Сторми Омартиан. Ибодатгўй Аелнинг Кучи (17-боб) Ўзбек тилида 
МУНДАРИЖА
Ибодатнинг кучи
1-боб. Раббий, мени Ўзингга жалб эт, йўлларингдан юришни ўргат
2-боб. Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат
3-боб. Раббий, менга кечиришни ўргат
4-боб. Раббий, доимо Сенга итоатли бўлишимни ўргат
5-боб. Раббий, шайтон билан курашувимда иродамни мустаҳкамла
6-боб. Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат
7-боб. Раббий, ҳаётимнинг барча жабҳаларида менга йўл кўрсат
8-боб. Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
9-боб. Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер
10-боб. Раббий, Сенинг ҳақиқий сажда қилувчинг бўлишимга ёрдам бер
11-боб. Раббий, меҳнатимни марҳаматла
12-боб. Раббий, Сенинг Руҳинг ҳосилини келтиришимга ёрдам бер
13-боб. Раббий, мени покликда ва ҳалолликда сақла
14-боб. Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
15-боб. Раббий, одамлар билан тўғри мулоқот қилишимга ёрдам бер
16-боб. Раббий, доим Сени эшитишимга, Сенинг истагингни бажари шимга ёрдам бер
17-боб. Раббий, мени ва мен учун ардоқли бўлган нарсаларни сақла
18-боб. Раббий, тўғри йўл танлашда менга донолик ато эт
19-боб. Раббий, турли ёвузликлардан мени халос қил
20-боб. Раббий, мени салбий қарашлардан халос қил
21-боб. Раббий, ғам-ташвиш лаҳзаларида мени юпат
22-боб. Раббий, гуноҳга қарши туришим учун ёрдам бер
23-боб. Раббий, менга шифо бер, баданимни озода сақлашни ўргат
24-боб. Раббий, мени сохта қўрқувдан қутқар
25-боб. Раббий, Сенга қилган хизматим орқали одамларнинг меҳрини уйғотишимга ёрдам бер
26-боб. Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин
27-боб. Раббий, ишончим тоғларни суриб юборадиган аёл бўлишимга ёрдам бер
28-боб. Раббий, Масиҳга ўхшашим учун менга ёрдам бер
29-боб. Раббий, ўтмишимдан мени озод қил
30-боб. Раббий, ўзим учун тайёрлаган келажакка мени бошла
17-боб Раббий, мени ва менга ардоқли бўлган нарсаларни сақла
Яқинда океан қирғоғида жойлашган кўпқаватли меҳмонхонада дам олдим. Менинг ҳашаматли хонам юқори қаватда жойлашган бўлиб, ҳамма хоналарнинг — ётоқхона, меҳмонхона ва ошхона деразалари океанга қараб турарди. Деразадан табиат гўзаллигини кузатар эканман, қалбим жўш уриб энтикиб кетарди.
Меҳмонхонага келган кунимнинг эртасига тонгда ўрнимдан турдим, ётоқхона дераза ва пардаларини очдим-да, яна ўрнимга чўзилдим. Деразадан табиат ҳусни-жамолини кузатиб ўзим учун алланималарни ён дафтарчамга ёзмоқчи бўлдим. Тепа қаватда жойлашганим учун мовий осмон ва кўм-кўк сувдан бошқа ҳеч нарсани кўролмадим. Соҳилдаги пляж чизиғини кўриш учун меҳмонхонадан ўтиб балконга чиқишга ва пастга эгилиб қарашга тўғри келди.
Балкондан осмонни ва океанни кузатиб ҳаёлларга берилиб турганимда, бирдан рўпарамдан баҳайбат самолёт нақ бурним тагидан учиб ўтди. Улкан темир мавжудотнинг гувиллаб тўсатдан ёнгинамдан ўтиб кетишидан ларзага тушдим. Даҳшатдан юрагим бир неча дақиқага тўхтаб қолди. Қўрқинч ва ваҳима мени саросимага солди, ўткир оғриқ кўкрагимни тешиб ўтди. Қаттиқ қўрқиб кетганим етмагандай, бўлиб ўтган ҳодисадан руҳий холатга тушиб қолдим. Олдин хавф-хатардан бу даражада қўрққанимни ҳеч эслолмайман. Ҳамма нарса шунчалик тезлик ва қўкқисдан содир бўлди. Илгари ҳаводаги самолётни бунчалар яқиндан кўрмаган эдим. Гўёки қўрқувдан мен шол бўлиб қолдим.
