Джош Макдауэлл, Эд Стюарт. Режалаштирилмаган ҳомиладорлик - (1 қисм) Китоб Ўзбек тилида
«Психологик биринчи тез ёрдам» туркумидан
Rejalashtirilmagan homiladorlik (Djosh Makdauell, Ed Styuart) O‘zbek tilida Audiokitob
MUNDARIJA
Minnatdorchiliklar
Stefanining hikoyasi. 1–qism
Oylab korish uchun vaqt
Stefanining hikoyasi. 2–qism
Oylab korish uchun vaqt
Stefanining hikoyasi. 3–qism
Oylab korish uchun vaqt
Stefanining hikoyasi. 4–qism
Oylab korish uchun vaqt
Mualliflar haqida
STEFANINING HIKOYASI. 1–QISM
Stefani burchakda g‘oyib bo‘lguncha onasining mashinasi uydan uzoqlashib ketayotganini derazalardagi pardalar ortida kuzatib turdi. Keyin mashina qaytib kelmasligiga ishonch hosil qilish uchun uy oldidagi kimsasiz ko‘chaga uzoq tikildi.
– Stefani, o‘zingga bir qaragin! – dedi Keyt kulib. – Sen josusga o‘xshaysan.
Stefani Kuper va Keyt Xolms o‘n yetti yoshda edilar va to‘rtinchi sinfdan beri do‘st bo‘lishgan. Qizlar katta akalari do‘st bo‘lgani uchun tanishib qolishdi.
Yozgi ta’til ham o‘z nihoyasiga yetayotgan edi, ikki haftadan so‘ng ular orziqib kutgan bitiruv yili boshlanishi kutilyapti.
– Onam ba’zan uyda nimanidir unutib, qaytib keladi, – dedi Stefani, derazadan tashqariga qarab. – Uning oziq-ovqat do‘konida kassir bo‘lib ishlagan onasi bugun kechki smenada edi, soat 17:30 dan yarim tungacha. Stefani onasi qaytib kelmasligiga ishonch hosil qilishni xohladi, chunki u Keyt bilan unga halaqit berishlarini xohlamasdi.
– Sen avval kinoga, keyin pitsseriyaga borishni afzal ko‘rasanmi? – deb so‘radi Keyt. U polda o‘tirib, gazetadagi "Bo‘sh vaqt" sahifasini ko‘rib chiqayotgandi. – Kechki soat oltigacha chiptalar yarim narxga sotilar ekan.
Nihoyat onasining ketganiga ishonch hosil qilgan Stefani dugonasiga yuzlandi.
– Men hech qayerga ketmoqchi emasman, – dedi u chuqur xo‘rsinib.
Keyt gazetadan boshini ko‘tarib, unga hayrat bilan qaradi:
– Axir kecha o‘zing bugun avval kinoteatrga boraman, keyin esa pitssa yeyman deb aytmaganmiding?
Stefani uning yoniga o‘tirdi.
– Ha, bilaman, lekin bu kecha edi.
– Aytchi, nima yuz berdi? Sen hali ham grippdan tuzalmadingmi?
– Yo‘q, grippning bunga aloqasi yo‘q.
– Xo‘sh, nima bo‘ldi? – Keyt tushuntirishni intiqlik bilan kutayotgandi.
Stefani asabiy tarzda tirnoqlari bilan ovora bo‘ldi.
– Biz sen bilan gaplashib olishimiz kerak, – dedi u dugonasining ko‘ziga qaramaslikka urinib.
Bu so‘zlar bilan ular odatda jiddiy suhbatni boshlashardi. Ularning ikkalasi ham buning ortidan muhim gaplar boshlanishini bilishardi. Yetti yillik do‘stliklari davomida ular bu so‘zlardan bir necha marta foydalanishgan. Bir marta Stefani bu iborani yigit tufayli ularning yaqin munosabatlari shiddatli raqobatga aylanganda aytgandi. Qizlar suhbatlashgandan so‘ng, ular hech qanday yigit u tufayli o‘z munosabatlarni xavf ostiga qo‘yishga arzimasligiga qaror qilishdi. Va Keyt o‘z hayotini Masihga berganida, "Biz gaplashib olishimiz kerak", dedi. Do‘sti bilan sodir bo‘lgan o‘zgarishlar Stefanida shunday taassurot qoldirdiki, u ham jamoatga bora boshladi va ikki oydan keyin Isoga ishondi. Ular Masihda opa–singil bo‘lganlaridan keyin, ularning do‘stligi yanada mustahkamlandi.
