Сторми Омартиан. Ибодатгўй Аелнинг Кучи (14-боб) Ўзбек тилида 
МУНДАРИЖА
Ибодатнинг кучи
1-боб. Раббий, мени Ўзингга жалб эт, йўлларингдан юришни ўргат
2-боб. Раббий, мени покла, менда имонли юракни ярат
3-боб. Раббий, менга кечиришни ўргат
4-боб. Раббий, доимо Сенга итоатли бўлишимни ўргат
5-боб. Раббий, шайтон билан курашувимда иродамни мустаҳкамла
6-боб. Раббий, фикрларимни назорат қилишни ўргат
7-боб. Раббий, ҳаётимнинг барча жабҳаларида менга йўл кўрсат
8-боб. Раббий, Сенинг Каломингни чуқурроқ англашда менга ёрдам бер
9-боб. Раббий, ҳаётимда тартиб ўрнатишимга ёрдам бер
10-боб. Раббий, Сенинг ҳақиқий сажда қилувчинг бўлишимга ёрдам бер
11-боб. Раббий, меҳнатимни марҳаматла
12-боб. Раббий, Сенинг Руҳинг ҳосилини келтиришимга ёрдам бер
13-боб. Раббий, мени покликда ва ҳалолликда сақла
14-боб. Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
15-боб. Раббий, одамлар билан тўғри мулоқот қилишимга ёрдам бер
16-боб. Раббий, доим Сени эшитишимга, Сенинг истагингни бажари шимга ёрдам бер
17-боб. Раббий, мени ва мен учун ардоқли бўлган нарсаларни сақла
18-боб. Раббий, тўғри йўл танлашда менга донолик ато эт
19-боб. Раббий, турли ёвузликлардан мени халос қил
20-боб. Раббий, мени салбий қарашлардан халос қил
21-боб. Раббий, ғам-ташвиш лаҳзаларида мени юпат
22-боб. Раббий, гуноҳга қарши туришим учун ёрдам бер
23-боб. Раббий, менга шифо бер, баданимни озода сақлашни ўргат
24-боб. Раббий, мени сохта қўрқувдан қутқар
25-боб. Раббий, Сенга қилган хизматим орқали одамларнинг меҳрини уйғотишимга ёрдам бер
26-боб. Раббий, менинг оғзимдан фақат ҳаётбахш сўзлар чиқсин
27-боб. Раббий, ишончим тоғларни суриб юборадиган аёл бўлишимга ёрдам бер
28-боб. Раббий, Масиҳга ўхшашим учун менга ёрдам бер
29-боб. Раббий, ўтмишимдан мени озод қил
30-боб. Раббий, ўзим учун тайёрлаган келажакка мени бошла
14-боб Раббий, Ўзинг мени даъват қилган ишларга муносиб айла
Болаларим улғаяётган пайтда мен кўпинча улар учун ибодат қилардим. Худодан фарзандларимга яшашдан мақсад нималигини белгилаб беришини ва Парвардигор яратган бандаларини эзгу йўлга бошлашини сўрардим. Мен ўз ҳаётларини бекордан-бекорга ўтказаётган кўплаб ёшларни биламан. Бу ўспирин ёшлар Раббий улар учун белгилаб қўйган олий мақсад тўғрисида ҳеч нимани билишмайди, тушунишмайди. Ёшлигимда мен ҳам ўз вазифамни билмаганман, шунинг учун менинг ҳаёт йўлим муваффақиятсиз шаклланган. Албатта, болаларимнинг тақдири меникидан яхши бўлишини истайман. Менинг қилган ибодатларим жавобсиз қолмади, чунки фарзандларим ўз ҳаёт мақсадларини аниқлаб олишди. Бугунги кунда уларнинг ёшлари йигирмадан ошиб қолди, улар ўз иқтидорларини ривожлантириб боришяпти, ҳаёт йўллари эса тобора ойдинлашяпти. Келажак ҳаётларини ипидан игнасигача билишмаса-да, аммо порлоқ келажаклари борлигига ўзларининг ишончи комил.