11 сентябрь 2001 йилгача самолёт менинг деразамга ҳам келиб урилиши мумкинлиги ҳаёлимга келмаган. Хуллас, мен хоҳлайманми ёки йўқми, бундай имконият туғилиши мумкин экан. Қизиқ, бир кунда яна қанчадан-қанча потенциал, яъни юзага чиқиши мумкин бўлган хавф-хатар бир-бирларни кутиб турар экан? То бало-кулфат бор кучи билан бизни босиб, ҳаётимизни тубдан ўзгартириб юбормагунча, биз кўп нарсаларни сезмаймиз.
Самовий Отамиз биз ўйлаганимиздан ҳам ортиқроқ бизга ғамхўрлик кўрсатишига мен ишонаман. Аммо биз бунга табиий ҳол деб беэътибор бўлмаслигимиз керак. Қайтанга, доимо ибодат қилишимиз керак.
Биз Худога итоат этиб, Унинг амрларини бажарганимиздагина, У бизни Ўз паноҳига олади. Мабодо биз Унга итоат этмай, ёмон йўлга юргудек бўлсак, Унинг паноҳидан маҳрум бўламиз. Баъзида У бизга йўл кўрсатса, кўриб кўрмасликка оламиз. Агарда одамлар Худодан, бизни Ўзинг бошқаргин, Сенинг амрларингни сидқидилдан бажарайлик, деб Ундан ибодат қилиб сўрашганда, қанчадан-қанча бахтсизликларни четлаб ўтган бўлишарди. Жуда бўлмаганда, фақат Унга қулоқ тутишса кифоя.
Айни пайтда қуйидаги ибратли бир воқеани эслаш жоиз, деб ўйлайман. Қаҳратон қиш фасли. Бир неча кун тинмай қор ёғди. Мен қор босган йўлда аста-секинлик билан машинамда борардим. Гавжум чорраҳага яқинлашгач, мен оёғимни тормозга қўйдим, чунки светофорнинг қизил чироғи ёниб турган эди. Мен тормозни босиб машинамни тўхтатишга қанчалик ҳаракат қилсам ҳам, машинам юриб кетаверди. Кейин билсам, мен бехосдан қарама-қарши йўлдаги қор босган музликка чиқиб кетибман. Ўша чорраҳада бир неча шосселар бирлашиб кетган эди, йўлнинг икки четидан ҳам қувир ўтказиш учун ҳандақ қазилган. Қаршимдан ҳар томонга машиналар учиб ўтар, мен эса машинамни бошқаролмай қолдим, тўхтатишни ҳечам иложини тополмасдим.
«Исо, менга ёрдам бер!» — деб илтижо қилдим мен. Иложи борича чуқурга тушиб кетмасликка, ёки бирор машинага урилиб кетмасликка ҳаракат қилардим. Ёнимдан ўтиб кетаётган автомобилларнинг хайдовчилари ҳам машинани бошқаришни изидан чиқариб юбормасликка уринишарди. Мана энг даҳшатлиси: рўпарамдан менга қараб катта тезликда яшил автомобил учиб келяпти. Мен ҳозиргача ўшанда қандай килиб машинага тўқнашиб кетмаганимни, ёки чуқурга ағдарилиб тушмаганимни ўйлайман. Эсимда муҳрланиб қолган ягона нарса — бу тинмай ибодат қилганим. Ўшанда Раббий менинг ҳаётимга аралашгани ва мен тирик қолганим — бу ҳақиқий мўъжиза эди. Ўша куни йўлга чиқишимдан олдин уйимда мен ибодат қилиб, Худодан, мени хавф-хатардан сақлагин, деб сўраган эдим. У менинг ибодатимга шубҳасиз, жавоб қайтарди.
Шундай вазиятда, яъни ҳаёт-мамотинг қил устида турганда, Самовий Отага бўлган ишончинг, Унга нисбатан бўлган алоқанг дадил ва маҳкам бўлиши лозим. Чунки У сени кўриб турибди. Мен тушиб қолган вазиятда жавоб дарҳол бўлиши керак, аммо тезлик билан жавоб олиш учун ҳар куни тинмай ибодат қилиш даркор. Худо — сенинг қалъанг, Унда сен доимо паноҳ топишинг мумкин. Лекин қалъа эшиклари сенга очилиши ва паноҳига олиши учун, сен ҳар доим У билан мулоқотда бўл. Муқаддас Китобда шундай дейилган: «Эгамиздан қўрқиш — мустаҳкам қалъа, фарзандларига ҳам Ўзи паноҳдир. Эгамиздан қўрқиш — ҳаёт манбаидир, у ўлимдан қутқаради» (Ҳикмат. 14:26-27). Агар бир Худога боқсак, Унинг назари бизга тушади.
