Довюраклар (Макс Лукадо) 14 bob

Макс Лукадо. Довюраклар - (14-боб) Китоб Ўзбек тилида

Dovyuraklar (Maks Lukado) O‘zbek tilida Audiokitob

Тасаввур қилинг: сизнинг ҳаётингизда энди қўрқув йўқ Dovyuraklar (Maks Lukado) O‘zbek tilida Audiokitob

Мундарижа

Миннатдорчилик

1-боб Нима учун биз қўрқамиз?

2-боб Манман қишлоғининг аҳолиси

Ўзининг аҳамиятсизлигидан қўрқиш

3-боб Худо мендан чарчади

Худонинг ҳафсаласини пир қилишдан қўрқиш

4-боб Ташвишлар, йўқолинглар!

Нималардир етишмаслиги қўрқуви

5-боб Менинг фарзандим хавф остида

Ўз фарзандини эҳтиёт қила олмаслик қўрқуви

6-боб Мен жуда тез чўкяпман

Ҳаддан ортиқ машаққатлар олдидаги қўрқув

7-боб Менинг жавонимда аждарҳолар бор

Воқеаларнинг ёмон ривожидан қўрқиш

8-боб Бу шафқатсиз сайёра

Зўравонлик олдидаги қўрқув

9-боб Ўйинчоқ пуллар

Яқинлашиб келаётган қиш олдида қўрқув

10-боб Ўлимигача қўрққанлар

Ҳаётнинг сўнгги лаҳзалари олдидаги қўрқув

11-боб Кофеинли ҳаёт

Келажакдан қўрқиш

12-боб Шубҳалар сояси

Худо йўқ деган қўрқув

13-боб Агар бирон даҳшатли ҳодиса юз берса, нима бўлади?

Дунё миқёсидаги офатлардан қўрқиш

14-боб Битта соғлом қўрқув

Худо менинг қутичамга сиғмайди деган қўрқув

Хотима. Вильямнинг саноси

14-боб. Битта соғлом қўрқув

Шогирдлар овозни эшитганларида, шунчалик қўрқиб кетдиларки, ерга юз тубан йиқилдилар. Исо эса келиб, уларга қўл теккизди–да:

— Туринглар, қўрқманглар! — деди.

Матто 17:6–7

Худо менинг қутичамга сиғмайди деган қўрқув

Меҳмонхонанинг рўйхатга олиш бўлимида навбатда турган аёл қўлида менинг китобимни ушлаб турар эди. «Доктор менга бу китобни уйқусизликка қарши курашишим учун ёзиб берган», деган гапни бехосдан эшитмай деб, унинг олдига бориб ўзимни таништиришга журъат қилмадим. Аммо мен барибир таваккал қилдим. Аёл ҳақиқатан ҳам бу китоб унга ёқишини айтди. Аммо менга диққат билан қараб, негадир, у ўша одам эмас-ку, деб хаёлидан ўтказди.

Аёл зўр муқованинг орқасини ўгириб, менинг суратимга қаради, кейин нигоҳини менга қаратди:

—Сиз Макс Лукадо эмассиз.

—Худди ўзиман. Бу суратим бир неча йил олдин олинган. Ўшандан бери анча ўзгарганман.

У ҳеч қандай жилмайиш аломатларисиз менинг суратимга яна бир бор қаради-да, қатъий оҳангда деди:

—Йўқ. Макс Лукадонинг мўйлови бор, ажинлари йўқ ва сочлари қалин.

—Илгари Макс шундай эди, — изоҳ бердим мен.

Аммо аёл гапида туриб олди:

—У ҳозиргача ҳам шундай.

Мен чўнтагимга қўлимни суқиб, ҳайдовчилик гувоҳномамни кўрсатмоқчи бўлдим, аммо уни ана шу адашган ҳолатида қолдиришни афзал кўрдим.

Агар бу аёл ўттиз ёшдаги Макс Лукадони кўришни истаган экан, баҳслашиш учун мен кимман ўзи?