Stefani Keytning unga qaraganini sezdi.
– Nima bo‘ldi, Stefani? – jiddiy ohangda so‘radi u.
Stefani javob berishni istamadi. Deyarli uch oy davomida u hech qanday dahshatli narsa bo‘lmaganiga o‘zini ishontirishga harakat qildi. Va u deyarli ishondi, lekin ikki soat oldin u o‘zini aldayotganini tushundi.
– Xo‘sh, nima bo‘ldi, Stefani? – mehribon opa kabi Keyt, nima bo‘lganini aniqlab olishga harakat qildi. U dugonasiga egilib, qo‘lini tizzasiga qo‘ydi.
– Menga aytishing kerak. Nima bo‘lganda ham, bilasan–ku, men seni tushunaman.
Stefanini umidsizlik va vahima to‘lqini bosib oldi. Nihoyat boshini ko‘targanida iyagi qaltirab, uning ko‘zlaridan yosh oqardi.
– Keyt, men homiladorman.
Va shu so‘zlardan keyin esa to‘g‘on yorilib ketgandek bo‘ldi – qiz endi gapira olmas edi. U qo‘llari bilan yuzini yopib olib, yig‘lab yubordi.
– Yo‘q, Stefani! – qichqirib yubordi Keyt. U tizzada o‘tirgancha dugonasining yelkasidan ushlab oldi. Stefani bir daqiqa davomida yig‘ladi va Keyt ham u bilan birga yig‘ladi.
Ular bir oz tinchlanishganda, Keyt dedi:
– Nima sodir bo‘ldi? Balki shunchaki sening oy kuningni kelishi o‘zgarib ketgandir? Ba’zida bu qizlar bilan sodir bo‘ladi, ammo bu ularning homiladorligini anglatmaydi. Ehtimol, bu boshqa narsadir, sen buni aniq bilmaysan.
Stefani javob bera olishiga kamida yarim daqiqa kerak bo‘ldi. U Keyt bergan ro‘molcha bilan ko‘zlari va burnini artdi va dedi:
– Ishonchim komil. Bugun shifokorga bordim. Ikki oydan beri hayz ko‘rmadim. Gripp deb o‘ylaganim, aslida homiladorlik paytida tez–tez uchraydigan hodisa ekan. Mening homilamga deyarli uch oy bo‘ldi, Keyt. Men... men... – Yangi ko‘z yoshlari oqimi unga gapini tugatishiga to‘sqinlik qildi.
– Oh, Stefani ... – Keyt xo‘rsinib, yana yig‘lab yubordi. Keyt do‘stini mehr bilan quchoqladi va u bilan yig‘lab, ohista takrorladi: – Hechqisi yo‘q, men sen bilan. Biz buni birga hal qila olamiz.
Bir necha daqiqadan so‘ng ular yana bir–biriga qarama–qarshi, polda o‘tirishgandi va Keyt hamon Stefanining qo‘lidan ushlab turardi.
– Onang–chi? – deb so‘radi Keyt.
Stefani boshini chayqadi.
– U hech narsani bilmaydi. Sendan, mendan va shifokordan boshqa hech kim bilmaydi.
Ular yana bir daqiqa jim o‘tirishdi, faqat vaqti–vaqti bilan yig‘lashardi. Stefani Keytga tasalli uchun va bunday vaziyatlarda “Kim? Qachon? Qanday qilib?” kabi savollar bilan uni bezovta qilmagani uchun minnatdor edi. Biroq, Stefani Keyt buni bilishi kerakligini tushunar edi.
– Iyun oyining boshida onam bilan men G‘arbiy sohildagi buvimning dafn marosimiga uchib ketganimizni eslaysanmi?
– Ha, sen bir haftaga ketgan eding.
Stefani bosh chayqadi.
