Эйден Тозер. Худонинг Буюклиги - (18 Боб) Китоб Ўзбек тилида
Xudoning Buyukligi (Eyden Tozer) O‘zbek tilida Audiokitob
Мундарижа
Муаллифдан
1. Нима учун биз Худо ҳақида тўғри фикрлашимиз керак
2. Эришиб бўлмас Худо
3. Илоҳий белгилар: Худо ҳақидаги баъзи бир ҳақиқатлар
4. Муқаддас Учбирлик
5. Худонинг баркамоллиги
6. Худонинг эркинлиги
7. Худонинг абадийлиги
8. Худонинг чексизлиги
9. Худонинг доимийлиги
10. Худонинг ҳамма нарсадан бохабарлиги
11. Худонинг донишмандлиги
12. Худонинг қудратлилиги
13. Худонинг трансцендентлиги
14. Худонинг ҳар ерда ҳозирлиги
15. Худонинг содиқлиги
16. Худонинг меҳрибонлиги
17. Худонинг адолатлилиги
18. Худонинг раҳмдиллиги
19. Худонинг марҳамати
20. Худонинг севгиси
21. Худонинг муқаддаслиги
22. Худонинг олий ҳокимияти
23. Очиқ сир
Худонинг раҳмдиллиги
Муқаддас Ота, Сенинг донолигинг бизни ҳайратга солади, қудратингдан эса биз қўрқувга тушамиз. Сенинг ҳар ерда ҳозирлигинг ернинг ҳар бир парчасини муқаддас жойга айлантиради; Кул ўрнига гўзаллик, аза-мусибат ўрнига қувонч малҳами, оғир ғам-ташвиш руҳи ўрнига — олқишлар либоси бериш учун бизнинг энг катта муҳтожликларимизгача етиб борадиган Сенинг раҳмдиллигинг учун қандай қилиб етарлича миннатдорчилик билдиришимиз мумкин? Сенинг раҳмдиллигингни Исо Масиҳга миннатдор бўлган ҳолда марҳаматлаймиз ва олқишлаймиз. Омин.
Биз зулмат фарзандлари абадий аҳд қони орқали ниҳоят нурдаги ўз уйимизга эришар эканмиз, бизнинг чангларимизда минглаб тор бўлади, бироқ уларнинг ичида энг яхши янграйдигани Худонинг раҳмдиллигини олқишлаш учун тортилган торлар бўлади.
Бироқ қайси ҳуқуқларимизга кўра биз у ерда бўламиз? Ахир биз, ўз гуноҳларимиз билан улуғвор Яратувчи Шоҳни ўйламасдан туриб, ағдариб ташлашга ҳаракат қилган ҳолда, виждонсизларча қилинган исёнда иштирок этмадикми? Биз ўтмишда ҳозир итоатсизлик фарзандларини йўлдан ураётган, ернинг шоҳи бўлган, маккор руҳ иродасига бўйсунган ҳолда, дунёвий йўллардан юрмадикми? Биз танамизнинг хоҳиш-истаклари билан яшамадикми? Ўз табиатимизга кўра биз бошқа одамлар каби нафрату ғазабнинг болалари эмасмизми?
Энди эса, қачонлардир Худога душман ва бегонадек бўлган бизлар Унинг қаршисида тиз чўкамиз ва бизнинг оғзимиздан Унинг исми тушмайди. Биз қувғинга лойиқ бўлганлар, Худо билан мулоқот қилишдан ҳузур қиламиз, биз дўзах азобларига муносиб бўлганлар самонинг ҳузур-ҳаловатидан роҳатланамиз. Буларнинг ҳаммаси Тангримизнинг мурувватли раҳмдиллиги туфайлидир. Айнан шу раҳмдиллик ёрдамида самонинг тонг нурлари бизни қоплаб олди.
Сенинг бутун раҳмдиллигингни, эй Тангрим,
Юқорига юксалаётган қалбим кўрганда,
Бу манзарага лол қолган ҳолда,
Мен ҳайратга, севги ва олқишлашга бериламан.
Жозеф Эддисон
Раҳмдиллик — Худонинг атрибути бўлиб, Худони хайрихоҳликка ундовчи, Илоҳий табиат ичидаги чексиз ва битмас-туганмас қувватдир. Эски Аҳдда ҳам, Янги Аҳдда ҳам Худонинг раҳмдиллиги улуғланади, бироқ Эски Аҳдда бу ҳақда Янгги Аҳддагига қараганда тўрт маротаба кўп гапирилган.
