Фаришталар ҳам сукут сақлаган эдилар (Макс Лукадо) 7 bob

Макс Лукадо. Фаришталар ҳам сукут сақлаган эдилар - (7 боб) Китоб Ўзбек тилида

Farishtalar ham sukut saqlagan edilar (Maks Lukado) O‘zbek tilida Audiokitob

Мундарижа

Китобни ўқишни бошлашингиздан олдин

ЖУМА

1-боб. Хақиқат бўлиши учун жуда эрта, жуда кеч, жуда яхши

2-боб. Ерихондан Қуддусга

3-боб. Ўзини қурбон қилган генерал

4-боб. Майиб-мажруҳ эътиқод

ШАНБА

5-боб. Ҳеч нарса қилиш керак эмас. Бирпас тўхтанг

6-боб. Таваккал қиладиган севги

ЯКШАНБА

7-боб. Эшакдаги одам

ДУШАНБА

8-боб. Савдогарлар ва кўзбўямачилар

9-боб. Орзу қилиш жасорати

СЕШАНБА

10-боб. Қадоқлар ва шафқат ҳақида

11-боб. Сиз таклиф қилингансиз

12-боб. Лаблар — лабларга қарши

13-боб. Одам орзу қилишга журъат қила олмаган нарса

14-боб. Тафсилотми ёки хочми?

15-боб. Содда имон

16-боб. Соғ-саломат қолиш

17-боб. Қумдан қурилган қасрлар

18-боб. Тайёр бўлинг

19-боб. Атир гуллари бор одамлар

ПАЙШАНБА

20-боб. Хизматкор

21-боб. У сизни танлади

ЖУМА

22-боб. Ҳамма сизга қарши бўлганда

23-боб. Сизнинг танловингиз

24-боб. Мўъжизаларнинг энг буюги

25-боб. Ибодат орқали очилган

ЯКШАНБА

26-боб. Яширин қабр

27-боб. Ўйлайманки, доимо бу йўлни хотирамда сақлайман

Мустақил ўрганиш учун қўлланма

ЯКШАНБА

7-боб Эшакдаги одам

Агар кимдир сизларга бирон нарса деса, унга: «Ҳазратимизга керак экан», деб айтинглар.

Матто 21:3

Биз уйда эканимизда, биринчи бўлиб нима қилишимни ўзим биламан. Бундай пайтда мен бир одам билан танишган бўлардим. Сиз суҳбатлашиш учун Марямни ахтарган ёки қандайдир таълимий саволларни муҳокама қилиш учун ҳаворий Павлусни қидиришингиз мумкин. Мен сизга сал кейинроқ қўшиламан. Олдинига мен эшак эгаси билан танишмоқчиман.

Мен унинг исмини, ташқи қиёфасини билмайман. Мен биладиган ягона нарса — унинг нимани берганидир. У Қуддусга йўлга чиққан Исога ўша якшанба куни эшагини берди. «Рўпарангиздаги ҳов анов қишлоққа боринглар. Сизлар тез орада боғланган эшак билан хўтикчани топасизлар. Эшакни ечиб, Менга олиб келасизлар. Агар кимдир сизларга бирон нарса деса, унга: «Ҳазратимизга керак экан», деб айтинглар. Шундай қилиб, Исо уларни ўша зоҳоти жўнатди»[1].

Биз ҳаммамиз осмонга олинганимизда, мен шу одамни қидириб топаман. Ўшанда унга бир неча савол бермоқчиман.

Сен қаердан эдинг? Масиҳга сенинг эшагинг керак бўлиб қолишини қаердан билдинг? Бу сенинг кўзингга кўриндими? Сенга телеграмма келдими? Эҳтимол, ҳузурингга нўхат шўрва солинган коса ичидан фаришта чиқиб келгандир?