Иккинчидан, мен унинг тахминларини тушуниб турардим. Ҳамма нарсани токчага тахлаб қўйганингизда, уни шундайлигича қолдириш осон. У аёл менинг тимсолимни яратган. Мени шундай белгилаган. Шундай таснифлаган. Бешга саккиз сантиметр ҳажмдаги фотокарточка рамкасига қисиб киргизиб қўйган. Шунақа қутичадаги Макс.

Қутичалар бизнинг оламга ажойиб тартибни олиб киради. Қутичалар сабабли ёрма сочилиб кетмайди ва карточкаларни чанг босмайди. Буюмларни тахлаб қўйиш керак бўлганида, қутичалар жуда қулай. Аммо одамларни фарқлаш керак бўлганида, улар бизнинг умидларимизни яхши оқлай олмайди. Иш Масиҳни билишга ҳаракат қилишга келганда, ҳеч қандай қутичалар умуман ярамайди.

Биласизми, Масиҳнинг Фаластиндаги замондошлари ҳаракат қилиб кўрган эдилар. Уларда ҳам турли-туман қутичалар бор эди. Аммо Исо Масиҳ ўша қутичаларнинг биронтасига ҳам сиғмас эди. Уни исёнкор деб ҳисобладилар – У солиқ тўлаган эди. Унинг қиёфасида қишлоқлик дурадгорни кўрган эдилар – У олим эркакларни боши берк кўчага киритиб қўйган эди. Унинг олдига мўъжизаларини кўриш учун келар эдилар, аммо У томоша кўрсатишдан бош тортар эди. Уни оддий таърифлаб бўлмас эди. У яҳудий эди, мажусийларни Ўзига жалб қилар эди. У синагогаларда иккиюзламачилик билан ибодат қилганларни фош қилган Устоз эди. У қаланғи-қасанғилар ва фоҳишалар билан таниш-билиш бўлган Муқаддас. Эркаклар устунлиги тарғиб қилинадиган патриархал жамиятда аёлларни ерга урмаган эди. Римга қарши кайфиятда бўлган одамлар муҳитида У Римни фош қилмас эди. У шоҳ каби гаплашар эди, дарбадар каби ҳаёт кечирар эди. Одамлар Исо Масиҳ учун таъриф топишга ҳаракат қилдилар. Аммо топа олмадилар.

Биз эса ҳамон таъриф топишга ҳаракат қиляпмиз.

Бразилияда менинг таксичи танишим бор. Унинг машинаси асбоблар тахтасида Исонинг ҳайкалчаси ёпиштирилган эди. Ҳар сафар, машиналар тўхташ жойида, тўхтатиш учун жой топишни истаганида ёки яшил чироқ тезроқ ёнишини истаганида ўзининг пластмассали «Исо, ёрдам бериб юбор»ини ишқалар эди.

Кеч оқшом кабель телевидениеси орқали кўрсатув олиб бораётган воиз мени ва бошқа ярим тунда тингловчиларни, фаровонлик учун бизда битта ибодат қолди, деб ишонтиради. Фақат олийжаноб «Доллар бер Исо»дан сўраш керак, холос.

Бир куни менинг ўзим ҳам Исони таълимот қолипига киритганман. У гўёки рецепт эди, уни тайёрлаш учун керакли ҳамма таркибий қисм менда бор эди. Керакли миқдорда уни аралаштиринг – ана сизга Исо Масиҳ хонаки ичимлиги.

Сиёсатчилар жавондан ўзларининг хонаки Исолари солинган қутичаларини оладилар, Исо Масиҳ «яшиллар» учун, «консерваторлар» учун овоз берган бўлишини, У қирғийларни, кабутарларни, сувбургутларни яхши кўришини айтишади. … Сайлов пайтларида сиёсатлаштирилган Исо Масиҳ ҳар доим уларнинг қўлларида.