Мен «Ота-она ибодатининг кучи» китоби устида ишлаётганимда, кўп вақтимни болаларим учун ибодатга бағишлардим. Ўша пайтда кўплаб хатлар олардим. Одамлар хатларида ўз кечинмалари, ғам-ғуссалари тўғрисида ёзишарди. Қанчадан-қанча ота-оналар болалари учун ибодат қилишмаганидан афсусланишаётгани аниқланди. Ота-оналар ўз ҳаёт мазмунини ахтариб вақтларини бекор ўтказишганидан Худо белгилаб берган олий мақсадни қўлдан бой беришганидан афсус-надоматлар чекишарди. Уларнинг кўнгилларини кўтариб далда беришга уринардим: «Олий мақсад сари олиб борувчи йўлдан сизлар қанчалар узоқлашсангиз ҳам, барибир, У сизга ҳозир турган ерингиздан яна боришингиз керак бўлган ёққа йўл очиб беради. Агар сизлар Унга тобе эканлигингизни тан олсангиз, У албатта сизни марҳаматлайди, кўзлаган манзилига етаклаб олиб боради. Шубҳасиз, бундай вазиятда кўзлаган мақсадга етиб бориш учун кўпроқ вақт талаб этилади, чунки агар сизлар бошида тўғри йўлдан оғмаганларингизда эди… Аммо ёдингизда сақланг, агар сизлар мудом Раббийнинг орқасидан эргашиб юрсангиз, У сизни керак бўлган жойга етаклаб келади».
Ҳеч қачон менинг «поездим кетиб қолди», деб ўйлама. Муқаддас Китобда шундай ёзилган: «Худонинг инъомлари ва даъвати ўзгармасдир». Бу дегани, сенга Худо берган инъом ва қобилиятни У қайтариб олмайди. Улар бекор ҳам қилинмайди. Унинг инъомлари доимо сен билан. Лекин бу ёғ суртишдай ҳодисага тааллуқли эмас. Ёғ суртганда Худо қўлини сенга теккизади, қоронғуликни тарқатиб ҳаёт ва ёруғлик келтириш учун мўъжизавий куч ато қилади. Тавба қилинмаган гуноҳлар учун Муқаддас Руҳнинг инъомидан маҳрум бўлиш мумкин. Одамлар кўплаб ахлоқсиз ҳаракатлар қилишганига гувоҳ бўлганмиз. Аммо улар беҳудага ўз қобилиятларини намоён этаверадилар. Муқаддас Руҳ уларни тарк этганини тушунишмайди. Гуноҳ уларнинг кўзларини кўр қилиб қўйган, улар нималардан маҳрум бўлишганини эса англай олмасдилар.
Ҳар кимнинг ўз мақсади бор
Ҳар бир аёлнинг жамиятда ўз ўрни бор, аммо ҳамма ҳам буни тушунавермайди. Агар бизлар ўз вазифамизни аниқ билмасак, кимгадир тақлид килишни бошлаймиз, ёки бўлмаса ҳақиқатда ким эканлигимизни унутиб, ўзимизни манман қилиб кўрсатмоқчи бўламиз. Биз ўзимизни бошқа аёллар билан солиштирамиз, ўзимизни омадсиз, деб ҳисоблаймиз.
Агар биз ўз таассуротларимизга ўзимизни лойиқ деб билмасак, ўзимиздан ўзимиз нафратланамиз, ўзимизни заиф ва ожиз ҳисоблаймиз. Ўзимиздан гина қиламиз, ҳафсаламиз пир бўлади, ҳафсаласизликдан яккаланиб қоламиз, эт-ичимизни еб, биз қандай бўлишимиз керак экан, деб ўйланиб қоламиз. Бу туйғуларнинг бариси ҳаётимизни таҳлил қилишга ва тасаввурларимизни ўз ҳаётимиз билан уйғунлашувига ундайди. Жуда бўлмаса, ўзимизни ўзимиз алдашга тушамиз. Натижада ўзимиз ҳақимизда нотўғри тасаввурга эга бўламиз. Ҳаётдаги мақсадини ва йўлини йўқотган одамларни осонликча билса бўлади, чунки уларнинг атрофида безовталик, норозилик ва ваҳимали муҳит ҳукм суради.