– Xullas, o‘sha yerda Brent ismli yigit bor edi. Kichkinaligimda har yozda bir–birimizni ko‘rardik, ta’tilga dadamning ota–onasinikiga o‘sha yerga borar edim. Biz birga o‘ynar edik va hatto bir–birimizni yoqtirar edik – jiddiy hech narsa yo‘q edi, biz bola edik. To‘rt yil oldin onam va dadam ajrashganida, men yozda u yerga borishni to‘xtatdim va Brentni boshqa eslamas edim. Iyun oyida u bilan uchrashib, ko‘zlarimga ishonmadim. U shunchalik o‘zgargan va juda ulg‘aygan edi... Men bo‘sh vaqtimni u bilan o‘tkazdim. Biz birga o‘zimizni juda yaxshi his qilardik! Bolalikdagi sevgi qaytdi, lekin biz endi bola emas edik. Hamma narsa birin-ketin ro‘y bera boshladi va bir kun, bu juma kuni kechqurun edi, biz... o‘zimizni to‘xtata olmadik. Butun hafta xuddi tushdagidek o‘tdi. Men o‘zimni, o‘shanda sodir bo‘lgan hamma narsa hisobga olinmaydi deb ishontirishda davom etdim. Uyga kelib, qilgan ishimdan pushaymon bo‘lib, uni xotiramdan o‘chirishga harakat qildim. Men senga hech narsa demadim, chunki gapirishga arziydigan gap borligini tan olishni xohlamasdim. Keyin hayz ko‘rmadim, birinchi oy, keyin ikkinchi, ertalablari ko‘nglim aynishni boshladi. Men buning sababini aniq bilib olishim kerakligini angladim. Men buni bugungacha qoldirdim va agar homiladorlik testi ijobiy bo‘lmaganida, hech narsa bo‘lmaganiga o‘zimni ishontirishda davom etgan bo‘lardim.
Ular bir muddat jim turishdi. Keyin Keyt so‘radi:
– Bu haqda Brentga aytmoqchimisan?
Stefani ko‘zlarini olib qochdi.
– Men nima qilishni bilmayman, Keyt, – dedi u chuqur xo‘rsinib. – Ikki soat oldin butun hayotim o‘zgardi. Men sarosimadaman va juda uyalmoqdaman. Men o‘zimdan jirkanyapman. Bitiruv yiliga qilgan barcha rejalarimiz... – Va past ovozda takrorladi: – Men nima qilishni bilmayman.
Keyt qaddini rostladi.
– Kim yordam berishi mumkinligini bilaman. Biz Jenni bilan gaplashishimiz kerak.
Jenni Shou va uning turmush o‘rtog‘i Dag, Keyt va Stefani a’zo bo‘lgan jamoatda yoshlar ishlarini tashkil qilishda ko‘ngillilar bo‘lishgan. Jenni ikkala qizga ham Masihga ishonganlaridan keyin bir necha hafta davomida maslahat berar edi.
– Men bu haqda Jenniga ayta olmayman, – dedi Stefani. – Va men onamga aytishni o‘ylashdan ham qo‘rqaman. – Jamoatning bu haqda bilishini xohlamayman. Men shunchaki... ketmoqchiman.
Keytning yuzida hayrat aks etildi.
– Sen G‘arbiy sohilga ko‘chib ketmaysan, shunday emasmi?
Stefani butunlay ezilganini his qildi. Birozdan keyin u javob berdi:
– Bilmayman, Keyt. Men Brentga oshiqman deb ayta olmayman, lekin bir kun kelib uni sevib qolarman. Men onamga qanday aytishni bilmayman va chaqaloq bilan nima qilishni bilmayman. Men shunchaki qochib ketib, biron joyga yashirinishni istayman.
– Men seni yaxshi ko‘raman, Stefani va bunga yo‘l qo‘ymayman, – dedi Keyt qat’iy ohangda. – Biz buni har doimgidek – birgalikda hal qilamiz. Ammo biz buni yolg‘iz qila olmaymiz. Biz Jennini chaqirishimiz kerak. U senga nima qilish kerakligini tushuntiradi va u bu haqda hech kimga aytmaydi.