Ибодат
Эй, Раббий, Сенинг қўриқловчи қўлинг доимо менинг бошимда бўлиши учун ибодат қиламан. Мени бахтсиз ҳодисалардан, касалликлардан, бўлмағур одатлардан Ўзинг сақла. Ҳар доим йўлларда мени ҳимоя қилгин. Самолётда, автомобилларда, барча йўл транспортларида турли хавф-хатардан мени сақла. Сенинг Каломингда айтилишича, Сен — менинг қоямсан, менинг қалъамсан, менинг Нажоткоримсан, менинг қалқонимсан, менинг иродам ва кучимсан. Мен буларнинг ҳаммасига ишонаман, ўзимни Сенинг қўлларингга топшираман.
Эй Раббим, мен Сенинг паноҳингда ва Сенинг соянгда бўлишни истайман (қаранг: Забур 90:1). Ўз қанотларинг остида мени сақла. Сен кўрсатиб берган йўлдан адашмай юришимга, Сенинг хоҳиш-истакларинг ва амрларингни бажаришимга Ўзинг ёрдам бер. Барча йўлларда мени сақлаш ва ҳимоялаш учун Ўз фаришталарингни жўнат. Улар мени қўлларида кўтариб кетсинлар, токи оёғим тошга қоқилиб кетмасин (қаранг: Забур 90:12). Раббий, Сен менинг паноҳим ва қувватимсан, «танг аҳволимда ҳамиша тайёр турган ёрдамчимсан» (қаранг: Забур 45:2).
Менга қаратилган ҳеч бир қурол нишонга етиб бормаслиги учун, Сенга шукроналар айтаман (қаранг: Ишаё 54:17). Сен мени фосиқ кишиларнинг қўлига топширганинг, мени айблаб ўлдиришларига йўл қўймаганинг учун Сендан миннатдорман (қаранг: Забур 36:32-33). «Кўз қорачиғидай асрагин мени, Ўз қанотларинг соясида яширгин мени» (Забур 16:8). Одамларнинг ёвуз ниятидан ва кутилмаган хавф-хатардан мени сақла. «Менга шафқат қил, эй, Худо, менга шафқат қилгин! Ўзингсан-ку жонимга паноҳ! Балолар қайтмагунига қадар, қанотларинг соясида паноҳ топаман» (Забур 56:2). «Эй, Худованд, хотиржамлигимга ёлғиз Сен посбон» (Забур 4:9) лигинг учун миннатдорман. Мени Ўз ҳимоянгга олишга берган ваъданг учун Сенга шукроналар айтаман. Ва бугун ўзимни тўлиқ Сенга топширганимни яна бир бор айтиб, ибодат қиламан.
МУҚАДДАС КИТОБДАН
сизнинг ибодатларингизни таъсирчан қиладиган оятлар
Агар Эгамизни ўзингнинг паноҳинг қилсанг, Худойи Таолони қўрғонинг қилсанг, Бошингга бирон бахтсизлик келмас, Бирон фалокат чодирингга йўламас.
Забур 90:9-10
Аммо сенга қарши қилинган Ҳар қандай қурол ғалаба қилмас. Маҳкамада сени айблашга журъат қилганни Сен айбдор қилиб қўясан. Мен қулларимга шу улушни берганман, Уларни Мен оқлайман», дейди Эгамиз.
Ишаё 54:17
Сувларни сен кечиб ўтганингда, Мен сен билан бўлурман, Дарёларни сен кечиб ўтганингда, Сувлар устингдан босиб ўтмайди. Олов ичида юрганингда ёнмайсан, Олов сени куйдирмайди.
Ишаё 43:2
Сени У патлари остига олур, Унинг қанотлари остида паноҳ топурсан, Садоқати билан сенга қалқон, девор бўлар. Шунда қўрқмассан туннинг ваҳимасидан, Қўрқмассан кундузи учган ўқдан, Зулматда билдирмай келадиган вабодан, Қоқ пешинда қирғин келтирувчи ўлатдан. Мингтаси чап ёнингда йиқилиб қолур, Ўн мингтаси ўнг ёнингда йиқилиб қолур, бу кулфатлар сенга яқин келмайди.
Забур 90:4-7
У сен тўғрингда фаришталарига амр берар, Фаришталар ҳамма йўлларингни қўриқлар.
Забур 90:11
Книга на узбекском языке: Сила молящейся женщины (Сторми Омартиан)