Қутилардаги худолар. Сиз уларнинг ҳайкалчаларини одамлар қўлларида маҳкам сиқиб турганларини кўрасиз. Бу одамлар ушлаб кўрса бўладиган, итоаткор ва нима қилишини сиз олдиндан биладиган худоларни яхши кўрадилар. Телбанамо ҳаётимиз учун қўлга ўргатилган худолар керак, шундай эмасми? Ғалтагидан узилиб кетган оламимизда, биз шундай худони истаймизки, у кучукча ёки мушукчага ўхшаб шинам ошхонамизда истиқомат қилсин. Биз чақиришимиз билан у югуриб келади. Қулоқларини қашлаганимизда, у хуриллай бошлайди. Эҳ қани эди, Худо ҳам худди шундай Ўз ўрнини яхши билса эди…

Бутрус, Ёқуб ва Юҳанно ҳам шуни истаган бўлишса керак. Акс ҳолда, Исо Масиҳ уларни олиб борган қутичалардан халос бўлиш сафарини қандай изоҳлаш мумкин?

Орадан олти кун ўтди. Исо ёнига фақат Бутрус, Ёқуб ва Ёқубнинг укаси Юҳаннони олиб, баланд бир тоққа чиқди. У ерда, уларнинг кўз ўнгида Исонинг қиёфаси ўзгарди: юзи қуёшдай порлаб, кийимлари кўзни қамаштирадиган даражада оппоқ бўлиб қолди. Бирданига уларга Мусо билан Илёс зоҳир бўлишди. Улар Исо билан гаплашдилар. Бутрус Исога деди:

— Ҳазрат, яхши ҳам шу ерда эканмиз! Истасангиз, учта чайла ясайман: биттаси Сизга, биттаси Мусога, биттаси Илёсга.

У шу гапини тугатмаган ҳам эдики, бирданига оппоқ булут пайдо бўлиб, ҳаммаларига соя солди. Булут орасидан шундай овоз келди:

— Бу Менинг севикли Ўғлимдир, Ундан мамнунман. Унга қулоқ солинглар!

— Туринглар, қўрқманглар! — деди. Улар бошларини кўтариб, ёлғиз Исодан бошқа ҳеч кимни кўрмадилар.

Матто 17:1–8.

Муқаддас Битикдаги энг юқори нуқта қандайдир тарзда ернинг юқори нуқталари билан боғланган. Иброҳим Мўриё тоғида Исҳоқни қурбонликка келтирмоқчи бўлди. Мусо Синай тоғида ёнаётган бутани кўрди. Илёсга Худо Хориб тоғида намоён бўлди. Исо Масиҳ Гўлгўта деган тепаликда инсониятнинг гуноҳларини ювди. Исонинг Хермон тоғида қиёфаси ўзгарди.

Аниғини ҳеч ким билмайди, аммо кўпчилик тарихчилар Ўзгариш тоғи – бу Хермон тоғи деб ҳисоблайдилар, унинг баландлиги 2814 метрдир. Бу тоғ Исроилнинг шимолий қисми манзарасида салобатли туради, юзлаб километр узоқликдан – Ўлик денгиздан кўриниб туради. Мазкур улкан, қор билан қопланган чўққи Исонинг Бутрус, Ёқуб ва Юҳанно билан бирга ёлғиз қолиши учун жуда қулай жой эди. Исо Масиҳ шовқинли оломондан ва хира пашшадек баҳслашувчилардан узоқда – Ўзининг учала яқин дўсти билан бемалол, бировлар ҳалақит бермасдан мулоқот қилиши мумкин эди. Бу ердан Жалила денгизининг мовий юзи ва узумзорлар ўсиб ётган тепаликлари бўлган текисликлар кўриниб турар эди. Бу ерда ибодат қилиш мумкин эди. “... У Бутрусни, Юҳанно билан Ёқубни олиб, ибодат қилгани тоққа чиқди” (Луқо 9:28). Бу пайтда Масиҳга куч керак эди. У хочга михланишига бир неча ой қолган эди, холос. Олдинда Исони аскарларнинг шафқатсизлиги ва оломоннинг ғазаби кутиб турар эди. Буларга бардош бериш учун қатъият талаб қилинарди ва У бу қатъиятни қаердан олишини издошлари кўришларини истар эди.