Буни қилиш қийин эдими? Масиҳ фойдаланиши мумкин бўлган нарсани Унга бериш қийин эдими? Мен шу саволларни бермоқчиман, чунки мен баъзида шу ишларни қилишга қийналаман. Баъзан ҳайвонларимни ёнимда ушлаб туришни истайман. Аммо Худо менга, бирон нарсангни Менга бер, деб даъват қилганда, ўзимни У нима истаётганини тушунмаганликка соламан.

Сен шундай пайтда нимани ҳис қилдинг? Масиҳни оғилхонангда шу пайтгача яшаган эшак эгари устида кўриб нимани ҳис қилдинг? Ғурурними? Ажабланишми? Ғазабми? Сен билармидинг? Сенинг сахийлигинг шундай буюк мақсадга хизмат қилишини тасаввур қилганмисан? Бир кун келиб Раббий сенинг эшагингни миниши ҳақида ҳеч ўйлаб кўрганмисан? Тўртала хушхабар муаллифлари ўзларининг хушхабарларида сен тўғрингда ҳикоя қилишларини билганмисан? Орадан икки минг йил ўтиб жанубий Техаслик қизиқувчан бир воиз кечки пайт сенинг ишларинг ҳақида ўз- ўзига саволлар бериши ҳақида ҳеч ўйлаганмисан?

Мен бу ҳақда фикр юритганимда, ўзим ҳақимда ҳам ўйлаб қоламан. Баъзида Раббий, Менга фалон нарсани бер, деб менга даъват қилаётгандай туюлаверади. Аммо мен бундай қила олмайман, чунки бунга ҳеч ишончим йўқ. Кейин ўзим хафа бўламан, чунки шундай яхши имкониятни қўлдан берганимни тушунаман. Кўпинча У нимани хоҳлаётганини биламан. Аммо очкўзлигим ва худбинлигим учун Унга ўша нарсани бермайман. Баъзида эса — бу камдан-кам юз беради — мен Унинг овозини эшитаман ва Унга итоат этаман. Шунда берган нарсам Масиҳга ва Унинг ишига хизмат қилаётгани учун катта шараф эканини ўйлаб кетаман. Баъзида, бугун қилган майда-чуйда ишларим келажакда — мангуликда қандайдир аҳамиятга эга бўлармикан, деб ўйлайман. Эҳтимол, сизда ҳам баъзида шундай саволлар пайдо бўлар. Ҳар биримизнинг эшагимиз бор. Ҳар биримизда қандайдир нарса ёки қобилият борки, агар ўша нарсани Раббийга берсак, худди эшак сингари, Масиҳга ва Унинг ишига хизмат қилади. Эҳтимол, бу сизнинг куйлай олиш қобилиятингиздир. Балки бу кимнидир қучоқлай оладиган қўлларингиздир. Балки сиз яхши дастурчидирсиз. Ёки суахили тилини биларсиз. Ёки банк чекини ёзиб бера оларсиз.

Нима бўлишидан қатъий назар, бу — сизнинг эшагингиздир. Нима бўлмасин, сизнинг эшагингиз — Исоникидир. Эшак чиндан ҳам Уникидир. Сизда бор бўлган ҳадялар — Унинг ҳадяларидир. Қуддусга У миниб кирган эшак — Ўзининг эшагидир. Масиҳнинг шогирдларига айтган сўзлари бунга далил бўлиб хизмат қилади. Агар сиздан кимдир: «Нега ечяпсиз?» деб сўраса, унга шундай деб жавоб беринг: «У Раббийга керак».

Масиҳ ишлатган гап қандайдир шоҳ фармонида ишлатилиши мумкин. Илгари шундай қонун бўлган: бирон одамнинг нарсасини ёки хизматини шоҳ ё унинг вакили сўраса, сўралган нарса ўша зоҳоти тақдим қилиниши керак бўлган[2]. Ана шундай гапдан фойдаланиб, шундай талабни қўйиб Масиҳ худди шоҳга ўхшаб иш тутади. У Ўз фуқароларининг ҳар қандай мулкини хоҳлаганича ишлата оладиган шоҳ каби ҳукмронлик билан сўзлайди.