Stefani Keyt haq ekanini bilar edi, lekin o‘zini juda noqulay his qildi.
– Balki uning vaqti bo‘lmas, – deb inkor etishga harakat qildi Stefani.
Bu Keytga kerak bo‘lgan narsa edi. U telefon kitobini olib dedi:
– Qo‘ng‘iroq qilmagunimizcha buni bila olmaymiz.
Dag va Jenni Shou shahar markazida mini–bosmaxonaga egalik qilishardi. Keyt raqamni topdi va uni tera boshladi.
– Keyt, men ...
– Menga ishon, Stefani. Men seni noqulay vaziyatga qo‘yadigan hech narsa qilmayman.
Telefon qo‘ng‘irog‘iga Jenni Shou javob berdi. Stefani suhbatni tinglagunicha, Keyt, uchalasi uchrashishini tashkillashtirdi. Jennining eri Dag, erkaklar uchun jamoat anjumaniga kechki soat oltilarda ketayotgan edi va ular birinchi navbatda Stefani va Keyt pitssa sotib olib, keyin soat olti yarimda, ular Jennining uyiga borishiga va unikida tunab qolishiga kelishib olishdi. Keyt Jenniga Stefani bilan bo‘lgan voqea haqida hech narsa demadi.
Bir necha soatdan keyin Stefani istamay Keytning ortidan Jennining uyiga yaqinlashib qoldi. Ular o‘zlari bilan uxlash uchun maxsus qoplarni va katta pitssa olib kelishayotgandi. Jenni xursandchilik bilan salomlashgani va uning quchog‘i Stefanining kayfiyatini biroz ko‘tardi.
– Qo‘ng‘iroq qilganingdan juda xursandman! – dedi Jenni. – Dag dam olish kunlarida uyda bo‘lmaydi, bugun menga yaxshi sheriklar kerak.
Stefani shifokorga tashrif buyurganidan keyin uni doimo qamrab olayotgan g‘am va tushkunlik hissini yashirishga harakat qildi. Ular stol atrofiga o‘tirishganda, Jenni uning ma’yus yuzini ko‘rib, so‘radi:
– Senda hammasi joyidami?
Stefani boshqa o‘zini tuta olmadi. Qutidagi pitssa sovib turguncha, u yig‘laganidan nafasi tiqilib, homiladorligi haqida gapirib berdi. Jenni va Keyt unga yaqinlashishdi.
– Hammasi yaxshi, yig‘la, Stefani, – deb ikkalasi ham, ko‘zlarida yosh bilan uni ruhlantirdilar. – Sen yig‘lab olishing kerak.
Avval qat’iyatsizlikni boshdan kechirgan Stefani, Jennining quchog‘ida erib ketdi.
– Mening hayotim barbod bo‘ldi, – deb nola qildi u. – Kollejga borish u yoqda tursin, maktabni bitira olamanmi, bilmayman.
– Senga hozir qanchalik og‘ir ekanini juda yahshi tushunyapman, – dedi Jenni uni yupatishga harakat qilib. – Afsusdaman.
– Men juda uyalmoqdaman! Maktabdagi do‘stlarim bilan endi qanday ko‘rishaman? Qilgan ishlarimdan keyin masihiy ekanligimni ularga qanday aytishim mumkin?
Jenni uning yelkasini sekin silab qo‘ydi.
– Juda afsusdaman, Stefani ... Lekin biz sen bilanmiz - Keyt va men.
– Eng yomoni, men dahshatli gunoh qildim, – dedi Stefani ovozida titroq bilan – Axir, Muqaddas Kitob nikohdan oldin jinsiy aloqa qilishni taqiqlaydi va men Xudoga hech qachon bunday qilmayman deb va’da berganman. Bilaman, Uning mendan ko‘ngli qolgan. Keyt va men turmush qurmagunimizcha bokira bo‘lib qolishga va’da bergan edik. Men Xudoni aldadim va eng yaqin dugonamni ham. Men o‘zimni juda qadrsiz his qilyapman...
