Довюраклар (Макс Лукадо) 6 bob

Макс Лукадо. Довюраклар - (6-боб) Китоб Ўзбек тилида

Dovyuraklar (Maks Lukado) O‘zbek tilida Audiokitob

Тасаввур қилинг: сизнинг ҳаётингизда энди қўрқув йўқ Dovyuraklar (Maks Lukado) O‘zbek tilida Audiokitob

Мундарижа

Миннатдорчилик

1-боб Нима учун биз қўрқамиз?

2-боб Манман қишлоғининг аҳолиси

Ўзининг аҳамиятсизлигидан қўрқиш

3-боб Худо мендан чарчади

Худонинг ҳафсаласини пир қилишдан қўрқиш

4-боб Ташвишлар, йўқолинглар!

Нималардир етишмаслиги қўрқуви

5-боб Менинг фарзандим хавф остида

Ўз фарзандини эҳтиёт қила олмаслик қўрқуви

6-боб Мен жуда тез чўкяпман

Ҳаддан ортиқ машаққатлар олдидаги қўрқув

7-боб Менинг жавонимда аждарҳолар бор

Воқеаларнинг ёмон ривожидан қўрқиш

8-боб Бу шафқатсиз сайёра

Зўравонлик олдидаги қўрқув

9-боб Ўйинчоқ пуллар

Яқинлашиб келаётган қиш олдида қўрқув

10-боб Ўлимигача қўрққанлар

Ҳаётнинг сўнгги лаҳзалари олдидаги қўрқув

11-боб Кофеинли ҳаёт

Келажакдан қўрқиш

12-боб Шубҳалар сояси

Худо йўқ деган қўрқув

13-боб Агар бирон даҳшатли ҳодиса юз берса, нима бўлади?

Дунё миқёсидаги офатлардан қўрқиш

14-боб Битта соғлом қўрқув

Худо менинг қутичамга сиғмайди деган қўрқув

Хотима. Вильямнинг саноси

6-боб Мен жуда тез чўкяпман

Исо ўша заҳоти уларга:

– Дадил бўлинглар! Қўрқманглар, бу Менман! – деди.

Матто 14:27.

Ҳаддан ортиқ машаққатлар олдидаги қўрқув

Учиш олдидан мен бироз кексайган, худди ≪Энг зўр ўқчи≫ фильмидаги ёзги ҳарбий шлемда, ёзги костюмда ва тарвуз тилигини эслатадиган табассум билан турган Том Крузга ўхшаб кўринардим. Самолёт учганидан сўнг Том Круз қаёққадир ғойиб бўлди. Мен худди чўлда ёмғир ювган скелет каби оппоқ эдим. Мен ҳар томонга сурилиб борардим – бир томонга қийшайиб борардим. Аммо яқиндагина табассум қилиб турган лабимдаги нозик чизиқлар, худди бизни қабул қилаётган қўниш йўлаги сингари, бекаму кўст тўғри чизиққа айланган эди. Бу ўзгариш ўн минг фут баландликдаги ҳаво акробатикасига олтмиш дақиқа ўтказганим ҳисобидандир.

Мен кабинада бевосита подполковник Том Макклейнинг ортидаги ўриндиқни эгаллаган эдим. У нафақага чиқишидан бир ой олдин мени ўзи билан бирга таништириш парвози қилишга таклиф қилди. Таклифга қуйидагилар қўшимча эди:

учишдан олдин тиббий кўрикдан ўтиш (тиббий кўрик пайтида мендан катапульта креслосини созлаш учун мендан ўлчамларимни олдилар);
хавфсизлик қоидалари бўйича маслаҳат (бу вақтда мен катапульта креслосини ишга солишни машқ қилдим);
машқ қилиш парашюти қайишларида бир неча лаҳза осилиб туриш (катапульта ишлаганидан кейин ерга қайтишимни ўхшатиш сифатиди).