Шундай бўлиши мумкинки, Раббий сизнинг эшагингизда бошқа шаҳарга бормоқчи ёки бошқа халқнинг ҳузурига бормоқчи ёки кимнингдир юрагига йўл топмоқчи бўларди. Сиз унга шундай қилиши учун имкон берасизми? Сиз Унга эшагингизни берасизми ёки бермаслик йўлларини қидирасизми?

Масиҳга Ўз эшагини берган одам — буюк Раббийга ўзида бор бўлган нарсалардан ниманидир қайтарган одамлардан биридир. Муқаддас Ёзувда бизнинг кўз олдимизда Раббийга эшакларини берганларнинг кўпчилиги пайдо бўлади. Балки осмонларда ҳатто энг оддий нарсалар ва ҳодисалар ҳам Раббий қўлида ғайриоддий нарсаларга айланганига бағишланган алоҳида кўргазма бордир.

У ерни томоша қилиш имкониятини мен қўлдан бераман. Сиз экспонатлар оралаб юриб, Рахобанинг арқонига, ҳаворий Павлуснинг саватига, Довуд сопқонига ва қачонлардир Шимшўн қўлига ушлаган эшак жағига қаранг. Ҳассани ушлаб кўринг, унинг бир зарбаси билан денгиз иккига бўлинган ва қоядан сув отилиб чиққан эди. Масиҳнинг баданини юмшатган ва Унинг юрагига қувват берган хушбўй мойдан ҳидланг. Тўлқинлар келиб урилаётган қайиқ устида Исо ухлаган ёпинчиқни бошингизга қўйинг. Ҳайвонларга охур қилинган, худди чақалоқ терисидай юмшоқ ва силлиқ дарахтга қўл текизинг. Эҳтимол, сиз елкангизни, худди хоинга ўптираётгандай, совуқ римликнинг хочи тутқичи тагига тутмоқчи бўларсиз. У ерда бу нарсалар бўладими ёки йўқми — билмайман. Аммо ишонаманки, у ерда шу нарсаларга боғланган одамлар албатта бўладилар. У ерда таваккал қилишга тайёр одамлар бўлади; айғоқчиларни яширган Рахоба, ҳаворий Павлус душманларидан қутулиши учун ёрдам берган тақводор биродарлар. У ерда ғолиблар бўлади: сопқонини айлантираётган Довуд, қўлида эшак жағини ушлаб олган Шимшўн, ҳассасини кўтариб турган Мусо.

Уларнинг ғамхўр ёрдамчилари ҳам бўлади: Масиҳнинг оёқлари остида ўтирган Марям, у Исога берган нарса — катта пул турарди. Аммо қизга нимадир: «Исонинг сенга бергани — сен берганингдан қимматроқдир», деб тургандай бўларди. Биз исмини билмайдиган ва қайиқда Раббий ётиб, ухласин, деб жой тайёрлаб берган шогирд Виа эса Долорос йўли четидан бораётган қизиқувчан йўловчи. Балки нима юз бераётганини у тушунмагандир. У фақат Исонинг қонга бўялган ва яраланган кифтини кўрди, Исо хочни ортиқ кўтариб бора олмаслигини тушуниб етди. Вианинг эса кучи етарди. Шунинг учун аскар у томонга қўли билан ишора қилганда, бу одам яқин келди ва хочни елкасига ортди.