Бундай тақдирни Худо сизга раво кўрмайди. У сизнинг ҳаёт йўлингиздаги мақсадни аниқ ва равон билишингизни хоҳлайди; У сизга инъом этган иқтидор намоён бўлишини ва бу хислатлар Парвардигорни улуғлашда такомиллашиб боришини сизга ўргатишни истайди.
Сиз ўзлигингизни ва қаерга йўл олаётганингизни билинг
«Тақдир» сўзи — бу маълум бир мақсад, йўналиш маъносини англатади. Муқаддас Китобда айтилишича, Худо ҳамма нарсани Ўз хоҳиши бўйича бажаради (қаранг: Ефес. 1:11). Демак, Худо сизни қаерга боришингизни, белгиланган жойга сизни қандай қилиб олиб боришни яхши билади. Аммо ўз ҳаётингиз мақсадини аниқ билиб турсангиз ҳам, агарда сизни яратган билан яқин муносабатда бўлмасангиз, ўз мақсадингизга эришолмайсиз. Агар сиз Худо билан мулоқотда бўлмасангиз, кунларнинг бирида заиф ҳолатга тушганингизда, ёки айтайлик, нафрат ва надоматга тўлиб турган вақтингизда, ўз-ўзингизга хоинлик қилиб, қобилият ва истеъдодингиздан ажралиб қоласиз. Ҳар куни янгиликлар дастурида одамлар ўзларига хиёнат қилганликлари тўғрисида гапиришади. Агар сиз Худо билан яқин мулоқотда бўлсангиз, У сизни даъват этган ишга бепарво қаролмайсиз. Сизнинг ҳаётингиз душманга ўлжа бўлишига ва уни ўйламай енгилтаклик билан қабул қилган қарорингизни бузиб ташлашига йўл қўймайсиз.
Заифлик ва ҳимоясизлик ҳиссини гуноҳ деб айтиш, балки ноҳақликдир. Эҳтимол, бу ётган одамни тепкилаш билан баробардир. Гап шундаки, одамда қатъиятликнинг йўқлиги —ишончи ва имони йўқ деганидир. Ишончи йўқ одам гуноҳкор саналади, чунки бу уларнинг Худога нисбатан ишончсизлигидан далолат беради. Агар биз ўз ишимиздан ёки ўзимиздан шубҳалансак, Худо ва Унинг Каломида биз тўғримизда, ҳаётимиз тўғрисида айтилганларига ишонмаймиз. Шубҳаланиш ўзимизга, ўз хоҳиш-истакларимизга найранг ишлатиб ноз қилишга мажбурлайди. Қайтанга бутун диққат-эътиборимизни Унга ва Унинг истакларига қаратишимиз лозим. Ҳар бир аёл ҳаёти давомида бирор бир ажойибот яратишни орзу қилади, бу орзуни амалга ошириш учун ҳар бир аёлда истеъдод мавжуд. Бу бизнинг Раббийга қарашли эканлигимиз билан, Унинг Руҳи бизда яшаётганлиги билан изоҳланади. Унинг кучи бизда яшар экан, У биз орқали ажойиботлар яратишга қодир. Биз бир нарсани эсда тутишимиз керак — Худонинг кўз ўнгидаги муваффақиятни одамларнинг муваффақияти билан адаштирмаслик керак. Бу дунёнинг одамлари ўз қилган ишлари билан донг таратадилар, Парвардигорнинг фарзандлари эса Раббийда кўкларга кўтариладилар. «Раббий шундай дейди: доно донолиги билан мақтанмайди, кучли ўз кучи билан мақтанмайди, бой одам бойлиги билан мақтанмайди. Аммо эй мақтанаётганлар, Мени билишингиз ва тушунишингиз билан мақтанинг…» (Ерм. 9:23-24). Агарда сиз Парвардигорга тегишли эканлигингизни билсангиз, сизни ҳаёт йўлидан етаклаб боришига Унга ижозат берсангиз, ана шундагина сиз ўзингизни хавф-ҳатардан жуда йироқда эканлигингизни англайсиз.
