1 Бизлерге жиберилген хабарға ким исенди? Жаратқан Ийениң күш-қүдирети кимге аян болды?
2 Жаратқан Ийениң қулы Оның алдында нәлдей, Қурғақ жердеги тамырдай өсип шықты. Бизлер оған қарағандай, Онда сын-сымбат та, уллылық та болмады, Өзине тартқандай көринис те жоқ еди.
3 Ол адамлар тәрепинен кемситилди, оннан жүз бурылды. Ол қайғының, азап-ақыреттиң не екенин билетуғын еди. Адамлар оннан бетин жасыратуғындай дәрежеде ол кемситилди, Оны биз адам қатарында көрмедик.
4 Ҳақыйқатында ол, бизлердиң кеселликлеримизди өзине алды, Аўырманлығымызды көтерди. Бизлер болса, оны Қудай тәрепинен жазаланып, Урылып, азап шегип атыр, деп ойладық.
5 Ал ол бизлердиң қылмысларымыз ушын жарақатланды, Бизлердиң жынаятымыз ушын азап шекти. Тынышлық алыўымыз ушын берилетуғын жазаны ол алды, Оның жаралары бизлерге шыпа берди.
6 Бизлердиң ҳәммемиз қойлардай жолдан адастық, Ҳәр биримиз өз жолымыздан кеттик. Жаратқан Ийе оған ҳәммемиздиң қылмысымызды жүкледи.
7 Ол езилип, азап шексе де, аўзын ашпады, Сойылыўға алып баратырған қозы киби, Жүн қырқыўшының алдында үнсиз жатқан қой киби, Ҳеш аўзын ашпады.
8 Ол наҳақ ҳүким менен алып кетилди. Халқымның жынаяты ушын азапланып, Тирилер әлеминен шығарып тасланды. Оның заманласларынан қайсы бири буны билди?
9 Ол залым да болмаған, Аўзынан жалған сөз де шықпаған болса да, Оның қәбири залымлар жанынан белгиленди, Бай адамның қасына қойылды.
10 Оның жәбирленип, азап шегиўи Жаратқан Ийениң қәлеўи еди. Оның жаны гүна ушын қурбанлық етип берилген ўақытта, Ол өз урпақларын көрип, өмири узаяды. Ол арқалы Жаратқан Ийениң ерки орынланады.
11 Жан азабынан соң ол нурды көреди, Өз билими арқалы қанаатланады. Мениң әдил қулым көплерди ақлайды, Олардың қылмысларын өзине алады.
12 Сонлықтан уллылар қатарында оған пай беремен, Күшлилер менен олжа бөлиседи. Өйткени ол жанын қурбан етти, Жынаятшылар қатарында саналды, Көплердиң гүнасын өзине алды, Қылмысшылар ушын араға түсти.