Бу одамларнинг ҳаммасини кўзга кўринмас биродарлик иплари боғлаб туради. Ўзларининг ҳамма мулкини Раббийники деб ҳисоблаган, мулкининг ҳаммасини Унга беришга тайёр турган содиқ уй бошқарувчилари, ўзлари парвариш қиладиган ерлари ва узумзорлари кимга тегишли эканлигини унутмаган шароб ишлаб чиқарадиганлар. Уларнинг ўқишлари учун Ким пул тўлашини унутмайдиган содиқ шогирдлар. Мана шулар қаторида турадиган яна бир одам бор. У–ХIХ асрда яшаган якшанба мактаби ўқитувчиси. У бир куни Масиҳга Бостон шаҳридаги пойафзал дўконининг сотувчисини олиб келди. Ўқитувчининг исми Кимбелл эди. Сиз у ҳақда ҳеч қачон эшитмагандирсиз. Аммо унинг ёрдамида Масиҳга имон келтирган ёш пойафзал сотувчисининг исмини кўпчилик билади: у Дуайт Мооди. Мооди хушхабарни тарғиб қила бошлади ва Фредерик Мейер исмли ёш йигитга катта таъсир ўказди. Мейер талабалар шаҳарчаларида хушхабарни тарқата бошлади ва унинг фаолияти туфайли Раббийга эътиқод қилганлардан бири Ж. Уилбер Чепмен бўлди. Чепмен ёш масиҳийлар иттифоқининг фаолиятида иштирок қилиб, Шарлотта шаҳрида (Шимолий Каролина штати) машҳур бейсболчи Билли Сандей иштирокида руҳий уйғониш масиҳийлик фестивалини ташкил қилди. Шарлотта шаҳридаги масиҳийлик жамоалари йўлбошчиларига бу шунчалик маъқул келдики, улар яна бир шундай фестивал ташкил қилдилар. Бу фестивалда Мардохай Хэмм ваъз қилди. Иккинчи фестивал пайтида Билли Грэм исмли ёш йигит Масиҳга имон келтирди.

Бостондаги Якшанба мактаби ўқитувчиси ўзининг пойафзал сотувчиси билан ўтказган суҳбатлари қандай натижалар бериши мумкинлигини тасаввур қилганмикан? Йўқ, у ҳам, худди эшакнинг эгаси каби, бошқа одамнинг қалбига Масиҳнинг кириши учун ёрдам бериш имкониятини кўрди ва ёрдам ҳам берди.

Бундан бир неча йил илгари мен Гавайяда хушхабарни тарғиб қилишда иштирок этдим. (Охир оқибатда ҳамма унутган бу жойларга кимдир бориши керак-ку.) Биз уйма-уй юриб, одамларни кечки йиғилишларга таклиф қилардик. Кўпчилик хушмуомала эдию аммо йиғилишларга бориш нияти йўқ эди. Уларнинг биронтаси бизни ҳайдаб юбормаган бўлса-да, уйларига ҳам таклиф қилишмасди. Ниҳоят, юзларидан миннатдорчилик туйғулари ёғилиб турган аёлни учратдик. Муқаддас Ёзув бу аёл ҳақида эслатмаганлигининг сабаби — унинг икки минг йил кейин туғилгани эди.

Мен у аёлнинг исмини эслаб қола олмадим, аммо чеҳраси худди бизга инъом қилган совғалари каби ҳали ҳамон эсимда.

Йиллар юки остида қадди букилган жиккакина кекса осиёлик аёл. У тирикчилик ўтказиш учун соҳилдаги кўплаб меҳмонхоналарда фаррош бўлиб ишларди. Биз одамларга Масиҳга бўлган эътиқод ҳақида сўзлаб бермоқчи эканимизни билиб, уйига таклиф қилди. Аёл ўзи билан бирга ишлайдиган одамларга хушхабарни тарқатиш қандай ҳаракат қилаётганлигини кўришимизни хоҳларди. Биз аёлнинг уйидаги ичкари хоналардан бирига кирганимизда, устига турли нақш ўйиш асбоб-ускуналари қўйилган катта столни кўрдик. Булардан ташқари, стол устида елим бўёқ солинган идишлар ва расм қўядиган ёғоч рамкалар бор эди. Столининг устидаги энг кўп жойни очиқ китоб шаклида ясалган ёғоч буюмлар эгаллаган эди.