Орзуларингизни Раббийга ишонинг
Агарда биз барча орзу-истакларимизни Худога ишониб топширмасак, У бизга тайёрлаб қўйган меросга ҳеч қачон эга бўлолмаслигимизни, У яратган бандаларга ўхшай олмаслигимизни мен тушуниб етдим. Исо шундай деган: «…ким ўз жонини аямоқчи бўлса уни йўқотади; лекин ким Мен учун ўз жонини йўқотса, жон топади» (Матто 16:25), Демак, Раббийда паноҳ топиш учун биз ўз режаларимиздан воз кечиб шундай дейишимиз керак: «Эй Парвардигор, менинг истагим эмас, Сеники амалга ошсин». Бу осон эмас, чунки ўз режаларимиздан воз кечишни ҳамма ҳам хоҳлайвермайди. Юрагимиздаги Худодан келмаган барча истакларимизни олиб ташлашни, Унга маъқул келган орзуларни юрагимизга жо қилишни Ундан сўрашимизга тўғри келади.
Агар сизнинг режаларингиз Худонинг ниятларига тўғри келмаса, У сизнинг режаларингиз рўёбга чиқишидан халос этади, сизга Ўз ниятларини очиб беради. Ўз орзуларингиздан воз кечиш қийин ва азоб, айниқса, сиз бу орзуларингиз билан узоқ вақтдан бери яшаб, ҳалигача уни маҳкам ушлаб турган бўлсангиз. Аммо Худо марҳаматлаган мақсадга эришиш учун, бутун ҳаётингизни бағишлашингизга арзийдими? Бу вазиятда ҳафсаланг пир бўлади, орзу-умидларинг эса амалга ошмай қолаверади. Худо сизнинг юрагингизга жо қилган орзу билан сиз яшашингиз керак.
Бироқ сизнинг орзу-умидларингиз Худодан бўлса ҳам барибир, сиз умидларингизни Унга ишониб топширишингиз керак. Чунки сизнинг юрагингиз ўз орзуларингизга эмас, Худога чамбарчас боғлиқ бўлишини У хоҳлайди. Бу орзу-умидларни рўёбга чиқараман, деб чарчаб кучдан кетишингизни У истамайди. Унга сизнинг ишончингиз даркор. Ўшандагина Унинг Ўзи сизнинг орзуларингизни ҳаётга татбиқ қилади.
Ўз ишингизни топинг
Ҳар бир инсон ердаги ҳаёт мазмунини билиши лозим. Бизлар бу дунёда аниқ бир мақсад учун яратилганимизни ҳаммамиз билишимиз муҳим. Қандай иш учун яратилганлигимизни билиб, ўша ишга киришмагунимизча, биз ҳакиқий бахтга эриша олмаймиз. Агар биз оз бўлса-да, содиқлигимизни Худога исботлай олмасак, шак-шубҳасиз, У биз учун ҳозирлаб қўйган улкан келажакни бизга очиб бермайди. Мабодо сиз ҳозир унча аҳамиятга эга бўлмаган иш билан шуғулланаётган бўлсангиз, қувонаверинг! Ҳали олдинда кутаётган улкан ишларга Худо сизни тайёрлаяпти.
Агар Худо Ўз режасига мувофиқ муайян ҳозирлаб қўйган ўринга сизни қўймаган бўлса, ноумид бўлманг, энди кеч бўлди, деб ҳеч ўйламанг. Агарда Худога чин юракдан ишонсангиз, ҳеч қачон ўз мавқеингизга эришишингизга кеч бўлмайди. Менинг тақдиримда ҳам кўп нарса кеч содир бўлган: 28 ёшимда Худони топдим, турмушга ҳам кеч чиқдим, болаларим ҳам анча кеч туғилишди. Қирқ ёшдан ўтганимда эса мен профессионал ёзувчи бўлдим. Ҳали ҳам нафас олаётган бўлсангиз, менга ишонинг: Худонинг сизга нисбатан Ўз мақсади бор; У ҳозирда сизга иш тайёрлаб қўйган.