Ҳарбий ҳаво кучларининг жамоатчилик билан алоқалар бўлимига менинг мурожаатим: катапульта қилиш ҳақидаги бу суҳбатларни қисқартириш вақти келмадими? У бизга натижада ҳеч ҳам керак бўлмади. Унчалик кичик ютуқ эмас – ахир биз дам шўнғиб, дам кўтарилар, кейин яна пастга шўнғирдик – вақти, вақти билан бир дақиқада ўн минг фут тезлик билан вертикал тезликда шўнғирдик. «Америка тоғчалари»да тоғларсиз учишни тасаввур қила оласизми? Биз бошқа Т-6 билан тандем усулида – олдинма-кетин жойлашган ҳолатда учдик. Қандайдир лаҳзада, самолётларимиз қанотлари учи оралиғи тахминан етти фут бўлиб қолди. Мен ҳатто универсамларга кирганимда, аравачамни бошқа бировнинг аравачасига яқинлаштириб еталаб юриш асло ёқмайди.

Мана, бир соат ҳавода умбалоқ ошиш мобайнида мен нималарни тушуниб олдим:

Ҳарбий ҳаво кучларининг учувчиларига кам ҳақ тўлайдилар. Улар қанча маош оладилар – билмайман, аммо барибир уларга берилаётган ҳақ оз. Ўз ватанини соатига 600 миль тезликда ҳимоя қилишга рози бўлган одам ҳар қанча рағбатлантиришларга лойиқ.
Учувчини чақирув номи унинг дубулғасининг орқасига ёзилган.

Уларнинг қуйидагича ажойиб чақирув номлари бор: ≪Альпинист≫, ≪Буқа≫. ≪Эпчил≫. Менга ≪Макс≫ деган чақирув номини бердилар. Яхши эшитилади, тўғрими? Подполковник Макклейн ≪ХИМ-Р≫ деб мурожаат қилинганда жавоб беради. Унинг дубулғаси орқасида шундай ёзилган. Мен буни аниқ биламан. Эллик дақиқа, балки бутун олтмиш дақиқа давомида мен фақат ана шу ёзувга тикилиб ўтирдим. Мен бу ёзувни бошидан охиригача, кейин охиридан бошигача ўқиб чиқдим, ҳарфларни санаб чиқдим, ниҳоят, бу қисқартма сўзни расшифровка қилдим. Натижада, қуйидаги жумла ҳосил бўлди: «Худо Исо– менинг Раббим ». Ошқозонимнинг ҳолати бошқа нарсага қарашимга асло йўл қўймасди. Горизонт чизиғи бир лаҳза ҳам сакрашини тўхтатмади, рўпарамдаги асбоб-ускуналар панели ҳам худди шундай. Кўзларимни юмганимда янада баттар кўнглим айнирди. Шундай экан мен мен «ХИМ-Р»га қараб ўтирар эдим. Бу учувчи қарийб олти минг соат учган экан!

Олти минг соат! Мен пицца ейишга сарф қилган вақтдан кўра кўпроқ вақтни у учишга сарф қилган эди. (Бу фикр бошимга, кеча кечқурун кўп овқат еб қўйганим учун афсуслана бошлаганимда келди.) Олти минг соат! Айтиш мумкинки, саккиз ой давомида узлуксиз равишда суткасига йигирма тўрт соат осмонда посбонлик қилиш, экватор бўйлаб ер шарини 143 марта айланиб чиқишга етарли вақт. Биз кабинага кираётганимизда нимага у жилмайгани энди тушунарли. Бу учиш у учун уч ғилдиракли велосипедда юришдай гап эди. У тўқсон градусда бир томонга қийшайиб самолётни бурган вақтда қўшиқ хиргойи қилганини ҳам эшитдим.

Мен тез орада қаёққа қарашим кераклигини англаб етдим. Энди мен пастга ва атрофга қарамай қўйдим. Нигоҳимни учувчидан узмас эдим. Агар Макклейннинг аҳволи жойида бўлса, демак, меники ҳам жойида. Ҳар хил силкинишлар вақтида қаёққа қарашни мен энди биламан.