Аёл бизга ўқишни билмаслигини айтди. Шунинг учун у Муқаддас Китобни ўқиш ва таҳлил қилиш учун учрашувлар ўтказиши қийин эди. Унинг ойлик маоши ҳомийлик билан шуғулланишга етмасди. Шу боис қачонлардир майда-чуйда буюмлар ясашни ўрганиб олган эди. Ҳозирда шу буюмлар ёрдамида дўстларига Масиҳни тарғиб қилишга ҳаракат қилаётган экан. Ҳаммаси оддий эди: ёғочи китобнинг бир саҳифасига у «Полароид»да қилинган дўстларининг расмини, кейинги саҳифасига эса Муқаддас Китобдан оятни ёпиштирган.

Бунда нима маъно бор? «Одамлар, — деб ўйларди у, — ўзларининг суратларига қарашни яхши кўрадилар». Аёлнинг кўпчилик танишлари камбағаллар эди. Уларнинг уйлари деворларига, одатда, гулқоғоз ёпиштирилган бўлади, холос. Аёл эса уларга Муқаддас Китоб оятларини ҳадя қилди. Улар бу оятларни деворларга осиб қўйишар ва ҳар куни оятларга кўзлари тушарди. Ким билади, бундан бир маъни чиқармикан?

Буни Худо билади. У далаларга экилган ва зўрға кўзга ташланадиган уруғдан мўл-кўл ҳосил олади. Ана у ўтирибди — араваларда эмас, гўзал жанговар отларда ҳам эмас — балки оддий эшак устида.

Агар мен бу гавайлик аёлни сўроққа тутаверганимда эди, у менга шундай деган бўларди: «Албатта, биз доимо Унга керакмиз. Биз Унинг оғзимиз. Биз Унинг қўлларимиз. Унинг юзлари шундай буюк шарафдан ял-ял ёнганини кўраман, бу — унинг ҳадяларини Шоҳ қабул қилгани учундир».

Мен ундан: «Ўзингнинг нарсангни беришинг қийинми?» деб сўрашимга ҳам ҳожат йўқ эди. Жавобни унинг чеҳрасидаги жилмайишдан билиб олишим мумкин эди.

Ва охирги савол… Йўқ, бу ҳақда ҳам сўрашнинг кераги йўқ. «Нима деб ўйлайсиз, орадан 2000 йил ўтгач…» Аммо буни қаердан ҳам билиш мумкин? Ахир, эшакнинг эгаси ҳам буни билмаган-ку! Шимшўн ҳам, Мусо ҳам, Рахоба ҳам билмаганлари каби. Бу ҳақда пойафзал сотувчиси ҳам билмаган, бу ҳақда биз ҳам билмаймиз. Майда, кўзга аранг ташланадиган уруғни экувчиларнинг биронтаси ҳам бу уруғлар қанча ҳосил беришини билмайдилар.

Агар осмонларда Довуднинг сопқони, Мусонинг ҳассаси ва эшак тизгини билан бир қаторда, сиз полороиддан қилинган расм билан Муқаддас Китобдан олинган оят ёпиштирилган ёғоч китобни кўрсангиз, ҳеч ҳам ҳайрон бўлманг.

[1] Матто 21:2–3.

[2] Қаранг: Матто 5:41–42.

Книга на Узбекском языке: И ангелы молчали (Макс Лукадо)

Книги Макса Лукадо давно известны и заслуженно любимы в России. Этого автора отличают яркий индивидуальный стиль, публицистический талант, любовь к парадоксам, умение говорить о неприятных, непарадных сторонах жизни. Он обладает неоценимым даром делать простые и общеизвестные христианские истины свежими, яркими, резкими, заставлять их звучать по-новому. Книга "И ангелы молчали" посвящена Страстной неделе. Почему именно ей? "Приближающаяся смерть отделяет главное от второстепенного. И если вы хотите узнать Христа, присмотритесь повнимательнее к Его последним дням перед распятием. Глядя на Него, мы сможем научиться, как самим достойно пройти этот путь".