустаҳкам ирода бўлиши зарур. Бинобарин, сиздаги ботирлик жасоратга айланмоғи даркор. Агар Раббийни юрагингизга киргизишга ожизлик қилсангиз — чунки У сизнинг юрагингиздаги бўшлиқни кўриб қолишидан кўрқасиз — унда сиз Худодан довюракликни, мардликни сўранг! Сизнинг ҳаётингизда ижобий ўзгаришлар юз беришини истасангиз, Муқаддас Руҳнинг ҳаракатларига «яшил чироқ» ёқишингизга тўғри келади. У сизга янгидан-янги имкониятлар очиб беради, сизни поклайди. Сиз ўзингизни ўзингиз турли хато ва камчиликлардан ҳимоялашингиз учун, Муқаддас Руҳни ўз юрагингизга қабул қилмоғингиз лозим. Сиз, менда тоза кўнгилни, юракни вужудга келтиргин, деб Худодан сўрашингиз керак. Шу ўринда сиз қуйидаги икки қадамни босишга тайёр бўлинг:
1. Худо олдида У кўрсатган гуноҳли ўй-фикрларингизни ва ҳаракатларингизни айтинг.
2. Айтган гуноҳларингиз учун тавба қилинг.
Гуноҳкорлигингизни самимийлик билан эътироф этинг
Агар сиз одам ўлдирмаган ёки ҳеч қачон ўғирликка тушмаган бўлсангиз ҳам, тавба қилишнинг менга кераги йўқ, деб ўйламанг. Агарда сиз кўп йиллардан бери Парвардигорнинг йўлидан юраётган бўлсангиз, ҳар якшанба эрталаб ва чоршанбада кечқурун жамоатхонага бориб ҳамма ибодатларда иштирок этаётган бўлсангиз, тавба қилишнинг менга кераги йўқ, деб ўйламанг. Гуноҳ ҳар доим ҳам кўринавермайди. Масалан, Худо берган Ўз ваъдасини бажаряптимикан ёки йўқми, деб қачон бўлса ҳам иккиланганмисиз? Худодан гумонсираш — гуноҳ. Қачон бўлса ҳам бирор бир одам ҳақида ғийбат тарқатганмисиз? ғийбат қилиш — бу гуноҳ. Сиз, бирор кимса мендан ниманидир сўраб қолиши мумкин, ундан кўра шу одам билан гаплашмай қўя қолай, деб ўзингизни инсонлардан олиб қочганмисиз? Худбинлик — бу гуноҳ. Бирор бир одамга нисбатан ғаразлик қилганмисиз? Севмай қилинган ишларнинг ҳаммаси гуноҳ ҳисобланади.
Гуноҳга ҳеч қўл урмайман, деб юз фоиз кафиллик беришга имкон йўқ. Шунинг учун тавба қилиш жуда ҳам муҳим. Агар биз ўз гуноҳларимизни ва хатоларимизни айтиб тавба қилмас эканмиз, биз борган сари Худодан узоқлашаверамиз, ибодатларимизга жавоб ололмаймиз. «Аммо шаккоклигингиз сизни Эгамдан айирди, Гуноҳларингиз сабаб Унинг юзини кўра олмайсиз, Овозингизни эшиттира олмайдиган бўлдингиз» (Ишаё 59:2).
Ўз гуноҳларимизга иқрор бўлмай, биз Худодан беркинишга ҳаракат қиламиз, яъни Адан боғидаги Одам Ато ва Момо Ҳаво изидан борамиз, чунки биз Унинг юзига тик боқа олмаймиз. Лекин Худодан қочиб қутулиб бўлмайди. Муқаддас Китобда айтилишича, бизни нафақат яширинча ишларимиз ошкор бўлади, балки дилдаги фикрларимиз аниқ ва равшан кўринади. «Очилмай қоладиган ҳеч ёпиқ нарса йўқ, билинмай қоладиган ҳеч қандай сир йўқ. Сизнинг қоронғуликда сўзлаганларингиз ёруғликда эшитилажак, берк эшиклар орқасида қулоққа шивирлаганларингиз томлар узра эълон этилажак» (Лука 12:2-3). «Худонинг олдида пинҳон қолган ҳеч бир махлуқ йўқ. Унинг кўзи олдида ҳамма нарса очиқ ва аёндир. Ахир, биз Унга ҳисоб берамиз-ку!» (Ибр. 4:13).