Ибодатнинг қайсидир лаҳзасида, нон ва балиқ тановул қилиб юрган, Жалила шевасида гапираётган мулойим дурадгор фазовий нурга айланди. “У ерда, уларнинг кўз ўнгида Исонинг қиёфаси ўзгарди: юзи қуёшдай порлаб, кийимлари кўзни қамаштирадиган даражада оппоқ бўлиб қолди” (Матто 17:2).

Исодан шуъла чиқар эди. Мусаффо. Кўзни қамаштирадиган. Ҳайратга соладиган. Унинг танасининг ҳар бир ҳужайрасидан ва кийимларининг ҳар бир чокидан нур таралар эди. Нур таратаётган Исо. Унинг юзларига қараш — Альфа Центаврга яқинлашиш деган гап. Марк бизга айтишича, «Унинг кийимлари ҳам кўзни қамаштирадиган даражада оппоқ бўлиб қолди, ер юзида ҳеч бир кир ювувчи бундай оқартира олмас эди» (Марк 9:3).

Исонинг кийимлари оқартириш туфайли ярқираган эмас. Бу Худонинг ҳузури туфайли эди. Муқаддас Битикда Худо кўпинча нурга, нур эса муқаддасликка тенглаштирилади.

≪… Худо — нур, Унда ҳеч қандай зулмат йўқ≫ (1 Юҳанно 1:5). Худо ≪яқинлашиб бўлмайдиган нурда яшайди...≫ (1 Тим. 6:16). Шундай қилиб,

ўзгарган Масиҳ Ўзини мусаффолигида намоён қилган Масиҳдир.

Бу – Байтлаҳмгача ва хочга михланганидан кейинги Ўз либосида бўлган ҳақиқий Исодир. У ≪заиф жалилалик эмас, балки ҳеч ким бўйсундира олмайдиган, Худонинг юксалаётган, шиддатли қиёфасидир»1.

≪… Исо муқаддас, беғубор ва пок… гуноҳкорлардан айрилган, осмондан ҳам юқорига кўтарилган…≫ (Ибронийларга. 7:26). У бенуқсон бриллиант, доғсиз атиргул, турли соҳалари ҳамоҳанг бўлган мусиқа, қофияси мукаммал шеърдир.

Бу порлашда Бутрус, Ёқуб ва Юҳанно – гўёки бургут қанотлари соясидаги чивинларга ўхшайдилар. Улар ҳеч қачон Исони бундай кўрмаган эдилар. Исо Масиҳ сув устида юрган, нонни кўпайтирган, шамол эсишини таъқиқлаган, жинларни қувган, ўликларни тирилтирган – буларнинг ҳаммаси ҳақиқат. Аммо ёнаётган машъалага айланиш? Маълум бўлишича, Исо Масиҳ эндигина оёқ-қўлларининг чигилини ёзаётган экан.

Икки меҳмон: Мусо ва Илёс пайдо бўлди. Қонунчиларнинг қонунчиси ва пайғамбарларнинг пайғамбари ерни жаннатдан ажратиб турадиган сезилмас парда орқали ўтган эдилар. ≪… Улар Исонинг тез орада Йерусалимга бориши ва у ерда Худонинг режасини амалга ошириб, оламдан ўтиши тўғрисида суҳбатлашаётган эдилар≫ (Луқо 9:31).

Яҳудийлар учун Мусо билан Илёс —Джордж Вашингтон ва Авраам Линкольн кабидир. Уларнинг суратлари яҳудийларнинг Шон-шуҳрат залининг кириш қисмида осиғлиқ турибди. Мана, улар Исонинг ибодатларига жавобан шу ердалар. Биз Жалила денгизида жаранглаган «Ким бу?» (қаранг: Матто 8:27) деган ҳайратланарли саволни Бутрус, Ёқуб ва Юҳанно такрорлашини кутмаяпмизми? Қонунни кафолотловчи ва пайғамбарнинг устози Унинг чақириғига жавоб беряптими?