Бутрус ҳам бу сабоқни анчагина қийин ўрганган эди. Агар самолётни ўттиз фут оғирликдаги балиқчилар қайиғи билан, Сан-Антонио тепасидаги осмонни Жалила кўли билан хаёлан алмаштирсак, биз айнан ўхшаш вазиятга тушиб қолган бўламиз. ≪Қайиқ эса қирғоқдан анча узоқлашиб қолганди. Шамол қайиққа қарши эсаётгани учун, тўлқинлар қайиққа келиб уриларди≫ (Матто 14:24).

Машҳур кўллар орасида Жалила денгизи – кичик, аммо анчагина ўжар. Кўлнинг узунлиги ўн уч мил, кенглиги етти ярим мил. Бу кўл мўъжазлиги учун Голан тепаликларидан эсадиган шамол учун ниҳоятда хавфли. Шамол кўлни қўққисдан келадиган зарбалар билан коктейлни кўпиртиргичга айлантиради, яъни шамол сувни гоҳ у томонга, гоҳ бу томонга ирғитади. Қиш ойларида бундай бўронлар ҳар икки ҳафтада бўлиб туради ва денгиз икки-уч кунлаб қутуради1.

Бутрус ва унинг бирга сузаётган ўртоқлари қандай ҳужумга дуч келганларини яхши тушуниб турардилар. Олтмиш дақиқалик сайр табиий офат билан узоқ давом этган тунги олишувга айланиб кетди. Қайиқ, худди март ойида бўладиган шамолдаги ҳаво илони сингари, чайқалиб, титрарди. Қуёш нурларидан фақат ғира-шира хотиралар қолган эди, холос. Тунги осмон челаклаб ёмғир қуярди. Чақмоқнинг кумуш қиличлари зулматни тилиб ўтарди. Шамол елканни тебратар, ≪ шамол қайиққа қарши эсаётгани учун, тўлқинлар қайиққа келиб уриларди≫ (Матто 14:24). Бу тасвир ҳаётингиз қайиғига мос келмайдими? Эҳтимол, биз бир-иккита от туркумига оид сўзларни қўшимча қилсак, етарли бўлар...

Ажралиш денгизи ўртасида, уни айбдорлик ҳисси тўлқинлари урар эди...

Қарзлар денгизи ўртасида, уни қарздорлик тўлқинлари урар эди...

Зарар кўриш денгизи ўртасида, уни имтиёз ва ёрдам пуллари тўлқинлари урар эди...

Усти-боши ҳўл бўлган ва совқотган шогирдлар узоқ тўққиз соат давомида бўрон билан курашдилар. Тонг саҳар соат тўртларда тушунтириб бўлмайдиган воқеа юз берди. Улар сув устидан Келаётганни кўрдилар. Шогирдлар ≪ кўл юзида юриб келаётган Исони кўриб, қаттиқ ваҳимага тушишди≫ (Матто 14:26).

Исо Масиҳ шу тарзда келишини улар асло кутмаган эдилар.

Биз ҳам бунақасини кутмаймиз. Бизнинг тахминимизча, У бизга жамоат мадҳиясининг тинчлантирувчи оҳанглари остида ёки Фисиҳ якшанбасида ё бўлмаса осойишта хилватда келади. Бизни Исога эрталабки Худога хизмат йиғини, жамоатда бирга чой ичиш, ибодат яқинлаштиради, деб умид қиламиз. Биз ҳеч қачон Уни саросимали биржада, ишдан бўшатишлар жойида, суд жараёнларида, мол-мулкни рўйхатга олишда ёки урушда учратиш мумкин деб ўйламаймиз. Биз Уни бўрон пайтида кўрамиз, деб кутмаймиз. Аммо айнан бўрон пайтида У Ўзининг энг яхши ишларини қилади. Ахир, айнан бўронда Уни бизнинг назаримиз аниқроқ кўради.

Шогирдларнинг қўрқувига Исо Масиҳ даъват билан жавоб берди. Бу даъват ҳар бир жамоатнинг асосида ва ҳар бир жамоатхона пештоқида абадийлаштиришга арзийди: ≪…Дадил бўлинглар! Қўрқманглар, бу Менман!≫ (Матто 14:27).