Нақадар қўрқинчли фикр! Агар ҳар биримиз Унга ўз ишларимиз тўғрисида ҳисобот берадиган бўлсак, унда Худо олдида ҳамма нарсани қанчалик тезроқ айтсак, шунчалик яхши бўлади. Ҳақиқатдан ҳам, бизлар кўриниб турадиган гуноҳларимизни қанчалик тез айтиб тавба қилсак, Худо бизга кўринмайдиган гуноҳларимизни шунчалик тезроқ очиб беради. Яна бизнинг қанчадан-қанча гуноҳимиз борлиги ёлғиз Парвардигорга аён.
Гуноҳнинг оқибати жуда ёмон. Бу тўғрида шоҳ Довуд гуноҳларини айтиб тавба қилгани жуда ибратлидир:
«Гуноҳимни бўйнимга олмай, рад қилганимда, Танам қоқ суяк бўлиб қолди, Кун бўйи оҳ-воҳ қилиб чиқардим. Кеча-кундуз қўлинг устимда оғир юк бўлди, Саратон иссиғидагидай мадорим қуриб қолди» (Забур 31:3-4).
Мен эримни ёмон кўрган вақтларимни эслайман, чунки унинг юзимга гапирган аччиқ сўзлари дилимни тилка-пора қилган эди. Ичимда ўрнашиб олган қаҳр-ғазаб юрагимни тиғларди. Гуноҳ ҳисобланган ҳис-туйғуларимни тан олгим келмасди, чунки ҳамма айб эримда, мен эса бегуноҳман деб ўйлардим. Ва ниҳоят, бирор кимсага нисбатан гина-қудрат сақлаб юриш гуноҳлигини тушундим, эримга бўлган нафратим гуноҳ эканлигини ҳам тан олдим. Ўша заҳотиёқ дилимдаги дард ва оғриқ мени тарк этганини ҳис қилдим.
Бутун танам хастадир ғазабингдан, Соғлиғим йўқолган гуноҳларим дастидан. Айбларим мени жуда ҳам эзар, Улар жуда оғир юкка ўхшар. Яраларим сасиб, йиринглаб оқар Ақлсизлигим дастидан (Заб. 37:4-6).
Ўзи ҳаёт бусиз ҳам оғир, яна дардларим камдай дилимдаги оғриқ азоб бериши ҳам ортиқча эди.
Гуноҳдан оғир нарса йўқ. У нақадар оғирлигини ўзимизнинг бошимизга тушмагунча, қалбимизни тиғлаб чилпарчин қилмагунча англамаймиз. Бизни ларзага соладиган гуноҳнинг куч-қудратини то пешонамиз бизни Худодан тўсиб турган деворга тақиллаб урилмагунча тўғри баҳолай олмаймиз. Шунинг учун ўзимиз билган ҳар бир гуноҳни Парвардигор олдида бўйнимизга олиб тавба қилишимиз, дилларимизни поклаб иложи борича Худонинг кўз ўнгида ҳақ йўлдан юришимиз лозим. Тавба қилиш — бу Худо олдидаги покланиш демакдир. Гуноҳларимизни бўйнимизга олганимиз Худога бирор бир янгилик айтганимиз эмас, чунки У бизнинг ҳамма гуноҳларимизни ўзимиздан яхши билади. Фақат У сени ўз гуноҳларингни ўзинг айтиб тавба қилишингни истайди.