Bir necha daqiqadan so‘ng Jenni ularga birga ibodatda vaqt o‘tkazishni taklif qildi. U Stefaniga Xudo oldida his–tuyg‘ularini va aybini ifoda etishni taklif qildi, u va Keyt bu vaqtda jimgina ibodat qilishlarini aytdi.
Ular bir–birlarining qo‘llaridan ushlashdi va Stefani ibodat qilishni boshladi:
– Rabbim, mening hislarimni Senga ular haqida aytishimdan oldin ham bilasan, lekin hozir qanchalik uyalganimni Senga aytgim kelyapti. Men vaqtni orqaga qaytarib, o‘tmishni o‘zgartirishni juda hohlayman, lekin buni qila olmayman. Men bu his–tuyg‘ular yo‘qolishini xohlayman, lekin hech narsa qila olmayman.
Keyin Jenni ibodat qildi:
– Rabbim, men Stefani uchun xavotirdaman. U hozir nimalarni boshdan kechirayotganini to‘liq anglashim qiyin, lekin unga hozir qanchalik og‘ir ekanini ko‘rish men uchun qiyin. Sen uning qalbini va og‘riqlarini ko‘ryapsan. Sen uni sevishni to‘xtatmaganingni, uni qo‘llab–quvvatlashni va uning azoblarini yengillashtirishni xohlayotganingni tushunishiga yordam ber.
Keyt Xudodan dugonasiga tasalli berishini so‘radi, keyin Stefani yana ibodat qildi:
– Rabbim, men gunoh qildim. Men Sening amringni buzganimni va Seni xafa qilganimni tushunaman. Mening homiladorligim mening itoatsizligimning natijasidir. Menga buni qabul qilish qiyin, lekin men bilamanki, Sen meni sevasan. Sen O‘g‘lingni mening gunohlarim uchun o‘limga yubording. Shuning uchun men Sendan meni kechirishingni va bundan buyon hayotimni boshqarishingni so‘rayman.
Bir necha daqiqa ibodat va tasalli so‘zlaridan so‘ng, Jenni dedi:
– Bilasanmi, Stefani, sen muhim qarorlar qabul qilishing kerak. – Stefani bosh irg‘adi. – Ammo bugun buning uchun to‘g‘ri vaqt emas deb o‘ylayman. Biz hammamiz emotsional jihatdan charchaganmiz. Men kechki ovqatni, video tomosha qilishni va shunchaki birga bo‘lishni taklif qilaman. Ertalab nonushtadan keyin suhbatimizni davom ettirishimiz va bu savollarga o‘tishimiz mumkin bo‘ladi. Rozimisizlar?
Stefani tezda rozi bo‘ldi:
– Men shunchalik charchadimki, hatto o‘ylay olmayman. Ertaga ancha yaxshi bo‘ladi.
Keyt boshini qimirlatib tasdiqladi.
Keyin Stefani davom etdi:
– Men shunchaki aytmoqchimanki, siz ajoyibsiz. Hozir men bilan bo‘lganingiz men uchun juda muhim. Sizsiz nima qilishimni bilmas edim.
– Biz seni yaxshi ko‘ramiz, Stefani, – dedi Keyt. – Yana nima uchun do‘stlar kerak?
Ular bir–birlarini yana quchoqlashdi va Jenni dedi:
– Xo‘sh, endi pitssaga o‘tamiz va bu ishni qanchalik tez hal qilishimizni ko‘raylik!
Книга на Узбекском языке: Незапланированная беременность (Джош Макдауэлл, Эд Стюарт)
В этой книге речь пойдет о незапланированной беременности и тем, как справиться с этой ситуацией.
Семнадцатилетняя Стефани Купер признаётся своей лучшей подруге, что беременна. Как ей сказать об этом родителям и отцу ребенка? Что делать дальше? Будущее кажется сложным и запутанным...
Авторы предлагают библейский ответ на вопрос, что можно сделать в подобной ситуации. Если ты столкнулась с проблемой нежелательной беременности, то из этой книги ты узнаешь, как решить ее наилучшим образом и что ожидает тебя в ближайшее будущее.
А если у тебя есть подруга, которая, подобно Стефани, оказалась в таком непростом положении, то в этой книги ты найдешь практические советы, как помочь ей принять правильные решения.