Бу сўзларда куч-қудрат сезилади. Жонлантириш бўлимида кўзингизни очганингизда, эрингиз сизга: «Бу менман», дейишини эшитиш. Нафақа жамғармангизни йўқотиб қўйганингизда, қариндош-уруғларингизнинг ва яқинларингизнинг: «Биз сиз биланмиз», деган сўзларини эшитиш. Ёш бейсболист ўйин пайтида ота-онасини трибунада кўриб қолганида, ота-онанинг: «Биз шу ердамиз», деган гапи у учун ҳамма нарсадир. Балки, айнан шунинг учун ҳам Худо тез-тез: «Бу Менман. Мен шу ердаман», деб эслатади.

Эгамиз яқинимизда.

Филипп. 4:5.

…сизлар Менда ва Мен сизларда…

Юҳанно 14:20.

… Мен ҳар доим, дунёнинг охиригача сизлар билан бирга бўламан.

Матто 28:20.

Мен уларга абадий ҳаёт бераман, улар ҳеч қачон ҳалок бўлмайдилар. Ҳеч ким уларни Менинг қўлимдан тортиб ололмайди.

Юҳанно 10:28.

Мен аминманки, ўлим ҳам, ҳаёт ҳам, фаришталару жинлар ҳам, ҳеч қандай ғайритабиий кучлар, ҳозиргию келгуси ҳодисалар ҳам, баландликлару чуқурликлар ҳам, яратилган ҳеч бир мавжудот бизни Раббимиз Исо Масиҳ шахсидаги Худонинг меҳр–муҳаббатидан жудо қилишга қодир эмас. Римликларга 8:38–39.

Бизлар Худо бўлмаган жойга тушиб қола олмаймиз. Орқангизга қаранг – Худо ортингиздан келяпти. Кўтарилаётган бўронга қаранг – Масиҳ сиз томонга келяпти.

Бутрус Исонинг сўзларини текширди. ≪… Ҳазрат, агар ҳақиқатан бу Сиз бўлсангиз, амр беринг, мен сув устида юриб Сизнинг олдингизга борай, — деди. Исо:

— Кел! — деди. Бутрус қайиқдан чиқиб, сув устида юрганча Исо Масиҳ томон йўл олди...≫ (Матто 14:28–29).

Денгизда шамолсиз вақт бўлганида эди, Бутрус ҳеч қачон бу ҳақда сўрамаган бўларди. Исо Масиҳ шаффоф, силлиқ сув устида хотиржам юрганда эди, Бутрус биринчи бўлиб Уни олқишлаган бўларди, аммо Бутрус қайиқдан чиққан бўлишига шубҳам бор. Бўронлар бизларни мислсиз ҳатти-ҳаракатларга ундайди. Бутрус бир қанча тарихий ва мафтункор лаҳзаларда мазкур бир неча қадамни ташлаб, ақл бовар қилмайдиган ишни қилди. У табиат ва физиканинг барча қонунларини рад қилди. ≪ Исога яқинлашиш учун Бутрус сув устида юрди≫.

Менинг муҳаррирларимга бундай лўндалик ёқмаган бўларди. Саҳифаларнинг четлари бирдан қизил рангдаги эътирозлар билан тўлиб кетган бўларди: ≪Қани тафсилотлар?! Бутрус қайиқдан дарров чиқиб келдими? Бу пайтда бошқа шогирдлар нима қилаётган эдилар? Уларнинг юзларида нима ифодаланиб турарди? Бутрус биронта балиқни босиб олмадими?≫

Бу сингари саволларга жавоб беришга Маттонинг вақти йўқ. У бизларни зудлик билан юз берган воқеаларнинг моҳиятига олиб боради: бўрон пайтида биз қаёққа қарашимиз керак? ≪Аммо шамолнинг кучли эканлигидан қўрқиб кетди. У сувга чўка бошлаб:

— Ҳазрат, мени қутқаринг! — деб бақирди≫ (Матто 14:30).