Аммо тавба қилиш — бу оддий кечирим сўраш эмас. Кечиримни ҳамма ҳам сўрашни билади. Кўпчилик одамлар кечирим сўраш санъатини пухта эгаллаб олишган. Улар осонликча кечирим сўраб қўяқолишади, чунки бу борада уларнинг маҳорати жуда ошиб кетган. Бундай одамлар «кечиринг»ни ўнгу сўлга осонликча сочиб юришади, ўз йўлларини ўзгартиришмайди. Улар «кечиринг»ни ўз гуноҳларини англамаган ҳолда сўрашади. Ҳақиқий кечирим сўраш — бу ўз гуноҳларимизни бўйнимизга олиб тавба қилиш демакдир.
Чин дилдан тавба қилиш
Кимдир Парвардигорнинг қонунини бузганлигини англаши — масаланинг бир томони, иккинчи томони — қилган ишидан пушаймон бўлиш, бундай гуноҳларни умуман бошқа такрорламасликни тушуниб етишдир. Айнан масаланинг иккинчи томони чуқур тавба қилишга киради. Тавба қилган одамнинг онги ўзгаради, бу дегани бир юз саксон градусга бурилиш юз беради. Тавба қилиш — содир этган ишдан чуқур пушаймон бўлиш ва тўла ишонч билан шунга ўхшаш вазият энди ҳеч такрорланмаслигини айта билишдир. Тавба қилиш — ўзингизнинг ноҳақлигингизни англаш ва гуноҳингизни тан олишдир. Тавба қилиш — биз қилган гуноҳимиздан чин юракдан жуда қаттиқ, бениҳоят афсусланишимиз, унга биз тескари қараб нари кетишимизни назарда тутади.
Хусусан, тавба қилиш — бизлар энди ҳеч қачон гуноҳ қилмаймиз дегани эмас, аксинча, тавба — бизлар энди ҳеч гуноҳ қилмасликка интиламиз деганидир. Шундай экан, агар сиз ҳар бир қилган гуноҳингизга қайта-қайта тавба қилишингизга тўғри келадиган бўлса, сиз бундан қўрқманг, тавба қилинг. Душманингиз бошингизга ўтириб олиб тинмай қулоғингизга сизнинг гуноҳкорлигингизни пичирлашига йўл қўйманг. Бошингиздаги душманингизни ирғитиб ташлаш учун, ғалаба қозониш учун айбингизга иқрор бўлиб, қанча тавба қилишингиз керак бўлса, шунча қилинг. Қуйидаги хаёллар сизни чулғаб олишига имкон берманг: «Менимча, Худо энди мени кечирмаса керак, чунки бу гуноҳим учун ўтган ҳафта тавба қилган эдим». Йўқ, У сизни ҳар гал кечиради, сиз фақат Унинг олдида тавба қилиб гуноҳингизни айтиб берсангиз, бас. «Шаккоклиги кечирилганлар бахтлидир, Гуноҳини Худо яширганлар бахтлидир» (Забур 31:1). Парвардигор кўз ўнгида тавба қилгач, сиз ўз ҳаётингизни тубдан ўзгартиришингиз мумкин.
Тавба қилишни ҳеч қачон ортга сурманг, чунки сиз Худонинг қонунларини бузганингиз сари, душманингиз тобора кучайиб сизга ҳамла қилиши мумкин. Қуйидаги оятни сиз унутманг: «гуноҳнинг эвази — ўлим…» (Рим. 6:23). Ҳар куни Худодан сизнинг юрагингиздаги нопокликни ва палидликни кўрсатишини илтижо қилиб сўранг. Парвардигор сизга замин яратиб қўйган фаравонликдан сизни айиришларига йўл қўйманг.