Шу лаҳзада Бутрус атайлаб йўталиб қўйди. Тоғда – аланга, томоқда – бир нарса тиқилгандек. ≪… Ҳазрат, яхши ҳам шу ерда эканмиз! Истасангиз, учта чайла ясайман: биттаси Сизга, биттаси Мусога, биттаси Илёсга≫ (Матто 17:4).

Бу сўзлар бизларга беозор туюлади, кимгадир – яхшигина ғоя туюлади. Бизлар воқеаларни, ҳайкаллар, деворда осиладиган хотира тахталари ва ёдгорликлар билан абадийлаштиришни яхши кўрамиз. Бутрус, бундай ҳолда махсус меъморий лойиҳа зарур деб ҳисоблаган эди ва шунинг учун қурилиш қўмитасига бошчилик қилишга истак билдирди. Яхши фикр, шундайми?

Аммо бу Худонинг нуқтаи назари бўйича яхши фикр эмас эди. Бутруснинг учта чайла ёки чодир ҳақидаги таклифи шунчалик асоссиз ва ноўрин эдики, ҳатто у гапини тугатишига Худо имкон бермади. ≪ У шу гапини тугатмаган ҳам эдики, бирданига оппоқ булут пайдо бўлиб, ҳаммаларига соя солди. Булут орасидан шундай овоз келди:

— Бу Менинг севикли Ўғлимдир, Ундан мамнунман. Унга қулоқ солинглар!≫ (Матто 17:5).

≪Севикли≫ сўзи бу ўринда «беқиёс», «танҳо» маъносини англатади. Масиҳга ўхшаган бошқа ҳеч ким йўқ. Ҳеч кимни У билан қиёслаб бўлмайди. На Мусони. На Илёсни. На Бутрусни. На Зардушт ва у билан бирга Буддани ва Муҳаммадни. На осмонда, на ер юзида ҳеч кимни Унга қиёслаб бўлмайди. Ота эълон қилганидай, Исо Масиҳ шунчаки “Ўғил” ёки “Ўғилларнинг энг яхшиси”гина эмас. У “севикли” Ўғил.

Бутрус буни тушунмади. У «Буюк тарихий шахслар» деган ёрлиқ ёпиштирилган ҳурмат қутичасига Масиҳни жойлаштирди. У Исога, шунингдек, Мусога, шунингдек, Илёсга бир хил ҳурмат кўрсатмоқчи бўлди. Худога бу асло керак эмас. Масиҳга тенг келадигани йўқ. Фақат битта чайла қуриш керак, чунки тоғдагиларнинг ҳаммасидан фақат Биттаси эҳтиромларга лойиқдир.

Бутрус, Ёқуб ва Юҳанно энди сўзламас эдилар. Бошқа ҳеч қандай қурилиш лойиҳалари йўқ. Чодирлар, айвонлар ва хотира иншоотлари ҳақида ҳеч қандай гап йўқ. Улар – Мариана кўли қўлтиғи тубига етиб борган ғоввослар, Ойга қўнган астронавтлардир. Улар ҳеч ким кўрмаган нарсани: Масиҳни фазовий буюклигида кўрдилар. Бундай лаҳзаларда сўзлар ожиз. Юзлардан қон қочди. Терилар бўзарди. Тиззалар қалтиради, юрак умидсизларча қаттиқ ура бошлади. ≪Шогирдлар овозни эшитганларида, шунчалик қўрқиб кетдиларки, ерга юз тубан йиқилдилар≫ (Матто 17:6).

Тоғдаги шуъла тоғдаги қўрқувни келтириб чиқарди. Соғлом, муқаддас қўрқув. Бутрус, Ёқуб ва Юҳанно жонни мустаҳкамловчи қўрқувни, Танҳо Худо олдида шифоловчи эҳтиромни бошдан кечирдилар. Улар осмон бўйлаб юлдузларни қора бахмал мато устидаги бриллиант каби сочиб Юборганни, олов аравада пайғамбарларни осмонга олиб чиқиб Кетганни, фиръавнни эса Қизил денгизга чўктириб Юборганни кўрдилар.