Унинг нигоҳини девор бўлиб кўтарилаётган сув қоплаб олган эди. Шамол қайиққа шундай шиддат билан урилдики, мачта эгилиб, қирсиллади. Чақмоқ чақинлари кўлни ва устма-уст қалашаётган тўлқинларнинг тоғдек занжирларини ёритди. Бутрус нигоҳини Исодан тўлқинлар деворига қаратди ва ўша заҳоти, ғишт ботқоқда чўкканидек чўка бошлади. Агар қутураётган тўлқинларга, сув устида Юриб келаётганга нисбатан кўпроқ қараб турсангиз, Бутруснинг аҳволига тушишга тайёр бўлаверинг.

Бўрон бўладими ёки йўқми —буни биз ҳал қилмаймиз. Аммо бўрон вақтида қаёққа қарашни биз танлашимиз мумкин. Бу ҳақиқатнинг тўғридан тўғри тасдиғини кардиолог шифокорим хонасида ўтирганимда кўрдим. Бир қанча вақт илгари, юрагим бир текис урмай қўйди, худди морзе алифбоси чиқиллаганидек овоз чиқара бошлади. Кардиограммада бу ҳолат худди автомобиллар пойгасидаги эгри-бугри йўлларга ўхшаб кўринарди. Шунинг учун мен мутахассисга мурожаат этдим. Шифокор тадқиқотларнинг натижаларига қараб ва менга бир неча саволлар бериб, тушунгандай бошини қимирлатди ва хонасида кутиб туришимни сўради.

Ҳали мактабда ўқиб юрганимдаёқ, мени директор хонасига юборишларини ёқтирмас эдим. Бемор сифатида мени шифокорнинг хонасига юборишларини ёқтирмайман. Лекин мен ичкари кирдим, курсига ўтириб, ўша заҳоти бир талай дипломларнинг мўл-кўл ҳосилини кўрдим. Дипломлар ҳар ёқдан эди. Университетнинг дипломи. Ординатура дипломи. Хотинидан диплом (ҳазилимни тушунгунингизча кутиб тураман).

Унинг ютуқларига қараганим сари, ўзимни шунча яхши ҳис қилардим. «Мен ишончли қўллардаман». Мен бироз бўшашиш учун курсига суянганимда, хонага ҳамшира кириб келди ва менга бир варақни узатди.

—Доктор ҳозир келади, — деб изоҳ берди у. —У келгунча сиз мана шу хулоса билан танишиб туришингизни истади. Бу хулосада сизнинг юрак-қон томирлари тизимингиз қандай ҳолатда экани кўрсатилган.

Мен нигоҳимни дипломлардан касаллигим ҳақидаги хулосага қаратдим.

Мен хулосани ўқиётганимда, қарши шамол эсди. Масалан, ≪юрак бўлмалари фибрилляцияси≫, ≪аритмия≫, ≪эмболия≫, ≪қон тромблари≫ каби ёқимсиз сўзлар шахсий Жалила кўлимда чўкишимга мажбур қилди. Хотиржамлигимга нима бўлди? Бир дақиқа олдин мен ўзимни анча яхши ҳис қилаётган эдим. Шунинг учун мен тактикани ўзгартирдим. Мен дипломларни диагнозга қарши қўйдим. Ёмон хабарлар абзацлари ўртасида мен яхши хабарлар ёзилган деворни кўрдим. Худо биздан ана шу нарсани истайди.

Дадил бўлинглар, деган Унинг даъвати — гўллик ёки билимсизликка даъват эмас. Бизга ҳаёт инъом қиладиган, эсанкиратувчи қийинчиликлар ҳақида унутмаслигимиз керак. Биз Худонинг мўъжизаларига диққат билан назар солиб, уларни мувозанатга келтиришимиз керак. ≪Шу сабабдан биз бутун эътиборимизни эшитганларимизга қаратишимиз керак. Шунда ҳақиқатдан оғиб кетмаймиз≫ (Иброний. 2:1; курсив Л.М.ники)). Исодан кўз узмаслик учун ҳамма керакли ишларни қилинг.