Ибодат
Эй, Раббий, мен тиз чўкиб Сендан илтимос қиламан: қонунга хилоф ҳар қандай ҳаракатлардан қалбимни покла, мендаги ҳаққонийлик руҳини янгила. Сени улуғламай айтган сўзларим, Сени мадҳ этмай қилган ишларим учун, ёки Сенинг қонунларингга зид чиққанлигим учун мени кечир. Айниқса ўзимнинг… (Худога хуш келмайдиган барча ўй-фикрларингизни, сўзларингизни ва ҳаракатларингизни айтиб ўтинг) тавба қиламан. Мен буларни гуноҳ деб биламан ва тавба қиламан. Мен бундай ўй-фикрларни, феъл-атворимни тарк этаман, Сенинг йўлингдан боришни истайман. Мен Сени «раҳмдил, меҳрибон, сабр-тоқатли, севгиси чексиз, ғазабидан тушиб кечирадиган Худо» (Йўэл 2:13) эканингни биламан. Буларни эъзозламаганим учун мени кечир.
Эй Раббий, Сен «юрак сирларимни биласан» (Забур 43:22). Менга номаълум юрак сирларимни очиб бер. Менинг ҳаёлимда, сўзларимда ва ишларимда тавба қилмаган гуноҳ қаерда яшириниб турганини менга кўрсат. Мен тўғримдаги бор ҳақиқатни очиб, Сенга маъқул келмайдиган мазмунсиз ва зарарли хатти-ҳаракатимдан мен қутулишни истайман. Керак бўлганда мен ўзгаришимга ёрдам бер. Мен кўришим зарур бўлган нарсаларга кўзимни оч. Зеро мен ўз хато ва айбларимни тушуниб тавба қилайин. Мен ўз қўлларимни ва юрагимни, Ўз Каломингда амр этганингдек, гуноҳдан тозалашни хоҳлайман (қаранг: Ёқуб. 4:8).
Мен Сендан ўтиниб сўрайман: «Эй, Худо, менга иноят қилиб, меҳрибонлик кўрсатгин! Чексиз раҳм-шафқатинг туфайли қонунсиз ишимдан кечиб юборгин! Айбимни тамоман ювиб ташла, гуноҳимдан мени тозалагин!» (Забур, 50:3-4). «Эй Худо, менда пок юракни яратгин, ичимда янги, собит руҳни бунёд этгин. Мени Ўзингдан узоқлаштириб ташлама, Ўз Муқаддас Руҳингни мендан олма» (Забур, 50:12-13). «Яширин хатолардан мени поклагин…» (Забур, 18:13). Ўз ҳузурингда мени ҳақ ва пок қилгин. Менинг гуноҳларим ўчирилиши учун тавба қиламан, Сенга илтижо қиламан (қаранг: Ҳав. 3:19).
МУҚАДДАС КИТОБДАН
сизнинг ибодатларингизни таъсирчан қиладиган оятлар
Агар гуноҳларимизни эътироф этсак, Худо гуноҳларимиздан ўтади ва бизни ҳар турли ноҳақликдан фориғ қилади.
1 Юҳ. 1:9
Эй, маҳбубларим, агар виждонимиз бизни қийнамаса, Худо олдида дадил бўламиз ва Ундан нимани сўрасак, У беради. Чунки биз Унинг амрларини бажо келтириб, Унга мақбул бўлган ишларни қилаётирмиз.
1 Юҳ. 3:21-22
Сенинг олдингда гуноҳимга иқрор бўлдим, яширмадим ҳеч бир айбимни. Ёзиқларимни бўйнимга оламан, — дедим Сенга, эй, Худованд. Сен эса гуноҳу айбимни кечирдинг.
Забур 31:5
Шундай қилиб, гуноҳларингизнинг ўчирилиши учун тавба қилинглар ва Худога илтижо этинглар, токи Худо сизларга фароғат кунларини бахш этсин ва азалдан тайинлаган Исо Масиҳни олдингизга юборсин.
Ҳав. 3:19-20
Ўз гуноҳларини яширган ютуққа эришмайди; уларни тан олиб, воз кечган марҳамат топади.
Ҳикм. 28:13
Книга на узбекском языке: Сила молящейся женщины (Сторми Омартиан)