Агар Парвардигорнинг режасида сизга муҳим ўрин ажратилганига ишонмасангиз, унда бошқалар учун илтижо қилинг. Ўзгалар учун ибодат қилиш — бизнинг вазифамиз. Ўз жамоатингизда хизмат қилишни бошланг, чунки ҳаммамиз Жамоат олдида, худди Масиҳ Танаси олдидагидай, бўйсунишга ва ўзгаларга ёрдам беришга чақирилганмиз. Агар биз шуларни амалга оширсак, Раббий бизни янгидан-янги мавқеларга олиб чиқади.
Худога шукроналар айтишни эсимиздан чиқармайлик, чунки «У бизларни қутқарди ва муқаддас бир даъват билан чақирди. Бунга биз савоб ишларимиз туфайли эришмадик. Аксинча, Худо Ўз хоҳиши билан азалий вақтларданоқ Исо Масиҳ орқали бизга иноят қилишга қарор қилган эди» (2 Тим. 1:9). «Худонинг иноят қилгани бўйича, биз Ундан ҳар хил инъомлар олганмиз» (Рим. 12:6), «…ҳар бир кишининг Худодан олган ўз қобилияти бор, бириники бу бўлса, бошқаники удир» (1 Кор. 7:7). Хуллас, «ҳар бир кишига Раббимиз қандай тақдир ато этган бўлса, Худо уни қандай ҳолатда даъват этган бўлса, шундай турмуш кечирсин» (1 Кор. 7:17).
Худо бизга «Ўзини таниб-билишимиз учун ҳикмату ваҳий руҳини ато этсин, Ўз азизларини қанчалик бой ва улуғвор бир меросга сазовор қилганини қадрлаб» (Ефес. 1:17-18) ибодат қиламиз. Майли, Худо «Сенга кўнглинг тилаганича берсин! Бутун армонларингни рўёбга чиқарсин!» (Забур 19:5).
Азиз ва қадрли синглим, Худо сизнинг ҳаётингизда муҳим бир воқеа содир этиш нияти борлигини доимо эслаб юринг. Бу сизнинг бахт-саодатингиз учун.
Ибодат
Эй, Раббий, Сен мени муқаддас бир даъват билан чақирдинг. Мен бунга савоб ишларим туфайли эришмадим, аксинча, Худо Ўз хоҳиши билан Исо Масиҳ орқали менга иноят қилгани учун, Сенга шукроналар айтаман (қаранг: 2 Тим. 1:9). Сенга имон келтиришимдан олдин, Сенинг иноятинг олдиндан борлигини ва Сен уни амалга оширишингни мен биламан. «Худонинг даъватига муносиб тарзда яшашга» (Ефес. 4:1) менга ёрдам бер. Мен учун алоҳида тарзда хизмат тайёрлаб қўйганингни мен биламан.
Ҳаётимнинг мақсадини тушунишимга, Сенинг чақириғингни эшитишимга ёрдам бер. Сенинг марҳаматингни қабул қилишга тўсқинлик қилаётган манманликдан, худбинликдан ва бошқа камчиликларимдан мени халос этгин. Сен менинг олдимга қўйган мақсадинг ёнидан ўтиб кетмоқчи эмасман, аксинча, Сен мен учун белгилар қўйган тўғри йўлдан юрмоқчиман. Сенга бағишламай яшаган ҳар бир куним учун Сендан кечирим сўрайман. Энди фақат Сенинг истак ва хоҳишингга муносиб яшашимга менга ёрдам бер.
Эй Раббий, ўз вазифамни англашимга менга ёрдам бер. Менинг ҳаётимдан умидсизлик ва ишончсизлик ҳис-туйғуларини қувиб юбор. Уларнинг ўрнига Сен мен орқали ҳаракат қилишни бошлаганингда, Сенинг мавжудлигингни англаш шодлигини ато эт. Мендан Сен қўлингдаги қурол каби фойдалангин. Бу қурол менинг йўлимда учраган одамларнинг ҳаётини ўзгартириш учун керак бўлади. Сен белгилаган вақт комил эканлигини билиш учун менга ишонч ато эт. Агарда Сен бирор бир ишни бажариш учун мени даъват этсанг, албатта, бу ишни амалга оширишда Сен куч-қувват беришингга мен ишонаман.