Менинг бир аёл танишим шифохонада эрининг тўшаги ёнида жамоат мадҳиялари билан ўзининг руҳини кўтариш билан вақтини ўтказар эди. Маълум вақт оралиғида ювиниш хонасига чиқиб, «Сенинг содиқлигинг буюкдир» мадҳиясидан бир неча мисраларни куйларди. Сиз ҳам шундай қилинг! Муқаддас Битик оятларини ёдланг. Буюк одамларнинг таржимаи ҳолларини ўқинг. Содиқ масиҳийларнинг гувоҳлиги ҳақида ўйланг. Идрокли равишда умидингиз Масиҳда бўлишига ҳаракат қилинг. Жасорат кўрсатиш учун ҳар доим имкон бор.

К. С. Льюис бу фикрини қуйидаги ажойиб сатрларда ифодалаган эди:

Ишонч… кунларнинг бирида сиз идрокингиз билан қабул қилган эътиқодни кайфиятларингиз ўзгаришига боғлиқ бўлмаган ҳолда сақлаш санъатидир. Чунки идрок қандай қарашни асос қилиб олмасин, кайфиятлар ўзгаради. Мен буни ўз тажрибамдан биламан. Энди мен масиҳий бўлиб, баъзан шундай кайфиятга бериламанки, масиҳийлик менга жуда шубҳали туюлади. Илгари – атеист бўлганимда эса, шундай кайфият бўлар эдики, масиҳийлик олий даражада ҳақиқат туюлар эди… Мана шунинг учун ҳам ишонч зарур фазилат ҳисобланади. Сиз ўз кайфиятингизни жиловлашни ва унга ўрнини кўрсатишни ўрганмас экансиз, на ҳақиқий масиҳий бўласиз, на ҳақиқий атеист бўласиз. Сиз эътиқоди об-ҳаво ёки овқат ҳазм қилиши орқали аниқланадиган, у ердан бу ерга югурадиган мавжудот бўласиз2.

Қўрқувларингизни озиқлантиринг ва ишончингиз очликдан ўлади.

Ишончингизни озиқлантиринг ва қўрқувларингиз ўлади.

Еремиё ўзини шундай тутган эди. Мана, бўрон кимнинг устига келиб қолган эди! Вақт шкаласи бўйича тахминан олти юз йил ортга қайтамиз ва бу Эски Аҳд пайғамбари сўзларидан сабоқ чиқарамиз.

≪ Азобларда қолган инсонман,

Худонинг ғазаби туфайли таёқ едим.

Бошлаб борди Худо мени зулматга,

Нур тушмайдиган қоронғи жойга.

Ёлғиз менга қарши У қўл кўтарди...≫ (Еремиёнинг йиғиси 3:1–3).

Еремиё умидсизликка тушган, худди остеохондроз билан касалланган жирафа каби ғамгин эди. Йерусалим қамалда қолган, пайғамбарнинг халқи зўравонликдан азоб чекмоқда. Тўфон босими остида қумдан қурилган қалъа қулагани каби атроф олам тўкилиб кетди. Еремиё қалб изтиробларида Худони айблайди. У жисмоний азобларини ҳам Худога тўнкайди.

≪…Қаритиб юборди эту теримни,

Синдириб ташлади суякларимни…≫ (Еремиёнинг йиғиси 3:3–4).

Унинг танаси оғрирди. Юраги инграрди. Имони заифлашди.

≪У… Кун бўйи мени қайта–қайта жазолади.

Аламга мени тутқун қилди,

Жабру жафо зиндонига мени ташлади.…≫ (Еремиёнинг йиғиси 3:3, 5).

Еремиё ўзини, худди боши берк кўчага кириб қолган троллейбус каби тузоқда ҳис қилади.

≪ … Қочиб кетмасин, дея Худо атрофимни қуршади,

Оғир занжирлар билан мени кишанбанд этди.

Ёрдам сўраб ёлворсам ҳам мен Унга,

Қулоқ солмас У менинг фиғонимга.

Йўнилган тошлар билан У йўлимни тўсди,

Юрган йўлимни чалкаштириб юборди≫ (Еремиёнинг йиғиси 3:3, 7–9).

Еремиё сизга тўлқинларнинг баландлиги ва шамолнинг кучи тўғрисида кўп нарсани гапириб бериши мумкин эди. Аммо бирдан у тез чўкиб кетаётганини тушуна бошлади. Шунинг учун бошқа томонга қарай бошлади.