Бу туйғу уларни чуқур тиғлади: Худо бир пайтнинг ўзида бу ерда ва ҳамма жойда мавжуд. Шуъла сочаётган Жалилаликнинг кўринишининг ўзигина уларнинг бор савлатларини ва кибр-ҳаволарини пасайтириб қўйди ва муносиб тарзда сажда қилишга мажбур қилди. Улар юз тубан йиқилдилар. ≪Шогирдлар овозни эшитганларида, шунчалик қўрқиб кетдиларки, ерга юз тубан йиқилдилар≫ (Матто 17:6).

Раббийдан қўрқув шунақа. Бизларнинг кўп қўрқувларимиз ҳалокатли. У қўрқувлар уйқумизни ўғирлайди, хотиржамлигимиздан маҳрум қилади. Аммо бу — бошқа қўрқув. «Муқаддас Китоб нуқтаи назаридан Худодан қўрқувда ҳеч қандай невроз ҳолати йўқ. Қўрқувнинг йўқлиги ёки қўрқиш керак бўлмаган нарсадан қўрқиш невротик ҳолат бўлар эди. Айнан шунинг учун ҳам Худо бизга Ўзини очади, токи қўрқишимиз керак бўлмаган нарсадан биз қўрқишни бас қилайлик. Худо бизга Ўзини тўлиқ очганида ва буни биз англаганимизда, биз қўрқувимизнинг ўзгарганини ҳис қиламиз… «Худодан қўрқув» – биз Худо эмаслигимизни мутлақ соғлом тарзда тан олишдир»2.

Сиз бундай қўрқувни бошдан кечирганингизга анча бўлдими? Қачон сизда Масиҳ билан янгидан учрашганингизда, оёқларингиз чалишиб, нафас ололмай қолгансиз? Қачон сиз Унинг улуғворлиги шуъласини ҳис қилганингизда, юрагингиз музлаб, карахт бўлиб қолдингиз? Агар бу ҳодисалар анча илгари бўлган бўлса, сизнинг қўрқувларингиз ана шулар билан изоҳланади.

Масиҳ буюк бўлганида бизнинг қўрқувларимиз арзимас нарсага айланади.

Исо Масиҳ олдида эҳтиромимиз ўсиб борганида, бизнинг ҳаётдаги жамики қўрқувларимиз бужмайиб қолади. Буюк Худо буюк жасоратни дунёга келтиради. Қодир Худо ҳақидаги ожиз тасаввурлар бизга жасорат олиб келмайди. Ожиз, кичкина, алангаланмаётган Исо Масиҳ саратон, яъни рак ҳужайралари устидан, хиёнаткорлик, ҳуқуқларнинг бузилиши, биржа инқирозлари ва дунё миқёсидаги офатлар устидан ҳукмронлик қилмайди. Кўтариб юрса бўладиган, чўнтакка сиғадиган Исо Масиҳ сумкада ёки китоб жавонида туришга жуда қулай бўлиши мумкин, аммо сизнинг қўрқувларингизни ҳеч нарса қила олмайди.

Айнан шунинг учун ҳам Исо Масиҳ шогирдларини Ўзгариш тоғига олиб боргандир. Шогирдлар Исо Масиҳни қандай қутичага қамаганларини У кўриб турар эди. Шогирдларни қандай келажак кутаётганини ҳам Исо Масиҳ кўрган эди: Бутрус тониши, Йерусалимда ва Римда зиндонлар, Жамоатнинг эҳтиёжлари, Нерон даврида таъқиблар. Чўнтак ҳажмидаги Худо – ҳақиқий Худо эмас. Мана шунинг учун ҳам Исо Масиҳ уларнинг Худо ҳақидаги ўз тасаввурлари қутичаларини ёндириб кул қилди.

Сизникини ҳам ёндириб кул қилсин.