Биз, раҳмдиллик ва мурувват Жамоат Тангриси учун хос бўлгани каби, адолатлилик ва одилона ҳукм Исроил Худосига хосдир, деган кўпчилик томонидан қабул қилинган, бироқ хато тасаввурни ўз онгимиздан бутунлай чиқариб ташлашимиз керак. Аслини олганда, бу ерда Эски Аҳд ва Янги Аҳд ўртасида принципиал фарқ мавжуд эмас. Янги Аҳднинг Муқаддас Ёзувларида гуноҳларнинг ювилиши ҳақидаги ҳақиқат тўлиқроқ очиб берилади, бироқ Муқаддас Ёзувларнинг ҳар иккала қисмида ҳам Худонинг Ўзи гапиради ва Унинг гапирганларининг ҳаммаси Ўзига муносиб тарздадир. Худо қачон ва қаерда одамларга зоҳир бўлмасин, У Ўзига ўхшаб ҳаракат қилади. Адан боғидами ёки Гетсемания боғидами, Худо бирдек раҳмдил ва адолатлидир. Худо ҳамиша инсониятга нисбатан раҳмдил бўлган ва раҳмдиллик намоён қилган ҳолда, ҳар доим адолатли бўлади. Худо ер юзини тўфон босгунга қадар ҳам шундай қилган, шунингдек, Масиҳ одамлар орасида юрганида ҳам шундай бўлган; У ҳозир ҳам шундай қилаяпти ва бундан кейин ҳам шундай қилади, чунки У — Худодир.
Агар Илоҳий раҳмдиллик — вақтинчалик ҳис-туйғу эмас, балки Худонинг абадий борлиғи хусусиятларидан бири эканлигини тушуна олганимизда эди, биз қачонлардир бу раҳмдиллик ниҳоясига етади, деб қўрқувга тушмаган бўлар эдик. Раҳмдиллик ҳеч қачон бошланмаган, у ҳамиша мавжуд бўлган ва ҳеч қачон ниҳоясига етмайди. Раҳмдиллик ҳеч қачон кўпайиши мумкин эмас, чунки у ўз-ўзидан чексиздир ва у ҳеч қачон камаймайди, чунки чексиз нарсанинг камайиши мумкин эмас. Самода, ёки ер юзида, ёҳуд дўзахда юз берган ёки юз бериши мумкин бўлган ҳар қандай нарса Тангримизнинг раҳм-шафқатини ўзгартириши мумкин эмас. Худонинг раҳмдиллиги абадий — чексиз, Илоҳий шафқатининг беҳисоб кенглиги ва Илоҳий хайрихоҳлик бўлиб қолаверади.
Ҳукм — бу маънавий ноҳақлик қаршисидаги Худонинг адолатлилигидир, раҳмдиллик эса — бу одамларнинг азоб-уқубатлари ва гуноҳлари қаршисида турувчи Худонинг шафқатидир. Дунёда гуноҳ, ғам-андуҳ ва кўз ёшлари бўлмаган тақдирда ҳам, Худо барибир чексиз раҳм-шафқатли бўлиб қолаверар эди. Бироқ Худонинг раҳмдиллиги Унинг қалбига яширинган ҳолда ва У яратган Коинотга номаълум бўлиб қолиши мумкин эди. Раҳмдилликка муҳтожлик бўлмагач, уни улуғлаш учун бирорта ҳам овоз янграмаган бўлар эди. Инсоннинг бахтсизликлари ва гуноҳлари Худонинг раҳмдиллигини келтириб чиқаради.
Асрлар давомида Жамоат «Тангрим, раҳм қил! Масиҳ раҳм қил!» — дея илтижо қилиб келди. Бироқ, адашмасам, мен бу илтижода ғамгинлик ва афсус-надомат оҳангини эшитаман. Илтижо қилаётганлар гўёки барча шарт-шароитларга тан бериб, умидсизликка тушиб қолгандек, тез-тез такрорланиб турадиган бундай оҳангдаги илтижоли фарёд, кишини эҳтимол улар эришишларига ҳеч қачон кўзлари етмайдиган инъом ҳақида ибодат қилаётгандир, деб ўйлаб қолишга мажбур қилади. Жамоат бурчни бажариш, деб билган ҳолда Худонинг улуғворлиги ҳақида куйлаши ва имон рамзини кўп марталаб ўқиши мумкин. Аммо раҳмдиллик гўёки — фақат орзу қилиш мумкин бўлган, бироқ ҳеч қачон ундан фойдаланиб бўлмайдиган самовий инъомдек, унинг раҳмдиллик ҳақидаги илтижоси жуда заиф умиддек бўлиб чиқиши мумкин.