≪Мана мен юрагимга қандай жавоб бераман…

Бироқ мен бир нарсани ёдда тутарман,

Шунинг учун доим умид қиларман:

Эгамнинг содиқ севгиси бўлмайди адо,

Унинг раҳм–шафқати тугамас асло.

Ҳар тонг улар янгиланади,

Буюкдир Худонинг садоқати!

Қалбимда айтаман: “Эгамдир менинг бор–йўғим,

Шундай экан, ёлғиз Ундадир менинг умидим≫ (Еремиёнинг йиғиси 3:21–24).

≪ Мана мен юрагимга қандай жавоб бераман...≫ Еремиё ғам-қайғулар орасида ўз фикрларининг йўналишини ўзгартирди, назарини ўзгартирди. У назарини тўлқинлардан олиб, Худонинг мўъжизалари томон бурди. Дарров унинг хотирасига Худонинг бешта ваъдаси келади (у бармоқларини букаётганини шундайгина кўриб турибман).

1. Эгамизнинг шафқати билан биз йўқ бўлиб кетмадик.

2. Унинг раҳмдиллиги тугамади.

3. Унинг раҳм-шафқати ҳар кун эрталаб янгиланади.

4. Сенинг садоқатинг буюкдир!

5. Раббий —менинг бир қисмимдир.

Бўрон тугамади, унинг умидсизлиги ниҳоясига етди. Бутрус билан ҳам шундай бўлган эди. У сувда типирчилаб, Масиҳга ўгирилди ва бақирди:

≪Аммо шамолнинг кучли эканлигидан қўрқиб кетди. У сувга чўка бошлаб:

— Ҳазрат, мени қутқаринг! — деб бақирди. Исо шу заҳоти қўлини чўзиб, Бутрусни ушлади–да:

— Эй имони суст, нега иккиландинг?! — деди.

Улар қайиққа тушганларидан кейин, шамол тинди≫ (Матто 14:30–32).

Исо Масиҳ бир неча соат олдин бу бўронни тинчитиши мумкин эди. Аммо бундай қилмади. У шогирдлари бир сабоқни олишларини истаган эди. Исо Масиҳ аллақачон сизнинг бўронларингизни ҳам тинчитиши мумкин эди. Аммо шундай қилмади. Сиз ҳам шу сабоқни ўзлаштириб олишингизни У истаётган бўлмасами? Бу сабоқ тахминан қуйидаги фикрларга олиб бориши мумкин эмасми: ≪Биз бўронлар устидан ҳукмронлик қила олмаймиз, аммо ўз қўрқувларимиз устидан ҳукмрон бўла оламиз.≫

Худо Ўз дипломларини бутун коинот бўйлаб ёйиб ташлаган: камалаклар, кун ботишлар, уфқлар ва юлдузлар билан безалган осмон ридоси. У Муқаддас Китобда Ўз мўъжизаларини кўрсатади. Биз қандайдир олти минг соат учиш ҳақида гапирмаяпмиз. У қилган мўъжизалар рўйхатида – Қизил денгизнинг иккига бўлинган сувлари. Оғзини очмайдиган шерлар. Гўлиётнинг зарбадан қулаши. Лазарнинг тирилиши. Қутурган ва бўйсундирилган бўронлар.

Унинг сабоғи бизга тушунарли. У – ҳар қандай бўрон устидан ҳукмрон. Сиз ўз бўронингиздан ваҳимага тушяпсизми? Бундай ҳолда Унга қаранг. Балки бу сизнинг биринчи учишингиз бўлар. Аммо У учун бу биринчиси эмас.

Сизнинг Учувчингизнинг ҳам чақирув номи бор: “бу Менман, қўрқманглар”.

Книга на Узбекском языке: - Бесстрашные (Макс Лукадо)

Все мы чего-либо боимся, но Макс Лукадо спешит нас порадовать: от страха есть противоядие! В своей новой книге он призывает читателей задуматься над словами Христа, настойчиво призывавшего Своих учеников не бояться, и предлагает действенное духовное лекарство от страха