Аюп 16 bob
1 Сонда Аюп былай деп жуўап берди:
2 – Мен бундай нәрселерди көп еситтим, Сизлердиң ҳәммеңиз қандай бийшара жубатыўшысызлар!
3 Бос сөзлериңиздиң ақыры бар ма өзи? Тартысыўға сизлерди не мәжбүрлеп тур?
4 Егер сизлер мениң орнымда болғаныңызда, Мен де сизлердиң айтқаныңызды айта аламан. Сизлерге қарсы сөз тоқып айтып, Басымды шайқай аламан.
5 Бирақ мен сөзлерим менен тәселле берер едим, Ернимниң қыймылдысы менен дәртиңизди жеңиллетер едим.
6 Ал ҳәзир сөйлесем де, азабым жеңилленбейди, Сөйлемесем де, ол басылмайды.
7 Эҳ, Қудай, Сен мени женшип тасладың, Пүткил үй-ишимди қырып тасладың!
8 Жүзимди әжим менен қапладың, Олар маған қарсы гүўалық болмақта, Азғынлығым да маған қарсы турып, Маған қарсы гүўалық бермекте.
9 Қудай мени жек көрип, Ғәзеп пенен тилким-тилким етпекте, Тислерин қайрап маған, Душпан көзи менен қарап, мени теспекте.
10 Адамлар аўызларын керип ашып, Мени масқаралап, шекеме урды, Олар маған қарсы бирикти.
11 Қудай мени жаўызлардың қолына тапсырды, Залымлардың қолына таслап қойды..
12 Мен тыныш жасап атыр едим, Бирақ Ол мени майдалап таслады, Желкемнен услап алып, жерге урды. Мени Өзине нышан қылдыю.
13 Оның садақшылары мени қоршап алды, Аямай бөтекелеримди тесип, Өтимди жерге төкти.
14 Қудай денемдеги тесиктиң үстин қайта-қайта тесип, Жаўынгер әскер киби үстиме топылмақта.
15 Мен үстиме аза кийимин тиктим, Аяқ-асты болып, топырақта отырман.
16 Жылағаннан жүзим қызарды, Қабақларым қарайып кетти.
17 Бирақ қолларым жаўызлық ислемеди, Дуўам да таза.
18 Топырақ, сен мениң қанымды жасырма, Пәриядым ҳасла тынбасын.
19 Мине, ҳәзир мениң гүўам аспанда, Жоқарыда мениң Қорғаўшым бар.
20 Досларым мени мазақ қылмақта, Көз жасларым Қудайға қарай ақпақта.
21 Биреўдиң дослары арасында тәўеллеши болғанындай, Қудай менен мениң арамда да бир тәўеллеши болса еди!
22 Өмиримниң ақыры жақынлап қалды, Қайта келмес жолға атланаман.