Ахир биз қиёфаси ўзгарган Масиҳни билишимиз керак эмасми? Муқаддас аланга таратаётган Масиҳни билишни истамаймизми? Тарихий шахсларни ҳокимият билан чақираётган Масиҳни? Энг баланд тахтда ўтирган ва бутун борлиқда ягона ҳақиқий тожни – Худонинг суюкли Ўғли тожини бошида кўтариб юрган Шахсни? Дўстлари осмонга кўтарила олишлари учун Ўзгариш тоғига дўстларини чиқишга даъват қилган Шахсни?

Сиз ҳам кўтарилинг. Узоқ вақт ва диққат билан Шамга, Муқаддасга, Қодир ва Танҳо бўлганга қаранг. Шунда июль ойидаги асфальт устида муз парчалари эриб кетгандай, Масиҳ олдидаги Қўрқувдан ташқари ҳамма қўрқувларингиз эриб кетади. Шундан кейин Довуднинг гапига қўшиласиз:

≪ Эгам нурим ва нажотимдир,

Кимдан мен қўрқардим?!≫ (Забур 26:1).

≪Шаҳзода Каспиан≫ китобида, Люси бир неча йиллардан кейин биринчи марта яна Арслонни кўради. Улар охирги марта учрашганларидан бери у жуда ҳам ўзгариб кетган эди. Люси унинг гавдаси катталигидан ҳайратга тушади ва унга бу ҳақида айтади.

—Арслон, —деди Люси, —сен жуда катта бўлиб кетибсан.

—Сен каттароқ бўлганинг учун шундай туюляпти, кичкинтой, — деб жавоб берди у.

—Сен-чи?

—Мен олдингидайман. Аммо сен йилдан-йилга улғаяверасан ва мен сенга янада катта туюлавераман3.

Масиҳ билан ҳам шундай. Нақадар узоқ вақт Масиҳ билан яшаганимиз сари, шу қадар У бизда катта бўлиб бораверади. У ўзгармайди, биз ўзгарамиз; биз Уни яхшироқ кўра бошлаймиз. Биз Унинг илгари ўзимиз билмаган ўлчовларини, томонларини, хусусиятларини, Унинг поклиги, қудрати ва танҳолигининг ҳар томонлама ўсиб бораётган, ажойиб гувоҳликларини кўрамиз. Биз қутичаларни ва Масиҳнинг эски тимсолларини худди кераксиз лаш-лушлар сингари ташлаб юборамиз. Биз Уни бошқа сиёсий эшаклар ва филлар устига ўтқазишга журъат қилмаймиз. Ўзимизга бўлган такаббурларча ишонч итоаткорларча қизиқиш билан алмашинади. Исони таълимотлар бўйича таърифлашимиз керакми, Уни ўзимизнинг тасаввурларимизга мослаштирамиз керакми? Ҳеч ҳам! Масиҳни қутичамизга жойлаштиришимиздан кўра, Кариб денгизи сувини элак билан чўмичлаб олишимиз осонроқ.

Охирида биз ўзимизни ҳаворийлардай тутамиз, Унга мук тушиб сажда қиламиз. Ўшанда Дурадгорнинг қўллари қутураётган аланга ичида чўзилиб, бизга тегади. ≪…Туринглар, қўрқманглар≫ (Матто 17:7).

Менда шундай тахмин бор. Бутрус, Ёқуб ва Юҳанно тоғдан тобланган, жилмаяётган ҳолда тушиб келдилар.Улар шахдам қадам ташлаб, олдинга дадил боқиб, балки ҳатто бироз шаҳдли назар билан келардилар. Бундай Масиҳ билан улар кимдан қўрқадилар?!

Яна битта тахминим шуки, Ўзгариш тоғида ҳозиргача ўша олов ёниб турибди ва унинг ёнида келувчилар учун жой бор.

Книга на Узбекском языке: - Бесстрашные (Макс Лукадо)

Все мы чего-либо боимся, но Макс Лукадо спешит нас порадовать: от страха есть противоядие! В своей новой книге он призывает читателей задуматься над словами Христа, настойчиво призывавшего Своих учеников не бояться, и предлагает действенное духовное лекарство от страха