Балки биз ишонмаганлигимиз ёки билмаганлигимиз туфайли бизга кўрсатилаётган раҳмдилликнинг ҳақиқий қувончига эриша олмаётгандирмиз?
Қачонлардир Исроил халқи билан ҳам худди шундай воқеа юз берган эди. Ҳаворий Павлус Исроил халқи ҳақида: «Уларнинг Худо йўлида ғайратлари борлигига гувоҳдирман. Бироқ бу ғайрат ҳақиқий тушунчага асосланган эмас» (Рим. 10:2), — деб айтган эди. Исроил халқи Худони тушунмади, чунки фарқни англаб етишга имкон берадиган бирдан-бир нарсани билолмади. Чўлдаги Исроил ҳақида эса Ибронийларга Мактубнинг муаллифи шундай деб айтади: «Аммо улар эшитган сўзларини имон билан қабул қилмагани учун фойдаси бўлмади» (Ибр. 4:2). Раҳмдилликни тушуниб етиш учун, биз аввалоси Худонинг раҳмдил эканлигини билиб олишимиз керак. Шунингдек, Худонинг қачонлардир Нуҳга, Иброҳимга ёки Довудга раҳмдиллик кўрсатганига ва қачонлардир келажакдаги бахтли кунларнинг бирида У яна раҳмдиллик қилишига ишонишнинг ўзигина етарли эмас. Биз Худонинг раҳмдиллиги чегарасиз, эркин эканлигига ва бизнинг ҳозирги вазиятимизда Раббимиз Исо Масиҳ орқали биз учун имконли эканлигига ишонишимиз керак.
Биз бутун ҳаётимиз давомида раҳм-шафқат ҳақида ишончсизлик билан ибодат қилишимиз мумкин ва умримиз охирида қаердадир, қачонлардир бу раҳм-шафқатни олишимизга маъюслик билан умид қиламиз. Бу бизни чин дилдан таклиф қилишган базмхона ёнида бўлатуриб, очдан ўлиш дегани билан баробардир. Шундай бўлишини истамасак, биз имон билан Худонинг раҳмдиллигига ишонишимиз, базмхонага кириб, ўзлари учун тўкин ноз-неъматлар тайёрланган базмхонага киришларида журъатсизлик ва ишончсизликнинг тўсқинлик қилишига йўл қўймайдиган, довюрак ва очофат қалблар билан ёнма-ён ўтиришимиз мумкин.
Турақол, менинг қалбим, ўрнингдан тур;
Ўзингдан айбдорлик қўрқувини қоқиб ташла;
Бўғизланган Қурбонлик
Мен учун келади:
Тахт қошида турар менинг Ишончим,
Менинг исмим ёзилгандир Унинг қўлларида.
Менинг Тангрим юз-хотирчилик қилмас;
Мен Унинг кечирувчи овозини эшитаяпман:
Мен худди фарзанди каби Унга тегишлиман;
Мен бошқа қўрқмаслигим мумкин:
Ишонч билан Унга яқинлашаман
Ва ҳайқираман: «Ота, Отажон!» — деб.
Чарлз Уэсли
Книга на Узбекском языке: Величие Бога (Эйден Тозер)
Церковь оставила своё некогда возвышенное представление о Боге и заменила его представлением низким и постыдным, которое совершенно недостойно мыслящих, поклоняющихся Господу людей. Когда мы потеряли ощущение величия Господа, мы потеряли и религиозное благоговение, и сознание Божественного присутствия. Мы потеряли наш дух поклонения Богу и нашу способность внутренне сосредоточиться для того, чтобы встретить Бога в молитвенном молчании.
В этой книге доктор Тозер помогает нам лучше понять Бога и вновь открыть для себя Его величие, чтобы это оказало глубокое влияние на нашу повседневную жизнь. Чтобы вернуть это понятие в повседневную жизнь верующих, он предлагает рассмотреть Божественные атрибуты в их взаимосвязанности и единстве, сосредоточив внимание на таких свойствах Бога, как самодостаточность, независимость, всемогущество, вездесущность, неизменность, бесконечность и многие другие.