Сендан ўтиниб сўрайман: Сенинг истагингни бажаришимда мени ҳеч нима чалғитмасин; Сен мен учун тайёрлаган ишингдан қачон бўлса ҳам оғиб кетишимга йўл қўйма. Ўз ҳаёт йўлимни аниқ кўришимни ва ўз мақсадимни равшан тушунишимни инъом қил. Мен бутунлай Сенга ишонаман, ўз тақдиримни Сенинг қўлларингга топшираман. Сенинг истагингга биноан яшаб иш тутяпманми, менга кўрсат. Менинг ҳаётимга Сен киритган ўзгаришлар вақт синовларига дош беришини жуда хоҳлайман. Сен мен учун белгилаб қўймаган ишларга беҳудага вақт сарфлашни истамайман. Ҳозирги мавқеимдан мамнун бўлишни ўргат, чунки Сен мени шу ҳолатда доимий қолдирмаслигингни мен биламан.
Раббий, мен биламан, Сени севганларга ва Худо Ўз мурожаати бўйича даъват этганларга «ҳамма нарса яхшиликка хизмат қилади» (қаранг: Рим. 8:28). Сенинг даъватинг нимадан иборатлигини биламан деб, муғомбирлик қилишни истамайман. Ва мен ўз ҳаётимдаги мўлжаллаган қисматимни билишга сарфламайман, чунки бунинг оқибатида мен ўз мақсадимдан айрилиб қолишим мумкин. Шунинг учун сендан ўтиниб сўрайман, мени Сен марҳаматлаган иқтидор ва қобилиятни кўришимга ёрдам бер. Ҳаёт сўқмоқларидан мени етаклагин, токи мен такомиллашиб борай. Сен менга инъом этган қобилиятни Сенинг даъватингга муносиб равишда қўллашимга, Сени улуғлашимга менга ёрдам бер.
МУҚАДДАС КИТОБДАН
сизнинг ибодатларингизни таъсирчан қиладиган оятлар
Мен, Худо иродаси билан Исо Масиҳнинг ҳаворийси бўлган Павлус, Эфес шаҳридаги Исо Масиҳга имон келтирган Худо азизларига салом йўллайман. Отамиз Худодан ва Раббимиз Исо Масиҳдан сизларга иноят ва тинчлик бўлсин. Раббимиз Исо Масиҳнинг Отаси — Худога ҳамду санолар бўлсин! У Масиҳ орқали самовий оламда бизга ҳар хил руҳий қут-баракалар ато этди.
Ефес. 4:1-3
Худо ҳамма нарсани Ўз хоҳиши бўйича бажаради. У биз учун ҳам Ўзининг орзу-ниятини амалга ошириб, бизни Масиҳ орқали азалдан танлади ва самовий меросдан баҳраманд қилди. Шундай экан, Масиҳга аввалдан умид боғлаган бизлар Худонинг шон-шарафини ошириш учун яшашимиз лозим.
Ефес 1:11-12
Шунинг учун, эй биродарлар, Худо сизларни танлаганини ва даъват этганини билиб, бунга муносиб бўлмоқ учун яна астойдил ҳаракат қилинглар. Бу йўлни тутсангиз, ҳеч вақт қоқинмайсизлар.
2 Бут. 1:10
Аммо сизлар — танланган бир авлод, Шоҳаншоҳ руҳонийлари, муқаддас халқ, Худонинг азиз қавмисизлар. Худо сизларни қоронғиликдан Ўзининг ажойиб нурига даъват этган, сизлар Унинг фазл-камолотидан хабар бериш учун танлангансизлар.
1 Бут. 2:9
Худо азалдан белгилаган кишиларни даъват ҳам этди, даъват этган кишиларни эса оқлади, оқлаган кишиларни эса улуғликка ҳам сазовор қилди.
Рим. 8:30
Книга на узбекском языке: Сила молящейся женщины (Сторми Омартиан)
